(for english scroll down) De commissie externe expositie’s van Galerie de Ploegh heeft mij samen met 24 andere deelnemers geselecteerd voor deelname aan de expo 25 x 25 x 25. Het thema is Mondriaan in de breedste zin van het woord. Restrictie: de maat 25 X 25 X 25
Deze expositie is ter ere van 25 jaar Mondriaanhuis en wordt georganiseerd door galerie de Ploegh.
De tentoonstelling zal gaan plaats vinden van 22 september 2019 t/m 8 maart in het Mondriaanhuis, Amersfoort. Later meer hierover!
25 x 25 x 25
The commission external exhibitions of de Ploegh gallery selected me and 24 other artist for participation in exhibition 25 x 25 x 25. The theme is Mondriaan (in the broadest sense). Restriction: size 25 x 25 x 25
This exhibition is in honor of 25 years house of Mondriaan and is organized by de Ploegh Gallery.
The exhibition wil take place september 22th til march 8th 2020 at the Mondriaanhuis, Amersfoort. (NL). Keep you posted.
De 26e editie van de Kunstschouw wordt van 15 t/m 23 juni 2019 gehouden. Het is een route met een breed scala aan mooie, spannende en onverwachte hedendaagse kunst.
Ik ben een van de deelnemende kunstenaars van de Kunstschouw 2019. U kunt mijn werk bekijken op locatie Fletcher Hotel (Landgoed Moermond), Renesse.
Het bestuur van de Stichting Kunstschouw Westerschouwen nodigt u uit voor de officiële opening van de 26eKunstschouw op vrijdag 14 juni a.s. om 20.00 uur in de Hervormde kerk aan de ring in Haamstede.
Tevens is er een opening- op locatie- in het Fletcher Hotel. Bij deze opening is er gelegenheid ‘ons’ (zie deelnemende kunstenaars) te ontmoeten en ons werk te bekijken. Deze opening vind plaats op woensdag 19 juni vanaf 20u.
Vanaf woensdag avond zal ik dagelijks afwisselend op locatie aanwezig zijn. Wilt u mij spreken of ontmoeten is het raadzaam een afspraak te maken. Er is verder altijd iemand van ons aanwezig op locatie tussen 11 en 17u.
(English) Kunstschouw (Art-watch) Zeeland, 2019
The 26e edition of the Kunstschouw will take place from June 15 till June 23 th, 2019. It is an art-route with a wide range of beautiful, exciting and unexpected contemporary art.
I am one of the participating artist of the Kunstschouw 2019. You can encounter-meet me and my work on location Fletcher Hotel ( Moermond Estate), Renesse.
The board of the Kunstschouw foundation Westerschouwen invites you for the official opening of the 26th edition on Fryday, June 14th at 20.00 hours at the Reformed church at ring Haamstede.
Furthermore theres an separate opening at location Fletcher Hotel. With this opening there’s opportunity to meet us, the location artist and our works. This opening will take place on Wednesday June 19th at 20.00 u.
From Wednesday evening you can spot me daily, off and on, on location (till Sunday June 23 th) If you wish to meet me in person it is best to make an appointment. Otherwise there is always someone present between 11 and 17.00 hours.
“Dearly beloved We are gathered here today To get through this thing called life
Electric word life It means forever and that’s a mighty long time But I’m here to tell you There’s something else The after world
A world of never ending happiness You can always see the sun, day or night“…………
Met deze woorden gidste Prince je zijn uitzinnige ‘Lets Go Crazy’in. The afterworld, is waar hij nu is. Ik hoop dat het aan zijn verwachtingen voldoet.
Met dit nummer heb ik in 1984 kennis gemaakt met Prince. Niet helemaal waar als ik eerlijk ben. Daarvoor was ik al door mijn buurjongen met Prince in aanraking gebracht., Hij was een groot Prince fan en speelde zijn nummers virtuoos na op zijn electrische gitaar. Maar ik was toen niet direct onder de indruk van Prince (was er nog niet klaar voor), Ik vond het een ego trippende Jimmy Hendrix variant. Maar ik had het natuurlijk mis.
