Als een van de deelnemers aan de tentoonstelling 25 x 25 x 25 in het Mondriaanhuis geef ik 09 februari om 14.30 een lezing waarbij ik op zoek ga naar de Mondriaan in mijzelf. Is deze aanwezig en waar uit zich dat in?
M Stands 4 is de titel van mijn ingebrachte werk voor de tentoonstelling 25 x 25 x 25 maar tevens de titel van mijn lezing in het museum. De titel verwijst onder andere naar de M van mij, de maakster Marit en de M van inspirator en onderwerp Mondriaan. De lezing geeft een kijkje in mijn keuken, mijn gedachtegang, mijn zoektocht en hoe ik te werk ga.
In de lezing meem ik je eerst mee naar het beginpunt, mijn eerste atelier in een oude ambachtsschool. Een school die onderricht in een aan De Stijl verwante architectuur; De Nieuwe Zakelijkheid. Vervolgens ga je mee op mijn weg naar autonomie in autonome kunst. Ik onderzoek hierin de vraag waarom ik maak wat ik maak en welke stijlelementen een vast bestanddeel vormen van mijn werk. Zijn er raakvlakken, misschien in werkwijze? Misschien in de grafische strakke ondertoon, de liefde voor Jazz/muziek? Of is er mogelijk iets anders dat ons bindt?
De lezing is voor iedereen die meer over mij , en mijn werk M Stands 4, wil weten. Hoe groot de invloed van Mondriaan op een kunstenares is die op het eerste gezicht ver van hem af staat?
Na afloop is er ruim gelegenheid om met mij in gesprek te gaan en vragen te stellen.
Datum: zondag 09 februari Tijd: 14.30 uur Locatie: Mondriaanhuis Amersfoort Aanmelden: stuur een mail naar educatie@mondriaanhuis.nl Kosten: de lezing is gratis bij museumbezoek
09 February at
14.30 I will give a lecture named M Stands 4- Marit Meets Mondrian at the
Mondriaanhuis, Amersfoort. In this lecture I will search for the Mondrian in me.
Is he present? And if so, how does it show.
M Stands 4 is
the title of my contributed artwork to the exhibition 25 x
25 x 25 but it’s also the title of my lecture in the museum.
The title refers to the M of the maker
(me) Marit as to the M of the inspirator Mondrian. The reading gives a glance
behind the scenes, my thoughts, my search and my working process.
In my lecture
I will take you down memory lane, my first atelier in an old school for crafts
and technique. A school build in a ‘Stijl’ related architecture (1932) the New Objectivity. Next
I will take you on my journey to autonomy in autonomous art. I investigate the why
of what I create and which style elements are established in my works. Is there a connection? Maybe we connect method
wise? Maybe it’s the straight graphical undertone or the love of Jazz/music? Or
is there perhaps something else that binds us.
The lecture
is for everyone who is curious about my work, M Stands 4 and me. How big is the
influence of Mondrian on an artist that has no visible connection at first
site? Afterwards there is an opportunity to start a dialogue with me.
Date: Sunday
09 February
Time: 14.30 hours
Location: Mondriaanhuis, Amersfoort
sign up: send an email to educatie@mondriaanhuis.nl
Cost: no cost it is included with a visit to the museum
25 x 25 x 25 is an exhibition of members of De Ploegh Gallery in association with The Mondriaanhuis
Bij deze presenteer ik mijn laatste werk; Rebel no. 7 van de Helden /Heroes serie. Dit is een serie van visuele en virtuele hommages aan mijn muzikale helden. Elke held vertegenwoordigd een periode in mijn leven. Zo is het begonnen met mijn ultieme muzikale held David Bowie. Uiteindelijk opgroeiend en ontgroenend met vele anderen om hem gezelschap te houden.
1999- coming of age- Het was 1999, het jaar dat ik 30 werd. Ik maakte een lang gewilde trip naar de U.S.A. met hartsvriendin, Anne Marieke. Eerste stop, New York City. We waren opgewonden, vervuld met grote verwachtingen en nieuwsgierig tot en met. Wat zou de US Of A voor ons in petto hebben? Het zou een reis worden die we nooit meer vergaten. We reisde van New York naar Memphis Tennessee, dwars door de Mississippi Delta naar Baton Rouge, New Orléans om daarna met de Greyhound op bezoek te gaan bij mijn oom in Plano/Dallas. Om vervolgens met hem weer Texas te ontdekken. Het was een fantastische reis maar vermoeiend en overweldigend tegelijkertijd. In feite zo overweldigend dat ik gevuld met alle indrukken en Amerikaanse tegenstellingen na afloop in iets tussen depressie en burn-out. Dit zou me uiteindelijk een jaar kosten om weer mijn ritme en balans te vinden. De reis naar Amerika was niet de reden maar wel de druppel die de emmer deed overlopen. Dus 1999 en 2000 was een periode van waarheid, volwassen worden, het leven nemen zoals het is, en met mezelf in het reine komen, mijn onzekerheden, mijn angsten, mijn verlangens en mijn doelen.
Cloisters Park –Doo Wop That Thing- Dit is het moment waarop Lauryn Hill haar intrede doet. Dit was in Cloisters Park, New York. Ons verblijf in New York was heerlijk geweest, vol van ontmoetingen met prachtige mensen. We kamden de straten van New York uit, te voet. We liepen kilometers, net zoals we deden die dag dat we uiteindelijk in dit park terecht waren gekomen. Lekker op een bankje, in de schaduw onder een boom (het was meer dan 40 graden), een beetje relaxen. Mijn vriendin Anne Marieke was goed voorbereid op vakantie gegaan, gewapend met haar USA, (New York State Of Mind) tapes en haar Walkman. Ze deelde een rechter of een linker oortje met mij. Dit was mijn eerste ontmoeting met Lauren Hill. ‘Doo Wop That Thing’ knalde door het oortje. En ik werd instant fan.
Unplugged- Rebel- Jaren later ontdekte ik de MTV Unplugged sessions. Dit dubbel album bevatte songs gezongen met een soms hese, rauwe stem, zoals ze daar ook zelf aan refereerde. Liedjes met een diepe en serieuze ondertoon. Hier stond een vrouw, triester, ouder en wijzer maar ook wakker en bewust! Ze zingt met ziel en inhoud, ontdaan van alle pretentie. Nummers die verschil maken. Disc 1 eindigt met de song ‘Rebel (I Find It Hard To Say)’. Zonder meteen te weten waar dit nummer echt over ging, raakte het me meteen!
