Remains Of Today stories (NL )

Stories van meer dan 190 verbals en UFO’s uit de Remains Of Today serie.

English stories see: https://maritotto.nl/remains-of-today-stories-eng/

Creatism,

Geprinte letters en witte acryl verf op canvas

Deze willekeurig gelegde en geplaatste letters spellen de woorden Create en Art. Twee woorden die voor mij belangrijk zijn. Ik maak dus ik besta. Door te maken laat ik sporen van mijn bestaan na. De mensheid maakt en vernietigd. Vernietiging is een negatief terwijl creëren een positief is. Het maken van kunst is het superlatief van maken.

Volgens sommigen is de hoogste vorm van creatism, of moet ik zeggen creationisme, in de handen van de almachtige God. In mijn geval betekent God de onbegrijpelijke natuur.

Oooh Well,

Plastic tas letters en witte acryl op canvas op een houten frame.

Een klein kunstwerkje met een knipoog, die de woorden; Oooh well, Oooh God, Oooh no en Oooh yes spelt. Het woord is zelf een kunstzinnige vorm.

Een beeld zegt meer dan 1000 woorden maar geldt dat ook als een woord een beeld wordt?

Gibberish,

Plastic tas letters, onderdeel van plastic

verpakking en witte acrylverf op canvas

Gibberish betekent zoveel als koeterwaals, onzin, Babylonische wartaal en flauwekul. Ik vind het een mooi woord wat een lading goed dekt. De klank klopt met het gevoel. De term fake-news is erg in zwang geraakt sinds het aantreden van VS president Donald Trump. De feiten die deze politicus niet goed passen worden tot fake news gedoopt, dus gibberish.

Dat wekt argwaan bij de goed gelovige volger, met alle gevolgen van dien.

Het omgekeerde effect is er ook, gewoon iets neerzetten met klinkers en medeklinkers en er lijkt iets zinnigs te staan. Zo werkt ons brein.

Taal is eigenlijk niet meer dan een afspraak, als we waarde toekennen aan een verzameling letters betekent het iets. Taal is ook associatie, zoals het woord gibberish zelf goed associeert met wat het betekent.

Kuwayt Rad 24/7. Waarmee zou je mijn tekst associëren? Ik denk dat het gibberish is.

Plastic People,

Plastic inpakmateriaal en afwrijf letters op een houten frame.

Plastic staat voor gemak en hygiëne. Plastic, Parkesine is een geniale uitvinding van Alexander Parkes 1841 Inmiddels verdrinken we er in. Plastic People verwijst naar het plastic in of aan ons. Wat ooit als kinderspeelgoed en plastic gimmick begon; Barbie en Ken groeide in de 21e eeuw uit tot een tikje ordinair maar toch gewild schoonheidsideaal. Wie had dat ooit

gedacht.

Dat brengt me bij de volgende vraag; ‘worden we uiteindelijk zelf plastic in een plastic wereld?

The Nose Have It,

Letters uit tijdschriften en kranten en witte acrylverf op houten frame.

Geïnspireerd door de recente ontwikkelingen in de Brexit. Met name geïnspireerd door de beelden uit het Britse Lagerhuis en de voorzitter die na het tellen van de stemmen de historische woorden ‘The no’s have it’ proclameert. Deze politieke situatie zat muurvast en is (denk ik) in zijn geheel te betreuren. Maar het beeld van de voorzitter die steeds harder iets proclameert, zonder versterking, want de Britten houden van traditie, om boven het geroezemoes uit te komen is ook best komisch. Zeker als je ineens ‘The Nose Have It’ hoort in plaats van….

The American Dream,

Postertekst en witte acrylverf op transparante stof op houten frame.

De Amerikaanse droom is een begrip. Net als de uitspraak, ‘van krantenjongen naar miljonair’, een basisconcept is over wat Noord-Amerika is en wil zijn. Namelijk; het land (de droom) (waar) gemaakt door immigranten uit heel de wereld. Elke Amerikaan behalve dan de Indiaan is non-native. De droom is de uitnodiging voor iedereen die er iets van wil maken. Want, ‘if you make it there, you make it anywhere’. Natuurlijk is dat niet voor iedere Amerikaan wegglegd.  Want het is wel het narratief van de winnaar en niet iedereen heeft evenveel toegang tot deze droom.

Revolution Will Not Be Televised,

Geknipte letters uit tijdschriften en kranten en krijt en schoolbordverf op canvas op een houten frame.

Dit kunstwerk is ontleent aan een tekst van een beroemd en invloedrijk nummer van Gil Scott-Heron. uit 1974, ‘The Revolution Will Not Be Televised’. Ik heb ‘The’ weggelaten in mijn kunstwerk om de revolutie waaraan hij refereert meer universeel te maken en wie weet, nog op handen zijnde.

Still Sparkling Still,

6 doppen van bruisende en platte waterflessen en matte witte lakverf op canvas op een houten frame.

Ontmoet verbal no.7. Een waterflesje is, of moet ik zeggen 6 waterflesjes, zijn de inspiratiebron voor dit kunstwerkje. Het zijn ingesleten termen als het gaat om keuze in water, plat of bubbels. Niet waard om een extra gedachte aan te verspillen nadat je gekozen hebt. Maar gecombineerd is het een statement. Het zegt zoveel als; Ik ben er nog, ik leef en bruis!

To Avoid A void,

Plastic inpak materiaal en witte acryl verf op canvas op houten frame

Deze readymade is uit een plastic bescherm zakje geknipt. Ik kan me niet meer herinneren wat er in zat. Veel van deze zakjes en verpakkingen eindigen uiteindelijk in onze straten, wateren en uiteindelijk in onze zeeën. Het product uit het zakje was waarschijnlijk afkomstig uit het verre China. Ik neem dat aan, en sorry voor mijn stereotypering, omdat Chinese bedrijven vaak zogenaamde Engelse waarschuwingsteksten op hun verpakkingen zetten. Deze teksten zijn vaak vrij vertaald naar het Chinglish en zitten vol van onschuldige, grappige fouten. Als we het er nu toch over hebben, de boodschap in de tekst op dit kunstwerkje lijkt duidelijk; Avoid a void!

Fame,

Jute-tas van Bowie Is – promotiemateriaal van het Groninger Museum met gevonden en geknipte letters die het woord Fame spellen op houten frame

De subregel “Makes a man take things over” is tevens ontleent aan het refrein van het zelfde nummer. Dit is een combinatie van beelden, tekst en een parallel naar Popart- kunstenaar, en Bowie vriend, Andy Warhol.  Zijn statement ‘In the future everyone will be famous for 15 minutes’, blijkt met terugwerkende kracht de spijker op zijn kop. Was Warhol een visionair?

En had hij toen enig idee van de omvang van dit concept in de echte wereld? Hebben wij dat eigenlijk?

Gutmensch,

papieren letters uit tijdschriften en kranten en lak op inpakpapier op houten frame

Het woord Gutmensch wordt hier uitgelicht. Dit woord moet met enige ironie gelezen worden.

Een sarcastische typering van een politiek correct persoon,  de barmhartige Samaritaan die bevestiging zoekt. Een woord dat geclaimd, gebruikt en wellicht ook uitgevonden is door de rivaal van de Gutmensch. Ik nodig iedereen uit het woord te omarmen en er ook naar te handelen, totdat de gutmensch maatschappelijk zo ingebed is dat de meerderheid een mens is, als de meeste mensen; in basis goed!? Wat zou daar eigenlijk op tegen zijn?

Faith,

Zwart wit screenprint en rode acrylverf op plastic op houten frame

Faith – Vertrouwen, het fundament onder elke religie. Universeel maar divers in interpretatie. Wie of wat we vertrouwen, volgen of naleven dat is meer dan ooit de vraag!

The Numbers That Show ,

nummers, streepjescode en etiket op overblijfsel van vlaggenstof.

The Numbers That Shows toont willekeurige getallen. Deze getallen zeggen iets binnen een bepaalde context. Daarbuiten zijn het gewoon getallen. In onze wereld van grafieken, koopkrachtplaatjes, verkiezingspolls, statistieken, rapportcijfers, rentepercentages, beursnoteringen enzovoort,  koppelen we allerlei -emoties- of rationele keuzes en handelingen- aan cijfers. Maar cijfers kunnen hardvochtig zijn als het gaat om de notatie van slachtoffers (mens-dier) van rampen, oorlogen, stalbranden en verdwijnende biodiversiteit.

Of cijfers over hongerlijdende, niet naar schoolgaanden en de onderdrukten.

Maar daarentegen kunnen cijfers ook suggereren dat alles op rolletjes loopt of verhullen hoe echt het eigenlijk gaat. Wie zijn wij? Zijn wij slechts een nummer,  a number that shows?

Extra Blond ,

Bierviltje, acrylverf en  correctielint op canvas op houten frame

Extra blond verwijst naar mijn eigen blonde haar en alle vooroordelen over blondines. Een blondine is of wel een dom dan wel sexy blondje In mij geval kan ik melden; ik zie mij zelf niet als dom….

Contemporary Slavery ,

1 gevonden object, een kledinglabel van een kledingmerk op katoen gestikt op een houten frame.

De vindlocatie van dit stukje textiel was bij het stoplicht, hoek Rieteweg- Ceintuurbaan, Zwolle. Dit stukje stof-plaklabel refereert naar zowel onze wegwerpmaatschappij als naar moderne slavernij die plaatsvindt in de derde wereld textielfabrieken en katoenvelden. Waar sommige gewoon goedkope mode willen heeft voor anderen hun arbeid en bestaan geen waarde. Een paradox.

Leftie ,

Gevonden plastic tas en Ducktape op houten frame

Dit werk bevat 1 gevonden object, een plastic tas, gevonden nabij CS Zwolle. Plastic afval in onze straten laten zien hoeveel we om onze omgeving geven. De mensheid zal over niet al te lange tijd in staat zijn naar alternatieve planeten te reizen (Mars) en droomt ervan het te koloniseren zoals we onze aarde ook gekoloniseerd hebben. Hoe kan het tegelijkertijd bestaan, zoveel kennis, wijsheid en immense stompzinnigheid?

Wat betreft het woord leftie, het past me wel.

This Aggression Will Not Stand ,

Letters en een bulls Eye uit tijdschriften en kranten en acrylverf op canvas op houten frame.

Ik heb kennis gemaakt met deze stellige uitspraak in de cultfilm The Big Lebowski van de Coen brothers. De personage Walter Sobschak (gespeeld door John Goodman) is een Vietnamveteraan die denkt dat hij Joods is, zit vol met onderdrukte agressie. Hij bezigt deze zin ‘ This aggression will not stand’ te pas en te onpas en met een nogal agressieve intonatie. Een mooi contrast met personage Jeffrey Lebowski, alias de Dude of El Duderino (gespeeld door Jeff Bridges). Hij, de dude, is een levensgenieter, halve hippie en pacifistische vriendelijke luiaard die het liefst vreedzaam en onder invloed van een jointje de wereld tegemoet treed. Deze film heeft terecht een cultstatus net als de Coen brothers zelf. Maar deze uitspraak van Walter is zelf ook iconisch geworden. Wat ik er mooi

aan vind is de tegenstelling in de zin zelf.

UFO 01 ,

Ondefinieerbaar gevonden objecten op vuilniszak op een houten frame

De objecten die op minimalistische wijze in compositie geplaatst zijn, zijn allen gevonden in de omgeving van mijn atelier aan de Rieteweg 10 te Zwolle en de fietsroute Rieteweg 10, naar thuis en vice versa. Het zijn vaak stukken plastic afkomstig van ? die na het uitpakken, gebruiken van een groter iets op straat zijn terecht gekomen. Sinds ik daar oog voor heb vind ik de meest vreemde maar grafisch prachtige objecten.

Vandaar ook de naam  U.F.O. Het wordt door mijn tussenkomst op een podium gezet en op een esthetische manier benaderd. Maar wat het eigenlijk in tweede instantie laat zien is hoeveel zooi we allemaal achterlaten op straat. Soms groot, zoals het vele fastfood afval wat vaak in bosjes achterblijft, maar dus ook vaak hele kleine non-descripte vormen.

Trash die niemand ziet, die er bij liggen alsof moeder natuur ze daar heeft gepland en die als een steentje  in de rivier steeds van locatie veranderd. Zijn dit dezelfde stukjes plastic die uiteindelijk in buiken van vissen en vogels terecht komen?

UFO 02 ,

Ondefinieerbaar gevonden objecten op vuilniszak op een houten frame

De objecten die op minimalistische wijze in compositie geplaatst zijn, zijn allen gevonden in de omgeving van mijn atelier aan de Rieteweg 10 te Zwolle en de fietsroute Rieteweg 10, naar thuis en vice versa. Het zijn vaak stukken plastic afkomstig van ? die na het uitpakken, gebruiken van een groter iets op straat zijn terecht gekomen. Sinds ik daar oog voor heb vind ik de meest vreemde maar grafisch prachtige objecten.

Vandaar ook de naam  U.F.O. Het wordt door mijn tussenkomst op een podium gezet en op een esthetische manier benaderd. Maar wat het eigenlijk in tweede instantie laat zien is hoeveel zooi we allemaal achterlaten op straat. Soms groot, zoals het vele fastfood afval wat vaak in bosjes achterblijft, maar dus ook vaak hele kleine non-descripte vormen.

Trash die niemand ziet, die er bij liggen alsof moeder natuur ze daar heeft gepland en die als een steentje  in de rivier steeds van locatie veranderd. Zijn dit dezelfde stukjes plastic die uiteindelijk in buiken van vissen en vogels terecht komen?

NO ,

Letters van plastic tas en plastic verpakkingszakje op foam board op houten frame

Koop een apparaat bestaande uit meerdere delen en je krijgt een doos vol sub-dozen en plastic zakjes met allerhande kleine items. Deze zakjes zijn altijd voorzien van interessante teksten zoals op dit zakje; “plastic bags can be dangerous. To  avoid  suffocation keep away from baby and children.”

Daaronder vaak : Made in China.

Nogmaals, ik wil China niet (alleen) de schuld geven van de plastic soep maar ik stel ze even als voorbeeld, want geen land zo productief als China.

Er moet ook gezegd dat er massa’s onzinnige plastic dingen worden verscheept vanuit China de hele wereld over. De bottomline; zij verkopen het, wij kopen het, dus blijven zij het verkopen en zo zit je in een oneindige spiraal.

Hedonism ,

Gevonden en geknipte letters uit kranten en tijdschriften op (zelf) reflecterende huishoudfolie op een houten frame.

Hedonisme. Een filosofie, (leer binnen de ethiek) die stelt dat het najagen van genot en plezier de primaire doelen zijn in een mensen leven. Maximeer plezier, maximeer geluk!

Filosoof Nietzsche dacht dat Hedonisme, dit genotsaspect wat aan al het goede verbonden zou zijn iedere moraal en zingeving verdacht maakte en reduceerde tot slechtsgenotsbeleving. De 21e eeuw is een hedonistische eeuw. Waar dat toe leidt? 

Wat was dat gezegde ook al weer; “ Ledigheid is des duivels oor kussen”?

How To Use This Pump ,

Identified en unidentified, gevonden objecten op douche gordijn op een houten frame.

Je ziet een combinatie van plastic vorken in maat varierend, een frisdrank dop, twee zwart rubberen (?)’undifined’ items en een wit plastic haakje van iets.Het ded mij denkan aan een gereedschapskist voor onbekende doeleinden.

My Future Is So Shady, I Have to Wear Brights,

3 kapotte zonnebrillen op aluminiumfolie en foam op een houten frame.

Zonnebrillen zijn functioneel.

Ze beschermen je ogen tegen de zon.

Ze verbergen je gevoelige blik  in geval van plotselinge coolness.

Ze zijn er in een variatie aan kleur.

De roze bril  heeft een specialiteit. Het gunt je een optimistische en heldere blik in de toekomst. Goed om te weten voor als de zon dooft.

Deze brillen zijn door de jaren heen gedragen, en onbruikbaar geworden door gebroken pootjes en of verloren neussteuntjes. Ze zijn opgeprikt als een zeldzame vlinder.

Plastic Money Me,

15 cash cards op blauwe XL vuilniszak op een houten frame.

15 cash cards uit het verleden, mijn verleden. Ik heb ze verzameld of er nooit afstand van kunnen doen over misschien wel de afgelopen 20 jaar. Waar staan deze kaarten voor? Mijn overeenkomst met een bank, die mij op elke gewenst moment geld geeft en afneemt? Mijn unieke identiteit in nummers gevat? Mijn kredietwaardigheid?

Onze levens zijn niet alleen vergeven van plastic, in vele opzichten zijn we plastic personages in een digitale wereld.

POP life,

Plastic bag and elastic band on a wooden frame

“Pop life

Pop life

We all got a space to fill

But life, it ain’t real funky

Unless it’s got that pop

Dig it”

(Lyrics Prince: POPlife)

(M)ar(i)t,

Transparent white acrylic paint on a brown Marqt- shopper on a wooden frame

Met dit werk wil ik laten zien hoe alle merken appelleren aan ons gevoel van (h)erkenning en

saamhorigheid. Alsof het zegt ‘wordt een succes, wordt sexy, blijft voor eeuwig jong, wordt slim, wordt grappig, wordt spontaan, word wat je altijd al had willen zijn, laat al je dromen uitkomen…maar koop eerst ons producten, word ons’.

Zelfs onderbewust liëren wij onszelf aan merken en producten. Het grijpt (te) diep in op ons leven. We worden zelf merken die zich zelf aan merken verbinden. Misschien gaat het allemaal te ver en ik laat het hiermee nog iets verder gaan…..

Flath Earth,

Plastic letters en een klein huisgemaakt papieren bootje op een plastic tas op een houten frame.

“The Earth can be any shape you want it

Any shape at all

Dark and cold or bright and warm

Long or thin or small

But it’s home and all I ever had

And maybe why for me the Earth is flat”

Een paar regels uit de Flat Earthsong van Thomas Dolby;

In de donkere middeleeuwen kon een schipper nog over de rand vallen en nooit meer

omkomen.

Columbus tornde niet zonder consequenties aan de platte aarde theorie.

Een groot oppervlakkige oppervlakte kreeg diepte. Er zijn er die zeggen dat ze weer plat is geworden…

Who’s afraid Of Red,

Rood plastic gevonden object op geel vlak van textielverf op semi transparant doek op een houten frame.

Een rode ‘lint’ geplaatst in het midden van een geel vierkant gebruikmakend van twee van de 3 primaire kleuren. Een beetje Newman flavour in de titel en een nieuw kunstwerkje is geboren. Deze titel geleende laat me nadenken over het originele Who’s Afraid’ .

In een ogenschijnlijk simpel kunstwerk waar uitsluitend kleur en vorm gebruikt is en waaraan geen direct vakmanschap of traditie is af te lezen is maakt het kijken voor sommigen verwarrend. Het originele Who’s afraid… heeft nogal stof doen opwaaien.

In dit geval is dat niet aan de hand. Het is wat het is en eerlijk gezegd heb ik geen idee wat het rode object is of was. Het lag op de straat zonder duidelijke reden. Het enige wat ik weet is dat de eigenaar er geen behoefte meer aan had en dat ik er iets moois in zag. Dat is waarom dit UFO no.4 is.

Your No -Thing/Nothing,

Letters van plastic tas van het merk Yourz en ondefinieerbaar plastic object op vitrage op een houten frame.

Your No Thing is no.29 van de verbal serie. Spelen met de betekenis van het woord nothing. Wie weet is het woord oorspronkelijk wel afkomstig van no thing. Waaruit spreekt dat we dingen slechter behandelen dan elkaar. In een wereld van winnaars en verliezers is ongezien, en ongehoord zijn, niets zijn misschien wel het ergste wat de moderne mens kan overkomen. Of is het juist vrijheid?

Only Political,

Gevonden plastic doos binders (?) & plastic en hotel toiletzitting reiniging communicatie op een houten frame.

Vanwege de combinatie van het word ‘disinfected’ (ontsmet) en de herhalende verticale strepen is de associatie van onderdrukkende politiek en een gevangenis niet verweg.

In elk systeem kunnen ongewenste gedachten

gedesinfecteerd worden om verschillende redenen. Complexe situaties vragen om complexe antwoorden. Het is een ingewikkelde wereld.

The Eyes Have It,

Letters en afbeeldingen van ogen uit kranten en plastic tassen en gesso  op een katoenen T-shirt op een houten frame.

Eerder maakte ik The Nose have It één van de eerste verbals uit deze serie. Zoals de zin The Nose Have It mij, bijwijze van inval, als woordgrap verraste als een vrolijke inval. Lag The Eyes Have It al in de lijn van deze gedachte.

Desalniettemin een lichte en vrolijke  manier van naar een trieste ontwikkeling kijken, de Brexit.

Arty Zone,

Afzet-party-lint, gestolde gele verf en Duck tape op karton op een houten frame.

De Art zone is een denkbeeldige zone waar of waarin kunst serieus genomen wordt.

Wensdenken?  Een eventuele waarde van een art zone is in the eye of the beholder.

Vault,

Zwarte unidentified found objecten en  acrylverf op canvas op een houten frame.

Vreemde zwarte objecten die gebruikt zijn en of eerder hebben vastgezeten aan iets groters. Plaats het in een streng zwart vierkant en plotseling staat het voor iets waar iets veilig bewaard kan worden.