Dus eigenlijk de tweede introductie was op een feestje bij een vriend of vriendin (dat kan ik me niet meer herinneren). Zij/hij had de video Purple Rain gehuurd . Een dun verhaaltje maar de muziek kwam keihard binnen. (op dat zelfde moment stond New Years Day van U2 ook hoog in de hitlijsten- muziek die je binnenste buiten keert- als een urgente oerkracht) Dus dan ben je 14-15 jaar oud en wordt in het gezicht geslagen met een gevoel van opwinding, verandering, opstand en extravaganza. Het zou zomaar kunnen gebeuren, het was duidelijk aanwezig, deze buitensporige energie.
Op dat zelfde moment was ik mij zelf aan het ontdekken, in plaats van groepsdier als individu wachtend om vorm te krijgen. Door een aangeboren aversie tegen traditie en verwachtingen voelde ik me wel eens verloren van tijd tot tijd. Het leek zoveel makkelijker gewoon te in en aan te passen als een stukje van een grotere puzzel. Jammer genoeg, dat was niet ik.
Als het niet voor mijn helden was geweest zou ik me tot op de dag van vandaag on-aangesloten voelen . Het feit dat zij bestonden maakte me bewust van het feit dat anders zijn juist een groot pluspunt kan zijn
Wat Prince betreft, want dit is zijn spreekwoordelijke podium- hij was onnavolgbaar in zijn onuitputtelijke bron aan creativiteit, Daar had hij zoveel van dat het constant stroomde, altijd voor de troepen uit, ongebreideld met groot en zichtbaar plezier. Deze man, een muzikant pur sang. Een muzikant die zich opwond over goedkope, commercieel en slecht geproduceerde muziek. Die er voor koos geen SLAAF te zijn van de muziek industrie., zijn eigen pad koos. Maar tegelijkertijd ook muzikale foutjes en missers had.
In de beeldende kunst is er veel vrijheid maar ook veel rigiditeit en dogma’s. Mijzelf, Ik kan me ook niet beheersen als het gaat om creativiteit. Het is mijn zwakte en mijn kracht. Lucide of vaag? Ik heb wel geworsteld met deze karakteristiek. Maar ik kan me verheugen in de gedachte dat de weg naar Rome vele wegen kent zelfs asymmetrische, excentrische en beautiful ones*
In de achtergrond tref je Jimmy Hendrix (staand) en Sly Stone (springend) beide rolmodellen voor Prince
*Helden- Heroes- gallery
(English)
The Afterlife is nr. 3 from the Heroes* series.
“Dearly beloved We are gathered here today To get through this thing called life
Electric word life It means forever and that’s a mighty long time But I’m here to tell you There’s something else The after world
A world of never ending happiness You can always see the sun, day or night“…………
With these words you’re guided into Princes unprecedented ‘Lets Go Crazy’. The afterworld, that’s were he’s at now. Hopefully it fits his expectations.
This is how I got introduced to Prince in 1984. Not entirely true if I am honest. Before that, by my neighbor, he was complete and utterly Prince adapt and played his songs virtuous on his electric guitar. He was the first to introduce Prince to me and at the same time impressing me with his guitar skills. But really, I was not directly blown away by Prince. At first I thought he was a big egomaniac that looked and acted like Jimmy Hendrix. Of course, I stood corrected.
So the second introduction was at a party of a friend. She or he (I can’t remember) had rented the ‘video’ Purple Rain. A thin storyline but the music had impact. (At the same time New Years Day of U2 was high in the charts- music that flips you inside out- an urgent-as a force of nature). So, your 14-15 years old and got slapped in the face with a sense of excitement, change, revolt and extravaganza. It might happen, it could happen, it was clearly present, this outrageous energy.
As for Prince, as this is his proverbial stage, he was unparalleled in his flood of creativity. He had so much of it that it flowed constantly, always ahead of everyone, unconstrained and with great and visible joy. This man, a musician pur sang, a musician that got annoyed over commercial and shallow produced music. Who choose not to become a SLAVE of the music industry, followed his own path. And at the same time made musical flaws and mistakes too.