Een paar regels uit de tekst;
“And while the people sleep, too comfortable to face it Your lives are so incomplete, and nothing, and no one, can replace it No, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no And what I gotta say, and what I gotta say And what I gotta say, and what I gotta say And what I gotta say, and what I gotta say And what I gotta say, and what I gotta say Is rebel… rebel, rebel, rebel, rebel, rebel, rebel”
Deze regels zijn voor altijd in mijn hoofd gegraveerd. Haar tekst gaat eigenlijk over de Amadou Diallo shooting . Dit is hoe ze het in haar lied introduceert;
“…I’ve written it about the whole Amadou Diallo situation...…It was such a hot time in the city at that point, I was afraid that if I put the record out, people would Misunderstand what I meant by “Rebel” and they just take it to the streets”
Vandaag de dag zou het ook zo een Black Lives Matter strijdlied kunnen zijn. Voor mij, als niet zwart zijnde maar wel sympathiserend, lees ik er ook nog een hele andere boodschap in. Ik beluister het meer in de zin van hoe wij met de wereld in het algemeen omgaan. Ik heb vaak het gevoel verdwaalt de zijn in een wereld die, a priori, geld gemotiveerd is. . En hoe deze wereld en haar natuur (flora, fauna) overlopen worden door een almaar uitdijende menselijke bevolking. Hoe onze gedrag een destructieve uitwerking heeft op onze wereld-genoten.. Als ik mijn hoofd ten rusten leg voel ik onrust. Kan soms niet slapen vanwege alle zorgen en vragen in mijn hoofd. Hoe gaat dit 21eeeuwse hoofdstuk eindigen? Worden we op tijd wakker? Wijzer? Hoe kunnen we überhaupt nog ongerust slapen wetende wat we weten?
Dan lichten de woorden: “And while the people sleep, too comfortable to face it”, op in mijn hoofd
Lauryn Hill kaart zaken aan; daarvoor moet zij wel een moedige en sterke muzikant zijn. Naar mijn mening. Haar woorden zijn verontrustend en troostend tegelijkertijd. Haar woorden lijken rauw en eerlijk en ik verlang naar helderheid en eerlijkheid in deze verwarrende en soms oppervlakkige lijkende wereld.
Hereby I present my latest work from the Heroes/Helden series, Rebel no. 7, to you. This is a series of visual and virtual homages to my musical heroes. Each hero represents a period or a phase in my life. It started more or less with my ultimate hero David Bowie in my teenage years. Growing up and coming of age with many others to keep him company.
1999- coming of age- It was 1999 the year I turned 30! I made a long desired trip to the U.S.A. with soul mate /friend Anne Marieke. First stop, New York City. We were exited, filled with great expectations and curious to the max. What would this US Of A have in stored for us? It was a trip we would never forget. We went from New York to Memphis Tennessee, straight trough the Mississippi Delta to Baton Rouge, New Orleans and than by Greyhound to visit my uncle in Plano/ Dallas and discovering Texas (Austin, San Antonio) with him on our side. It was one fantastic ride but exhausting and overwhelming at the same time. In fact so overwhelmed and filled with all impressions and American contradictions, that afterwards I slipped into something in between depression and burn out. This would take me a year to overcome and to find my rhythm and balance again. The trip to the USA was not the cause but the final drop that flooded the bucket. So 1999 and 2000 for me was a period of truth, coming of age, facing life as it is and coming to terms with myself, my insecurities, my fears, my desires and goals.
Cloisters park NYC– Doo Wop That Thing!- So here is were Lauryn Hill kicks in. This was in Cloisters Park, New York City. Our stay in New York was tremendously cheerful and filled with all kinds of encounters with lovely people. We combed the streets by foot. We walked for miles, as we did this day and ended up in this park on a bench, enjoying the shade of a big tree (it was 40 degree plus) and relaxing a little bit. As my friend Anne Marieke came well prepared to our trip with her USA (New York State Of Mind) tapes on her Walkman, she shared a left or right earphone with me. This was my first encounter with Lauryn Hill. ‘Doo Wop That Thing’, bursted trough the earphone and made me instant fan.
Unplugged sessions- rebel- Years later I discovered the MTV Unplugged sessions. This double album contained songs sang with a raspy voice, as she revered to it her selves. Raw songs with a deep and serious undertone. Here was a woman, sadder, wiser and older but also wide-awake and aware, singing with true soul and content. Stripped of pretence, songs that matter. Side one ends with this song Rebel (I Find It Hard To Say). Without really knowing at the time what this song was really about, it struck me as lightening.
A few lines here;
“And while the people sleep, too comfortable to face it Your lives are so incomplete, and nothing, and no one, can replace it No, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no And what I gotta say, and what I gotta say And what I gotta say, and what I gotta say And what I gotta say, and what I gotta say And what I gotta say, and what I gotta say Is rebel… rebel, rebel, rebel, rebel, rebel, rebel“
These lines are engraved in my mind forever. Her lyrics are actually about the Amadou Diallo shooting. This is how she introduces the song;
“…I’ve written it about the whole Amadou Diallo situation……It was such a hot time in the city at that point, I was afraid that if I put the record out, people would Misunderstand what I meant by “Rebel” and they just take it to the streets”
Nowadays it might as well became a Black Lives Matter anthem. For me, not being black but sympathizing of course, it has an alternative message as well.
How I read this song it is more related to the way of our world in general. Often I’ve got this feeling of being lost in an, ‘ a priory, money’ motivated world. And how this world and his nature (flora, fauna) are ran over by an extending population of people. How our behaviour is destructive for our fellow earth inhabitants. When I am trying to put my mind to rest, I cannot feel at ease because I’m boggled and worried. How does this 21th chapter end? Does mankind wise up? How can we even sleep at night knowing what we know?
Than the words: “And while the people sleep, too comfortable to face it”, lights up in my head.
Lauryn Hill sets an example; therefor she must be courage’s and strong musician in my opinion. Her words are disturbing and comforting at the same time. Her words feel raw and honest. And I long for plain honesty and clarity in this confusing and sometimes flat earth.
Bij deze presenteer ik deel twee van de Hunters Gatherers 2 luik.
Acryl op canvas 100/150 cm.
We zien winkelend publiek, gewapend met tassen en rugzakken. Anoniem en vluchtig als in een constante stroom het laagste punt zoekend om in te verdwijnen.
In mijn beschrijving van Hunters Gatherers 01 schrijf ik:
“De moderne 21eeuwse (westerse) mens. Hij jaagt, hij verzameld. Het mannetje, het vrouwtje, ze verzamelen zij aan zij. Ze verzamelen, non stop/ 24-7. De verworven items wordt mee genomen naar het eigen territorium. Hier wordt het alsnog aan een tweede blik onderworpen en getoond aan de gemeenschap voor goedkeuring. Het is vonkelnieuw, nieuwer dan het nieuw van gisteren. Met dit item kan er een nieuwe trede op de sociale ladder gestegen worden. Nee, hier geen honger of dorst. Wel een knagend verlangen”.
Op het moment dat ik deze aanvullende alinea schrijf is het 28 november 2019 de dag voor Black Friday, het toppunt van koopgekte . Een fenomeen dat totaal aan mij voorbij zou gaan als niet iedereen die iets te verkopen heeft mij achtervolgd met vele aanbiedingen. Een van de grote uitdagingen van de 21e eeuw is het terugdringen van Co2 en stikstof. Mijn theorie over een mogelijk haalbaar begin van een duurzame oplossing hiervoor begint met het stoppen van al die aan koop-consumeer gerelateerde feestdagen. Hier is winst te halen lijkt mij.
In onderstaande video is het maakproces vastgelegd van Hunters Gatherers (Jagers Verzamelaars) no.2. Elk beeld representeerd een werksessie. Je ziet ook goed hoe de kunstenaar-‘ik’- tijdens het maakproces van gedachte veranderd over wat het beeld nodig heeft. Hunters Gatherers no.2 is deel van de Brave New World serie.