On Top,

Gevonden grijs object en letters van een plastic tas (Schoenenreus) op blauwe vuilniszak op een houten frame.

In een prestatiemaatschappij wil iedereen aan de top staan. Zelfs als dat betekent dat je vandaar uit alleen nog maar omlaag kunt gaan.

Bigger Fish To Fry,

Gevonden plastic zwarte en witte objecten en  acrylverf op canvas op een houten frame.

Een mooi Engels gezegde om te zeggen dat je wel belangrijker zaken aan je hoofd hebt dan hetgeen voor ligt. Het suggereert ook dat die zeker opgelost gaan worden (bigger fish needs frying), of is het juist gebrek aan interesse voor de kleine visjes….

Moon In Scorpio,

Gevonden zwart object (gebroken sok houder maat 34> 46) en witte acrylverf op canvas op een houten frame.

Ik heb de titel Moon In Scorpio gestolen van een titeltrack van de band Family Stand. Op hun beurt hebben zij het weer gestolen van de kosmos. Denk aan het Schorpioenen sterrenbeeld, als de maan in Schorpioen staat. Hoe kan zoiets kosmopolitisch nu zo plastic en aards worden? We zijn allemaal sterrenstof, as tot as en stof tot stof, wat omhoog gaat moet neer gaan en zo verder…

Wanneer wij er allang niet meer zijn, kruipt, hangt, ligt mijn Scorpio nog steeds rond. Plastic troep wil kunst zijn en onsterfelijk worden. En het zal daarin slagen.

Question Mark,

Gevonden plastic zwart object in de vorm van een vraagteken, een rond metalen object en acryl verf op canvas op een houten frame.

Found plastic black question mark shaped object, round metal object and acrylic paint on canvas on a wooden frame.

                                                                        In case of sudden oblivion,           Question Mark.

                                                                        In case of unexpected curiosity,    Question Mark.

                                                                        In case of a search for Mark,         I Know Mark  

Power Plant,

Gevonden deel van elektrisch apparaat en plastic bloem-lijkend object op bubbel- plastic op een houten constructie

Dit tijdperk zal de boeken ingaan als het tijdperk van de energievraagstukken. We hebben er meer dan genoeg.

Exposure,

Tekst van gevonden plastic tas op het rood/witte deel van de Nederlandse vlag op een houten frame.

Dit is het tijdperk van de ‘exposure’.

Zonder exposure geen aanwezigheid.

Zonder aanwezigheid geen exposure.

Maar wat als alles en iedereen al over exposed is?

Red White District,

Gevonden afzetlint, verf en  tekst op kussensloop op een houten frame.

De titel klinkt als een persoon met een spraakgebrek. Het rood witte afzetlint, verlengd met strepen rode verf, scheidt de rode van de witte. En dat klinkt dan weer naar een segregatie van witten en roden. Niets van het bovenstaande is hier aan de hand.

Een toevallige samenloop van per ongeluk gecombineerde materialen leidt naar het Red White District, waar in tegenstelling tot hoe het klinkt, nooit iets gebeurd.

Draw The Line,

Schoolbordverf, transfer tekst en gaffer tape op transparante vuilniszak op een houten frame.

Blackboardpaint, transfer characters and gaffer tape on transparant garbagebag on a

wooden frame.

I keep a close watch on this art of mine

I keep my eyes wide open all the time

I keep the ends out for the tie that binds

Because art’s can be fine, I draw the line

‘Geïnspireerd op I Walk The Line van Johnny Cash’.

Original lines below/ originele tekst hieronder

I keep a close watch on this heart of mine

I keep my eyes wide open all the time

I keep the ends out for the tie that binds

Because you’re mine, I walk the line

(Johnny Cash ‘ I Walk The Line’)

Produce Of India,

Blauwe acrylverf op deel van kartonnen doos part met resten tape op een houten frame.

Produce of………. Deze woorden zijn een begrip op kledinglabels of als print op dozen en cargocontainers die de wereld over reizen. Waarom, zou je je kunnen afvragen. In deze materiële wereld zijn er landen die je het Walhalla van goedkope producten zou kunnen noemen. Dat betekent vaak dat de levens van de werkers die schuil gaan achter de productie ook heel goedkoop zijn. Zo dat wij bij een nieuwe aankoop kunnen zeggen; “Het was een koopje! Bijna voor niets!” Wat in essentie eigenlijk waar is.

Greener Grass,

3 gevonden groen plastic reageerbuisjes (ex ‘grass’-sigaret buisje), een gevuld met aarde en een graspolletje op witte acryl verf op transparante puinzak op een houten frame.

“Het gras is altijd groener aan de overkant”.

Een bekend gezegde. In dit specifieke geval misschien wel waar. Welke mening ik hier dan ook mee verkondig hangt denk ik af van uit welk perspectief je het bekijkt.

Let Op Kabels,

Gele afzetlint met de woorden ‘ Let op kabels’, wat ondefinieerbare objecten, 2 zwarte schoenveters en een deel van een gele enveloppe op de achterkant van een canvasdoek op een houten frame.

Let op de kabel en de kabel-mannen dezer dagen. Ze verbinden alles wat verbonden moet worden en wie weet wel meer.

De ongeziene maar meest gewilde in het tijdperk van verbinding en netwerken.

Don’t Fence Me In,

Gevonden ‘unidentified’ wit object, schoolbord en witte acrylverf op ruwe ongebleekte katoen op een houten frame.

Deze beroemde woorden Don’t Fence Me In, geschreven door Cole Porter,

“Let me be by myself in the evenin’ breeze

And listen to the murmur of the cottonwood trees. Send me off forever but I ask you please, Don’t fence me in”

Het zegt het helemaal; we willen niet beperkt worden, niet in een doosje gedaan worden. Maar toch framen we onszelf en zetten we ons in een vastomlijnd kader naar anderen toe. Hm?

Some Character,

Overgebleven letters van eerdere zoektochten, acryl en schoolbord verf op stof op een houten frame

Voor maanden ben ik in en uit tijdschriften, kranten en tassen aan het knippen en bewaren geweest. Uiteindelijk een handjevol letters over die nergens meer lijken te passen. Maar een karakter zou geen karakter zijn als het niet gezien zou willen worden. Dus daar zijn ze dan, naakt, niet omlijst met een woord maar ogenschijnlijk nonchalant bij elkaar geveegd omdat ze er samen zo lekker uitzien.

Het gebeurd steeds, overal.

The Buzz,

Een verzameling van gekke kleine objectjes, een z en plastic zak op papier met sjabloon letters op een houten frame.

Een Buzz is een roddel, een gossip.

Het gefluister van velen maakt ook een buzzend geluid. We houden ervan en we gaan er goed op. Maar als iets ons irriteert is het wel het gezoem van de echte zoemers, insecten. Een licht gewicht, fragiel, vliegend schepsel wat geen keus heeft dan te zoemen.

Een mini luchtmobiele brigade die niet zelden het dodelijke slachtoffer wordt van een picknickende menigte.

Kartel,

Lampen voor buizenradio van het merk Sovtec en rode letters Kartell op foam en houten frame.

Niet zeker hoe ik eraan gekomen ben. Maar ik vind ze er geweldig uitzien. Ze zaten in retro Sovjet-doosjes voorzien van Sovjet tekst. Zeg je Sovjet? Bedoelde je Rusland? Nee deze buizen komen nog uit het Sovjet tijdperk, ze zijn zeg maar vintage.. ‘когда Восток был еще.’

Think Coca Cola,

Colablikje, QR code en plastic zak op een houten frame.

Colablikjes hebben een dubieuze gewoonte op te duiken in bosjes, waterkanten, bermen en platgereden op de straten. Ze zijn nooit alleen. Ze zijn in het gezelschap van vele andere bier, fris en energydrink blikjes. Dit reflecteerd niet onze nonchalance, dit reflecteert een hele domme en donkere kant van de mensheid.

Period,

Deel van Martin Scorsese film poster,  promotie materiaal van het Eye Amsterdam, zinc witte acrylverf en bubblewrap op een houten frame.

De laatste verbal van de eerste reeks getiteld Period. Ik dacht destijds dat dit het sluitstuk van van een serie van 50 was, Tijd heeft ons geleerd dat het alleen het eerste deel was van de velen die nog volgde.

Respect,

Gevouwen pagina uit magazine en acryl verf op inpak foam op een houten frame.

Folded page from magazin and acrylic paint on wrapping foil

What you want

Baby, I got it

What you need

Do you know I got it? R. E. S. P. E. C. T.

(Aretha Franklin)

Monkey Town,

Deel van gevonden plastic velg, postlabel Monkey Town- en gele acrylverf op doek op een houten frame.

De velg is gevonden a/d Rieteweg  in Zwolle ter hoogte van een pompstation. Het is in stukken gebroken en lag er verloren bij. Misschien ooit gebruikt om een auto mee te tunen. Toch ook wel een beetje voor een dubbeltje op de eerste rang gezeten met de keuze voor een plastic siervelg denk ik dan. Als ik mijn fantasie even verder laat gaan zie ik een adolescent van het mannelijke soort, petje diep over de neus getrokken, in een Volkswagen Polo met een sportstreep op de zijkant en een sticker met de woorden ‘hardstyle’ op de kont van de auto. Boxen die de hoedenplank geheel vullen en die op volle sterkte het autootje doen sidderen en in en uit deinzen van trilling met het raampje open.

Alsof het zegt “Welcome to F*cking Monkey Town.”

K.I.P. ,

Deel van gevonden plastic velg, kaart uit de Wakker Dier campagne tegen de kiloknaller kip van de AH- en roze acrylverf op doek op een houten frame.

De velg is net als Monkey Town ook gevonden a/d Rieteweg  in Zwolle ter hoogte van een pompstation. Dit  is een compositie van twee stukken die samen op een kippenkop lijken. Wij hadden vroeger altijd kippen, een zooitje ongeregeld. 3 dikke Barnevelders, door mijn moeder gered van een vluchtheuvel in Amsterdam Zuid (gevallen uit een vrachtwagen onderweg naar…) en een paar krielkippen. Het kippenhok stond onder gezag een zwarte krielhaan gemaand Jakob die later opgevolgd werd door een grote jonge ambitieuze haan Sammie, die geen poot aan de grond kreeg bij de dames. De kippen luisterde naar hun naam en waren speels.

Een kip reduceren tot een goedkoop massaproduct, een nugget, een vleugel, een Kentucky fried……is voor mij een onmogelijkheid. Kip, het meest veelzijdige stukje vlees, en het meest ondergewaardeerde beest, KIP!

Worth (a minimum of 45% waste),

Plastic Woolworth tas en kleine zwart plastic items op een houten frame.

Worth, wat is van waarde, wat claimt waarde? Deze plastic tas is gevonden in London. Op de tas prijkt de aanbevelende tekst “ a minimum of 45% waste’. Dat terwijl het 100% op straat lag, afval te wezen. Een paradox.

Nipple (gate) & Bottleneck,

Restant rode verf uit hals van verftube, rode acrylverf op doek op houten frame.

De meest controversiële verbal tot nu toe.  Mooi gestold tuutje van rode acrylverf.

Een vissen mondje, een stukje orgaan van het een of ander, iets wat Oh roept,een duck face or erger nog, een tepel. Het kwam allemaal even voorbij in de keuze voor de titel. De gekozen titel is gelijk de identiteit van het kunstwerk. Ben je seksistisch als je dit werk aantrekkelijk vind?  Kan je het ophangen in een kantoorruimte? In een garage? Zonder commentaar te krijgen…

Crossroads,

Resten flexibele stof gebruikt voor een uniek schommel ontwerp- ‘Vluchthaven’  en zwarte schoenveter op een houten frame.

Een crossroad, kruising is een letterlijke en een overdrachtelijk plek om keuzes te maken. De simpelste vorm is rechtdoor, links of rechts. Een keuze die naar aanleiding van een eerder gekozen bestemming gemaakt wordt. De overdrachtelijke keuze heeft vaak te maken met grote existentailstische vragen. Ga ik door op de ingeslagen weg of neem ik een afslag is dan vaak verbonden met onderliggende vragen als; Vind ik mijn baan of relatie nog bevredigend? Wil ik een nieuw avontuur aan gaan? Maar op metaniveau kan het ook de universelevraag zijn of het ingeslagen pad der vooruitgang ons verder gaat brengen of zelfs houdbaar is. Zo niet, is er dan ergens een rem of een nooduitgang?

ART,

Het woord kunst als kunstwerk. Een soort droste effect. Er is een goeie reden om het woord ART( kunst) even in de spotlights te zetten. Kunst is altijd onderhevig aan erosie. Het moet verdedigd worden tegen het onterechte toe-eigenen. Het moet zichzelf verdedigen voor haar bestaansrecht, en tegen vervlakking in een vlakke wereld. Dat terwijl de kunstenaar zelf, de schepper zich op dagelijkse basis moet wapenen tegen anti kunst cynisme en de verleiding van het commerciële dan wel nakende armoede, zowel geestelijk als fysiek. Kunstenaar zijn in deze tijd is geweldig en vreselijk in één. Er is zoveel beeld concurrentie dat de subtiele stem bijna niet meer wordt gehoord. Er is zoveel commercie dat de scheidslijnen diffuus dreigen te worden. Kunstenaar en dichter Lucebert schreef het al “alles van waarde is weerloos”,  daar voeg ik aan toe; “maar waard om voor te vechten”I would add “ but worth fighting for;’

Horizon,

Tape, roze, zwart, wit, afdekzeil, geel schuurpapier, touw, roze snoertje en hotel toiletreiniging banner op canvas en

lakverf op houten frame.

De horizontale streep die de aarde van de hemel scheidt is magisch. Toekomstperspectief en het woord horizon worden vaak in één adem genoemd. In de wetenschap spreken ze van een nieuwe horizon. Maar bij de Vikingen en of de Noormannen was de horizon de aanduiding van het einde van de wereld, iets waar je van af kon vallen. Een lijn tussen de onderwereld en het Walhalla.

Framed,

Plastic raster van onbekende betekenis of toepassing. (vindplaats Grote Voort, Zwolle) en potlood op met gesso geprepareerde kaasdoek op houten frame.

Framed als in ingelijst, je bent er bij of ingedeeld en uitgelicht in een bepaaldecategorie. Alles is framing dezer dagen, positief en negatief. Ik ben opgegroeid met het idee dat anderen je waarde min of meer bepalen. Jezelf in de hoofdrol in je eigen campagne over jouw eigen leven is als je het mij vraagt een relatief nieuw fenomeen. Het creëren van een digitaal alter ego is de perfecte versie van jezelf, de onsterfelijke, de onverwinnelijke. Elke stap in deze campagne is gecontroleerd en gevormd voor het publieke oog. Je zou kunnen stellen dat framing een simpele en afgevlakte representatie is van iets of iemand. Bij gebrek aan echte interesse of diepte onderzoek is een beeld al snel gevormd. Een eenvoudig oordeel is dan ook snel gemaakt.

Best Bud,

Ondergoed tasje en overblijfselen van flexibele stof, met kleur test, dat voor een ander project gebruikt is op een houten frame.

Who’s your best bud, wie is je beste vriend? Buddy en buttocks gecombineerd maakt het woord bud. Een goed gekozen woordgrap door de maker van deze ondergoed tasjes. Je hebt natuurlijk maar één butt en die is altijd de beste want het is de jouwe. Één die altijd letterlijk achter je staat en hangt bij elke stap die je zet. Is bud, but eigenlijk mannelijk? Hoe zou het uitpakken bij damesondergoed versus vriendschap? Zou het dan booty of bum worden? Of schuift het op naar andere rondingen? In dat geval zou de vriendschappelijke equivalent waarschijnlijk de bossom friend, boezemvriendin zijn.

Fat Ex,

Fed Ex postverpakking en restmateriaal van eerder project op een houten frame

We kennen de Fed Ex als een, delivery service. Globalisering heeft er voor gezorgd dat de pakketpost door bedrijvige handen gaat. Waar je ooit 1 aanbieder had voor post en pakketten heb je er nu velen. De kracht van marktwerking. Er is voor de ontvanger eigenlijk betrekkelijk weinig veranderd. Het is niet beter, niet slechter, hooguit, is het zoals zoveel zaken in de 21ᵉ eeuw, complexer. Wat we wel weten is dat ze goed zaken doen in een wereld waar 24-7 online gewinkeld wordt. Dus Fed Ex is uitgegroeid tot een Fat Ex.

The Scheme Of Things,

Witte seal-straps en bruin katoenen Marqtas

-hengsels op een houten frame.

The greater scheme of things. Er wordt wel eens gesuggereerd dat er een groter plan voor ons uitgelegd zou zijn. Je komt dan dicht bij een goddelijk concept. Want wie anders zou een groter plan beheren en om welke reden? Plannen hebben meestal een doel, wat is het doel van het groter plan en voor wie is het groter plan? Één blik in de wereld van nu doet stevig  twijfelen aan een groter plan. Het woord chaos is beter op zijn plaats. Chaos zou weer aantonen dat de natuur uiteindelijk regeert en dat plannen doorlopend doorkruist worden zodat systemen noodgedwongen samen moeten werken om te overleven. Dat is misschien maar goed ook.

Mini-Me(volution),

Transparante fotoprint in plastic tas en wit tape op een houten frame.

De foto in de plastic tas is ooit gebruikt voor het werk Me-volution(2009), een zelfportret gemaakt uit duimafdrukken van inkt. Deze voorbeeldafdruk is vervolgens in het archief terecht gekomen. Archief betekent in dit geval, in een map met ander beeldmateriaal wat ooit gebruikt is of moet worden, maar omdat het met veel en weggeborgen is, zinkt het naar de diepste diepten der inspiratiebronnen. Totdat er opgeruimd wordt en alles weer even aan de oppervlakte komt. Nu kijk ik alweer met andere ogen dan 10 jaar geleden en ben ik bezig met andere dingen dan toen. Soms krijgt beeldmateriaal dan ineens weer een nieuwe toepassing. Zoals dit portret in de plastic tas.

Sticks Together,

Tandenstokers, lijm & zwarte acryl verf op badstof hoeslaken op houten frame.

Sticks Together- stick together of te wel: samen. Een woord wat je in tijden van Corona meer dan eens hoorde.Te pas en te onpas. De verbinding die uitgaat van het woord, mits oprecht, blijkt sterk. Maar zodra de commercie zich hierin mengt wordt het al snel

opportunistisch. Want als de Minister President oproept tot verbinding en een poging doet een samenleving niet te laten onthechten in een crisis heeft dat functie. Maar als een supermarkt, een drogisterij  of een producent ineens allemaal zoete boodschappen gaat

verkopen over hun eigen verbindende rol wordt het glad ijs.  Kapitalisme is doorgeschoten als bedrijven een crisis als image upgrading gaan gebruiken ten faveure van zichzelf. Netelig.

Not Yellow,

Deel van promo print van bestaand kunstwerk

getiteld ‘Hahahahahahaha’ en gestolde gele acrylverf  op een houten frame.

Not yellow in het Nederlands, niet geel, betekent eigenlijk niets behalve dat het niet geel is. Wat een contradictie is met wat je ziet want dat is duidelijk een kleur geel.

Maar het Engelse, not yellow betekent dat je niet bang uitgevallen bent. In de wetenschap is het praktische nut van stoerheid nog niet onomstotelijk bewezen. Want het leidt in veel gevallen tot onzinnige gespierde acties. Soms ook tot uitgesproken moedige daden.

Maar lafheid kan ook levens redden. Ik concludeer hieruit dat not yellow (niet bang) niet betekend dat je een held bent en dat een laffaard niet het zelfde is dan een pascifist.

Push The Button,

Ongedefinieerde cirkelvormige zwarte plastic objecten (vindplaats Grote voort Zwolle) op watergedragen lakverf ‘snow’ op rest katoenen tafellaken op houten frame.

Push the button roept bij mij twee sterke associaties op met  1- een fantastisch nummer van the Chemical Brothers getiteld Galvanize en 2- maar veel meer nog met de koude oorlog. De angst voor een potentiële kernoorlog die destijds veroorzaakt zou kunnen worden door een simpele ‘push op een red button’.  One push en de wereld zou absoluut meer dan één keer ten ondergaan in een kettingreactie van andere rode knoppen die ingedrukt zouden worden als antwoord op de eerste push. Het leeft minder in dit tijdperk. Er is een einde gekomen aan de koude oorlog, of moet ik zeggen aan de eerste koude oorlog? Er is een einde gekomen aan de wapenwedloop, of moet ik zeggen de eerste wapenwedloop. Grote wereldleiders hebben zich verzoend of moet ik zeggen hadden zich verzoend. En er brak een tijdperk aan van positivisme, of moet ik zeggen dat ligt al ver achter ons.

Er is veel gebeurd maar de huidige staat van de wereldpolitiek is er in mijn ogen niet beter op geworden. De kopstukken jagen me mogelijk meer angst aan dan Brezjnev en Reagan in hun dagen. De button, bestaat nog. Er is een substantieel aantal totaal onberekenbare mentaal onstabiele en narcistische presidenten en verlichte en onverlichte dictators opgestaan die naar mijn idee in een gekke bui tot alles in staat zijn. Maar desondanks, we zijn er nog dus tel je zegeningen.

Eclipse,

Een ondefinieerbaar cirkelvormig object, gevonden in omgeving Rieteweg, Zwolle, op zwarte vuilniszak met witte acryl op een houten frame.