In this period I was also discovering my self as being not one of the flock but as an individual waiting to get shape . Due to an inborn aversion to traditions and expectations, I felt kind of lost from time to time. It seems so much easier, fitting and blending as a piece of a greater puzzle. This was –unfortunately- not for me.
If it wasn’t for them, my heroes, I might remain puzzled how to fit in my entire life. But the fact they existed proofed that oddness was in fact a great asset of life!.
In my line of work there is a lot of freedom but also a lot of rigidness and lets call it dogmas. Me, I can’t constrain my self if it comes to creativity. It is my weakness and my strength. Am I lucid or hazy? I did struggle with this characteristic. But than I feel at ease with the thought that there are many roads to Rome, even asymmetrical ones, eccentric ones and …… beautiful ones*
In the background both Jimmy Hendrix (standing) and Sly Stone (jumping) both role models for Prince.
Collage; nummers, streepjescode en etiket op overblijfsel van vlaggenstof.
scroll down for English
The Numbers That Shows toont willekeurige getallen. Deze getallen zeggen iets binnen een bepaalde context. Daarbuiten zijn het gewoon getallen. In onze wereld van grafieken, koopkrachtplaatjes, verkiezingspolls, statistieken, rapportcijfers, rentepercentages, beursnoteringen enzovoort, koppelen we allerlei -emoties- of rationele keuzes en handelingen- aan cijfers. Maar cijfers kunnen hardvochtig zijn als het gaat om de notatie van slachtoffers (mens-dier) van rampen, oorlogen, stalbranden en verdwijnende biodiversiteit. Of cijfers over hongerlijdende, niet naar schoolgaanden en de onderdrukten. Maar daarentegen kunnen cijfers ook suggereren dat alles op rolletjes loopt of verhullen hoe echt het eigenlijk gaat. Wie zijn wij? Zijn wij slechts een nummer, a number that shows?
(Eng) The Number That Shows
Verbal nr. 13 – numbers, stripe code, labelt on flag fabric.
The Numbers That Shows shows random picked numbers. These numbers mean The Numbers That Show shows some random picked numbers. These numbers mean something within a certain context. Besides the context they are just numbers. In our world of diagrams, exit polls, statistics, term results, interest, index, quotations and so on, we connect emotion or rational choice and action to these figures. But figures can be stone-cold if it concerns notation of victims (human and animal) of disaster, wars, stable fires, disappearing biodiversity or figures about starvation, non educated or repressed. On the other hand it can also suggest that everything is just hunky dory! Who are we? Are we merely a number of the many, a number that shows?
(scroll down for English) Hier bij presenteer ik verbal nr. 11 en 12 Faith en Gutmensch
Faith -(verbal nr. 12)
Collage: zwart wit screenprint en rode acrylverf op plastic op houten frame
Onderdeel van de Remains Of Today Serie
Faith – Vertrouwen, het fundament onder elke religie. Universeel maar divers in interpretatie. Wie of wat we vertrouwen, volgen of naleven dat is meer dan ooit de vraag!
Collage: papieren letters uit tijdschriften en kranten en lak op inpakpapier op houten frame
Onderdeel van de Remains Of Today Serie
HHet woord Gutmensch wordt hier uitgelicht . Dit woord moet met enige ironie gelezen worden. Een sarcastische typering van een politiek correct persoon, de barmhartige Samaritaan die bevestiging zoekt. Een woord dat geclaimd, gebruikt en wellicht ook uitgevonden is door de rivaal van de Gutmensch. Ik nodig iedereen uit het woord te omarmen en er ook naar te handelen, totdat de gutmensch maatschappelijk zo ingebed is dat de meerderheid een mens is, als de meeste mensen, in basis- goed!? Wat zou daar eigenlijk op tegen zijn?
Hereby I present verbal nr 11 and 12- Faith & Gutmensch
Faith -(verbal nr. 12)
Collage: black and white screen-printing and red acrylic paint on plastic on a wooden frame
Part of the Remains Of Today series
Faith -Trust, the word religion is founded on. It is a universal word but divers in interpretation. Whom or what do we have faith in that’s more than ever the question.