Hunters Gatherers 02
(English)
Hereby I present part two of the Hunters Gatherers diptych.
Acrylic on canvas 100/150 cm.
We witness a shopping crowd, armed with bags and rucksacks. Anonymous and lucide as a contant stream that seeks the lowest point to resolve in.
This is part two of the Hunters Gatherers diptych.
In my description of Hunters Gatherers 01 I write: “21th century modern (western) man. It hunts, it gathers. We witness a male and female collecting, side by side. They collect non-stop/24-7. The obtained objects are brought home. It will be submitted to a second look and shown to the community for approval. It is brand-new, even fresher than yesterdays new. Ranked a level higher on the social ladder now. No, we are not hungry or thirsty anymore just hunted by a nagging desire.”
The moment I write this additional paragraph it is 28 November 2019, the day before Black Friday, the climax of shopping frenzy. I would remain totally oblivion by this phenomenon if not chased by every retailers discount offers. One of the great challenges of the 21th century is to force back our Co2 and nitrogen emissions. My theory about a possible and feasible solution is to discard all over-consuming- buying-lunacy related holidays. This kind of traditions we all could do easily without. Here is a benefit to gain for us all.
The Making Of…
The video below shows the creating proces or the making of my latest artwork, ‘Hunters Gatherers’ (Jagers Verzamelaars) no.2. Every image represents a work-session. You witness the artist- ‘me’ shifting her point of view about what the painting needs. Hunters Gatherers no.2 is part of the Brave New World serie. More about Brave New World @ https://maritotto.nl/brave-new-world-2018-2/
Deze expositie vind plaats 8 december a.s. in de Balie, Amsterdam van 16u tot 20u. Nasty Women is vernoemd naar Donald Trumps typering van Hillary Clinton -‘Nasty Woman’. Nasty Women is overgewaaid uit New York en gaat over sollidariteit en vrouwenrechten. Het is een aanklacht tegen seksisme. 300 kunstenaars zijn geselecteerd om aan deze verkoop expositie mee te doen. De opbrengst van de verkoop gaat naar Dokters van de Wereld. Daarnaast is er een heel spannend programma. Meer hier over: https://nastywomenamsterdam.wordpress.com
Invitation/ announcement Nasty Women.
I am selected for the exhibition Nasty Women (#Team Femke). This exhibition will take place @ The Balie, Amsterdam from 16.00 hours till 20.00 hours. Nasty Women is named after Donald Trumps ‘pet name’ for Hillary Clinton, Nasty Woman’. Nasty Women is blown over from New York and is about solidarity and women rights. It is a complaint against sexism. 300 artist are selected to participate this sales exhibition. The revenues are going to the Doctors Of The World. Besides theres an exciting program. More information @ https://nastywomenamsterdam.wordpress.com
Hierbij presenteer ik verbal 45 tot 50- Nr 50 is de voorlopige hekkensluiter van deze eerste 50 verbals/UFO’s*. De complete serie draagt de naam Remains Of Today.
Hieronder in omgekeerde volgorde Verbal/UFO van 50 tot 45 . Daarna worden ze 1 voor 1 gepresenteerd
*Unidentified found object.
Period. Verbal no. 50
Deel van Martin Scorsese filmposter- promotie materiaal Eye Amsterdam, zinc wit, bubble wrap foam op houten constructie.
Collage: deel van Martin Scorsese film poster, promotie materiaal van het Eye Amsterdam, zinc witte acrylverf en bubblewrap op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
De laatste verbal van de eerste reeks getiteld Period. Of het een definitieve period is of een tijdelijke was even de vraag. De eerste verbal no. 51 was ook al gemaakt dus dat suggereerde een vervolg. En dat is er gekomen.
Think Coca Cola Verbal no 49 – UFO no 15
Collage: colablikje, QR code en plastic zak op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Colablikje hebben een dubieuze gewoonte op te duiken in bosjes, waterkanten, bermen en platgereden op de straten. Ze zijn nooit alleen. Ze zijn in het gezelschap van vele andere bier, fris en energy drink blikjes. Niet omdat we zorgeloos en luchtig zijn, dit reflecteert juist een hele domme en donkere kant van de mensheid.
Kartel (Cartel) is verbal no 48
Collage: lampen voor buizenradio van het merk Sovtec en rode letters Kartell op foam en houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Niet zeker hoe ik eraan gekomen ben. Maar ik vind ze er geweldig uitzien. Zeezaken in Sovjet-doosjes voorzien van Sovjet tekst. Zeg je Sovjet? Bedoel je Rusland? Nee deze buizen komen nog uit het Sovjet tijdperk, ze zijn zeg maar vintage.. ‘когда Восток был еще.’
The Buzz is verbal no 47
Collage een verzameling van gekke kleine objectjes, een z en plastic zak op papier met sjabloon letters op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Een Buzz is een roddel, een gossip. Het gefluister van velen maakt ook een buzzend geluid. We houden ervan en we gaan er goed op. Maar als iets ons irriteert is het wel het gezoem van de echte zoemers, insecten. Een licht gewicht, fragiel, vliegend schepsel wat geen keus heeft dan te zoemen. Een mini luchtmobiele brigade die niet zelden het dodelijke slachtoffer wordt van een picknickende menigte..
Some Characteris verbal no. 46
Collage: overgebleven letters van eerdere zoektochten, acryl en schoolbord verf op stof op een houten frame
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Voor maanden ben ik in en uit tijdschriften, kranten en tassen aan het knippen en bewaren geweest. Uiteindelijk een handje vol letters over die nergens meer lijken te passen. Maar een karakter zou geen karakter zijn als het niet gezien zou willen worden. Dus daar zijn ze dan, naakt, niet aangekleed met een woord maar ogenschijnlijk nonchalant bij elkaar geveegd omdat ze er samen zo lekker uitzien. het gebeurd telkens, overal.
Remains Of Today compleet
‘Remains Of Today’ de complete (eerste?) serie verbals &Ufo’s. Het bestaat uit 50 losse kunstwerkjes van elk 30/30cm.
Alle verbals zijn in 2019 gecreëerd en uit gevonden voorwerpen samengesteld, collages gemaakt met hier en daar een extra ingreep met verf, krijt en tape. De tekst is overwegend bij elkaar verzameld uit kranten, magazine en een enkele keer teksten van een gevonden plastic tas. De objecten ook wel UFO genoemd zijn overwegend ‘Unidentified Found Objects’. Maar enkele objecten kunnen goed geïdentificeerd worden als gebruikt/geconsumeerde-producten zoals fris blikjes, schoenveters en kleding labels. Het begon een beetje als een gimmick maar na een tijdje werd het een steeds serieuzer klein platform om consumentisme en de wegwerp cultuur aan de kaak te stellen. Het resultaat is voor de kijker om te beoordelen. Voor mij is het een spiegel van ons dagelijks leven, daarom ook de titel: Remains Of Today.
Er is geen omvattend frame voor dit werk, het bestaat uit 50 losse elementen. Je kan je eigen formatie samenstellen van 50 x 30 x 30 doeken. Als een frame gewenst is, graag in overleg.