Onwillekeurig zit het liedje ‘Total Eclipse Of The Heart’ nu in mijn hoofd. Niet dat het liedje voor mij een speciale betekenis heeft maar het is een prachtige veelzeggende titel. De totale verduistering van het hart is misschien wel het meest treurige wat een voelend

zoogdier kan overkomen, niet kunnen voelen, niets voelen. Het voelen maakt ons mooi, daarin kunnen we onszelf overtreffen, anderen verbazen en een gevoel van waarde geven. Soms lijken zaken van het hart niet zoveel plaats meer in te nemen in een wereld waarin zakelijk succes, fysieke kracht en schoonheid en

geldelijk gewin de boventoon lijken te voeren. Dan strooit de natuur ineens roet in het eten met iets rampzaligs en is het het hart wat blijft omkijken naar anderen en ons uiteindelijk red van verval, angst en chaos.

Zwart Wit,

Tekst uit krant, acryl en tape op katoenen tafelkleed op een houten frame 

Als ik in niet artistieke termen aan de woorden zwart wit denk, komt het woord polariseren al snel boven drijven. Zwart wit hypotheses geven vaak valse argumenten en het ontbreekt vaak aan nuance. Desondanks spreekt het grote groepen mensen aan. Het pretendeert helderheid en geeft een gevoel van richting. Maar in een complexe samenleving met complexe vraagstukken bestaat zwart wit eigenlijk alleen in de extremen.  De meeste zaken zijn voor zover ze gekleurd zijn eerder grijs dan iets anders.

Grijs bestaat in vele tinten en vraagt een diepere blik en gevoeliger oor. Er bestaan geen simpele antwoorden voor ingewikkelde vragen. Op zijn best bestaan er ingewikkelde antwoorden op simpele vragen.Grey comes in numerous shades and demands a closer look and ear. There are no simple answers to complicated questions; at best there are complicated answers to simple questions.

Nurture Nature > Future?,

3 speentjes, zwarte Duck tape, witte power tape en schilders tape en zwarte en gele acryl op een katoenen tafellaken.

Wat is nature en wat is nurture. Daar is een hele wetenschap omheen gebouwd. Dit met een doel; menselijk gedrag proberen te begrijpen. Wat zit er DNA technisch ingebakken en wat is aangeleerd gedrag. Interessant. Vaak wordt het als excuus aangevoerd, ik kan mezelf niet veranderen, ik ben altijd zo geweest of ik weet niet beter. Toch heb ik daarover stiekem twijfels want ik geloof tot op zekere hoogte in het maakbare zelf.

Mijn favoriete uitspraak van Nietzsche ‘wees meester en vormgever van je zelf’ impliceert dat je je zelf kunt vormgeven, met inbegrip dat je voornaamste Maslow behoeften zijn vervuld. Om je zelf vorm te geven moet je een eigen kompas ontwikkelen. Een gewetensvol kompas en liefde brengt je een heel eind. Groepsdynamieken staan bijna haaks op het

ontwikkelen van een eigen kompas. Dus lijkt het beter je individueel te verhouden tot een groep dan er je identiteit aan te ontlenen.

(Hard to) Handle,

Deel van zwart geverfde vilten wijnzak, een paar recycle logo’s van een verpakking en witte acrylverf op zwarte vuilniszak op houten frame.

De restvorm die zich aandiende toen het zwarte item het witte oppervlakte raakte heeft wel wat weg van een hendel (handle). Alle objecten in mijn verbals zijn toevallig en willekeurig. Alle verhalen erachter zijn net zo gevonden en willekeurig als de gevonden objecten zelf. Evengoed, om het schijnbaar bedoeling te geven is vrije associatie een must. Dit raakt eigenlijk ook aan een van de waarheden achter de schone kunsten. De meeste kunstwerken zijn gecreëerd in een flow en hebben met terugwerkende kracht een titel en betekenis gekregen. En dat is totaal legitiem. Andersom zou het veel meer (excuse my English) hard to handle zijn.

Present,

Plastic tas en geel  kaartje met de tekst present  op houten frame.

Present, aanwezig, maar betekent in het Engels ook het heden maar ook iets presenteren en cadeau. Mooi zo’n 3 dubbele betekenis. Present of presence, aanwezigheid, is de meest mysterieuze van de 3. Je ziet het woord vaak in filmtitels figureren of letterlijk een hoofdrol hebben. De aanwezigheid van een ongrijpbaar iets is een bekend fenomeen in het horror, thriller genre. Maar er simpelweg zijn, to be, zoals Shakespeare al zei, of not to be, is de essentie van alles en niets. Het eenvoudige zijn is pure poëzie.

The Opposites,

Ondefinieerbaar gevonden plastic objecten in omgeving Russenweg Zwolle. Zwart en witte acryl verf op vlaggenstof op houten frame

Deze vreemde vierkante objecten met ronde bolletjes, twee letters CK in de buurt van de Scania aan de Russenweg in Zwolle gevonden. Geen idee wat het zou kunnen zijn of wat een eventuele toepassing zou zijn. CK, Calvin Klein is ver te zoeken op de Russenweg, dus het zal geen fashion statement zijn van een PoolseTrucker.

De balletjes deden mij denken aan een parlement waar de leden keurig rij voor rij en partij bij partij zijn opgesteld om kritische vragen te stellen aan de regerende partij. Voor oppositie heb je een tegenidee nodig. Zelfs bij overeenkomstige concepten zal een oppositie alles doen om het verschil zichtbaar te maken. Met als doel is tegenspraak organiseren. Dat heet democratie. Maar niet zelden wordt er oppositie gevoerd als indirecte propaganda voor de eigen partij . Dat heet dan profileren. Politiek kan vreemd zijn.

Time is Honey,

Een klein kartonnen kaartje met de tekst ‘Time is Honey’ op rode en gele acrylverf en bewerkte gestolde acryl verf op vlaggenstof op een houten frame.

Ok, dit is een serieuze zaak, Het voortbestaan van bijen en alle andere kleine wezens die we insecten noemen is in het geding. We zijn ze zachtjes aan het vermoorden door hun basisbehoeften te vergiftigen en ze te verdelgen waar wij ze vervelend vinden.

Zo ongenaakbaar en ‘schoon’ als de mensheid denkt dat zij is, bepaald ze wat van waarde is en wat niet. Dieren, insecten en bloemen als persona non-grata, Wat voor wereld is dit? Ik ben niet religieus maar zijn niet alle levende wezens goddelijk? In ons verlangen alles te controleren en te overheersen laten we alles verdwijnen.

Maar als God bestond, en als God natuur was dan weet ik wel wie boven aan zijn ‘verdwijn’ lijstje zou staan.

Spying On Us Too,

Gevonden tekst op zwart witte acryl op  katoenen tafellaken op een houten frame

Dank zij de digitale revolutie is spionage van iedereen. Een gelijke hoeveelheid verspreidde en gedeelde data is niet het zelfde als gelijkheid. Het is eerder een grote–gemene- ver-deler. Het wereld wijde web van intriges en achterdocht is oneindig. Wie is in controle, wie weet wat van wie? Kennis is macht en machtige kennissen ook. Van ruilen komt huilen zeggen ze wel eens. We hebben al geruild, onze data voor ongelimiteerd gebruik,

Er wordt al ergens zacht geweend. Misschien ben ik het zelf?

New Age,

Papieren knipsel uit tijdschrift en  kunststof textiel print van overgebleven  materiaal uit eerder project, rode veter en acryl verf op deel van oude vlag op een houten frame.

Iedereen is in zijn eigen tijd onderdeel van een new age, een nieuw tijdperk. De nieuwe generatie van nu zijn de oude-van-dagen van morgen. Net zoals dat elk ontwerp, product of modeverschijnsel ooit nieuw en trendy was, wordt het onherroepelijk ingehaald door de nog nieuwere tijd en wordt er naar gekeken als achterhaald en ouderwets.

Wat een groot misverstand is dat toch.

Zoals er sediment moet zijn om leven te laten ontkiemen, moet er geschiedenis of gisteren zijn om überhaupt te vernieuwen. Tijd is ongrijpbaar en bestaat alleen voor diegene die er zelf deel van uit maken. Dus de Oude Romeinen en zelfs de holenmens waren hedendaags in hun tijd. Al was het woord hedendaags nog niet uitgevonden. Ik wil maar zeggen; het nieuwe nieuw is vaak vluchtig, dogmatisch en zeer tijdelijk. Zou het principe van vernieuwing niet een ware vooruitgang moeten zijn in plaats van dogmatische hedendaagsheid. Kan een hedendaagse ontwikkeling bekritiseerd worden in zijn eigen tijd zonder als ouderwets gelabeld te worden?

New Rituals,

Kartonnen duo (sinaasappel) houder en letters op rest van katoenen tafelkleed op houten frame.

De 21ᵉeeuw is de eeuw van de nieuwe rituelen. Rituelen blijken kennelijk nog altijd nodig, ook in een individualistische samenleving. Om aan te geven bij welke stam, groep of gedachtegoed je behoort voer je dezelfde rituelen uit. Dat geeft de geruststelling of suggestie dat je nooit echt alleen bent. Nu hebben we oneindig toegang tot de hele wereld maar onze

identiteiten liggen ook oneindig uit elkaar. Hoe verder identiteiten uit elkaar liggen hoe meer onthecht en vreemder de rituelen zijn die met elkaar gedeeld worden, lijkt het wel. Neem bijvoorbeeld Facebook challenges, er zijn er die zich er vol overgave op storten en anderen, zoals mijzelf, die het dan weer totaal leeg en onzinnig vinden. Dat brengt me op de volgende vraag; Hebben rituelen zin als de onderliggende structuur niet tastbaar is, als betrokkenen geen echte band met elkaar delen. Of heeft de hang naar nieuwe rituelen ingegeven door een grote culturele leegte die elders is ontstaan?

The World (is my Oyster,

Deel van wereldkaart en transparant plastic deksel met rietjes opening, gevonden @ de Rieteweg omgeving en fragile/breekbaar tape op een houten frame.

Deze wereldkaart hing altijd in mijn slaapkamer voorzien van punaises die aangaven waar ik geweest was. Ik was op een goed moment babysit voor een enorme kater, Streepje, en die heeft een einde gemaakt aan deze muur vullende kaart. Hij had een vreemde manier om aan te geven dat hij zin had in zijn ontbijt. Hij nam de buitenste loshangende rand van de kaart en begon daar dan ritmisch tegen aan te tikken. Totdat, dat niet bleek te werken dan nam hij drastischer maatregelen zoals het lostrekken en met nagels openscheuren van het papier. Stukje bij beetje trok hij het papier uit elkaar. De kat was ervan overtuigd dat mijn papieren wereld zijn spreekwoordelijke ‘oester’ was. Na een poosje haalde ik de overblijfselen van de kaart van de muur af en bewaarde het in mijn ‘archief’. Nu past het perfect in mijn Remains Of Today serie.

Feathers and Fuss,

3 veren en 1 ‘Stop Micro Waste’ label van een waszak, en witte acryl op  rest van gesneuvelde waszak op een houten frame.

Feathers and Fuss is een Engels gezegde wat betekent dat je geen toeters en bellen wilt, geen ohef.  Geen feathers and Fuss. Er zijn ego’s, situaties, etiketten, gebruiken en discussies vol van feather and fuss. Eigenlijk is het een rookgordijn waardoor je zicht op de ware situatie belemmerd wordt. Aan de andere kant zie ik graag fuss and feathers in de podiumkunst, muziek, theater en film. Doe mij 1000x liever een ‘larger than life’ glitter rockende buitenaardse wizard met een gitaar dan een boy of girl next door met een microfoon. We willen toch verwonderd blijven. In dit specifieke geval van het ‘Stop Micro Waste’ label dat ons wil aanspreken met alarmerende tekst, zou dat onderwerp nog wel wat meer Fuss kunnen gebruiken.

Sealed Do Not Remove Front,

Rode seal strip voor onbekend gebruik, gevonden in het industriegebied Grote Voort, Zwolle, gele binnenkant kartonnen doosje en groene plastic tas van het merk op een houten frame.

Ik probeer plastic steeds meer uit mijn leven te bannen om alle bekende redenen. Het is geen simpele opgave daar we in een wereld leven waarin veel in plastic wordt verpakt. Mijn wekelijkse plastic overblijfselen gaan naar de Plastic Hero, die overal in Nederland te vinden zijn. Toch zijn onze straten en onze natuur nog favoriete dump plekken voor afval. De kleine plastic deeltjes microplastic die in onze zeeën drijven zijn langzamerhand onze vissen aan het vergiftigen. Er gaan zeevogels dood met plastic gevulde magen en schildpadden en andere zeedieren stikken er in. Als hoofd van de voedselketen zal dit ons uiteindelijk ook raken.

No Number,

Nummers van een oud nummertjes-apparaat ooit eigendom van de Koninklijke PTT, letters uit tijdschriften en kranten op plastic/papieren drager op een houten frame.

Niemand wil en nummer zijn, desondanks zijn we allemaal nummers in statistieken, systemen, in login-codes, bij de tandarts, bij de dokter,  in het ziekenhuis, verzekeringsmaatschappij, restaurants, hotels,  met likes, in stadions, protestdemonstraties, dodentallen, geboortegetallen, bevolkings-aantallen, slachtofferaantallen, indexen, rentes, onderzoeken, rapporten, geboorte data, data, huis, telefoon, paspoort, lidmaatschap en banknummers. Maar toch, we willen liever niet zo behandeld worden, trek maar een nummertje!

What’s Cookin’,

Gebruikte en gebroken, meer dan 30 jaar oude, houten keuken spatel, zwarte schoenveters en witte acryl op gebruikt en gewassen douche gordijn op een houten frame.

De Engelse taal is rijk als het gaat om gezegden en metaforen. Zoals ‘Whats cooking’, wat zoveel betekent als waar ben je mee bezig? Koken en brouwen zitten overdrachtelijk gesproken in dezelfde hoek als het gaat om bedenken, maken en debatteren.  Er is altijd risico op overkoken als de hittebron niet op tijd uit wordt gezet. Deze metaforische oververhitte situaties zijn makkelijk te voorkomen als er tussentijds stoom afgeblazen kan worden zodat er afgekoeld kan worden.

‘Zin Om Nog Drie Keer Rond De Maan Te Gaan’, (I grave for 3 more trips around the moon)

Gevonden teksten/woorden en afdruk op plastic van eerder gebruikt sjabloon op  rest gebruikt en gewassen hoeslaken op een houten frame.

De tekst is ontstaan uit een pagina in de HP de Tijd. Door de woorden los te knippen ermee te schuiven en opnieuw te rangschikken is deze tekst ontstaan. Door toeval ligt  er een mooie fantasie of belofte. De maan is magisch en mysterieus. Het is van invloed op alles en wordt net zo makkelijk in verband gebracht met hekserij, weerwolven als met  succes en de liefde. Ook is de maan een grote inspiratiebron voor de kunsten. Zo zong Frank Sinatra bijvoorbeeld;

“Fly me to the moon

Let me play among the stars

And let me see what spring is like

On a-Jupiter and Mars

In other words, hold my hand

In other words, baby, kiss me. “

Hieruit valt dus duidelijk te lezen dat een reis naar maan en de sterren een zinnebeeld is voor liefde en verleiding. In 2013 heb ik een schilderij vernoemd naar dit nummer maar ik legde ik de associatie met ontsnapping aan en het verlangen naar.

Dus de maan en of sterren als in het reiken naar het betere, het best of hoogst haalbare, en dat dan dus nog drie keer in dit geval.

Covid,

Blauwe Pedaalemmerzak (compleet) en plastic hotel toiletzitting seal op een houten frame

Voor maanden was Covid-19 al overheersend aanwezig in de media. Niet het meest inspirerende thema maar een gegeven. Het was een uitdagende situatie waardoor het onmogelijke mogelijk leek en bleek. De Co² emissie was dusdanig gereduceerd dat de lucht boven Peking weer blauw werd. Covid als een engel der wrake? Is het de natuur die terugvecht en ons laat zien dat zij, ondanks onze technologische voorsprong, zij toch het laatste woord heeft?

Vicky Veil,

Voile, vitrage, zwarte acryl en foto uit magazine op een houten frame.

Een knipoog naar Vicky Vale, de journaliste  en flirt van Bruce Wayne uit Batman. Voor het eerst  geïntroduceerd in 1948. Een journaliste, een werkende vrouw. In de jaren 40 een nog niet alledaags verschijnsel. Maar goed, haar aanwezigheid in de film werd door haar functie een beetje bepleit maar was in werkelijkheid om haar uiterlijk te doen zoals dat in die tijd gewoon was. Door de tijd heen is zij steeds meer geëvolueerd tot bewuste en onafhankelijke vrouw die weliswaar naast Bruce Wayne staat, maar toch ook haar mannetje. Vrouw zijn, ik ben het, kan een complexe bezigheid zijn. Er zijn zoveel aspecten van ons zijn die je kunt etaleren. Wat ik mooi vind aan mijn eigen tijd en plek in de wereld is dat je als vrouw niet alleen meer hoeft te letten op een mooie buitenkant maar je ook een intelligente bijdrage kunt leveren. Ik krijg kippenvel als ik me bedenk dat het nog maar relatief kort zo is en ook nog lang niet overal…

Faux Pas,

Plastic tas van kleding merk, verfrestjes en gevonden plastic items/labels die ik niet precies thuis kan brengen op een houten frame.

Faux pas is Frans voor een misstap. Het is zoals zoveel woorden blijven hangen in ons vocabulaire zoals het woord vocabulaire. Je kan veel zeggen van Napoleon maar hij heeft onze taal net een beetje meer je ne sais quoi gegeven. Nu wordt een faux pas eigenlijk alleen echt gebruikt in de modewereld om aan te geven dat iemand zich qua styling op glad ijs begeeft. Bij een faux pas denk ik eerlijk gezegd altijd aan de sandalen van mijn vader die vroeger bij uitstek gedragen werden met (te hoge) geitenwollen sok.

Wij vonden dat toen grappig en niet echt hip. De Adilette badslippers, inclusief foute tennis sok gold dan toch een aantal jaar geleden als über fashionable onder de hiphop-loving, meestal jongens. Even lelijk als altijd maar nu even geen faux pas want mode?! Het bewijst ergens dat mode en stijl toch niet perse het zelfde zijn.

OK,

Letters uit HP de Tijd magazin en gevonden

ondefinieerbare plastic objecten gevonden in de buurt van de Rieteweg, Zwolle op  badstof hoeslaken op een houten frame

Ok, twee letters en iedereen weet hoe je er aan toe bent. Ik heb  even een etymologisch onderzoekje gedaan naar het wijd verspreide kleine woordje met de grote betekenis. In tegenstelling tot wat ik dacht heeft het woord, of zeg ik afkorting, vele vaders en moeders. Volgens Wikipedia zijn er 8 mogelijke bronnen. Hier volgen de 8  bronnen In vogelvlucht;

All Correct (1839 Boston Morning Post), Old Kinderhook  (1840- geboorteplaats Martin van Buren (president V.S) gebruikt tijdens herverkiezingen, Ola Kala, Grieks voor alles goed. Au Quai (Aan Kade – gebruikt in New Orleans). Wa Kee, Geïntroduceerd in Noord Amerika door Afrikaans slaven, Oskar Karlson, 1910 gaf op deze wijze met zijn initialen zijn fiat aan de T Ford en tot slot;  OK, een oorlogs term waarbij de O als 0 gelezen moet worden en de K voor killings – zero killings. Dus OK vat in een paar letters toch een groot deel van onze geschiedenis samen. Dat vind ik best Ok, Oké, Okay, Okido, eh….

Tensed & Stretched,

Elastiek op een houten frame.

Let op! dit kunstwerk is veranderlijk van aard!

De menselijke geest is als een elastiek. Het is flexibel en kan worden opgerekt tot op zekere hoogte .

Mijn kunstwerk hier is gemaakt van vele elastiekjes in verschillende maten. Ze zijn gemaakt om rekbaar te zijn maar eens ze te lang en te veel uitgerekt zijn houden ze het niet vol en zoals de menselijke geest, breekt het. Mijn boodschap aan de toekomstige koper van dit kunstwerk is als volgt; 

Beste Nieuwe Eigenaar; Deze vierkante verbeelding van de rekbare geest heeft wel wat onderhoud nodig. Daarom krijgt u bij de aankoop een klein EHBO zakje met extra rekbaarheid. Haar toekomstige staat ligt in uw handen. Zorg er goed voor, als het knapt, repareer het, maar fix het niet als als het niet stuk is.

Medicine 4 All,

Orale medicijnen, oog-druppelaars en geknipte tekst op voormalige semi transparante waszak op houten frame. 

Volksgezondheid is een grote toekomstige uitdaging. Populatie en welvaart nemen toe en neemt aan haar zijde ook vele welvaartsziekten mee. Het ondervangen van deze fysieke ongemakken en het steeds ouder worden maakt dat de gezondheidszorg in het westen steeds duurder wordt en is het bijna onmogelijk het toegankelijk te houden voor iedereen. Ondertussen groeien de rekeningen van de verzekeringsmaatschappijen en telt de farmacie, die uitgroeit tot de nieuwe golddiggers met een business model, haar geld. De hoofdprijs hiervoor wordt uiteindelijk betaald door hen die totaal geen welvaart hebben in deze globaliserende wereld. Zij hebben vaak niet eens toegang tot goede gezondheidszorg.

Er schijnt geen geneesmiddel te bestaan tegen sociale ongelijkheid.