Collage: paper characters from magazines and newspapers on wrapping-paper on a wooden frame
Part of the Remains Of Today series
The word Gut mensch is on display. This word must be read with a little irony. A sarcastic typecast of a political correct person. Are we talking about The Good Samaritan who seeks approval? A word claimed, used and maybe invented by the rivals of the gut mensch. I invite you all to embrace the word and act like it, until a gut mensch is truly embedded and merely a mensch as most men are- good!
In 2004 was ik in Venezuela. De aanleiding was een bezoek aan een vriendin die op dat moment op Curacao woonde. Als kind droomde ik er al van om een keer naar Zuid Amerika te gaan. Nu waren we al in de Dutch Caraiben en dat is al geweldig. De eerste keer in de tropen is sowieso zo overweldigend, de kleuren, de geuren, de natuur, de vogels, de (onder) water wereld, de mensen, alles! Maar het besef dat het vaste land van Zuid Amerika maar 1 uur vliegen van ons verwijderd was maakte het idee ook naar Venezuela te gaan onweerstaanbaar. We hadden qua voorbereiding een lonely planet gekocht en een auto gehuurd verder niks. Want, we wilden gaan toeren en de bewoonde wereld van Venezuela vind zich voornamelijk langs de kust. Een lange weg van oost naar west. Dus we voorzagen hierin toen geen ingewikkelde toestanden. Maar de vlucht ansich (Dutch Carribean Airlines > DCA) was vertraagd. In plaats van 1 uur, heeft het 11 uur geduurd voordat wij in Caracas landde. Dus in plaats van s’middags, midden in de nacht. Dat maakte het een en ander wel een stuk gecompliceerder dan verwacht. Maar de dag daarna hebben we Caracas ver achter ons gelaten en richting het oosten gereden, Barcelona, Santa Cruz , Los Altos – Vista Montana, national Park Mochima verder land inwaarts, Los Llanos,Ciudad Bolivar, Tucupita, de Orinoco delta en tot slot naar het westen Henri Pittier national park en Choroni.
De reden dat ik deze blog schrijf is dat Venezuela op dit moment (weer) ontzettend politiek onrustig en instabiel is, deze reis ontzettend veel indruk gemaakt heeft en me op een of andere vreemde manier altijd verbonden ben blijven voelen met Venezuela en als vreemde paralel wij in 2004 getuigen waren van een groot Chavez (Si- No) referendum.
We zagen mensen met spandoeken op straat, maar ook hele huizen rood of blauw geschilderd in de kleuren van het Si of No kamp. Er was veel onrust in het land, veel militairen op de been. In combinatie met het feit dat reizen in Venezuela een intense ervaring is, qua regen seizoen, afstanden, verkeer, bewegwijzering of het ontbreken daarvan , vergane glorie, armoede, schockerend mooie natuur en haar bevolkingssamenstelling, maakt het onvergetelijk.
Hugo_Chávezwas nog een directe op Che Guevara geïnspireerde, in onze ogen ‘verlicht’ dictator. Venezuelanen waren gepassioneerd voor of tegen. Armoede, weinig toekomst perspectief waren de voornaamste redenen van kritiek. De Indianen leken al helemaal het kind van de rekening, die waren leek het wel op alle mogelijke manieren kansloos.
Armoede is enorm intimiderend. Er waren vele schurende en ongemakkelijke momenten want wij waren een van de weinige toeristen, blond, lang en rondrijdend in een puntgave (maar wel bescheiden) huur auto. Voor het beeld, wij hebben geen enkele auto zien rijden die onbeschadigd was of niet met tape gerepareerd was. Dus we werden ook bekeken en geanalyseerd. Maar wat we daarnaast ook hebben gezien is levenslust, vitaliteit, humor en relativering die ondanks de armoede niet kapot te krijgen leken. Iets waar ik nu nog vaak bij stil sta. Zeker in combinatie met een zekere onvrede en onverdraagzaamheid die hier in Nederland soms de boventoon voert. Misschien is het de zon.