Hereby I present verbal 45 > 50. Nr 50 is the final verbal/UFO’s* of the first series, for now. The complete series carries the name Remains Of Today.
Direct below in backward sequence Verbal?UFO 50 till 45. Than they wil be presented one by one.
*Unidentified found object.
Period. Verbal no. 50
Collage: part of Martin Scorsese film poster, promotional material from Eye Amsterdam, acrylic paint and bubble wrap on foam on a wooden frame.
This verbal is titled Period. At the time I thought this would end the series at 50. Time taught that this only marked the first half of the 50 others that followed.
Think Coca Cola Verbal no 49 – UFO no 15
Collage: Cola-can, QR code and plastic bag on a wooden frame.
Used Cola-cans do have this dubious habit to turn up in bushes, waterfronts, at roadsides and flattened on the streets. But they are not alone. Many other beer-, soda- and energy drink- cans join them. This reflects a dark and stupid side of mankind. We can explore the universe, find a cure for cancer, but we are still not able to keep our proverbial home clean. Who’s to blame?
Kartel (Cartel) is verbal no 48
Collage: groove Tubes (vintage Sovtec- electronic tubes) and text on a foam board on a wooden frame
Not sure how I got them. But I like the looks of it. They came in Soviet boxes with Soviet text. These bulbs come from the Soviet era; they are what you might call vintage. ‘когда Восток был еще.’
The Buzz is verbal no 47
Collage: divers metal and rubber parts, a tie wrap and acrylic paint on a plastic trash-bag on a wooden frame.
The Buzz is a gossip or a rumour. The whisper of the many makes a buzzing noise. We love it and we thrive on it. If anything irritates us, it’s the buzz of a regular buzzing creature. A light weighted and fragile, flying creature that has no choice but to buzz. Well, personally, I love the little ones,
Some Characteris verbal no. 46
Some Characteris verbal no. 46
Left over characters. from earlier magazine and newspaper cutting and white acrylic paint on canvas on a wooden frame.
For months I.ve been cutting and saving characters from newspapers, plastic bags, magazine and so on. Finally, a hand full of characters remained with no particular goal. But a character would not be a character if not for a strong will to be seen and noticed. So here they are, naked, not dressed up in a word but casually piled up together because they look nice. It happens all the time.
Remains Of Today 50x
Hereby I present ‘Remains Of Today’ the complete (first?) series of verbals and ufo’s. Is is an assembly of 50 separate small artworks measuring 30/30cm each
They are all created in 2019 and made of found materials. Text is mostly extracted from magazines and newspapers but also found on streets (plastic bags). The objects, also called UFO’s are basically ‘Unidentified Found Objects’. But some are identified as used products like soda cans, shoelaces,caps and clothing labels. It started out as kind of a gimmick but after a while it became a more serious ‘small’ platform to discus our consuming and street littering behavior. The results are for you to judge. For me it is a contemporary mirror of daily life, thats why it’s titled Remains Of Today.
In deze update presenteer ik no. 28 tot no. 41, te beginnen met de laatste Draw The Line (zie overzicht hieronder)
De galerij is niet gevonden!
De verbal/UFO* serie is een reeks kleine kunstwerkjes van 30/30cm met wisselende diktes en materialen. De gebruikte teksten en materialen zijn allen gebruikt en/of gevonden (tijdschrift-atelier- op straat). meer hierover:https://maritotto.nl/verbals/
*UFO- unidentified found object
Collage: schoolbordverf, transfer tekst en gaffer tape op transparante vuilniszak op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
I keep a close watch on this art of mine I keep my eyes wide open all the time I keep the ends out for the tie that binds Because art’s can be fine, I draw the line
‘Geïnspireerd op I Walk The Line van Johnny Cash’. Zie originele tekst hieronder:
I keep a close watch on this heart of mine I keep my eyes wide open all the time I keep the ends out for the tie that binds Because you’re mine, I walk the line
(Johnny Cash ‘ I Walk The Line’)
Red White District – Is verbal no. 40
Collage: Gevonden afzetlint, verf en tekst op kussensloop op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
De titel klinkt als een persoon met een spraakgebrek. De rood witte afzetlint, verlengd met strepen rode verf, scheidt de rode van de witte. En dat klinkt dan weer naar een segregatie van witten en roden. Niets van het bovenstaande is hier aan de hand. Een toevallige samenloop van per ongeluk gecombineerde materialen leidt naar het Red White District, waar in tegenstelling tot hoe het klinkt, nooit iets gebeurd.
ExpoSure- verbal no 39-
Collage: tekst van gevonden plastic tas op het rood/witte deel van de Nederlandse vlag op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
De straten van Zwolle zijn eerst blootgesteld aan deze plastic tas voordat deze zak werd blootgesteld aan u. Dit is het tijdperk van de ‘exposure’. Zonder exposure geen aanwezigheid, zonder aanwezigheid geen exposure. Maar wat als alles en iedereen al over exposed is???
Power plant – Verbal no 38- UFO 10
Collage: gevonden deel van elektrisch apparaat en plastic bloem-lijkend object op bubble-plastic op een houten constructie
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Dit tijdperk zal de boeken ingaan als het tijdperk van de energie vraagstukken. We hebben er meer dan genoeg.
De oplossing dient zich al aan in het woord Power plant. Empower de plant.
Could Question Mark- verbal no. 37- UFO 9
Gevonden plastic zwart object in de vorm van een vraagteken, een rond metalen object en acryl verf op canvas op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
In case of sudden oblivion, Question Mark.
In case of unexpected curiosity, Question Mark.
Deze objecten zijn gevonden in de buurt van mijn atelier, Rieteweg 10, Zwolle. Ze zijn waarschijnlijk een te veel aan iets, ongewenst geworden en is nu ineens opgewaardeerd tot een-her gedefinieerd- kunstwerk.
Moon in Scorpio – Verbal 36 / UFO 8
Collage: gevonden zwart object (gebroken sok houder maat 34> 46) en witte acrylverf op canvas op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Ik heb de titel Moon In Scorpio gestolen van een titeltrack van de band Family Stand. Op hun beurt hebben zij het weer gestolen van de kosmos. Denk aan het Schorpioenen sterrenbeeld, als de maan in Schorpioen staat. Hoe kan zoiets kosmopolitisch nu zo plastic en aards worden? We zijn allemaal sterrenstof, as tot as en stof tot stof, wat omhoog gaat moet neer gaan en zo verder…behalve voor plastic. Wanneer wij er allang niet meer zijn kruipt, hangt, ligt mijn Scorpio nog steeds rond. Plastic troep wil kunst zijn en onsterfelijk worden. En het zal daarin slagen.
Bigger Fish To Fry – Verbal 35 / UFO 7
Collage: gevonden plastic zwarte en witte objecten en acrylverf op canvas op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Een mooi Engels gezegde om te zeggen dat je wel belangrijker zaken aan je hoofd hebt dan hetgeen voor ligt. Het suggereert ook dat die zeker opgelost gaan worden (bigger fish needs frying), of is het juist gebrek aan interesse voor de kleine visjes….