Some Character,

Lettersjablonen op zwarte afvalzak op houten frame.

We hebben karakter en we gebruiken karakters om ons mee uit te drukken. Het karakter dat hier getoond wordt noemen we het Latijnse of Romeinse schrift. Dit schrijft is wijdverspreid geraakt dankzij het Romeinse rijk. In een ander leven heb ik ook professioneel 

lettertypes ontworpen. Deze lettertypes zijn uitgegeven door een grote fontuitgever uit Hamburg. Voor inspiratie keek ik ook vaak naar andere schriften dan het Latijnse en zo ontstonden er een aantal cross-over fonts. Een van die fonts heet Beyond Babylon, een perfecte mix van Latijns en Arabisch schrift. Nog steeds ingericht volgens ons alfabet maar met de Arabische vormgeving  en uitstraling. Het representeert mijn visie over een eventuele toekomstige samenleving. Een gemeenschap die gewoonten en gebruiken mixed and matched, het beste van verschillende werelden haalt en ondertussen langzamerhand toewerkt naar wereldvrede.

Ze Is Gebruikt,

Deel van wereldkaart, plastic zak  en witte acryl verf op een houten frame

Eerder gebruikte ik al een ander deel van de zelfde wereldkaart voor verbal 77, getiteld ‘The World’. De woorden die deze verbal ondersteunde gingen vooral over een kater die de kaart stukje bij beetje met zijn nagels uiteen scheurde. Gebaseerd op een waar

gebeurd verhaal. Deze verbal is meer poëtisch en treuriger tegelijkertijd. Ook gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Een planeet dat vele wezens

huisvest die geen andere planeet achter de hand hebben. Ze blijft schitteren en geeft ons het beste van wat ze heeft maar haar hemelse lichaam doet pijn en haar huid vertoont barsten. Ze is gebruikt en heeft goeie zorg nodig.

Venus Meets Mars,

Gevonden ondefinieerbare zwarte plastic objecten en witte acrylverf op overblijfsel van een bedrijfsvlag-stof.

Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus.

Een oud gezegde wat een poging doet de verschillen tussen mannen en vrouwen te duiden. Ik zie mijzelf als een moderne vrouw die het leuk vind om overdrachtelijk op het mannelijke schaakbord te schaken. Niet dat ik in de huid wil kruipen van de Koning, de rol van de vrije Koningin past mij prima. Zelfs als jong meisje haatte ik het idee dat er al bepaalde rollen voor mij weggelegd zouden zijn. Niet dat mijn ouders daarin dwingend waren maar meer dat de maatschappij als geheel best rolbevestigend is. Dus, ik werd kunstenaar en dat probleem leek opgelost. Bijna. Een vrouwelijk kunstenaarscollectief genaamd Gorilla Girls (1985) haakten in op deze thema’s met humor en ironie. Zij maakten ironische en humoristische

statements die best nog steeds actueel kunnen zijn, zoals deze; “The Advantages Of  Being a Woman Artist” en dan volgt er een lijst van non-voordelen. Dit statement hangt op een muur in mijn atelier, om te inspireren.

Stroke,

Gebruikte kwast en Duck tape op de overblijfselen van katoenen kaasdoek op een houten frame.

Deze specifieke kwast is vele jaren gebruikt voordat ik het per ongeluk, vol gezogen met zwarte verf, heb laten opdrogen. De staalharde kwast, die ik de dag daarna vond, was nu ongeschikt geworden voor zijn arbeid. Nu, niet meer in staat te creëren, is het zelf

geëvolueerd naar een kunstwerk. Het trekt een zwarte lijn, gemaakt van Duck tape, wat zich voordoet als een verfstreek en het existeert in de tweede termijn van zijn bestaan.

Peace Loving Animal,

Deel van gevonden wiel velg, gevonden metalen gekko of hagedis achtige vorm en acrylverf op oude heren pyjama met groene legerprint op een houten frame. 

Ik ben geboren in de 70ties. Totaal niet bewust van de coolheid van dat tijdperk en sowieso te klein en onbetekenend om er toen iets van te vinden. Maar even zo goed, voel ik altijd de aanwezigheid van een onvermoeibaar en ietwat naïef hippiemeisje in mij. Ze houdt standvastig vast aan het concept van de betere wereld in de maak. Telkens als weer aangetoond wordt dat dit,(‘ you may say that I am a dreamer’) idee uit de tijd is of misschien wel nooit heeft bestaan volgt er steevast ongeloof en een beetje wanhoop.

Ik kan het niet helpen om te blijven hopen, in plaats van geloven, in een betere wereld. Dus je kan zeggen dat ik een dromer ben maar ik ben er bijna zeker van dat ik niet de enige ben.

Like Nina Said,

Gevonden letters uit tijdschriften en kranten en acrylverf op katoenen gordijnstof op een houten frame.

Deze tekst: ‘How can you be an artist and not reflect time’ is oorspronkelijk van jazz zangeres en fenomeen, Nina Simone. Ze sprak deze woorden om te onderbouwen waarom haar teksten zo geëngageerd waren. Zij definieert zichzelf als een activistische zangeres of een zangeres die toevallig ook nog eens activistisch was.  Haar persoonlijkheid en beroepsmatige podium persona vielen samen. Ik snap dat helemaal want ikzelf ben een kunstenaar die niet kan voorkomen dat actuele wereldse zaken in mijn werk terecht komen. Niet omdat dat een keuze is maar omdat dat gene wat ik ben en wat ik maak, de wereld waarin ik leef als vanzelf weerspiegeld.

Shooting Fish,

Delen van gevonden en ongedefinieerd zwart plastic objecten  gecombineerd, een visvormig sojasaus flesje en witte en zwarte acrylverf op rest van katoenen tafelkleed op een houten frame.

Shooting fish in a barrel is een Engels gezegde. Het wordt vaak gebruikt om op een vrolijke wijze aan te geven dat de ophande zijnde taak een hele makkelijke is. Het heeft verder weinig uit te staan met agressie. Het gevisualiseerde wapen van gevonden plastic deeltjes ziet er meer agressief uit. Ik was soort van geschokt door de opper-vlakkige overeenkomst met een echt wapen. Waar staat een afbeelding van een pistool eigenlijk voor?  Wees gerust, ik ben geen lone wolf van welke soort dan ook…..De vorm was een toevalstreffer en ik kon het gewoonweg niet weerstaan> de titel is bedoeld om de klap wat te verzachten en het geeft een iets ander perspectief dan het beeld wat je waarschijnlijk aanvankelijk had. En daarnaast seks en geweld verkoopt, toch?

Het Offer,

Seal lint en deel van filmposter van Andrei

Tarkovsky op een houten frame.

Het offer is nauw verweven met religieuze rituelen. De Inca’s en de Maya’s hebben het tot een wrede kunst verweven. Maar ook moderne religies houden het offer nog steeds aan als een daad, een gift aan God, Allah. De Inca’s en de Maya’s waren extreem gewelddadig en de geofferde extreem machteloos. De uitvoerende priesters werden zelf nooit een offer en hadden alle macht. Hoewel ik er sterk van  overtuigd ben dat het religieuze instituut dit soort rituelen gebruikt om hun volgelingen te sturen en te managen, denkt een deel van mij dat een klein offer wel waarde geeft. Ik onderstreep klein offer!

Bravo Charley!,

Gevonden tekst uit kranten en tijdschriften, een lachgas patroon en witte en zwarte acrylverf op gebruikte oude canvas leger tas (pukkel) op houten frame.

Ik weet weinig af van militaire operaties. Via de media ben ik wel getuige geweest van vele operaties, invallen en interventies.  Ook als fervent filmliefhebber is menig oorlogsfilm gepasseerd zoals bijvoorbeeld Apocalypse Now. Ik ben een pacifist, denk ik. Maar toch krijg ik de kriebels bij het woord revolutie en het zien van een Che Guevara afbeelding. Oorlog fascineert klaarblijkelijk. Het gevecht van leven op dood, goed en kwaad, verslagenheid, overwinning en heldenmoed appelleren waarschijnlijk aan een zekere essentie van het bestaan of zo. Termen als Victor, Charley (of is het Charlie?) en Foxtrot komen voort uit de oorlog communicatie. Als je niet beter wist klonk het best opgewekt en feestelijk. Het lachgas bommetje dat ik op straat in Zwolle gevonden heb, was de aanleiding tot de oorlogsretoriek in dit kunstwerk. En dan heb ik het nog niet eens over de war on drugs.

Specimen X,

Konijnen botjes, gevonden lichtblauwe plastic label uit de transportsector, wrijfletters en rode en witte acryl op inpakpapier en transparant plastic op houten frame.

De konijnen botjes komen uit mijn materiaal archief. Het totale konijn is destijds gevonden op een begraafplaats in Zwolle. Geen toevallige vondst, Ik was toen bezig met een serie tribale (voorouder) maskers en de botjes waren een van de benodigdheden daarvoor. Specimen of specimen X  (zoals je de botjes ook kunt lezen) verwijzen naar de verzameldrift die wij mensen hebben. Musea vol met collecties stenen, fossielen en botjes. Na het verzamelen komt het duiden, het determineren en het vaststellen wat het geweest moet zijn. Spannend wordt het natuurlijk pas echt als het nergens gerubriceerd kan worden….

M.,

Gevonden tekst uit tijdschriften en kranten bamboe tandpasta spatel en acrylverf op deel van katoenen tafelkleed op houten frame.

Een kritisch stukje tekst over kunst uit de HP de tijd, een expositie aankondiging uit een Metropolis M en een tekstregel uit een tekst die ik ooit zelf geschreven heb, vormen de basis van dit werk. De zelfgeschreven tekst, om het even in context te plaatsen, heeft op zijn beurt weer als basis gediend voor 2 uit tekst opgebouwde tekst portretten getiteld Sign Of The Times. De gehele tekst bestaat als zodanig niet meer, dus kan je alleen heel fragmentarisch terug lezen hoe ik op dat moment naar de wereld keek (2011). M staat voor mij, Marit. Ik ben een kunstenaar die onherroepelijk samenvalt met mijn persoon als zodanig.  Zoals ik het zie is het ik geen kwestie van keuze maar een bepaalde uitkomst van een jarenlang proces.

Pointer,

Gevonden ondefinieerbare plastic objecten, en witte acryl op inpakfolie op een houten frame.

De eerste 50 verbals werden afgesloten met een grote rode punt, period! Dat was zo omdat ik het idee had dat de serie wel zo’n beetje af was. De overdrachtelijke punt was een mooie hekkensluiter. Niets bleek minder waar want niet alleen bleef ik maar gekke plastic objecten op straat vinden en mooie gekke dragers en tekst concepten ontdekken, maar bleek het ook nog eens een hele inspirerende bezigheid. Een bezigheid waar ik maar moeilijk weer afscheid van kan nemen. Nu ik 100 heb bereikt weet ik al dat ik op dit moment nog een paar ideeën heb liggen die ik zeker nog wil maken. Maar deze mijlpaal van 100 is voor nu de

denkbeeldige finish lijn van Remains Of Today maar je weet, de pijl suggereert al iets anders.

Unbehagen,

 (verbal no. 101)

Gevonden en uitgeknipte tekst,  gesso en witte acryl op molton hoeslaken en houten frame.

Het woord Unbehagen valt voor mij samen met punk fenomeen, Nina Hagen. Unbehagen was de titel haar tweede album uit 1980. Ik was toen 10 jaar oud en kwam net in aanraking met Grease, dat was toen al spannend genoeg. Maar mijn 3 jaar oudere broer was of werd punk. Hij had het eerste album Nina Hagen Band (1979) en draaide dat vaak en hard. Gek genoeg wisselde hij dat dan af met Johnny Cash.

Nina Hagen dus. Echt een verschijning, rauw en grappig onaangepast maar ondertussen was ze wel klassiek geschoold.

Het woord unbehagen- onbehagen – was in deze context een woordspeling met haar naam

gecombineerd met de eighties tijdgeest. Periodes van onbehagen worden afgewisseld met periodes van behaaglijkheid.

Op dit moment lijkt de behaaglijkheid wel wat ver te zoeken.

The System,

Plastic kweekbak en transfer letters, gesso en zwarte  schoolbordverf op vitrage gordijn stof en houten frame..

De achterkant of onderkant van de kweekbak heeft een prachtig patroon. We zien cirkels die met elkaar verbonden zijn alsof het atomen of moleculen zijn of iets anders wetenschappelijks wat net elkaar in verbinding staat. Suggestie en fantasie is alles. Als we het leven holistisch beschouwen is alles verbonden en is alles koolstof, zuurstof en water in wisselende vorm en samenstelling. Sterrenstof!!  Waar materie verdwijnt komt er elders materie voor terug. Een onbegrijpelijk allesomvattend goddelijk systeem. Daaroverheen ligt ons systeem waarin we alles proberen te moduleren naar onze wensen. Waar onze materie verschijnt, verdwijnt het elders.

Langoustine a la Mode,

Langoustine a la Mode (verbal no.103)

Gevonden plastic kreeft of plastic rivierkreeftje op een gevonden plastic tas van Vero Moda op een houten frame.

Kreeft, hard van buiten, zacht van binnen. Ze worden levend gekookt, gekraakt als een walnoot en leeg gepeuterd. De meeste levende kreeften zijn grijs of zwart, gekookt worden ze vaak pas oranje. Ik heb eens al snorkelend een Langoest getroffen. Dat is een kreeftsoort die enorm groot kan worden met voelsprieten van een meter. Een magische ervaring, een ontmoeting met een zeedier. Ooit had ik een ongefundeerde angst tegen de wezens en kruipers uit de blauwe dieptes maar nu vind ik het fascinerend.  Als je eenmaal met hen op vriendschappelijk voet hebt gestaan wordt het steeds moeilijker ze te visualiseren als eten. Deze plastic versie is gevonden in de straten van Zwolle.

Chez Moi,

verbal no.104

Barcode op gebruikt T-shirt, ontworpen voor kunstproject ‘Mind Your Steps’ (2009) op houten frame.

We zien een portret van Che Guevara maar dan met mijn gezicht. Deze print maakt onderdeel uit van het kunst project Mind Your Steps uit 2009. Dit project was een groot geëngageerd multidisciplinair en interactief kunstproject in opdracht van BFO (Bevrijdingsfestival Overijssel) 2009. Het doel van het kunstproject was het publiek van het festival onderdeel laten worden van een ‘vrijheidsgedachte’

Nieuwsgierig naar dit project: https://maritotto.nl/2009-mind-your-steps/. 

We creëerden alter ego’s door onze gezichten in de gezichten van een paar iconische  vrijdenkers te morphen, als logo voor het project. Onder het motto; in iedereen schuilt een vrijdenker en een held. In werkelijkheid zien we veel anti helden die te afgeleid zijn door hun dagelijkse beslommeringen. Maar eens in de zoveel tijd……

vrijheid heeft een prijs maar is heldendom te koop?

Give ‘Em Enough Rope And they ‘ll Hang Themselves,

verbal no.105

Flexibele rubber ding van iets en gele verf op plastic tas van de DeKa Markt op een houten frame. Beide gevonden op straat.

De Britse schrijfster  Charlotte Brontë is de bedenker van deze uitspraak. Wat er volgens haar achter de uitspraak schuil gaat is misschien nog minder interessant dan wat je er allemaal in kan leggen. Er zijn vele interpretaties te vinden op allerlei interesse gebieden. Ik laat in het midden wat mijn associatie is.

Losing My Religion,

Verbal no. 106 UFO 27

Inpakpapier, sleutelhanger/label, een ondefinieerbaar plastic object en transfer letter die GOD spellen.

Een paar dingen die wonderwel overlappen in dit stukje werk. De titel kwam er als laatste bij maar vat het mooi samen.

Ik heb de titel geleend van de band REM met hun hit Losing My Religion. Persoonlijk had ik geen geloof om te verliezen. De sleutelhanger in het kunstwerkje is geadresseerd aan GOD. Is GOD de eigenaar van de sleutel, geeft het toegang tot het paradijs of Is GOD hier een sleutelfiguur?

Time Itself Is a Circle,

(verbal no. 107)

3 plastic clean tissue cups, gebruikt op de eettafels van restaurantketen ‘de Beren’ op een plastic inpak folie op een houten frame

De titel vindt zijn wortels in een Nietzsche quote, “ All Truth Is Crooked, Time Itself Is a Circle”. Het is pure poëzie en het heeft hele hedendaags flair.

Het bewijst dat de tijd zelf niet alleen een cirkel is maar dat er naast de oppervlakkige verschijning, gebruiken en modes, nooit echt iets wezenlijks veranderd op meta level. Hoe beschaafd we er ook uitzien, onder de glimmende oppervlakte sluimert de holenmens nog altijd.  ‘All truth is crooked”, zou maar zo een vroeg bewustzijn kunnen zijn van de alternatieve feiten die we zo goed kennen in deze tijd.

Als toevoeging op mijn woorden nog een opsomming van interpretaties over het gezegde die ik gevonden heb op het internet;

1- Nietzsche wees er op dat alles subjectief is. De waarheid bestaat maar kan gebogen worden of zelfs  frauduleus worden.

2- Dat je de waarheid kent maar in een cirkelredenering terecht komt  als je probeert uit te vinden wat de betekenis daarvan is.

3- Dat Nietzsche zijn onwetendheid van de kern van de waarheid en tijd toont die hij bij wijze van hypothese metaforisch open stelt voor vele interpretaties.

4- Nietzsche weet niets over tijd of waarheid.

Paradiso,

 (verbal no. 108)

Een paar ondefinieerbare plastic objecten op een gehavende museum vlag, gevonden in de bosjes na een storm, ± 10 jaar geleden, de vlag zelf inmiddels out-dated- dus uiteindelijk – in een van mijn werken terecht gekomen, op een houten frame.

De zwarte stukjes plastic zijn beide soort van boemerang vormig. Gecombineerd en in compositie geplaatst heeft het de gelijkenis van een slang die zich opricht. Een snelle associatie bracht mij bij het hof van Eden. Paradijs, met de slang als listige verleider. Als het niet voor de slang was, zou alles nog steeds perfect zijn, saai maar perfect. Het hof van Eden, voedt een oneindig verlangen. Dit verlangen leeft zowel onder gelovigen als onder non-gelovigen. De realiteit van het echte leven is vaak alles behalve paradijselijk

SMART,

 (verbal no. 109)

Letters S M A R T geknipt uit een gescheurde Guppy friend no-waste washing bag  op transparant plastic op houten frame.

Het woord smart kwam echt in de mode bij de opkomst van de smartphones en het bleef in de mode door de opkomst van nog veel meer slimme apparaten die iedereen wil. Alles om ons heen wordt slimmer terwijl wij in feite steeds minder bruikbare data in onze hersenen opnemen. Dat houdt me bezig; onze hoofden steeds voller van alle vormen van zinloze data en ons geheugen dat gelimiteerd is in opslagruimte. De onbeperkte toegang tot kennis loopt door een snoertje, en zelfs dat vaak nog niet eens. De snelheid van onze kennis is helemaal afhankelijk van netwerken en kabels, tot en met 5G. Met de opkomst van de nieuwe complottheorieën die de geloofwaardigheid van een slecht sprookje hebben, vraag ik mij wel eens af of de mensheid als geheel er eigenlijk wel echt slimmer op wordt. Of neemt het in werkelijkheid steeds een beetje af terwijl al onze slimme spullen ons straks voorbij gaan streven. 

Aged Young People,

(verbal no. 110)

Een reep gedroogde gesso uit de bovenzijde van de gesso emmer, acrylverf en geknipte letters op een zwarte vuilniszak op een houten frame.

 Leeftijd is slechts een getal, Ik ben dit jaar (2020) 50 geworden en ik ben er nog en blijf nog even! Ik voel me niet wezenlijk anders dan eerder. Ik hoop meer beoordeeld te worden op mijn ideeën en daden dan op mijn leeftijd of sekse. Jong staat voor een belofte, een schoon canvas en zeeën van tijd. Meer gerijpt zijn, en dan spreek ik nu even voor eigen parochie, staat vaak voor toenemende diepte, vrijheid, onafhankelijkheid en meer macht om dingen voor elkaar te krijgen op de manier zoals jij dat wilt. Tot op zekere hoogte.

Conservatief denken, vooringenomenheid en vastgeroeste aannames, komen in alle leeftijdscategorieën voor.

Het zijn van een zekere leeftijd  is in zichzelf geen verdienste. Er goed uit blijven zien wel! Ouder worden is het lot van de meeste jongeren met de dood aan het eind van de rit als lastig vooruitzicht. Dat is het leven in een notendop.

Leeg,

Verbal no. 111

Geel kaartje gevonden langs de weg in de Grote Voort een industrieterrein in Zwolle, schoolbordverf en plextol finish op een transparante plastic zak op een houten frame.

Leeg, een in het oog springend, geel kaartje dat ik in een industriegebied vond. Het is ook te lezen als een statement; Hey, hier is niks meer te halen, ik ben echt LEEG, met hoofdletters!, Dit gele kaartje is waarschijnlijk bedoeld voor als aanduiding voor de staat van een laadruim, of iets anders her-vulbaars dat vervuld moet worden. Maar voel je verder vrij om te associëren

The I of the Beholder,

Verbal no. 112

Tekst uit kranten en/of tijdschriften en witte acrylverf op een gebruikt douchegordijn met zwarte en witte strepen  (nog steeds minimaal zichtbaar) op een houten frame

Beauty is in the eye of the beholder’ is een liefdevol gezegde dat zegt dat echte schoonheid, de schoonheid is die je uitstraalt naar de anderen, de beholders. De beholders,de aanschouwers, zullen dan deze mooie energie ervaren als een volmaakte en totale persoonlijkheid zonder te oordelen over oppervlakkige imperfecties. Door de opkomst van enkele sociale platforms is de het Ik een steeds centralere rol gaan vervullen en werden de toeschouwers een zelfbevestigend publiek.