Armoede: even een kleine voetnoot, wij hebben veel materiele armoede of poverheid gezien maar aan de andere kant Venezuela is zo’n vruchtbaar land, alles groeit in overdaad, het fruit kan je bijwijze van zo van de boom plukken…, dat ik me moeilijk kan voorstellen dat mensen echt honger zouden lijden. Maar misschien heb ik het mis.
Paradijs
Het lijkt misschien raar om te lezen, zeker na bovenstaande tekst over armoede, maar ik meen ook dat ik met mijn reis naar Venezuela een glimp van het/een paradijs heb kunnen zien. Of wat ik denk dat het paradijs voorstelt. Pure ongerepte woeste natuur, eindeloos veel daarvan, vlaktes, savannes, hoogvlaktes, regenwoud, wildlife. Beyond imagination. Schoonheid en puurheid en (sorry) onaangeraakt door het Amerikanisme. Dit zeg ik niet omdat ik een hekel aan Amerika heb maar omdat de Amerikaanse cultuur zo dominant aanwezig is over de hele wereld. Juist dat laatste maakt dat het een uniek land bij uitstek. Ondanks alle extremen en armoede.
Dus waar ik naar toe wil met deze tekst is eigenlijk mijn verwarring die ik voel nu Juan Guaido een greep naar de macht doet. Het is niet dat ik denk dat Maduro het zo goed doet of voor hem Chavez. Eerlijk gezegd, wat weet ik er van. We zijn buitenstaanders. Maar er ligt een ander onbestemd gevoel onder. Van alle dingen die Maduro is, is hij een tweede of derde generatie gezicht van het revolutionaire socialisme. Socialisme staat lijnrecht tegen over het (super) kapitalisme en imperialisme. Ik zelf ben socialistisch (sociaal democratisch) opgevoed, ik kom uit een rood nest en deels rooie familie. Niet te vergelijken met het Latijns Amerikaanse socialisme maar toch de zelfde uitgangspunten. Het zal wel dogmatisch zijn maar dat schud je ook niet zomaar van je af. Ik geloof echt in het (sociaal democratische) socialistische basisprincipe. Dat het vaak ontaard of slecht ten uitvoer wordt gebracht binnen dictatoriale systemen betekent niet dat het gedachtegoed fout is. Als ik door die ogen naar de wereld kijk dan wordt ik ook overvallen door een gevoel dat het super kapitalisme alles verteerd en opbrandt, dat er ook maar een paar zijn die ‘echt’ profiteren maar dat er daarnaast veel verloren gaat. Er is geestelijke rijkdom, fysieke rijkdom of materiële rijkdom. We leven nu echt in de tijd van het materiële en voor mij voldoet dat niet. Er is meer. Er moet meer zijn.
Venezuela is een controversieel land met een negatief reis-advies en politieke onrust. Maar het is zoveel meer. Het is ook paradijselijk, prachtig, ontroerend, overweldigend! En de vraag die steeds aan mij knaagt wat doet Juan Guaido straks als hij (misschien geholpen door Trump?) aan het roer staat? Ik hoop van harte dat hij het beter maakt voor de Venuzuelanen, maar ik hoop met heel mijn hart ook dat hij niet de deur naar het Amerikaans ‘imperialisme’ of kapitalisme wagenwijd openzet. Dat hij beseft dat ongereptheid ook rijkdom is! Misschien mag ik er helemaal niets over vinden vanuit mijn positie en mijn welvaart. Maar dat de dingen vaak niet eenvoudig zwart of wit zijn maar grijs of onbestendig, is voor mij wel duidelijk. Ik duim maar voor de best mogelijke uitkomst waarbij de toekomst van mens, dier, natuur goed gaat gedijen.
(for English scroll down) Al sinds enkele weken zijn er een aantal werken in verhuur op de Amsterdamse Zuid-as. Deze 4 werken: Concrete Jungle, Submerged, Brave New World en Do Not Disturb zijn voor tenminste een jaar verhuurd door online gallery – Art Olive aan het bedrijf Egon Zehnder. Dat betekent ook dat deze werken ook tijdelijk niet beschikbaar zijn voor expositie, verhuur of verkoop.