On Top – Verbal 34
Collage: gevonden grijs object en letters van een plastic tas (Schoenenreus) op blauwe vuilniszak op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
In een prestatiemaatschappij wil iedereen aan de top staan. Zelfs als dat betekent dat je vandaar alleen nog maar omlaag kunt gaan.
Vault- Verbal no 33/ UFO 06
Collage: zwarte unidentified found objecten en acrylverf op canvas op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Vreemde zwarte objecten gebruikt zijn en of eerder hebben vastgezeten aan iets groters. Plaats het in een streng zwart vierkant en plotseling staat het voor iets waar iets veilig bewaard kan worden.
Artyzone – Verbal no 32
Collage: afzet-party-lint, gestolde gele verf en gaffer tape op karton op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
De Art zone is een denkbeeldige zone waar of waarin kunst serieus genomen wordt. Wensdenken? Een eventuele waarde van een art zone is in the Eye of the beholder .
The Eyes have It Verbal no. 31
Collage: letters en afbeeldingen van ogen uit kranten en plastic tassen en gesso op een katoenen T-shirt op een houten frame
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Eerder maakte ik The Nose have It een van de eerste verbals uit deze serie. Zoals de zin The Nose Have It mij, bijwijze van inval, als woordgrap verraste als een vrolijke inval. Lag The Eyes Have It al in de lijn van deze gedachte. Desalniettemin een lichte en vrolijke manier van naar een trieste ontwikkeling kijken, de Brexit.
Only Political- verbal no. 30/ UFO no.5
Collage: gevonden plastic doos binders (?) & plastic en hotel toiletzitting reiniging communicatie op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Vanwege de combinatie van het word ‘disinfected’ (ontsmet) en de herhalende verticale strepen is de associatie van onderdrukkende politiek en een gevangenis nooit ver weg.
In elk systeem kunnen ongewenste gedachten gedesinfecteerd worden om verschillende redenen. Complexe situaties vragen om complexe antwoorden. Het is een ingewikkelde wereld, vindt je niet?
.Your No-Thing/Nothing, Verbal no.29
Collage: letters van plastic tas van het merk Yourz (vindplaats vlakbij station CS Zwolle) & ondefinieerbaar plastic object (gevonden in de buurt van atelier Rieteweg 10) op vitrage op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Your No Thing is no.29 van de verbal serie. Spelen met de betekenis van het woord nothing. Wie weet is het woord oorspronkelijk wel afkomstig van no thing. Waar uit spreekt dat we dingen slechter behandelen dan elkaar. In een wereld van winnaars en verliezers is ongezien, en ongehoord zijn, niets zijn misschien wel het ergste wat kan de moderne mens kan overkomen. Of is het juist vrijheid?
Who’s afraid Of Red– Verbal no 28 -UFO no. 4
Collage: rood plastic gevonden object op geel vlak van textielverf op semi transparant doek op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Een rode ‘lint’ geplaatst in het midden van een geel vierkant- gebruikmakend van twee van de 3 primaire kleuren. Een beetje Newman flavour in de titel en een nieuw kunstwerkje is geboren. Deze titel geleende laat me nadenken over het originele Who’s Afraid’ . In een ogenschijnlijk simpel kunstwerk waar uitsluitend kleur en vorm gebruikt is en waaraan geen direct vakmanschap of traditie is af te lezen is maakt het kijken verwarrend. Het originele Who’s afraid… heeft nog al stof doen opwaaien. In dit geval is dat niet aan de hand. Het is wat het is en eerlijk gezegd heb ik geen idee wat het rode object is of was. Het lag op de straat zonder duidelijke reden. Het enige wat ik weet is dat de eigenaar er geen behoefte meer aan had en dat ik er iets moois in zag. Dat is waarom dit UFO no.4 is.
Overzicht van alle verbals vind je hier:
(English)
Draw The Line, de 41e verbal
Verbal ‘ Draw The Line is no. 41 from the verbal/ufo series. De series will be completed at no.50.
In this update I present no. 28 till no. 41, two start with Draw The Line (see overview below)
De galerij is niet gevonden!
De verbal/UFO* series is a series of small artworks of 30/30cm with various dept and materials. The used text and materials are all used and or found (magazine-atelier-street). More about this:https://maritotto.nl/verbals/
*UFO- unidentified found object
Draw The Line- verbal no 41.
Collage: blackboard paint, transfer characters & gaffer tape on a transparent disposal bag on a wooden frame.
I keep a close watch on this art of mine I keep my eyes wide open all the time I keep the ends out for the tie that binds Because art’s can be fine, I draw the line
‘Inspired on I Walk The Line by Johnny Cash’. See original lines below:
I keep a close watch on this heart of mine I keep my eyes wide open all the time I keep the ends out for the tie that binds Because you’re mine, I walk the line
(Johnny Cash ‘ I Walk The Line’)
Red White District– verbal no.40.
Collage: found barrier line, paint and text on a pillow cover on a wooden frame.
The title sounds like a person with a speech impediment. The red-white barrier line, prolonged by stripes of red paint, separates the reds from the whites. That sounds like segregation of reds and whites. None of the above is at hand here. A coincidental converge of accidental combined materials is leading to the Red White District, where, in contrary of its tone, nothing ever happens.
ExpoSure – verbal no 39-
Collage: text from found plastic bag on red-white part of the Dutch vlag on a wooden frame.
This is the age of exposure, without exposure there’s no presence. Without presence there’s no exposure. What if everything and everyone is already over exposed……
Power plant – Verbal no 38- UFO 10
Collage: found part of electric device and plastic flower-like object on wrapping-foil and a wooden frame.
This era will be booked as the era of the energy issues. We’ve got quite a few.
On hand the supplies for our growing energy needs and on the other hand the residues that pollute our soil and poison the air we breathe
The solution is already present in the word Power plant. Empower the plant.
These object are found in the area round my atelier@ Rieteweg 10, Zwolle. It probably surpluses something else, became unwanted and went astray, is now winding up as a re-identified – artwork.
Could Question Mark- verbal no. 37- UFO 9
Collage: found plastic black question mark shaped object, round metal object and acrylic paint on canvas on a wooden frame.
In case of sudden oblivion, Question Mark.
In case of unexpected curiosity, Question Mark.
Moon in Scorpio – Verbal 36 / UFO 8
College: found plastic, black object (ripped sock-holder size 34>46) and white acrylic paint on canvas and a wooden frame.
I stole the title Moon In Scorpio from a song by the band Family Stand. They, before me, took it from the cosmos. The Scorpio constellation, when the moon was in Scorpio. How can something so cosmic becomes so earthly? We are all stardust; ashes to ashes, dust to dust, what comes up must go down and so on. When we are long gone my Scorpio will still crawl (lingers) around. This piece of plastic trash, becoming art and all, desires to be immortal and will succeed.
Bigger Fish To Fry – Verbal 35 / UFO 7
Collage: found plastic black and white objects and acrylic paint on canvas and a wooden frame.
A beautiful expression that states you are having other and bigger issues than the one present at the time. It also suggests some determinate solving of that same issue (bigger fish needs frying) or just a lack of interest in the smaller fish……..
On Top – Verbal 34
Collage: found grey plastic object and characters from a plastic bag by Schoenenreus on a blue garbage bag on a wooden frame.