Of om hip hop formatie De La Soul te quoten, Me, Myself and I’. 

Mijn statement op dit canvas; ‘Where have I been all your life’, is geheel in lijn met deze mind state.

Under What Power,

verbal 113, UFO 28

Tekst uit een legal guide van de Extinction Rebellion activisten, twee handvatten van een canvas shopper tas en een gevonden zwart plastic object op een deel van een plastic zak op een houten frame.

In najaar 2019 ging ik met mijn lief naar London. Met in ons achterhoofd dat dit misschien wel het laatste ongecompliceerde tripje naar de UK zou kunnen zijn voor de Brexit. We hadden een heerlijke tijd want Londen is erg leuk, Één van de  onverwachte grappige hoogtepunten was een Extinction Rebellion manifestatie waar we per ongeluk in terecht kwamen op Trafalgar Square. Een kleurrijke dansende bijeenkomst. Iets wat wel opviel was hoe strak en goed ze georganiseerd waren. Zo reikte ze hand outs uit, getiteld XR LEGAL INFO, uit aan de mede activisten en omstanders. Uit dit boekje leerde we wat te zeggen als je door de politie aangehouden wordt. Deze vraag luidt; onder welke macht hij daartoe is geautoriseerd en of zijn aanhouding rechtvaardigt is.

Under What Power’ werd de titel van dit  werk omdat we ons allemaal wel eens afvragen onder welke filosofische of eigenlijke macht we eigenlijk handelen.

All Truth Is Crooked,

verbal no. 114, UFO 29

Gevonden variaties van zwarte cirkel en ring vormige objecten van onbekende herkomst en een industrieel label op gips op een houten frame

De titel vindt zijn wortels in een Nietzsche quote, “All Truth Is Crooked, Time Itself Is a Circle”.  Dit is een tweede versie, Time Itself Is a Circle kwam al voorbij als verbal no.107. Ditmaal breng ik het in verband met het filosofische concept  van de ‘Eternal return’ of wel de ‘Eternal recurrence”. Eternal return is een concept over het universum dat stelt dat alles wat zich daarin beweegt zich eindeloos herhaald, in dezelfde vorm en in oneindige aantallen door oneindige ruimte en/of tijd. Dit concept is voor het eerst gevonden in de Indiaanse filosofie en in de 20e eeuw heeft Friedrich Nietzsche het verbonden aan zijn eigen concepten zoals de voorbestemming van de mens zichzelf te herhalen in dezelfde gegeven situaties.

All truth Is Crooked, volgens Nietzsche zelf is alles subjectief en is er wel een waarheid maar deze kan gebogen worden en zelfs frauduleus worden.

Een uitspraak die in deze tijd van alternatieve waarheden en feiten die als een menig worden afgedaan, heel actueel blijkt. 

L’ Origine du Monde,

verbal no. 115

Kleine legoblokjes; onderdeel van een relatiegeschenk en witte acryl op badstoffen hoeslaken op een houten frame.

De titel L’ Origine du Monde heb ik geleend van DE l’ Origine du Monde van Gustave Courbet uit 1866. Bij het schilderij van Courbet kijk je recht in het kruis van een vrouw. Een vrij direct en expliciet beeld. Het ontstaan van de wereld heeft hij hiermee op een bijzondere en licht omstreden manier vrij helder in beeld gebracht. Want alles begint bij geboorte. In het universum worden sterren geboren en daar sterven of doven ze ook weer na verloop van tijd. Alles is sterrenstof. Waar Courbet het leven laat ontsluiten bij het kruis van een vrouw, zo laat ik het leven hier ontvouwen aan de hand van een handjevol elementaire deeltjes. Het is maar net hoe micro je scope is

Unfluencer,

verbal no. 116

Gele tas , zwart plastic object en geknipte letters uit magazine op houten frame.

Als iemand mijn advies zou vragen over hedendaags beïnvloeding en beïnvloeders. Zou ik adviseren weer zo snel mogelijk unfluenced te worden. Wordt en blijf gids en meester in je eigen gedachten en daden. We staan allemaal onder invloed tot op zekere hoogte. Maar beïnvloeding heeft een ergens een grens, zeker als het commerciële beïnvloeding betreft.. Houdt je eigen kritisch vermogen altijd alert en wakker. #volgjeme?

Cheap But Costly,

verbal no. 117

€3-prijskaartje van een aanbieding (gevonden aan een T-shirt dat gekocht is in een tweedehands winkel) op inpakfolie met waarschuwingstekens op een houten frame.

Ik ben een enthousiast tweedehands/vintage shopper. Sinds ik mij bewust ben van moderne slavernij  probeer ik steeds minder nieuwe kleren te kopen. Er  is ook al zoveel in omloop dat het zonde is om het niet een tweede keer te gebruiken. Het hier in beeld, €3,- prijskaartje, vind ik een echte miskenning van de handen die het gemaakt hebben en heel waarschijnlijk is het een flinke aanslag op het milieu.  Ik vraag mij af of deze commerciële keten van goedkope maar dure producten omgebogen kan worden tot iets meer waardigs en duurzaams.

AVE,

verbal no. 118

Letters van een Vero Moda tas, gevonden in de straten van Zwolle, zwarte schoolbordverf en gesso op een gebruikt douche gordijn op een houten frame.

 3 letters die onlosmakelijk met de Latijnse groet verbonden zijn. De eerste verbeeldingen van deze groet zag ik als kind in de Asterix stripboeken. In deze briljant grappige verhalen, groeten Romeinse soldaten elkaar met een hand recht omhoog en dat deden ze in het echt ook, 753 voor Chr. Deze fysieke groet werd vergezeld door het verbale AVE.

Deze arm saluut heeft een on plezante rentree gemaakt in de jaren 30 van de 20e eeuw. De Nazi’s, fans van het classisme, hebben de groet, AVE, heil Caesar, omgebogen naar hun eigen fascistische Heil Hitler. Een connectie tussen het classicisme en het fascisme werd toen geboren. Daar kan het classicisme op zich zelf ook niks aan doen.

Vandaag, zien we het ultra rechtse politici opnieuw flirten met het classicisme, wat wordt uitgelegd als nostalgie. Als het classicisme een goud gerande schaamlap wordt waar rechtse politici zich mee tooien is er best reden tot ongerustheid.

AVE zelf wortelt gelukkig ook nog in zachte grond en dat is het AVE van AVE Maria. Daar schuilt, als je het mij vraagt, ansich geen kwaad in.

Ik schrijf het jaar 2020, het is bijna kerst, dus ik groet u, AVE!

Quarantaine,

verbal no. 119

Rood  plastic dekseltje van salade of spread bakje, letters uit de krant en dispolab zakjes, acryl verf op canvas ‘essentiële’ boodschappentas op een houten frame.

Quarantaine, een woord dat de vibe van 2020 goed weergeeft. Net toen de wereld 24/7 op de hoogste versnelling draaide, doemde er ineens een pandemie op uit het niets(?!). Het zette ons op onze plek en liet ons weten dat we nog altijd geen God waren, noch dat het in onze plaats was om de natuur te dicteren. De natuur dicteert ons dus nog altijd. Ergens vind ik dat toch een geruststellende gedachte omdat ik begon te geloven dat de natuur het verloren had. Het is verdrietig als je bedenkt dat de meest kwetsbare de hoogste Covid prijs betalen. Maar jammer genoeg is dat hoe de wereld in elkaar steekt. Het is meer en pijnlijker zichtbaar en dichter op onze huid. Op zijn best ontdekken we iets over onze diepste solidariteit en grijpen we dit moment aan om van te leren. Niet alleen voor ons eigen bestwil maar voor de baten van het evenwicht op dit delicate organisme, Gaia.

Hallo 2021!

OVER,

verbal no. 120

Trump plaatje uit Volkskrant, letters van een Vero Moda plastic tas op een canvas tas van de ‘Nederlandse Architecten Nu’ op een houten frame.

 “Het is nog niet over totdat de dikke dame de blues zingt”. Dat is waarschijnlijk wat Donald Trump dacht toe Joe Biden werd verkozen bij de presidentsverkiezingen 2020. Wat gebeurd er als een leugen zo groot wordt dat er geen weg meer terug is naar de waarheid. Ik heb bijna te doen met deze ego manische man die gehaat en geliefd is. Decorum is een dunne lijn tussen beschaafd  en onbeschoft gedrag. In Trumps geval is een gevoel voor decorum nooit echt aanwezig geweest. Voor zijn kiezers was zijn politieke incorrectheid een bewijs van bekwaamheid. Maar eens dat het gordijn gevallen was leek er nog maar één uitweg. Eén met een meedogenloze grote knal, als bericht aan zijn electoraat.

I’ll be back’ sprak de Terminator keer op keer in de film gelijknamige film de Terminator.“I’ll be back’ sprak de fulminator die zelf onuitroeibaar bleek in zijn eigen slechte film de ‘Dominator’. Ik hoop persoonlijk dat het wel over en uit is.

Heterocera,

verbal no. 121

Kartonnen cilinders van gebruikte schilders tape, zwarte en witte acryl verf op gebruikte badstoffen hoeslaken op een houten frame.

De compositie van de kartonnen cilinders deden me denken aan de vleugelprint van de nachtvlinder of wel Heterocera alias mot. Met de cirkel vormen op haar open vleugels doet de mot net als of het grote open ogen zijn. Ogen die terug staren naar elke potentiele vijand. Mimicry is een prachtige uitvinding van moeder natuur. In vergelijking met de mens, wij communiceren ook non verbaal met ons voorkomen. We dragen schoudervulling om breder te lijken, hoge hakken voor langere benen en hoodies voor wat street credebility. Menselijke mimicry is er één die valt en staat met het seizoen, de mode, humeur, gelegenheid en uitverkoop.  

Stay Safe,

verbal no 122

Twee HEMA mondkapjes en een omgekeerd spinazie product aanduiding van een plastic verpakking op een houten frame. 

Wie had dat een jaar geleden gedacht? Dat we allemaal vrijwillig met een gezicht bedekkend mondkapje op zouden lopen in publieke ruimtes? Gezichtsbedekking is een controversieel politiek onderwerp waar het de Islamitische variant betreft, de Burka. Het is opvallend hoe snel we eigenlijk gewend zijn geraakt aan deze nieuwe look. De grotere onderliggende vraag is of het ons veilig houdt en deze vraag hield de gemoederen nogal bezig. Hier in Nederland, niet bekend om de meest volgzame burgers, veroorzaakte het hevige discussies.

In realiteit den ik dat het mondkapje vooral een symbolische waarde heeft maar het geeft toch een signaal af.

Ik denk dat in dit soort situaties, zoals deze wereldwijde pandemie, de beste stuurlui vooral vaak aan wal staan. Dus ik, onwetend als ik ben waar het gaat om virus kennis, wil graag geloven in de expertise van de experts en volg de instructies braaf.

Wat is wijsheid. Dat weet niemand.

Het kan sowieso geen kwaad om spinazie te eten Daar heeft nog nooit iemand Corona van gekregen, wel spierballen.

Not Rocket Science,

verbal no 123

1Mie zak ‘Nie Asli Cap Atoom Bulan’, en krijt formules  op schoolbordverf  op een Action shop tas op een houten frame.

‘It is Not rocket science’ wordt wel gezegd al iemand niet in staat is een antwoord te geven op een simpele vraag, of om bescheidenheid te suggereren bij overwaardering van en voltooide taak. Het zelfde geld voor iemand die in gebreken blijft bij een simpele taak.

Nie Asli Cap Atoom Bulan noodles hebben een raket of bom als beeldmerk. Ik ben er niet zeker van wat ze hiermee bedoelen, misschien dat hun noodles inslaan als een bom. De noodles in kwestie zijn prima te eten maar om nou te zeggen dat het rocket science is……..

Usually Shy,

verbal no 124

Plastic tas van de WE en herschikte letters van kant 2 van de tas op een houten frame.

Ja, ik ben van nature verlegen of was dat voorheen. Ik heb daarmee leren leven door de tijd heen en heb het omgebogen tot iets acceptabels. Als kind was ik meer een verlegen observator en een dromer dan iets anders. Eerlijk gezegd ben ik dat nog steeds maar ik ben ook een autodidact go-getter en can do person die communiceert of heeft leren te communiceren.

Maar uiteindelijk communiceer ik toch het beter en liever met beelden dan met woorden.

Zen- Antenna,

Verbal 125

Gevonden plastic tas van ZAZA en ondefinieerbare gevonden industrieel label van iets op een houten frame.  

Er is waarschijnlijk geen woord in het westen zo populair en misbruikt als het woord ZEN. Het is in feite een perfect voorbeeld van culturele toe-eigening. Maar wij zullen nooit of te nimmer de buurt komen van de Zen-heid van een Zen monnik. Om eerlijk te zijn, ik doe het ook. Het is niet dat ik overal Boeddhabeelden heb neergezet of dat ik de hele dag wierook brand voor een goed humeur of zelfs maar Yoga beoefen. Nee, voor mij is het een begeerde mind set. Een balans zoeken tussen focus en innerlijke rust. Hoe daar te geraken is een ander verhaal. Het is zo makkelijk om overprikkeld te raken, er is zoveel afleiding overal. Mijn methode om de kalme zee van binnen te bewaren is jezelf min of meer afsluiten voor informatie die niet relevant is in het moment. In mijn hoofd is het namelijk van nature een drukte van jewelste’.  Als mijn zen antenne in de overload modus gaat sluit mijn inkomende berichten zenuwcentrum en gaat mijn geest aan de wandel.

Ethos /ἦθος,

Verbal 126

Plastic omgekeerde (drogisterij) Etos tas, transfer letters + extra h en een plastic speelgoed goudvis in een kleine zip loczak op een houten frame.

Ethos, ἦθος, en ethiek, zijn geworteld in de Griekse beschaving. Aristoteles gebruikte het woord om de karakteristieken van een persoon te beschrijven. Het woord ethiek ontstond iets later maar komt voort uit hetzelfde woord. Het verschil tussen beide woorden is dat ethiek refereert aan morele principes, als een handleiding voor een samenleving en als een discipline die goed van kwaad onderscheid. Ethos kan gezien worden als een persoonlijke karakteristiek die zich ergens tussen behoedzaamheid en passie bevindt. Dit wordt getypeerd door hoge moraal en overtuigend leiderschap. Etos (van de drogisterij), hier te zien met de extra h, toont hoe een woord commercieel toegepast kan worden op een subliminale manier, voor een instant gevoel van juistheid. Zo werkt commercie! Het biedt een snelle uitweg voor alle grote levensvragen. Ik heb niks tegen de Etos drogisterij maar het komt niet in de buurt van ethos en ethiek.

Videodrome,

 verbal 127

Oude videoband (opgevist uit afvalcontainer @ the Rieteweg 10 door A.R.T.) en een Dinky Dog cartoon over Bin Laden en Saddam Hoessein de Fugitive Four genaamd, uit Dif Magazine op een Action shopping bag op een houten frame.

Videodrome is een cultfilm van David Cronenberg. Het zou een van de meest invloedrijke cultfilms zijn van de 20e eeuw. Waarom? Videodrome is absurdistisch, futuristisch en werp een interessant perspectief op technologische vooruitgang. Het verhaal gaat over een zekere alternatieve waarheid die ons aangereikt wordt en de vraag hoever we bereid zijn te gaan om deze te absorberen of te bevragen. Internet en reality t.v. bestond toen nog niet (1983).  Eén van de hoofdkarakters professor Brian o’ Blivion (!?) stelt in de film dat het televisiescherm het netvlies van onze geest is. Hij spreekt ook over de nieuwe televisie werkelijkheid die ‘echter’ is dan onze feitelijke realiteit. Ik vraag mij af hoe veel we worden beïnvloed en in hoeverre onze beleving verbogen wordt door boodschappen en beelden die we dagelijks ontvangen, vandaag. De 21e eeuw gaat waarschijnlijk antwoorden geven op deze media-geest-waarheid paradox.

Art 4 Breakfast,

verbal 128

Letters uit plastic tas en krant, twee houten vorken, een witte toevallige prefab vlek  met acryl en papier op een plastic ge-coatte canvas boodschappentas.

Kunst kleurt de wereld waarin we leven en het verlegt onze horizon. Voor mij is het  vitaal. Het is het zuurstof voor de geest en voedzaam voedsel voor de geest. Het houdt mijn hersenen lenig en open en het geeft ze richting. Ik zou niet durven te dromen van een wereld zonder kunst. Als de illusie sterft sterven wij ook een beetje mee.

Wannabe Weekend Warrior,

verbal 129

Geknipte letters, witte en rode verf op legertas (originele Britse leger M37 tas – een haversack) uit de eerste wereld oorlog op een houten frame.

Wannabe Weekend Warrior, de Amerikaanse CNN nieuws commentator Van Jones is de auteur van deze woorden.  Hij gebruikte deze triple W woorden om de boze burgers te omschrijven die het Capitool in Washington gewelddadig bestormden op 06 januari 2021. Op deze manier benadrukte hij dat deze bestormers in zijn ogen geen demonstranten waren. Hij noemde het een terroristische aanslag van binnenuit. Zo zag het er ook uit, als een grote opgespaarde vieze stinkende en explosieve scheet uit de woekerende onderbuik van de Amerikaanse samenleving.  

Het lijkt ver van ons bed maar deze zogenaamde krijgers en strijders zijn niet alleen een Amerikaans probleem. Ze zijn iedereens probleem, want ze zijn overal.

Wannabe Weekend Warrior, het is een kraakheldere karakterisering en pure poëzie. Zijn woorden in deze wereld nog altijd machtiger dan het zwaard? Laten we het hopen. In dat geval kan kunst ons redden.

Dank je wel; Van Jones, deze is voor jou!

Delicate,

verbal 130

Zwart rubberen halve maan vorm gevonden op straat, een halve doorzichtige kerstbal met gouden ster, uitgedeeld door de Creatieve Coöperatie aan haar atelier huurders, uitgeknipte letters en witte acrylverf op een canvas BNA tas op een houten frame.

De afgelopen decennia moesten we voorzichtig zijn met uitlatingen omtrent de Islam. Een aantal gewelddadige Islamitische radicalen tolereerde geen enkele kritiek.  Een aantal gewelddadige aanslagen vonden plaats. De aanslagen; 9-11,  Theo van Gogh, Charlie Hebdo en Bataclan zijn diep in ons geheugen gegrift. Dit veroorzaakte een hoop woede en angst. Anti Islam politiek werd populair. Populistische leiders maakte een quick scan om zo hun eigen politieke gewin te berekenen. Tegenstellingen werden uitvergroot en Moslims werden ten onrechte persona’s non grata. 

Radicale, racisten, extremisten, ongeacht afkomst, zijn nooit de mooiste voorbeelden van idealisme gedreven mensen. 

We willen allemaal gerespecteerd worden voor waar we in geloven, wat we denken, doen, voor wie we zijn en hoe we er uit zien. Ik geloof niet in een God, maar wel in diplomatie en gemeenschappelijkheid. 

Elke vorm van extremisme, waar ook vandaan, is de enige vorm van diversiteit de we echt mogen afwijzen.

Clean Karma.nl,

 (verbal 131)

Geknipte tekst uit kartonnen keramiek doosje en krant op een klassieke theedoek (aan mij gegeven door college en atelier genoot Corine Aalvanger) op een houten frame.

Wie de bal kaatst kan het terug verwachten. Dit is in feite de essentie van karma. Actie en gevolg zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Volgens de wet van Karman maakt Karma geen onderscheid tussen goed en kwaad. Het is een natuurlijkprincipe, niet het vonnis van een hogere macht. Elke daad krijgt op termijn een antwoord van gelijke strekking. Men moet wel waarde hechten aan Karma om gevolgen te ervaren. Als er geen waarde aan gehecht wordt zullen er ook geengevolgen zijn maar dan wacht wel het Nirwana. Wat eigenlijk betekent dat je niet reïncarneert en je geest voor altijd uitdooft of wordt bevrijd net van welke kant je het bekijkt.

Hoe dit allemaal in te passen in onze modern westerse samenleving? Tot wie wenden wij ons als we last hebben van onverschilligheid, een spirituele leegte of mentale disbalans? Cleankarma.nl?  

MAD (house),

(verbal 131)

Geknipte kartonnen doos van MADE en een oranje reflector op een houten frame. 

Het karakter Alfred E. Neuman is de mascotte van een Amerikaans satirisch tijdschrift MAD, ontstaan in 1952. In de leeftijd tussen 6 tot 10 jaar haalde ik mijn wereldse inspiratie uit de Donald Duck en de Hitkrant. Ik zal MAD magazine wel eens in mijn vizier gekregen hebben.  Of mijn oudere broer een abonnement had of dat ik het zomaar ergens zag liggen kan ik me niet herinneren. Ik was wel geïntrigeerd door de cartoon coverboy Neuman, ik vond het een afstotelijk ventje. Hoe dan ook dat afstotelijke ventje heeft toch een cult status. In 2018 is hun laatste editie uitgegeven maar MAD blijkt nog altijd actief op www.madmagazin.com.