Ik heb begrepen dat het bedrijf enthousiast is met de tijdelijke nieuwe aanwinsten. Ik zie het als een compliment en hoop dat ze er nog veel plezier van zullen hebben de komende tijd en wie weet geeft het nog wat gesprekstof!
(englisch)
Rental art- Amsterdam
Since a few weeks now four works are rentend by an Amsterdam company. These 4 works: Concrete Jungle, Submerged, Brave New World and Do Not Disturb are let by online gallery Art Olive for atleast one year to company Egon Zehnder. It means non of these works are available for sale, exhibition or rent for he time being.
I understood that the company was enthusiast for this temporary display of art. I see it as a compliment and hope they will enjoy it and who knows it triggers some conversation.
Collage:jute-tas van Bowie Is- promotiemateriaal van het Groninger Museum met gevonden en geknipte letters die het woord Fame spellen op houten frame
De sub regel “Makes a man take things over” is tevens ontleent aan het refrein van het zelfde nummer. Dit is een combinatie van beelden, tekst en een parallel naar Popart- kunstenaar, en Bowie vriend, Andy Warhol. Zijn statement ‘In the future everyone will be famous for 15 minutes’, blijkt met terug werkende kracht de spijker op zijn kop. Was Warhol een visionair? En had hij toen enig idee van de omvang van dit concept in de echte wereld? Hebben wij dat eigenlijk?
*Disclaimer: niets van bovenstaande vraag heeft betrekking op het talent en fame van genoemde kunstenaars Bowie en Warhol> zij bewezen zelf kwaliteit, genius en roem goed te kunnen verenigen. Prioriteit aan creativiteit!
(Eng) Fame (makes a man take things over) verbal no. 10
Collage; canvas bag of – Bowie IS- promotional material by the Groningen Museum, NL and found and cut typefaces shaping the word Fame on wooden frame
Part of the Remains Of Today series
Inspired by the eponymous song – Fame by Bowie. The sub sentence: “Makes a man take things over” is also distracted from a chorus line from the same song. This is a combination of images, text and has a parallel to pop-art – artist, and Bowie friend, Andy Warhol. His statement “In the future everyone will be famous for 15 minutes”, seems spot on in hindsight. Was Warhol a visionary? By the way are there any side effects of fame for the masses?
Schilderij Lost & Found (acryl op canvas) 2010 gaat op reis. Binnen enkele uren zal de koerier het komen ophalen bij mijn atelier. Online gallery Singulart heeft bemiddeld en het doek is verkocht aan een liefhebber in Munchen. Ik hoop dat de toekomstige eigenaar er veel plezier aan zal beleven
Lost & Found moves to München.
Painting Lost & Found will be traveling today. Within a few hours from now the express courier wil collect the parcel at my workspace. Online gallery Singulart acted as my agent and sold the canvas to an enthusiast in Munchen. I hope the future owner will enjoy his purchase!
Ich hoffe, dass der zukünftige Besitzer seines Einkaufs genießen!
(scroll down for English) Plastic People maakt onderdeel uit van de serie Verbals.
Plastic staat voor gemak en hygiëne. Het is een geniale uitvinding van Alexander Parkes 1841 (Parkesine > naar zich zelf vernoemd ). Inmiddels verdrinken we er in. Plastic People verwijst naar het plastic in of aan ons. Wat ooit als kinderspeelgoed en plastic gimmick begon; Barbie en Ken groeide in de 21e eeuw uit tot een tikje ordinair maar toch gewild schoonheidsideaal. Wie had dat ooit gedacht. Dat brengt me bij de volgende vraag; ‘worden we uiteindelijk zelf plastic in een plastic wereld?
Plastic People
( English) Plastic People is part of the series Verbals.
Plastic stands for convienience and hygiene. A genius invention by Alexander Parkes 1841 (Parkesine > named after him ). Today, we drown in it.
Plastic People, (also a title of a track and album by Kraak & Smaak) is addressing to the plastic in and on us. What started out as toys and plastic gimmick; Barbie en Ken (see also painting ‘United States Of Mind’ 1999) developed into a tad vulgar but yet wanted beauty icon. Who would have guessed? Do we become plastic in a plastic world?.