In a prestige society everyone wants to be on top. Even when it means you can only go down from there.
Vault- Verbal no 33/ UFO 06
Collage: black unidentified found objects and acrylic paint on canvas on a wooden frame.
Strange black objects used and or attached to something bigger before. Put it in a rigid black square and it suddenly represents the safekeeping of something. Like it says; Keep your precious things safe, put it in a vault and get rid of the cheep and used stuff or even waste it on the streets.
Arty zone- verbal no. 32
Collage: barrier (party) tape solidified yellow paint and gaffer tape on cardboard on a wooden frame.
The arty zone is an imaginary zone where in or where at art is taken seriously. Wishful thinking? The potential value of an arty zone is in the eye of the beholder.
The Eyes Have It – verbal no 31
Collage: found characters and images of eyes from newspapers and a plastic bag on a prepped cotton T-shirt on a wooden frame
Earlier in this series I made The Nose have It. If the nose has it, the eyes must have it too. The sentence ‘ The Nose Have It’ kindof got me by surprise, like a sudden cheerful epiphany. The Eyes Have is more of a logical follow up, as it was already in line with the previous. Nevertheless, it is a light and cheerful way of looking at a sad thing, the break up with the UK, the Brexit.
Only Political Verbal no. 30 / UFO 05
Collage: found carton box, seal ribbon and a plastic hotel toilet seat seal on a wooden frame.
The combination of the word ‘disinfected’ and the repeating vertical stripes calls for an association with oppressing politics and a prison bars.
In any system, unwanted thoughts can be disinfected for several reasons. One argument here could be that complex situations require complex measures. And needless to say that it is a complex world……..
Your No- Thing/Nothing-Verbal no.29.
Collage: few plastic characters from a bag called ‘Yourz’ and an unknown plastic object on a see a through lace-curtain on a wooden frame.
I started playing with the meaning of the word nothing. Maybe the word nothing is even rooted in the expression your no thing. Probably we treat things and objects worse than each other. In a world of winners and losers, being unheard and unseen, being nothing is probably the worst that can happen to modern men. But it also could be more close to absolute freedom?
Who’s afraid Of..- UFO no. 4.
Collage: found red tie-wrap like plastic object and yellow textile paint on semi transparent cotton on a wooden frame
A red ribbon placed in the centre of a yellow square – using two of the 3 primary colours, add a little Newman flavour to the title and new artwork is born. Using this title makes me much aware of the original ‘ Who’s afraid of Red, Yellow and Blue. This artwork created a dispute on the issue of what true art supposed to be. Especially when it seemed restored with just a paint roller in primary colours. My interpretation of this situation would be something like this; to use basically just colour and shape without any ‘ dressing up’ is confusing for most people. As we are all conditioned that everything should have meaning or at least relatable craftsmanship mixed with some traceable blood, sweat and tears. This is not the case with modern abstract art; it’s art for art’s sake.
As for this small artwork, it is what it is. It has no pretences. Frankly, I do not know what the red ribbon is or was. Just found it on the street with no particular purpose to be there. The only thing we know is that the owner got bored of it.
Bij deze presenteer ik nr. 6 uit de Helden/Heroes serie, Into The Field Of Joy.
Limited (1/1) en gesigneerde digitale ar print on canvas 120/80 cm.
Fields Of Joy, de 3e (hit) single van Lenny Kravitz zijn debuut album ‘Mama Said’ 1991. Ik was 21. Een roerige periode in mijn leven. Ik ging veel uit, werkte (net nog of net niet meer) in Discotheek X Ray en later in Café de Singel (Zwolle). Mijn gedroomde carrière als grafisch ontwerper leek uit beeld. Een alternatieve carrière als horeca medewerker leek de weg op dat moment. Gedreven door een mix van jeugdige onbezonnenheid en opstandigheid maakte dat ik dit perspectief omarmde en zag als een perfecte combinatie van plezier en geld verdienen. Dat bleek natuurlijk uiteindelijk heel anders uit te pakken. Het heeft veel energie gekost om dit pad om te buigen in iets waarvan ik oprecht gelukkig zou worden; het kunstenaarschap. In die zelfde tijd was daar ineens the sound of Kravitz. Lenny Kravitz, een prachtige androgyne mix tussen Jimy Hendrix en Curtis Mayfield. Een ultra coole hippie en een rockbeest. Een boodschap van love, peace and happiness in een rauw jasje.
Ergens eind jaren 90 heb ik een tweeluik gemaakt met de titel- Into The Field Of Joy, vernoemd naar het nummer van Lenny Kravitz. Deze tweeluik stond voor mij voor optimisme, een start, het begin van iets nieuws. Zowel zakelijk als privé veranderde er van alles. Ik had net mijn eerste atelier bemachtigd in de destijds gekraakte Oude Ambachtsschool (Mimosastraat 1) en voelde me als herboren te midden van het kleurrijke gezelschap wat de Mimosa bevolkte. Ik kreeg vertrouwen in mezelf, mijn creativiteit en mijn toekomst. Hier zou het gaan beginnen en van dat pad ben ik nooit meer afgeweken. Into The Field Of Joy markeert voor mij een tijdperk en een belofte aan mijzelf.
Kravitz zelf heeft nog vele hits gehad en albums gemaakt. Stijlvast en zijn unieke sound altijd trouw blijvend. Laatst heb ik weer twee recente albums gekocht; ‘Black & White America’ & ‘Raise Vibration’ en die bleken even urgent en actueel te zijn als zijn vroege werken. Als je als artiest zo lang zo continu in je kwaliteit kan blijven ben je voor mij een grote. Oh ja, toch het vermelden waard, tevens de eerste in mijn portret-reeks die nog (vol op) leeft, Len the Man!
Meer uit de Helde serie zie:
Into The Field Of Joy (Mama Said- Lenny Kravitz 1991)
(English)
Into The Field Of Joy
Hereby I present no. 6 from the Helden/Heroes series, ‘Into The Field Of Joy’.
Limited (1/1) signed digital art print on canvas 120/80 cm.
‘Fields Of Joy’ was the 3th (hit) single by Lenny Kravitz debut album ‘Mama Said’ 1991. I was 21 years old and in de midst of a turbulent era of my life. I was on a revel a lot and worked (or had worked) @ discothèque X Ray and Cafe de Singel (Zwolle). My dreamed career as graphic designer seemed out of reach. An alternative career in the catering industry seemed the way for me at that present moment. Driven by a mixture of youthful rashness and rebelliousness made me embrace this opportunity, a perfect combination of making fun and earning money. In the end it had a less fortunate outcome than hoped for. It took me al lot of energy to bend this path into something that would made me truly happy, artistic craftsmanship. This period for me is larded with the sound of Lenny Kravitz. Lenny Kravitz, a beautiful androgynies mix of Jimy Hendrix and Curtis Mayfield. A ultra cool hippie and a rock ’n roll animal. Spreading a message of love, peace and happiness, be it a little rugged on the edges.