Madhouse was een jazz funk formatie uit Minneapolis uit de school  van Prince. Ze zeggen wel dat genie en gekte hand in hand gaan. Dit zijspoor heeft verder niks te maken met MAD magazine. Maar om even een quote uit een beroemd nummer te quoten; ”We never gonna survive unless we get a little crazy”,

The Woman Who Fell To Earth,

(verbal 133)

Deksel van een weck pot, de plastic basis van een, gekregen, Ferrero Roche piramide, geknipte tekst uit tijdschrift, geprint vallende vrouw figuur en witte acryl op badstoffen hoeslaken

Als een doorgewinterde Bowie adept heb ik bijna alle films gezien waarin hij acteerde. Niet in de eerste plaats voor zijn acteertalent, want dat wisselde van tijd tot tijd. Nee, om te genieten van zijn stralende mooie persoonlijkheid, waarop ik toen best een crush had. De aantrekkingskracht zat, naast zijn muziek, voornamelijk in zijn totale unieke benadering van bijna alles gecombineerd met zijn on-aardse verschijning. 

Filmmaker Nicolas Roeg, herkende deze deugden waarschijnlijk ook. Hij vroeg hem voor de hoofdrol van de humanoïde Thomas Jerome Newton, in de film The Man Who Fell To Earth. Deze coole personage sierde later niet alleen de cover van het Bowie album Low maar het legde ook de basis voor zijn nieuwe alter ego The Thin White Duke. Het zoveelste bewijs van zijn vloeibaarheid. 

Zoals alle tieners zich op enig moment vervreemd en onaards voelen, zo voelde ik mij (en soms nog wel) alsof ik per ongeluk van een andere planeet op de aarde terecht ben gekomen. Dit is waarschijnlijk wel een van de redenen waarom ik me tot de kunsten heb gericht.

MO’,

verbal 134

Bruine textiele MODA shop tas, schoolbord en gouden verf op een houten frame.

In Amerikaanse hip-hop, straattaal, betekent Mo’ meer, als in Mo’ Money. Eerst was het de uitroep van de have not straat poëet uit de Amerikaanse achterbuurten. Sommigen van hen werden uiteindelijk beroemd, rijk en vervolgens een invloedrijke zakenman maar dan ook een uithangbord voor de neo- liberale lifestyle, gemarineerd in het inmiddels verdwenen ‘van de straat’- sausje. Voor vele werden zij zo het levende bewijs dat je respect en geluk te koop is.

Ik ben een groot old school hip hop/rap fan omdat de muziek een soort van eerlijke urgentie had en enigszins onaangepast was. Daarnaast maakte ze een punt over sociale ongelijkheid. Hoe meer commercieel gestuurd en mainstream het is geworden, de mo’ het verhaal is versmald naar oppervlakkige geld propaganda.

Dit gecombineerd met onze mo’ or less onuitputtelijke 24/7 marktdenken en het winner-takes-all-adagium waar we al een tijd in leven, is het, het bling volkslied van de massa geworden.

Free Radicals,

verbal 135

Blauwe post enveloppe, een sleutel, inpakfolie met gezondheidswaarschuwingen, tape en geknipte tekst op een houten frame.

Free Radical (vrije radicaal) is een rebelse medische term voor muterende cellen die een serieuze bedreiging vormen voor het lichaam waarin het huist. Deze cellen zijn gecorrumpeerd en planten zich voort  zoals het ze maar uitkomt ten koste van de gezonde cellen. Zolang als het kan blijven groeien, groeit de overmacht simultaan mee,  totdat het alle beheersing verliest.  Als het niet gestopt wordt. Dat is een vrije radicaal, helemaal niet onschuldig. 

Ik heb me vaak afgevraagd of de medische term connectie heeft met de term die we voor mensen met extreme ideeën en daden gebruiken. En als dat zo is of een radicaal per definitie vrij is? Of is dit alles louter berust op toeval?

Profound Men,

verbal no. 136

Gevonden plastic tas van Profile men’s fashion, witte acrylverf, geknipte tekst en geknipte en zwart geverfde figuurtjes van Silvio Berlusconi en een Playmobil karaktertje op een  houten frame.

Wat ons onderscheid van andere levende organismes is ons vermogen om te spreken, creëren en denken op een logische manier, niet alleen gebaseerd op overleven en voortplanten. Wij zien ons zelf als de betere denkers. Het is waar dat geen dier bewezen vermogen heeft tot het schrijven van novelles of zoiets als wetten. Zelfs een simpel timmerklusje om het nest of hangplek te verbeteren is niet aan dieren, planten en bomen besteed. Toch, is er geen plant, zoogdier, vis of insect in de wereld die zou overwegen zijn eigen habitat of toekomstige voedsel gronden te vernielen zoals wij dat doen. Het is niet erg waarschijnlijk dat een Eik zuren zou uitzweten zodat zijn kleine loten en zelf vergiftigd zouden worden door zijn eigen uitstoot. Voor hen, zou dat niet een erg slimme overlevingsstrategie zijn. Hoe slim zijn wij, de diepgaande mens, als wij onze korte termijn hunkering voor de toekomst van onze kinderen laten gaan? Zelfs in het bezit van onze intelligentie, lijken wij niet meer dan de provocateur van de natuur te zijn geworden. Profo (Provo) und men? 

Wavin’,

verbal no. 137

Gevonden zak van het bedrijf Wavin, Blauwe acrylverf in vorm van een extra komma en streep en witte acrylverf op een badstoffen hoeslaken op een houten frame.

De toekomst van groeten ligt in de handen van de almachtige Covid 19 en haar tegengif. Er was altijd al wat verwarring rondom de sociale kus cultuur . We gingen gebukt onder een brede selectie van kus gewoontes. Wie en hoe te kussen dat was de vraag. Er moesten keuzes gemaakt worden door zowel de kusser als de gekuste. Er was veel variatie zoals; de natte kus, de Franse kus, niet te verwarren met de French Kiss (tong) maar de 3 maal op de wang kus, de behoudende enkele kus of de afstandelijke lucht, tennis-kus. Deze ontluisterende situatie is aan zijn einde gekomen; en waarschijnlijk een opluchting voor velen. Maar ik moet wel zeggen dat ik de oprechte familiaire of vriendschappelijke kus wel mis. 

Het handen schudden is ook op zijn retour. Omdat handen inmiddels een dubieuze reputatie hebben gekregen als meester verspreiders. Wat ons rest is de elleboog knuffel, de Aziatische Namaste groet of een simpel hallo. Dus dacht ik laten we de zwaai een upgrade geven. Zo hebben we de koninklijke zwaai waar zowel afstand als vriendelijkheid in zit of de uitbundige blije zwaai, met beide armen en handen in het gezelschap van een brede lach. Je kan er van alles mee uitdrukken. Het zou zomaar de nieuwe hype kunnen worden. Wavin’ , the new wave!

PIL,

verbal no. 138

Een cirkelvormig basis van een chocolade piramide, 3 letters uit een plastic tas, twee zwart wit geprinte baby’s uit mijn inspiratie archief, acrylverf wit op een herbruikbare boodschappentas.

Eens waren daar de Sex Pistols, een muzikale conceptuele vrucht ontsproten aan de geest van Malcolm Mclaren. Terugkijkend bleek Punk toch eerder nog een fashion statement (Vivienne Westwood) dan pure anarchie. Nadat de frontman Johnny Rotten uit de Pistols stapte startte hij de band PIL (Public Image Ltd.) Punk als antwoord op de saaie, gehoorzame burger cultuur. Mijn broer was punk en haalde met zijn hoogste ‘recht op staande’ hanenkam in de jaren ‘80 het Noord Hollands Dagblad. Hoe dan ook punk was een mix tussen controversieel en hip. 

Ik zag ineens een link met een heel ander onderwerp; geboorte beperking. Wij, de mens, de Sex Pistols die we allen kennelijk zijn, planten we voort alsof er geen morgen bestaat, reproduceren ons zelf conform het Bijbelse “gaat voort en vermenigvuldigt u”. Resultaat; te veel van ons, te weinig van de rest. Zo’n open deur als dit lijkt, de pil is nog altijd een handig hulpmiddel als het reduceren van de overbevolking. Ik zal me er niet populair mee maken maar is als het om de mensheid gaat, less hier ook niet more?

Raw Footage (my little footprint),

verbal no. 139

Zwarte voetafdruk van een, in de Zwolse berm gevonden (1 stuks) Nike sneaker, rood geverfde plastic klaver vier en tape op 150 grams papier op een houten frame.

Deze specifieke schoen lag al een poosje in de berm voordat ik besloot het op te pakken. Er was op geregend, op gesneeuwd, over heen ge-mist en ge-zonnen-straalt. Deze ene schoen heeft beslist de schaduwkant van het schoenen-leven onder ogen gezien. Nadat het een tijd lang geadoreerd werd is het weggegooid en voor dood achtergelaten door zijn eigenaar. De wreedheid en vreemdheid van deze situatie ligt in het veronderstelde feit dat zijn eigenaar de voorkeur had voor het lopen op één schoen boven het afdragen van beide schoenen tegelijkertijd. Voor wat voor reden ook, deze schoen moest weg, het had zijn beste tijd gehad. Ik twijfelde of ik het moest oprapen want het voelde te persoonlijk en misschien ook wel te geurig. Uiteindelijk handelde ik het in het belang van de kunst. Wist je dat het woord footage zowel voor een filmopname wordt gebruikt als voor de maatvoering van een (Engelse) feet. Hoe groot is jouw voetafdruk eigenlijk?

(PS: schoen is na afdruk toch gaan hemelen- God, Rest His Zool!)

Sahra,

 verbal 140

Twee pagina’s uit een jaren 80 kunsttijdschrift ‘DE Rijks Akademie’, een plastic halve cirkel vorm, een plastic fragment van een wiel velg een stukje papier en witte zink verf  op een houten frame

Het Arabische woord Sahra betekent woestijn. Dit is het moeder woord waar Sahara van afgeleid is. Gedurende het  Pleistoceen tijdperk was Sahra een groene tropische regio waar vroege jager verzamelaars het goede leven leefde. Dit was de geboorte grond van de Homo Habilis en de Homo Australopithecus. Gedurende het Stenen Tijdperk ontstond de Sapiens in Ethiopië. Er was een brede variëteit aan mensachtigen in de wereld maar de sapiens bewezen zich de meest succesvolle. Het pluspunt hiervan is dat we allemaal Afrikaanse wortels blijken te hebben maar een minpuntje is toch wel dat het ook betekent dat de sapiens de meest gewelddadige en (seksueel) agressieve waren van allemaal. De andere homo’s verdwenen of werden genetisch vermengd waar de sapiens verschenen. Zelfs door de jaren van beschaving heen kunnen we naar onze vroege zelf terugkijken langs bloedrode lijnen.

Wat overduidelijk is veranderd is dat we brillen, pakken en slimme apparaten zijn gaan dragen. De jager verzamelaar is een shopaholic geworden maar let op, onderhuids broeit het wilde, reptielenbrein, de overlever nog altijd. 

Ik Besef Dat Ik (N)iets Weet,

verbal  141

Roze plastic tas, van De Bibliotheek, met een Einstein quote, aan mij gegeven door atelier genoot Corine Aalvanger, tape, een reflector en witte acryl verf op een houten frame.

Het is best ironisch dat zo’n grote geest als Albert Einstein overtuigt is van hoe meer hij weet, hoe meer hij zich realiseert dat hij niets weet. Zijn dit de  woorden van een wijze man?

 Als we dit door een hedendaagse bril bekijken zien we dat kwalitatieve, matige kwalitatieve feitelijke en fictieve informatie onze systemen en geest overspoelen. Maar worden we er wijzer van? Ik denk van niet. Onderzoek wijst uit dat we niet in staat zijn om zo’n overvloed van oppervlakkige, van alles wat, kletspraat en belangrijke informatie te verteren op een 24/7 basis en ook nog eens diepte inzichten verkrijgen.  Het is gewoon te veel. Afgezien van een paar soundbites, blijft er niet veel hangen. Intelligentie stelt je in staat om abstract en volgens een bepaalde logica te denken. Het is de kunst van weten hoe te interpreteren en hoe informatie te gebruiken waarmee je uiteindelijk kennis vergaard. 

Volgens Einstein zou echte kennis je nederig stemmen. Als hij vandaag geleefd zou hebben en behept zou zijn met zouden zijn met hedendaags taalgebruik, zouden zijn woorden dan zoiets als dit hebben geklonken?: “He-man, Ik heb ook een mening maar om eerlijk te zijn, wat weet ik nou eigenlijk. 

The Holy Cow and the Steel Steed,

(verbal 142)

Gevonden gebroken plastic wiel velg, geknipte tekst en afbeelding uit oude krant van Lady Liberty haar neus dicht knijpend tegen de stank, op/in een houten frame.

Dit is hoe ik nooit mijn rijbewijs haalde. Toen ik nog geen 18 was kwamen mijn ouders met een deal die de meeste tieners niet kunnen weerstaan, De deal was simpel, niet roken voor je 18e!. Het was mijn eerlijke intentie om niet te roken maar bleek slecht gemotiveerd. Om te illustreren; het begon met een stage bij een Amsterdams modellen bureau. Deze gelegenheid plaatste me voor de ultieme test.  De asbakken daar waren tot en over de nok gevuld en op een dagelijkse basis ik kreeg vaak een sigaret aangeboden omwille van diverse sociale redenen.  In eerste instantie nam ik er wel eentje uit beleefdheid maar later kon ik het al niet meer weerstaan. Ik was 17 en besloot mijn nieuwe hobby eerlijk op te biechten, wetende dat dit dure cadeau op het spel stond. De consequentie; geen rijbewijs voor Marit.  Een opmerkelijk ding kwam hierdoor wel aan het licht, Ik vond het helemaal niet erg. Tot nu toe ben ik altijd rijbewijs en autoloos geweest en eerlijk het maakt mij geen bal uit. In een wereld waarin de auto de dubieuze status van de Heilige Koe heeft verkregen ben ik nog altijd blij met mijn oude niet- elektrische- Stalen Ros. Daarnaast rook ik al een poosje niet meer en ben dus zeer up to date met mijn zero uitstoot.

ACT,

verbal no. 143

Rode ‘FNV vakbond Actie’ vlag, hangend in de berm gevonden, witte acryl verf en papieren ondergrond op een houten frame.

Om ons voor te bereiden op een duurzame of überhaupt een toekomst zouden we…. bla bla bla bla bla bla bla bla bla bla bla, economische groei, bla, bla bla bla bla, aandeelhouders belangen, bla bla bla bla bla bla bla bla bla, bla bla bla bla bla bla bla bla bla, koopkrachtplaatje, bla bla bla bla bla bla bla bla bla, consumenten belangen, bla bla bla bla bla bla bla bla bla, werkgelegenheid, bla bla bla bla, belasting voordeel of paradijs, bla bla bla gezonde economie, bla bla bla, cijfers, bla bla bla, beurzen, AEX, bla bla bla, tarieven, bla bla bla, en vele andere excuses, bla bla bla…………………………ACT

Travel Light,

verbal 144

Twee ansichtkaarten van Boomerang support card, aangeboden op een weggeef stalletje langs de weg, op een badstoffen hoeslaken op een houten frame. 

We zijn allemaal niet veel of ver weg geweest het afgelopen jaar. Covid hield ons dicht bij huis.  Dit zou weleens de perfecte gelegenheid kunnen zijn ongebaande paden in je huis en je hoofd te ontdekken.  Fantasie reist ver, voorbij grenzen, beperkingen en restricties. De spreekwoordelijke zware koffer is meer een last dan een lust. Maar toch lijkt het dat we graag gewicht dragen zelfs als het ons vertraagd. Ik heb altijd avontuur en levenservaring boven bezit en veiligheid verkozen. Ik koester alles wat mij ten deel is gevallen. Zelfs de donkere kanten gaven waardevolle inzichten achteraf.. De enige dingen waar ik echt aan hecht zijn mij geliefden en mijn creativiteit. Maar ik ben ook een vrouw, dus als ik mijn vakantie koffer inpak, ongeacht de omvang, het zal tot de nok gevuld worden en zeker te zwaar zijn.  Maar verder houdt ik er van om licht te reizen.

Would You Like Me Better If I Was A Selfie?,

Verbal 145

Geknipte tekst uit tijdschriften, kranten en verpakkingsmateriaal, roze afplaktape, een uitgeprinte ‘eigen’ selfie op oud douche gordijn op een houten frame.

Hallo ik ben Cat, ook wel Copycat genoemd. Je komt mij veel tegen in het vergaarbakje van de vooruitgang.  Ik vier mijn eigenheid door zo veel mogelijk op anderen te lijken. Je hoeft niet diep te zoeken want ik beweeg me net onder de oppervlakte van zo’n beetje alles. Ik dank mijn ouders en in sommige gevallen de plastisch chirurg voor mijn geweldige verschijning. Ik ben pure poëzie gevangen in een naar perfectie strevend lichaam, gezicht en outfit van merk X. Als ik kon zingen zou ik mezelf bezingen, dit Godsgeschenk aan de wereld. Fijn dat jullie er ook zijn; like, subscribe en koop dit product wat ik persoonlijk onderschrijf. Ik ben zo begaan met mezelf dat er geen tijd meer is om me druk te maken over dingen die er wel toe doen. In het licht van de eeuwigheid lijkt het misschien raar maar vandaag ben ik de bomb! Gelukkig is er verder niet zo veel aan de hand in de wereld. Alles is flex. Ik ben een fenomeen, de ambassadeur van leegte. Kijk, zo zie ik er uit als ik een kusmondje maak.

Tomato, Tomato (Black Milk),

verbal 146

Twee flesjes sap, acryl, schoolbordverf en transfer op een oud douche gordijn op een houten frame.

Deze twee melk flesjes tonen een hard contrast tussen zwart en wit. De kleur zwart en het woord melk bracht me vervolgens na een zoektochtje op internet bij Black Milk, het gedicht.  Paul Celan schreef in 1948 de Doden Fuga (Todesfuge) alias Zwarte Melk, (Schwarze Milch). 

Een gedicht over de holocaust en de Jodenvervolging. Hieronder een paar regels om te illustreren: (origineel in Duits)

“Black milk of daybreak we drink you at night

we drink you at midday Death is a master aus Deutschland

we drink you at evening and morning we drink and we drink

this Death is ein Meister aus Deutschland his eye it is blue “ 

 De band Massive Attackk heeft een nummer getiteld  ‘Black Milk’ . Ook een paar regels hieronder

“You’re not my eater

I’m not your food” 

Underground Rapper, Curtis Eugene Cross heeft als alias; Black Milk. Hieronder ook een regel uit zijn nummer ‘Could It Be’:

“I don’t represent no colors, I represent my lil’ sisters and brothers”

Deze 3 voorbeelden die ik vond hadden allen verschillende oorsprong en invalshoek. ze zijn niet direct op of door elkaar geïnspireerd maar zeggen toch min of meer hetzelfde; veracht of veroordeel mij niet op mijn voorkomen omdat het anders is dan het jouwe.

Het opschrift op de flesjes zegt iets fundamenteels, er is veel onderscheid en variatie in de menselijke soort maar zijn we in basis niet gewoon hetzelfde? Juist In hoe we anderen behandelen schuilt onze menselijkheid. 

“No matter how black the cow, he still gives white milk”. 

Lifes Of Our Days,

verbal 147

Een gevonden plastic tas van ‘Lifestyle Home Collection’, bord verf, een handafdruk met rode inkt en zwarte plakletters op een houten frame.

Een incorrecte re-shuffle van Days Of Our Lives, de titel van een soapserie (1965) die ik nooit heb gezien. Dankzij karakter Joey Tribbiani (Matt Le Blanc) uit de sitcom Friends (90ties), waarin hij een acteur speelde die op zijn beurt Dr. Ramoray uit Days of Our Lives speelt, is er bij mij ergens iets blijven hangen. Ik heb mezelf toegestaan om het woord ‘Lives’ In dit kunstwerkje, vrij te benaderen met het incorrecte meervoudige ‘Lifes’. Op de tas die ik gebruikte stond het woord Lifestyle en als een interventie heb ik de laatste 4 letters zwart gemaakt met het resultaat dat je nu ziet. Roeien met de riemen die je hebt.

Wat als we de incorrecte titel nu eens op een wat meer filosofische manier bekijken? Hoeveel levens blijven er over in onze dagen? De dagen zijn oneindig maar het leven er in neemt met het verstrijken ervan af…..

Against Better Judgement,

verbal 148

Metalen onderdelen van een weckpot, een gevonden metalen ring met hoornachtige uitsteeksels erop, witte acrylverf en gevonden en geknipte letters op een badstoffen hoeslaken op een houten frame.

De dingen die we allemaal niet tegen beter weten doen! ‘The better judgement’, het betere weten is kennelijk de brave Hendrik naast het de sexy irrationaliteit. Maar rationaliteit bewees zich zijn eigen gelijk telkens weer. Again, again and again and again(st) better judgement.

Sucker Markberg,

verbal no 149

Pagina uit de krant over ‘fake news’ en virus waanzin, gevonden en geknipte tekst, geprinte like/dislike duim en witte acrylverf op een houten frame.

Big Brother is geen mythe. Hij leeft en is onder ons. Sommigen zeggen dat hij  een buitenaards wezen is dat hongert naar informatie om naar zijn moeder planeet te sturen. Daar is natuurlijk geen bewijs van. Of wel….

Hoe dan ook, hij heeft zeker de buitenaardse look met zijn glazige blik. En serieus, hoeveel bewijs heb je echt nodig.

Door ons is het data monster, Big Brother, erg succesvol geworden. Wij, de goedgelovigen, voeren hem dagelijks met onze meest persoonlijke verhalen. En grote broer houdt van onze toewijding, tot op het bot. Het maakt hem en onze achterdocht groter en groter totdat het op een dag in ons gezicht ontploft. 

Dus mocht je je ooit afvragen waar de echte macht huist en wie de grootste invloed heeft?…

Fijne dag nog.

 Life Of Brian,

verbal no 150

Witte plastic dopjes van melkkartonnen, zwarte metalen doppen van rode wijn flessen op witte foamboard in een houten frame.

Het is al even geleden dat de Monty Python film Life Of Brian (1979) een coffee corner onderwerp was. Goeie films kunnen steeds opnieuw gezien worden. Life Of Brian is zo’n film. Ondanks het feit dat het Monty Python en dus Life Of Brian vooral te doen was om absurditeit en humor, draagt het ook een grote waarheid in zich. En die waarheid is; dat mensen altijd op zoek zijn naar leiders, Messias-sen en profeten, ongeacht of ze goed of vals zijn. Zoals Brian in de film, per ongeluk en tegen zijn wil wordt herkend als de zoon van God, zo claimen anderen dubieus leiderschap en worden desondanks toch ook vereerd. We zien de meest vreemde vormen van abject populistisch leiderschap beloont met aanbidding. Ik denk dat, dat komt door een constante staat van verwarring in een verwarrende wereld.

Underdogs,

verbal 151

Mini rose ‘Jeff Koons like’ hondje, op straat gevonden en zwart geverfd, zwarte schoolbordverf en geknipte tekst op een witte acryl basis op een gevonden Wavin tas. 

Ik voel vaak sympathie voor de underdog, misschien omdat ik mijzelf ook wel eens een underdog gevoeld heb. Evenwel bestaat er een brede selectie aan underdogs en underdog mind-states. De underdog mind state kan reëel of irreëel zijn. De underdog claim kan terecht of onterecht zijn. Maar de absolute underdogs zijn toch diegene waar je nooit van hoort tenzij hun textielfabriek op ze neergestort is. 

Als we wat dieper naar beneden zouden kijken, om te zien wat er gebeurd op onderste treden van het bestaan. Dan zie je dat onder elke underdog een andere underdog ligt. 

Veel van dit soort misstanden zijn vaak een gevolg van totale maatschappelijke scheefgroei. 

Hoe kan het bestaan dat er een causaal verband is tussen mijn geluk en andermans ongeluk?

1984,

verbal 152

Plastic onderdeel van fiets, halve doorzichtige kerstbal met zwarte verf, een transfer nul en geknipte tekst op een transparant deel van een kapotte micro fiber proof waszak. 

George Orwell schreef een roman (1949) over een toekomstige dystopische wereld, genaamd 1984. Orwell tekende een angstaanjagende stip op een futuristische horizon, gevoed door het totalitarisme van zijn tijd, Hitler ‘s 2e Wereld Oorlog en Stalin ‘s Sovjet unie. De imaginaire, 1984, dictator, Big Brother, intervenieert in elk aspect van het menselijk leven. Het meest angstaanjagende van dit type totalitair leiderschap is de complete controle over de geest en gedachten van het individu.

We zijn het jaar 1984 reeds voorbij, maar doorleven we het nu niet op één of andere manier?  De 2021 totalitaire leider met absolute macht is niet te identificeren als 1 persoon; het is degene die jouw gedachten, verlangens en begeerte verzameld, de gene die ons een levenslange verslaving aanbied op een glanzend nieuw apparaat.  Er is geen directe aanleiding om ons te dicteren want we dicteren ons zelf. We hangen aan vele draadjes, als winstgevende ledenpoppen. Gaandeweg lijken we te vergeten dat we een onderdeel zijn van nog een hele andere natuur dan waarin wij steeds voorzien worden. 1984 is 2021, alleen nu is het op vrijwillige basis en heet het vooruitgang.

 Elevate,

verbal 153

Advertentiepagina uit krant, groen en gebroken witte elastiek, en het woord ‘elevate’ van een klein Ziplock zakje, een rood stukje papier, een afsluitlip van een weckpot en klein geel object van de straat op een houten frame.

Er is in Nederland een verval aan lees en schrijfvaardigheid. Op school wordt er ondermaats gepresteerd op gebied van spelling, grammatica en rekenen. Het analfabetisme neemt toe. Er is een vreemde discrepantie en cohesie tussen snelle technische en digitale innovaties  versus de afnemende intellectuele interesses in langzame kennis. Laaggeletterdheid in een steeds complexer wordende wereld is nog altijd een sociale tijdbom. Kennis is macht, maar biedt vooral andere perspectieven en opent luikjes naar onze verbeelding, verbeelding is gezond maar vitaal om zo nu en dan de realiteit te ontvluchten  

The Mothership,

verbal 154

Een gipsen afdruk van de bodem van een plastic bakje, een klein plastic object en witte acrylverf op stof van de resten van een verwaaide paraplu op een houten frame.

Iedereen die wel eens een Sci Fi film of serie heeft gekeken weet dat de kosmische reizigers altijd terugkeert naar de zwevende thuisbasis, het moederschip, een kunstmatig thuis ver van huis. Omdat reizen door de Melkweg een tijdrovende bezigheid is zit een terugkeer naar het echte moederschip, planeet aarde, er niet in.  Het narratief van de ruimtereis is wel wat veranderd over de tijd. Er is altijd gedroomd, gefantaseerd over en gevreesd voor ontmoetingen met andere levende organismen in het universum. 

Nu, kunnen we echt naar Mars in de nabije toekomst. Marsmannetjes ontmoeten staat nu niet op de agenda.

Los, vrij, makkelijk en echt,

verbal 154

Plastic water flesjes verpakking gevonden op de straten van Zwolle, een collage van afbeeldingen uit tijdschriften op een houten frame.

De titel van dit kunstwerk is eigenlijk de headline van een artikel waarvan ik de foto heb gebruikt voor de collage. Het komt uit een ‘Donna’ een behoorlijk gedateerd tijdschrift. Verder heb ik geen idee wat de strekking van het artikel was. Oppervlakkig gesteld zou je kunnen denken dat de boodschap van mode en lifestyle magazines  eigenlijk altijd hetzelfde is gebleven, namelijk de boodschap van zelfverbetering. Simultaan wordt het zaadje der vertwijfeling geplant, als nevenschade. Een coole outfit en dito accessoires kunnen volgens de lifestyle profetie erg goed helpen tegen allerlei vormen van klein fysiek ongeluk.

Even zo goed kost het vaak bloed zweet en tranen om los, vrij, makkelijk en echt over te komen.

Nihilism,

verbal no. 156

Papieren maan(residu uit eerder sjabloon) geknipte tekst uit krant en witte acrylverf op gebruikte blauwe katoenen blouse op een houten frame.

Nihilisme is een filosofisch begrip dat gebruikt wordt voor de omschrijving van de ontkenning van het bestaan van waarde of betekenis. Nihil is Latijns voor niets. Volgens  Nietzsche is nihilisme bepaald door het feit dat moraal en waarheid subjectief zijn, (de waarheid bestaat niet) en dat de geschiedenis geen doel heeft noch dat God bestaat. Maar Nietzsche zij ook dat het Christendom de ultieme vorm van nihilisme is. Dat is natuurlijk grappig in deze context. Ik denk dat het allemaal waar kan zijn. Wat in zichzelf weer heel nihilistisch is om te zeggen. Ofwel nihilisme leidt tot bescheidenheid of tot hedonisme. Dat mes snijdt aan beide kanten. Ik ben geen nihilist,  eerder een realist. Ik probeer de dingen te zien zoals ze werkelijk zijn en probeer er ook naar te handelen. 

Daarentegen is het de spirituele ik die grotere doelen nastreeft.  Ik erken dat Ik moet geloven in iets beters of spiritueler dan het naakte overleven in het hier en nu. Maar niet perse in een God.  Op nihilistische momenten voel ik de delicate zelf gecreëerde glazen vloer onder mij wegbreken, me verzwaren en naar beneden trekken. Dus mijn behoefte in iets te geloven houdt mij eigenlijk gaande.

Lingo,

verbal no 157

Geknipte tekst op geknipte inktvlek op een houten frame.

Of communicatie succesvol is hangt voor een groot deel af van, excuus voor mijn Frans, ‘le ton qui fait la musique’. Nieuwe communicatie middelen vragen om nieuwe regels. Communicatie in zwart op wit is minder subtiel en moeilijker te interpreteren dan gesproken woord dat onderstreept wordt met mimiek en expressie. Toespelingen, vervloekingen, en beledigingen worden zelden face to face gemaakt eerder onder de deken van duisternis en anonimiteit. Het is een laf en zielig iets om te doen. Het internet voorziet vele types zowel een podium als een schuilplaats.  Recent ontving ik een anoniem commentaar in de vorm van een afkorting. Het spelde W.T.F. vom, als reactie op een korte video die ik had gemaakt. Ik overleef deze intelligente uiting (what the fuck, vomit) wel. Het zette me aan het denken over de verspilde tijd van deze reaguurder, hij had in dezelfde tijd ook zelf iets kunnen produceren zodat het chagrijn minder vat op hem zou krijgen.

Lingo, het kan de cement zijn dat alles bijeen houdt of de orkaan die alles verwoest. De keuze in taalgebruik blijft individueel

Hello Space,

verbal no. 158

Een kopie van een portret van mij achter een patrijspoort van een woonboot van een vriend (±1998), de helft van een plastic fruit bakje, gaffer tapes wit en zwart op een houten frame.

Een aantal jaren geleden deed ik mee aan een kunstwedstrijd. Ik schreef me in op een uitvraag voor de Lingewaards rivier delta. Dit is een groene delta regio in Gelderland, NL, toen (2011) op het punt van herontwikkeling- ruimte voor de rivier- om onze toekomstige voeten droog te houden. Ze zochten naar kunst concepten die deze regio zouden verfraaien. Mijn concept heet Hello Space. Het leidende idee was het creëren van een intergalactische groet. De onderliggende gedachte was om toekomstige ruimte reizigers die boven de Lingewaard zouden zweven, een warm welkom te geven. Overtuigd als ik ben dat een warm welkom elke vorm van vijandigheid zachter maakt. Een andere gedachte is geworteld in het idee dat de mensheid, bij de mogelijkheid van buitenaards leven dat in onze wereld binnen stapt, ineens verenigd zou kunnen zijn. In een oogwenk zouden we allemaal hetzelfde zijn, allemaal broeders en zusters, tegen de nieuwe vreemdeling in het dorp. Huidskleur zou een van de minst spannende issues zijn. Mijn concept eindigde in ronde twee op de 8e plaats uit 24 inzendingen. Dus het is er niet gekomen. Maar als de E.T. ‘s een iets mindere vriendelijke houding aannemen als ze aankomen bij Lingewaard, moet­­­­ je niet bij mij zijn.

Conshumanity,

verbal 159

Omslag van een gedateerd barcode boek, plastic inpakfolie en geknipte letters uit kranten en tijdschriften.

Neoliberalisme is op sterven na dood of op zijn minst lijdend aan een chronische ziekte. Wat ideologie betreft is neoliberalisme alles wat idealisme niet is. Het idee was ooit dat de vrije markt zichzelf zou corrigeren als het zou corrumperen. Maar de realiteit is dat geen markt zichzelf corrigeert; het voorziet het van een mooie slogan. In de tussentijd heeft het zijn destructieve uitwerking gehad op de natuur, natuurlijkheid, uniekheid, creativiteit, biodiversiteit, sociale gelijkheid, cohesie, waarheidsvinding, hulpbronnen, en zo voort. Niemand is ooit gedwongen om het neoliberale leven te omarmen en er naar te leven maar toch zijn we allemaal vrijwillig in de ‘grenzeloosheid’ en ‘pak wat je pakken kan’ modus geschoten.  Hebben we het  begrip vrijheid verward met de vrijheid dat ons geld kan kopen. Een glijdende schaal van mensen naar consu-mensen.

Communisme heeft gefaald, kapitalisme heeft gefaald en hun lelijke baby neoliberalisme heeft ook gefaald, het is tijd voor nieuwe dromen.

Superb,

verbal 160

Gebroken gitaar door A.R.T., zwart inpakpapier met mooie print , zwarte schoenveters, en het woord Super + B uit een plastic boodschappentas op een houten frame.

Excellent, indrukwekkend, geweldig, dat is superb! Het zou net zo goed gewoon super kunnen zijn. Maar ergens in het proces is de B toegevoegd om wat meer klasse aan de toch al super, super toe te voegen Superb is niet streetwise zoals super, het is meer rokkostuumerig dure wijn drinken in een chique restaurant, achtig iets. Of is de B in plaats van aangeplakt gewoon weg geërodeerd. Is het er afgevallen tijdens een dispuut tussen Superman en Superb-man. Is het weggevaagd door de vloedgolven van het talen tij? We zullen het nooit weten. Misschien zijn ze er beide nog ….

Belegen  verbal 161

Geknipt woord ‘belegen’ van een  belegen kaas verpakking, rubber ring, beide van de straat en een ringvormige open deksel van de Bullet shaker en een doorzichtig plastic dekseltje op een houten frame.

Jong is een belofte; belegenheid, rijpheid is of wel een deceptie van gebroken dromen of consolidatie van waargemaakte dromen. Kaas-gewijs betekent belegen hartiger en meer smaakvol. Oude kaas is voor de Bourgondiër die een uitgesproken en unieke smaak met een bite weet te waarderen. Op ene of andere manier zie ik een parallel met ouder worden, mens-gewijs. Natuurlijk er zijn veel wat geleidelijk te verliezen is zoals; conditie, gezondheid, zicht, gehoor, haar, looks, snelheid, vruchtbaarheid, strakke huid en zo voort. Het is geen sexy lijstje met kwalificaties, nauwelijks een aanbeveling. Maar ja, het is niet dat we hier een keus in hebben. Een van de beste eigenschappen of ouder worden is geestesgesteldheid, de toenemende mate van onafhankelijkheid en spirituele vrijheid. Ik geloof dat ‘belegen’ in leeftijd nog steeds vele beloftes kan bevatten.  De (of mijn) toekomst zal uitwijzen of dat slechts wishful thinking is of realiteit.

Murphy’s Law verbal 162

Kettingkast en elastiekje, wit geverfd en Primark kleding label, zwart geverfd, op straat gevonden, op gedragen haltertop  met schoolbordverf finish op een houten frame.

De wet van Murphy dicteert dat alles wat verkeerd kan gaan, verkeerd zal gaan. De meeste van ons zijn bekend met situaties die op een of andere manier Domino dag-achtig, vol verkeerde afslagen en beslissingen verlopen. Halverwege dit proces verzwakt het verzet en neemt de overgave het over. Alsof een hogere macht dat zo besloten heeft. Beperk de schade en veeg de scherven bijeen. Murphy en chaos lijken goeie vrienden, ze reizen bijna altijd samen. Op een zeker moment heb ik chaos proberen te verbannen naar een uithoek van mijn bewustzijn. Daarna nam de control freak het van tijd tot tijd over. Het geloof dat het de wet van Murphy kan omzeilen. Maar Murphy heeft altijd het laatste woord.

Gimme Shelter verbal no 163

Metalen figuur gecreëerd en gebruikt voor een spel dat ik samen met college Mark van Enk heb ontwikkeld in 2014, een metalen ring en witte acrylverf op een gebroken en gebruikte paraplu op een houten frame.

Het metalen figuurtje is geïnspireerd op het iconische Napalmmeisje en is gebruikt als pion in het spel wat we hebben ontworpen voor het 5 mei festival in Zwolle. Aanvankelijk heette het Vlucht 050511 maar werd later Escape Route X. Het globale idee was identificatie met een vluchteling tot stand brengen door overdrachtelijk in zijn schoenen  te staan in dit spel. Zodra de speler haar of zijn route volgt komen er allerlei moeilijkheden op hem of haar pad. Realistische moeilijkheden. En hij of zij komt voor allemaal dilemma’s te staan .Realistische dilemma’s. Gelukkig is het maar een spel en hopelijk heeft het wat ogen geopend. Maar feit blijft dat twee grote redenen om ergens asiel te zoeken, naast politieke redenen, ongelijkheid en armoede zijn. In mijn perspectief zijn alle vluchtelingen daarom in basis legitiem.  Waarom zouden zij moeten lijden terwijl we het hier allemaal  hebben. En daarnaast, sinds wanneer is armoede geen reden meer om een beter leven na te jagen? Ik zou het ook wel weten.

We Optimize You (I’ve Got Algorithm) verbal no 164

Geknipte tekst en afbeelding van serieus kijkend oog uit magazines, een gevonden rubberen ring en kofferriem op een ‘Eye’ promotie poster verkregen op de ‘Uitmarkt Amsterdam’ 2019 op een houten frame

Days can be viral; with never a sigh
Prepped to need what money can buy
Birds on the timelines sing their hyped analogue song
Why shouldn’t we tweet along?

I’m chipper all the day, happy with my lot
How do I get so optimized that way? Look at what I’ve got

I’ve got algorithm, I got cookies
I got my terms
Who could ask for anything more?
I got spontaneous ads, in the side banner of my mail
I got my data all over the place
Who could ask for anything more?

(Vrij geassocieerd op I’ve Got Rhythm from George Gershwin)

Altijd op zoek naar het beste, verbal no 165

Deel van gevonden zwarte rubber droogloopmat, een gevonden synthetische, voor promotie doeleinden, blauwe druppel, en geknipte tekst uit plastic supermarkttas (Super de Boer) en een papieren achtergrond in een houten frame. 

Het gezegde ‘Altijd op zoek naar het beste’ is een hedendaags slogan dat instant ontevredenheid in zich draagt. Zodra we het beste hebben verworven, opent het volgend venster vol mogelijkheden zich al weer snel. De kunst van het verleiden is het voeden van het verlangen en de constante hunkering. Tevreden zijn in deze context zou bezien kunnen worden als een luie staat van zijn. Maar volgens de Zen Monniken is geest over materie de hoogste vorm van zijn. Het kost alleen veel moeite en oefening om daar te geraken. Ik bedoel het zoeken naar dat beste is zoeken naar een kostbare naald in een enorme hooiberg. Dit is waarom naar alle waarschijnlijkheid je de Boeddha figuur tegenkomt in vele winkels en huishoudens als betaalbare assecoires, het is de korte route naar verlichting.

Uomo Universalis, verbal 166

Universeel gender en liefdes zakdoekje uit eerder kunst project Genderama op een houten frame. 

Deze zakdoek is een klein detail van wat bedoeld was een enorme LQBTH+ Pride Dance installatie te worden, the Genderama. Ik heb het oorspronkelijk ontworpen voor een uitvraag voor L.A. Pride 2016. Ik had twee partners in crime; 19 Het Atelier architecten voor bouwtekeningen, solide berekeningen en technische ondersteuning en Show design- Sijmen Hoekstravoor een high class DJ uitrusting. Nee, we hebben het niet gewonnen maar onze schaal Genderama is wel geëxposeerd in het Amsterdam Museum gedurende de Pride zomer in 2016. Ondanks de vele interesse die geuit is bleek het toch niet haalbaar en te kostbaar voor zo’n tijdelijk statement over een universele staat van zijn. Maar zeg nooit, nooit. Wij zijn er nog altijd wel voor in. 

Great Barrier verbal 167

Gevonden rood wit afzetlint, foto uit de Volkskrant van een Haïtiaanse man uit Port au Prince op de fiets met roze pruik en transparant verpakkingsmateriaal op een houten frame. 

Voor de kust van Queensland Australië in de Coral Sea ligt het Groot Barrièrerif, een kraamkamer voor waterleven in al zijn facetten. Ik ben er nooit geweest en zal het waarschijnlijk ook nooit in zijn optimale vorm meer zien. Generaties na mij ook niet.. Omdat alle koralen snel verdwijnen en dodelijk gebleekt worden door toedoen van menselijk handelen. Simultaan verdwijnt kwetsbaar zee leven, en daarmee uiteindelijk het leven zoals we dat kennen. Nog een andere natuurlijke grote barrière is Mount Everest, Himalaya. Geliefd bij avontuurlijke klimmers, sensatie zoekers en bucketlist afstrepers. Je kan het ze niet kwalijk nemen maar waarom hebben we de neiging alles te bevuilen wat we liefhebben? In een paar decennia is de majestueuze baken overdekt met menselijke resten, left overs, variërend van (afgezien van de dode lichamen) bergen van afval, resten van tenten, uitwerpselen en meer. De grote  ‘Sneeuwplaats’ is niet langer ongerept. Desondanks, blijken de grote sociale barrières niet zo onderhevig aan erosie als hun ‘wereld wonder’ familie. Ze blijven stevig verankerd en diep geworteld in alle denkbare sociale ladders. En in tegenstelling tot het Great BarrierReef zal het niet snel verdwijnen. Waarom zijn we niet verontrust?