At the end of the nineties’ I made a diptych called ‘Into The Field Of Joy’ named after Lenny Kravitz’s song. This diptych for me represented optimism and a start of something new. Both carriers wise as private everything changed. I had just obtained my first atelier at De Oude Ambachtsschool (Mimosastraat 1) and felt like a phoenix from the flames in the company of all these colourful people that worked and lived at the Mimosa. It boosted my self-confidence, my faith in my creativity and my future. From here on it would only go up and I never left this track again. Into The Field Of Joy, for me, marked an era and a promise to myself.
In the mean while, zooming in on Kravitz, he made many hits and albums. He always stayed faithful to his unique sound. Recently I bought two of his latest albums; ‘Black & White America’ & ‘Raise Vibration’’ and they proofed it to be as urgent and contemporary as his early works were. When you’re an artist and able to produce music of a continue quality for decades, your a great one in my perspective. Oh, and by the way, worth mentioning it, in my sequence this is the first artist that’s still alive (and kicking), Len the Man!
Gistermiddag en avond is de tentoonstelling 25 x 25 x 25, in het Mondriaanhuis, officieel geopend. 25 kunstenaars van galerie de Ploegh, waaronder ik zelf, toonde hun werken die ze speciaal voor deze gelegenheid hadden gemaakt. Mijn inzending M stands 4 hangt daar trots tussen.
Over mijn inzending ‘M. Stands 4’: De oude Mondriaan en de jonge Mondriaan zijn verenigd in één gezicht. Het portret wordt gebroken door de klassieke zwarte lijnen en daar klapt het portret open. Het is dus een 3d portret die vanuit elke hoek te bekijken is. De basis is zwart wit, de opstaande delen zijn in de primaire kleuren. M Stands 4,(M staat voor) de M van Mondriaan maar ook mijn eigen M van Marit.
Andere deelnemende kunstenaars zijn:
Gerard Akerboom, Jacqueline Bohlmeijer, Monika Buch, Henriëtte Coppes, Michiel Deylius, Marie-Louise Doosjes, Harry Dukker, Janine Eshuis, Famke Hajonides, Birgitte Janssen, Annemiek van Kollenburg, Ria van Krieken, Suzan van Lieshout, Frits Nolte, Rian Peeperkorn, Ruben van der Scheer, Cécile van Spronsen, Peter van Tilburg, Linda Verkaaik, José van Waarde, Erica Welling, Niek Wittebrood, Jimi Kleinbruinink, (jong talent) en Anja Radakovic (jong talent).
Yesterday afternoon & evening the exhibition 25 x 25 x 25 is officially openend @ the Mondriaanhuis in Amersfoort. 25 artist of galerie de Ploegh, with amongst them, me, showed their works that they made especially for this event. My submission M Stands 4 hangs proudly besides them.
About my submission M Stands 4. The Young and the old Mondriaan, joined in one face. The portrait is broken trough by the classic black lines and on this intersections the portrait unfolds to 3d. So the viewer kan study his face from different angles. De base colour black & white, the standing (vertical) parts carry the primary colors. M Stands 4, (for) the M of Mondriaan but also for the M of Marit my own name.
Other participating artist are: Gerard Akerboom, Jacqueline Bohlmeijer, Monika Buch, Henriëtte Coppes, Michiel Deylius, Marie-Louise Doosjes, Harry Dukker, Janine Eshuis, Famke Hajonides, Birgitte Janssen, Annemiek van Kollenburg, Ria van Krieken, Suzan van Lieshout, Frits Nolte, Rian Peeperkorn, Ruben van der Scheer, Cécile van Spronsen, Peter van Tilburg, Linda Verkaaik, José van Waarde, Erica Welling, Niek Wittebrood, Jimi Kleinbruinink, (jong talent) en Anja Radakovic (jong talent).
Tentoonstelling 25 x 25 x 25 – van 25 september tot 8 maart 2020.
Het Mondriaanhuis bestaat 25 jaar! Om dit jubileum te markeren zijn 25 leden van landelijkekunstenaarsvereniging De Ploegh uitgenodigd om speciaal voor de expositie 25 x 25 x 25 een werk van 25 x 25 centimeter te maken.Ik ben een van deze kunstenaars!
De kunstenaars hebben zich voor deze opdracht verdiept in en laten inspireren door Piet Mondriaan. Mondriaan heeft in zijn loopbaan een grote artistieke ontwikkeling doorgemaakt: van realistische landschappen, naar luministische taferelen tot aan totale abstractie. Elke kunstenaar was vrij om te kiezen door welke periode of stijl, of door welk gedachtegoed van Mondriaan hij/zij zich wilde laten inspireren. Het heeft geleid tot fascinerende invalshoeken en een rijke variatie aan werken.
In mijn geval heeft het geleid tot het kunstwerk M Stands 4. Hieronder wat proces foto’s :
DEELNEMERS AAN DE TENTOONSTELLING ZIJN:
Gerard Akerboom, Jacqueline Bohlmeijer, Monika Buch, Henriëtte Coppes, Michiel Deylius, Marie-Louise Doosjes, Harry Dukker, Janine Eshuis, Famke Hajonides, Birgitte Janssen, Annemiek van Kollenburg, Ria van Krieken, Suzan van Lieshout, Frits Nolte, Marit Otto, Rian Peeperkorn, Ruben van der Scheer, Cécile van Spronsen, Peter van Tilburg, Linda Verkaaik, José van Waarde, Erica Welling, Niek Wittebrood, Jimi Kleinbruinink, (jong talent) en Anja Radakovic (jong talent).
Van 25 september t/m 31 oktober organiseerthet Mondriaanhuis diverse jubileumactiviteiten. Kijk voor het programma op mondriaanhuis.nl
Deze bovenstaande tekst is grotendeels afkomstig van de flyer verstrekt door het Mondriaanhuis
Over mijn inzending M Stands 4
Ik heb ‘M. Stands 4’ speciaal voor de expositie 25 x 25 x25 gemaakt.
Een lastige opgave, een werk maken geïnspireerd op een kunstenaar die iconische kunst heeft gemaakt die tot in de haarvaten van de samenleving zijn doorgedrongen. Hoe voorkom je de open deur.
Ik heb er uiteindelijk voor gekozen bij mijn metier als schilder te blijven dus heb hem geportretteerd. De oude Mondriaan en de jonge Mondriaan zijn verenigd in één gezicht. Het portret wordt gebroken door de klassieke zwarte lijnen en daar klapt het portret open. Het is dus een 3d portret die vanuit elke hoek te bekijken is. De basis is zwart wit, de opstaande delen zijn in de primaire kleuren. M Stands 4,(M Staat Voor) de M van Mondriaan maar ook mijn eigen M van Marit. Dichter bij Mondriaan ben ik nooit geweest ( :
Hieronder wat foto’s van verschillende invalshoeken. Het vooraanzicht bewaar ik even voor na de opening! Die houden jullie dus nog tegoed.
English
M Stands 4 @ 25 year Mondriaanhuis- exhibition
Exhibition 25 x 25 x 25 – from September 25th till March 8th 2020.
The Mondriaanhuis exist 25 years! To mark this episode 25 members of national artist association De Ploegh were invited to create an theme artwork especially for the exhibition 25 x 25 x 25 measuring 25 x 25 centimeter.I am one of the invited artist!