Esprit verbal 168

Geknipt woord uit gevonden Esprit tas, onderdeel van plastic zak van bouwplaats en papier in en op een houten frame 

Esprit (Geest) is een eclectisch woord. Als een dronken man over zijn spirits praat heeft hij het of over zijn drank of over de hersenspinsels uit zijn gehallucineerde geest. Als het over muziek gaat brengt het zingen van gospel spirituals je in hogere sferen  Volgens sommigen is er maar een heilige geest. Volgens anderen zijn we omgeven door velen, een paar voorouders onder hen. Soms goed, soms kwaadaardig. Je kan in de geest van handelen of de geest krijgen. In vele opzichten is het alles en niets in een. Je kan het niet in een doos doen maar je kan er wel een bezitten. In het laatste hoofdstuk van je leven zal je geest met je laatste adem ontsnappen. 21 gram is wat de menselijke ziel weegt volgens Dr. Duncan Macdougall, de inspiratie voor de gelijknamige film 21 grams. Het is dat ene ding dat ons definieert maar waar we nooit grip op kunnen krijgen. Ik vind dat fascinerend. 

Park In Son/Sun verbal 169

Kruiswoord puzzels uit krant, gevonden stuk van nummerplaathouder en geknipte woorden, letter U en fragile tape op papier op een houten frame.  

Dopamine is een boodschapper van de hersenen dat het zenuwgestel in staat stelt te communiceren als het gaat om beweging, plezier, genot, stemming en motivatie. Best een lijstje. Als de dopamine receptoren verstoord zijn raakt het systeem in de war met alle ongewenste gevolgen van dien, zoals depressie en de ziekte van Parkinson. In deze gevallen sterven de dopamine producerende cellen en laat de patiënt met de nare symptomen. Er is bestaat ook zoiets als dopamine verslaving en zelf overdosis. Het zit allemaal letterlijk tussen de oren. Een ge-overdose-de persoon zou altijd in de zon willen parkeren zelfs als de doktoren zeggen:’ park in, son!

Truman Show verbal 170

Piepschuim, een plastic zakje en een fotokopie van een zelfportret op papier in een houten frame.

Toen ik de film ‘The Truman Show’ voor het eerst zag herkende ik het rare gevoel alsof je onderdeel uitmaakt van een groot toneelstuk. In mijn specifieke geval was het stuk gevuld met conventies en gebruiken die op een of andere manier voor mij onnatuurlijk voelde. Het voelde alsof iedereen het script had gelezen en geloofde in het narratief, behalve ik. Truman, de protagonist in de film, gespeeld door Jim Carrey, ontdekt dat zijn perfecte wereld geënsceneerd is en dat hij in een Hollywood façade woont. Hij blijkt de hoofdrol te vervullen van een reality-tv show waarin iedereen behalve hij een gescripte en betaalde rol speelt. Zijn vrouw houdt zich doorlopend bezig met product placing. TV producer en Trumans geestelijke vader (een man achter een doorschijnende papieren maan) heeft zijn naïeve leven totaal geregisseerd, geëxploiteerd en uitgezonden. Trumanj kon deze wereld niet verlaten want hij was het verdienmodel van deze reality-tv show. Gelukkig voor hem, aan het einde van de film ontsnapt hij aan deze zogenaamde perfecte kartonnen wereld en vindt hij zijn autonomie en vrijheid. YouTube (2005) en instagram (2010) bestonden nog niet in 1998, toen de film uitkwam.  We weten nu dat dit freaky concept van 24/7; publieke exploitatie van privé levens niet eens heel ver gezocht was.

Point Blank,

verbal 171

Een wit geschilderde vingerwijzende pen, schoolbordverf en transfer letters op gebruikte stoffen boodschappentasje op een houten frame. 

De witte wijzende vingertop en de letterlijke witte stip (point blank) zijn, op zijn Engels, op point blank afstand van elkaar. Op een of andere manier is de omschrijving van een witte stip terecht gekomen in de wereld van geweld, schieten en moorden of op zijn best in de wereld van directe maar botte  commentaren. Daar wilde ik dit punt van maken, at point blank!

Crossing Lines,

verbal 172

Plastic rood a4 tabblad voor ringband, twee geknipte kruizen van promotietasje van het Bellevue theater, verkregen op de Uitmarkt Amsterdam, geknipte letters en een foto uit een tijdschrift  op een houten frame.

Als het op regels en conventies aankomt voel ik altijd de aandrang om ze een beetje te buigen hier en daar. Buigen op een burgerlijk ongehoorzame manier. Mijn regels hiervoor zijn simpel; het buigen moet op een respectvolle manier plaatsvinden niet onder valse voorwendselen en het moet een pure daad zijn van overtuiging zijn. Crossing Lines, voor grote groepen mensen is dit de onbedoelde manier om zich over de aardkorst voort te bewegen. Eindeloos; line crossing, hopend op een toevluchtsoord, een asiel, een toekomst. Wat is het verschil dat vele van hen onrechtmatig maakt en ons rechtmatig? Wat verteld de geschiedenis ons daarover?

Angel 470,

verbal 173

Scooter nummerplaat gevonden op de Zwolse straten, twee sokkenhouders en gele acrylverf op een badstoffen hoeslaken op een houten frame.

Ik heb ontdekt dat er genummerde engelen zijn. Elk nummer correspondeert met een specifieke engel. Kies een willekeurig nummer en er bestaat wel een aangewezen engel met hetzelfde getal, gevolgd door een uitleg waar dit specifieke getal voor staat. Voor mij was 470 gewoon een willekeurig getal voor dat ik mij realiseerde dat er niet zoiets bestaat als willekeurig. Ik surfte de Google oppervlaktes en dook dieper in nummer 470 en kwam terecht bij de volgende engelachtige verklaring; 

“This is a special sign from the heavens. It is an indicator that your angels and the Ascended Masters are trying to get in touch with you.

They have something important to say concerning your life. Actually, this number carries a coded message.

The divine realm is aware of the confusion you have found yourself in lately. Your divine guides are asking you not to worry.

This angelic sign indicates good luck. Your angels and the Ascended Masters are alerting you that you are born a winner.”

Op een of andere manier voelde ik me toch aangesproken ( :

Ik vind het een prettig idee om omringt te zijn door Engelen. Ze zullen het nu wel druk hebben met het redden van de wereld en zo.

Get A Grip,

verbal 174

Langzaam vergaande maar reukloze gele peper ingepakt in vacuüm zakje in een plastic voedsel bakje en geknipte tekst op een product inpakfolie met gezondheidswaarschuwingen op een houten frame.

Momenteel ben ik de Atlas van de Wereld Geschiedenis aan het lezen. Ik ben er helemaal door gefascineerd. Geschiedenis gecombineerd met kaarten en legenda’s. Wat deze atlas mooi visualiseert is dat er altijd al vele grootmachten gekomen en gegaan zijn, en eindeloos vele grenzen getekend, heen er weer geschoven en verlegt zijn en dat bloedvergieten en ziektes aan de orde van de dag waren. Momenteel is het relatief kalm, oorlog en grens verschuivings-gewijs maar in essentie is wereld niet echt veranderd. Wat wel verandert is dat de alledaagse westerse mens, niet meer gelooft in berusting of onderwerping. We willen in control zijn over onze levens en carrières. Soms lijkt het dat we het vermogen om met onzekerheden te dealen zijn kwijtgeraakt. Dus proberen we het onbeheersbare zoveel mogelijk in toom te houden om grip te krijgen en ons exclusieve recht om te gaan en staan waar we willen op te eisen. Waarheid is, en Covid toont dat eens te meer aan, dat het leven niet maakbaar is of ooit maakbaar wordt, Ook al denken we vaak van wel.

Human Nature,

Een takje, twee gevonden plastic objecten, een rood en een zwart, transfer letters, zwart en witte verf op een badstof hoeslaken op een houten frame.

Er zijn verschillende manieren om vast te stellen wat de menselijke natuur is. De meest ivoor de hand liggende is de natuur in de mens. Wat ons definieert, uit welk hout we gesneden zijn.

Mens, de gewillige geest en het zwakke vlees. Mens, in staat tot het creëren van muziek, kunst, poëzie  en theater. Mens, de kiem van briljante gedachten en filosofische concepten. Mens in staat tot erbarmen en betrokkenheid. Deze mens doet ook al het tegenovergestelde gelijker tijd.  We zijn in feite een vat vol tegenstrijdigheden.

De andere menselijke natuur draagt hetzelfde dualisme in zich. Dat is de natuur die we aan onze wil proberen te onderwerpen. Wij zijn geëvolueerd in een zoogdier dat een kunstmatige omgeving nodig heeft om te overleven. De paradox is dat we daar zo succesvol in zijn geworden dat de omgeving zelf ons misschien niet gaat overleven.

As Good As Real,

verbal no 176

Een zwarte plastic verpakking van (?) geknipte plastic zak en schoolbord verf op wit plastic dekzeil op een houten frame.

Wat is realiteit eigenlijk? Het ene moment ervaar je een groot of klein real-life event, het volgende moment zijn het al vervlogen tijden die alleen nog in je hoofd bestaan (misschien je hart) en op je camera. Jaren later zullen de herinneringen vervuild zijn door nostalgie, een paar eeuwen later maakt het niemand meer uit of jij er destijds bij was, zelfs als het evenement interessant genoeg was om te herinneren. De werkelijkheid of de waarheid is vaak geweld aan gedaan in het verleden, verdraaid in het heden en wordt verbogen in de toekomst. In de 21e eeuw is de waarheid vloeibaar en ongrijpbaar geworden. Naast liegende politici en corrumperende groot industriëlen wordt onze wereld van de werkelijkheid op alle niveaus getest door vele deep fakes, fake news, filters, cat fishing, virtual en augmented realities en alles wat nog uitgevonden moet worden, Het is wel een technische sensatie en een enigszins opwindende doos van Pandora, maar toch…..

We weten dat er niet maar één werkelijkheid is maar ondanks al de geboden ‘bijna zo goed als of beter als echt’ substituten, de zoektocht ernaar blijft van vitaal belang, meer dan ooit, of net zo veel als ooit, denk ik.

Ring a Bell,

 verbal no 177

Rode pijl en woord uit tijdschriftadvertentie, gevonden blauw kartonnen Cornetto ijs deksel en een plastic inpakfolie met waarschuwingstekst  en prijsjes er nog op  een houten frame.

Een (d)ringende bel is een signaal dat je op een of andere manier in actie moet komen. Open een deur. controleer je afspraken, check je berichten, neem de telefoon op, verberg je onder een tafel, ren weg, gedraag je heldhaftig, bel de politie, bid of wordt wakker! Dit is allemaal afhankelijk van de soort bel dat belt. Ik ben al enige tijd, zoals zo velen gealarmeerd door alle grote uitdagingen die voor ons liggen als resultaat van alles wat achter ons ligt. Plastic vervuiling, klimaatverandering, insecten sterfte  en bodemuitputting zijn zo maar een paar issues in de ‘dingen om te fixen voor de Apocalyps’ lijst. De optimist in mij geloofd dat we op tijd wakker worden en van richting kunnen veranderen. Maar de pessimist in mij ziet ook de twijfelachtige rigiditeit en hoe we hangen aan alles waar we aan gewend zijn en wat ons behaagt, in het nu. Ik kan alleen maar hopen dat deze ‘ring’ niet verloren gaat in alle andere bellen die onophoudelijk rinkelen om aandacht. 

Do (Not) Disturb,

 verbal 178

Een witte no en een zwarte yes deurhanger van het Apple Park Hotel Maastricht, gesso en zwarte en witte acryl op een gedragen en gewassen grijs heren T-shirt  op een houten frame.

Wat is disturbance, storing, wanneer is afleiding storend en wanneer is storing afleiding? Het is een dunne lijn tussen afleiding en storing. Het is hoe we interventies waarderen en interpreteren. Het verschilt in wat we denken gekozen te hebben en wat we willen ontwijken. Er zijn vele heldere en duidelijke situaties  waar we ons in kunnen bevinden zoals in hotel kamers.

“Ja,  Ik wil mijn wasgoed opgehaald en mijn bed rechtgetrokken maar niet terwijl ik er in lig, dus niet storen”.

Minder voor de hand liggend is het als het gaat om de continue vloedgolf van online verkeer die onze aandacht dagelijks op eist. Als kunstenaar ben ik mij extra bewust van deze afleiding die makkelijk kan shiften van fijne afleiding of inspiratie tot mentale ruis Het is mijn doel om mijn hersencapaciteit zo open en vrij mogelijk te houden ruimte voor nieuwe ideeën te houden. Maar het is een  uitdaging om de rommel er uit te houden. Ik ben er soort van in geslaagd door selectief te zijn in wat ik toe laat en wat niet. Uiteindelijk zelfs als we belaagd worden door big data, commercie en sociale media, sta je zelf aan het roer van je eigen keuzes.  Toch?

UM,

verbal no.179

Plastic Jumbo boodschappentas en gele acrylverf op een houten frame

Um, soms sta je met een mond vol tanden.

Scape,

 verbal no.180

Een rode plastic gevonden Scapino tas en witte acrylverf op een houten frame.

Het Engelse scape is een non-woord, wat alleen betekenis krijgt in combinatie met andere woorden of letters, zoals; landscape, een wijds decor van uitgestrekte vlakten en woeste hoogten gevuld met natuurlijke of mens gemaakte objecten. Een plek waar we van of naar toe kunnen e-scapen, een omgeving met ruime groene velden waar we onze scape-goats laten grazen. Scapegoats dragen naast hun wol ook schuld. Het is opmerkelijk dat we een algemeen begrip hebben uitgevonden voor het beschuldigen van een (on)beduidende ander. Dit is waarschijnlijk geworteld in een Bijbelse angst voor eerlijkheid die onvermijdelijk naar straf leidt gecombineerd met een behoefte aan iets van recht. Een zeker iemand moet de last dragen voor de daden van een ander om het publieke geweten te sussen. Een scapegoat is een zwaar symbolische maar lege huls als het gaat om rechtvaardigheid. Als we oprecht op zoek zijn naar betere manieren begint het waarschijnlijk met het (ver)dragen van onze eigen schuld. 

Wasteland Poetry, verbal no 181

Een witte ganzenveer, overblijfselen van een eerder gemaakt sjabloon en een doorsnee waarschuwingstekst over stikkende baby’s, geknipt uit een plastic verpakking op een bouw vuil afvalzak op een houten frame,

De zon, onze warme, loyale en vitale levenslijn, groet ons dagelijks bij haar opkomst  in het oosten en s ‘avonds weer bij haar ondergang in het westen. Ze werpt prachtige lichtstralen over onze woestenij. Ze maakt geen onderscheid, ze belicht iedereen en alles. Het is haar om het even. In haar licht, groeit een appelboom gewoon appels en bestuift een bij als of het niks is, gratis. Het is wat ze doen en ze zijn er niet erg ijdel of ambitieus over. Ze scheppen niet op over hun perfecte systeem dat het leven mogelijk maakt. Nee, laat het pochen maar aan ons! Sinds we ooit voet zette in het paradijs, hebben we wat aanpassingen gemaakt, wat dingen weggetrokken, wat grote fallus symbolen neergezet, wat gemoord,  hier en daar verminkt en verkracht , kapitalisme uitgevonden en alles uitgebuit wat we maar konden verzinnen. We hebben ook wat goeie dingen gedaan maar zijn wel in de drukte vergeten op te ruimen. Dat is waarom het hier zo’n troep is. Nu zijn we op zoek naar een nieuwe betaalbare planeet. Jammer alleen dat alles onbetaalbaar is geworden.

(Do) Make (Some) Sense, verbal no 182

Geknipte tekst op schoolbordverf en krijt op een synthetische tas van drogisterij Trekpleister, op een houten frame.

Post punk new wave band, Talking Heads maakte in de jaren 80 een film, een live registratie, genaamd; Stop Making Sense gemaakt door door Jonathan Demme.

Why stop making sense, vragen ze zich af in de trailer. Waarom het grote pak en waarom deze rare bewegingen, vragen ze zich in tweede instantie af. Deze vragen blijven onbeantwoord…..

Same as it ever was, same as it ever was ……….

Ik interpreteer Stop Making Sense als een tegenreactie op laissez-faire kapitalisme en young urban professionalism dat ook geworteld is in de jaren 80 om uiteindelijk door te woekeren tot diep in de 21e eeuw. De Talking Heads zelf zouden ook een heel ander onderliggende notie kunnen hebben gehad. Ik zou het eerlijk niet weten.

Terugkijkend zouden we best kunnen stellen dat het sense maken inderdaad gestopt is op verschillende onderdelen.

De rijzende economie voor de beter gesitueerden even daar gelaten, is er geen juiste logica, geen klare lijn, geen bevestiging dat we echte sense gemaakt hebben de afgelopen decennia, Met de grote toekomst vragen die voor ons liggen zou het een goed idee kunnen zijn om weer wat sense te maken. Al was het maar een beetje. 

The Rebalancing of our Equilibrium verbal no 183

Barcodes, X’s en één minus uit een promotietas van theatre Bellevue, Amsterdam geknipt op een geïllustreerde kunststof tas

De Chinese zijn de uitvinders van een glashelder concept over balans, Yin and Yang. Dit representeert twee tegengestelde principes of krachten waarvan alle aspecten van het leven en het universum doordrongen zijn zoals kosmische dualiteit en zelfs de tegengestelde geslachten. Het is als een weegschaal met twee gelijke delen, beide delen moeten gelijkwaardig verdeeld zijn. ‘Mens sana in corpore sano’, (een gezonde geest in een gezond lichaam), alles vaart wel in goeie balans, een eenvoudige waarheid.

En toch;  balansen is ook een boekhouders verrukking. Getallen op een blad, eindeloos heen en weer geschoven, ook op creatieve manieren, om het getal van het cijfer beter uit te laten komen, om hogere omzet en meer winst te maken, lees de essentie van economie. In onze door geld gedomineerde wereld hebben deze balansen meer prioriteit dan de natuurlijke balansen. Ondertussen bewijst het zich een genadeloze en ontwrichtende macht. Volgens het Yin en Yang principe kan dit niet goed zijn. Volgens mij moeten we gaan nadenken over een nieuwe balans. 

Adam and Eve verbal 184

Geknipte tekst uit tas van een modemerk X, tape op een gebruikte waszak op een houten frame.

Aan het einde van Genesis 01, op de 6^th dag’, God, zo gaat het verhaal, schiep de mens.

(Genesis 01-no 27 > 31- In the beginning)

“Weest vruchtbaar, en vermenigvuldigt, en vervult de aarde, en onderwerpt haar, en hebt heerschappij over de vissen der zee, en over het gevogelte des hemels, en over al het gedierte, dat op de aarde kruipt!

 En God schiep den mens naar Zijn beeld; God schiep hen; man en vrouw

En God zag al wat Hij gemaakt had, en ziet, het was zeer goed. Toen was het avond geweest, en het was morgen geweest, de zesde dag.”

God leek erg besluitvaardig en overduidelijk erg content met wat hij gecreëerd had.

Ondanks alle goeie bedoelingen en de inzet is het concept na 2571 toch wel rijp voor evaluatie.

(What is the) Matter? verbal 185

Cut characters (white on pink) from public library bag, gesso, acrylic and pink tape on a terry fitted sheet on a wooden frame.

Matter is any substance that has mass and takes up space by having volume. Matter should not be confused with mass, as the two are not the same in modern physics

As a matter of fact, matter, matters regardless of what is the matter.

No matter what, concerning the state of the mind over matter, mind state, it is only a matter of time before the matter overcomes the mind. This matter brings a lot of weight to the table, which is not to be confused with mass. Do we matter?

Lets Face It, verbal 186

Geknipte tekst uit gevonden plastic tas en een collage van gezichten uit tijdschriften en persoonlijk archief op een geïllustreerde synthetische tas. op een houten frame.

“Now all I can do
Love what was once
So alive and new

But it’s gone from your eyes
I’d better realize

Eyes without a face”

Billy Idol Eyes without a face- 1983

Dit nummer, ik ben er nog steeds gek op. Billy Idol was een ruwe diamant, een belofte die geleidelijk aan vervaagde. Het is vibe van een nummer wat het gewicht geeft, zelden de teksten. Niet veel mensen luisteren echt naar teksten in een liedje. Ik ken de woorden uit een nummer na langdurige blootstelling, maar zelfs dan geef ik de woorden niet vaak de aandacht., alleen in bijzondere gevallen. David Bowie was er bekend om dat hij teksten op knipte om ze vervolgens  totaal door elkaar te gooien. Geen betekenis, alleen de suggestieve van betekenis. Nu schrijf ik deze korte verhaaltjes bij mijn Remains of Today kunstwerken. 186 tot nu toe.. En ik moet toegeven dat het lastig is om steeds betekenis in elke  tekst te stoppen en het ook nog eens sprankelend en soepel te houden.

Wat bedoelde Billy Idol met zijn ogen zonder gezicht? Refereerde hij aan de ogen als een laatste vonk van herinneringen in een verder verdwijnend gezicht van een geliefde. Of refereerde hij gewoon aan een gezicht in de massa? 

I Would Rather Be A Hippie, verbal 187

Cut text and artificial purple butterfly, gesso and acrylic on a canvas bag on a wooden frame.

Fly silly seabird
No dreams can possess you
No voices can blame you
For sun on your wings
My gentle relations
Have names they must call me
For loving the freedom
Of all flying things
My dreams with the seagulls fly
Out of reach out of cry

Joni Mitchell 1968