For this task, the artist focussed on and let them selves inspired by Piet Mondriaan. Mondriaan made quiet some big artistic developments in his career; starting at landscapes to luministic scenes to total abstraction. Each artist was free to choose any period, style or range of ideas by Mondriaan to get inspired. It led to fascinating new angels and a rich variety of works.
In my case it led to the artwork M Stands 4. Proces pictures below :
PARTICIPANTS TO THE EXHIBITION ARE:
Gerard Akerboom, Jacqueline Bohlmeijer, Monika Buch, Henriëtte Coppes, Michiel Deylius, Marie-Louise Doosjes, Harry Dukker, Janine Eshuis, Famke Hajonides, Birgitte Janssen, Annemiek van Kollenburg, Ria van Krieken, Suzan van Lieshout, Frits Nolte, Marit Otto, Rian Peeperkorn, Ruben van der Scheer, Cécile van Spronsen, Peter van Tilburg, Linda Verkaaik, José van Waarde, Erica Welling, Niek Wittebrood, Jimi Kleinbruinink, (jong talent) en Anja Radakovic (jong talent).
Check mondriaanhuis.nl for programm
The text above is mainly extracted from the flyer supplied by the Mondriaanhuis,
About my submission M Stands 4
I created ‘M. Stands 4’ especially for the exhibition 25 x 25 x25.
A tricky assignment, to make an artwork inspired on a artist with iconic value. images that penetrated every outskirts of society. How to avoid cliche’s.
I choose to stay close to my profession as a painter, so i portrait him. The Young and the old Mondriaan, joined in one face. The portrait is broken trough by the classic black lines and on this intersections the portrait unfolds to 3d. So the viewer kan study his face from different angles. De base colour black & white, the standing (vertical) parts carry the primary colors. M Stands 4, (for) the M of Mondriaan but also for the M of Marit my own name. Never been closer to Mondriaan ( :
See below for pictures from different angles. The frontal picture wil be presented after the opening of the exhibition. Keep you posted!
(for English scroll down) De productie ligt hoog en er zijn weer nieuwe verbals gecreëerd. (plastic) Afval blijkt ongelimiteerd op straat aanwezig dus voorlopig mijn kleine protest werkjes ook.
Hieronder een overzicht van de laatste 5.
Verbal no.27 Flat Earth –
Flat Earth (verbal 27)
Collage: plastic letters en een klein huisgemaakt papieren bootje op een plastic tas op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Een paar regels uit de Flat Earthsong van Thomas Dolby;
In de donkere middeleeuwen kon een schipper nog over de rand vallen en nooit meer omkomen. Columbus tornde niet zonder consequenties aan de platte aarde theorie.
Een groot oppervlakkige oppervlakte kreeg diepte. Er zijn er die zeggen dat ze weer plat is geworden….
Collage: Transparante witte acryl op bruine Marqt- shopper op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Deze tas is gevonden op de straten van Amsterdam Zuid-2019
Met dit werk wil ik laten zien hoe alle merken appelleren aan ons gevoel van (h)erkenning en saamhorigheid. Als of het zegt ‘word een succes, wordt sexy, blijft voor eeuwig jong, wordt slim, wordt grappig, wordt spontaan, word wat je altijd al had willen zijn, laat al je dromen uitkomen…….. maar koop eerst ons product.en word ons’
Zelfs onderbewust lieren wij ons zelf aan merken en producten. Het grijpt (te) diep in op ons leven. We worden zelf merken die zich zelf aan merken verbinden. Misschien gaat het allemaal te ver en ik laat het hiermee nog iets verder gaan…..
Verbal no 25 ‘POP Life’
Collage: gevonden woord op plastic tas en blauwe elastiekjes op een houten frame.
Collage: 15 cash cards op blauwe XL vuilniszak op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
15 cash cards uit het verleden, mijn verleden . Ik heb ze verzameld of er nooit afstand van kunnen doen over misschien wel de afgelopen 20 jaar. Waar staan deze kaarten voor? Mijn overeenkomst met een bank, die mij op elke gewenst moment geld geeft en afneemt ? Mijn unieke identiteit in nummers gevat? Mijn kredietwaardigheid?
Onze levens zijn niet alleen vergeven van plastic, in vele opzichten zijn we plastic personages in een digitale wereld.
Verbal no 23 ‘ My Future Is So Shady, I Have to Wear Brights’
Collage:3 kapotte zonnebrillen op aluminiumfolie en foam op een houten frame.
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Zonnebrillen zijn functioneel. Ze beschermen je ogen tegen de zon. Ze verbergen je gevoelige blik in geval van plotselinge coolness. Ze zijn er in een variatie aan kleur. De roze bril heeft een specialiteit. Het gunt je een optimistische en heldere blik in de toekomst. Goed om te weten voor als de zon dooft.
Deze brillen zijn door de jaren heen gedragen, en onbruikbaar geworden door gebroken pootjes en of verloren neussteuntjes. Ze zijn opgeprikt als een zeldzame vlinder.
English
The production is high. I created lots of new verbals ligt hoog (plastic) Litter still present on the streets, on limited, so my little protest artworks are here to stay (for a while)
Verbal no.27 Flat Earth –
Collage: characters from a plastic bag and tiny home made paper boat on a plastic bag on a wooden frame.
‘The Earth can be any shape you want it any shape at all Dark and cold or bright and warm Long or thin or small
But it’s home and all I ever had
and maybe why for me the Earth is flat’
These lines come from Thomas Dolby’s Flat Earth song, which is a great song by the way
In the dark ages a sailor could tip over the edge and never return.
Columbus disputed the flat earth theory and that stayed not without consequence. Back then a huge shallow surface suddenly got dept. Some might say it turned flat again.
Collage: transparent white acrylic paint on a brown Marqt- shopper on a wooden frame
In this piece of art I blend in with the name of the company Marqt. With this fusion I like to show how all brands appeal to your personal need of recognition and sense of belonging. ‘Be a success, be sexy, be forever young, be sensible, be wise, be funny, be spontaneous, be what you always wanted to be, make all your dreams come true……….buy our product, become us’!
Even unconsciously we all relate to products and brands. It penetrates deeply into our lives. We are even becoming a brand ourselves, as a personal brand that endorses other brands. Maybe it has all gone too far by now and with this artwork I stretched it just a little further.
Collage: part of plastic bag strapped with elastic strings on a wooden frame
Collage: 15 cash cards on bleu XL garbage bag on a wooden frame.
15 cash cards from the past, my past. I collected them or never got rid of them over maybe 20 years. What do they represent? Is it my alliance with the bank that provides (and takes) me with money on any given moment? My unique Identity captured in numbers. My credibility? My freedom? Our lives are not only flooding with plastic, we are in many ways plastic personas in a digital world.
Verbal no 23 ‘ My Future Is So Shady, I Have to Wear Bright’s’
Collage: 3 broken-sunglasses on tinfoil & foam on a wooden frame.
Sunglasses are functional. They are protecting your eyes from the bright sun and hiding your sensitive eyes in case of a sudden attack of celebrity coolness. It comes in a variety of colours. The pink sunglasses have a special feature. They glance at the future and make it look optimistic & bright. This might come in handy when the sun expires.
These specs are worn throughout the years, becoming unusable due to broken support or lost nose aids. They are pinned like rare butterflies.