The blue letters on a paper bag smiled at me from the roadside, It has been there for a while, at least a few days. Yet it hasn’t been so long that either the blue is discoloured or the bag half-decayed. It still looks fresh. Next to the bag, scraps of what was probably a burger. A piece of grey matter in yellow-pink goo hangs bloodlessly from a white bag, with green limp lettuce leaves and a sliver of tomato as irrefutable evidence of knowledge of good nutricion. A pair of soulless and limp fries stick out of a bright red cardboard container. A striped straw protrudes triumphantly from a large white cup with plastic cap which combined with the red tray of fainted fries gives a festive look. What a happy meal this must have been.
Everywhere I look I find these silent testimonies of feeding frenzy that apparently had to take place then and there and that after a big burp of pleasure suddenly became too much. Was it too heavy on the stomach to move what was left just an inch?
Evidently, that which was picked up, wheeled around and nibbled on full of desire and gluttony had to be disassociated from as soon as possible, immediately in fact.
Those who love blue letters can move from A to B while scrabbling. Those less fond of it see mostly a correlation.
I hereby proudly present my latest painting to you
Insomnia- [ a bed piece about bed peace ] 2024 – part of the Brave New World series.
This canvas took me a while. The messy bedding, duvet and wrinkled sheets forced me to look closely and study what was actually happening there in that fabric. I saw so much detail, hue differences in grey tones, fold lines, creases and bulges that had almost human traits, that there was practically no way out. In the second instance, I chose to leave out a lot of detail again, by erasing it. The turmoil in the image depicts my own turmoil from a while ago. This is my reckoning with that period.
2023- Haunting thoughts kept me awake during a period of 3 months. The thought of haunting thoughts kept me awake. The fear of the thoughts of the haunting thoughts kept me awake and made me anxious to go to bed.
Tossing and turning, it seemed a never ending attempt to silence my restless heart. Tried [too] hard to ignore noises of wind blowing, cats on roof, a car starting, a street conversation, a train passing, a party in the distance, even the comforting respiration of my man and the snoring of my cat. I hold my heart and belly as my breath is too high up and going too fast.
My eyes wide shut.
Hoping to shut the flow of insecure and sad voices within.
A glance at the alarm clock tells me that it’s four AM.
I scare myself.
All I ever really wanted was peace, peace of mind, peace of heart, bed peace.
I hereby present my latest artwork, Blue Eyed Blues, to you
Acryl op canvas – 62 x 62 cm 2024
A pile of dishes. A mix of plates, inherited from my grandmother, a Japanese Bowl and a hard plastic watercup accidentally add up to what appears to be a gazing blue eye, that’s wide open and sees all. Could things have souls? According to some they have.
Hierbij presenteer ik jullie mijn nieuwste kunstwerk, Blue Eyed Blues.
Acryl op canvas – 62 x 62 cm 2024
Een stapel servies. Een mix van borden, geërfd van mijn grootmoeder, een Japanse kom en een hard plastic waterbakje vormen samen per toeval wat lijkt op een starend blauw oog, dat wijd open staat en alles ziet. Zouden dingen een ziel hebben? Volgens sommigen wel.
Dit kunstwerk is onderdeel van de Side Show series.
Two silhouettes outlined on a red and white background. A shadow a specter, the negative from the positive. The sun as artist and the nearly absent body as brush.
Side Show
Acryl op doek
62 x 62 cm
2024
Uit de Side Show serie (voorheen Post Hoc)
Twee silhouetten tegen een rood witte achtergrond. Een schaduw een schim, het negatief van het positief. De zon als kunstenaar het bijna afwezige lichaam als kwast.
In a green space, green screens hang casually in front of and over each other. Here every possible thought can be projected and every imagination can become reality. A space where everything can happen at once. The past, the future and the present, like Einstein’s theory, captured in one entity, our universe. Overwhelming and comforting in equal measure.
Virgin Screens 02 – Green
Bij deze presenteer ik mijn laatste schilderij ‘Virgin Screens 02 – Green’
In een groene ruimte hangen groene schermen nonchalant voor en over elkaar. Hier kan elke mogelijke gedachte worden geprojecteerd en kan elke verbeelding werkelijkheid worden. Een ruimte waar alles tegelijk kan gebeuren. Het verleden, de toekomst en het heden, zoals de theorie van Einstein, gevangen in één entiteit, ons universum. Overweldigend en troostend tegelijkertijd.
Bij deze presenteer ik mijn laatste werk Borderliner
Acryl op canvas 52 x 52 cm
Dit schilderij is het eerste in de rij van de POST HOC schilderijen. Borderliner is een combinatie van een rood-wit gestreepte verkeersbarrière en een persoon die de lijn van het rood naar het wit oversteekt. Het zou voor veel dingen kunnen staan. Zowel op kleine persoonlijke schaal als op grote sociale schaal. Het is aan de kijker.
Borderliner
(English)
Hereby I present my latest artwork titled Borderliner to you.
Acrylic on canvas, 50 x 50 cm.
This painting is the first in line of the POST HOC paintings. Borderliner is a combination of a red white striped traffic barrier and a person crossing the line from the red into the white. It could represent many things. On a small personal scale as well on a great social scale. It is up to the viewer.
Mijn recent afgeronde schilderij ‘ Waar is Rob’ (12-23) dat ik in opdracht van 19 het atelier architecten heb gemaakt siert inmiddels de woning van diezelfde Rob. Deze opdracht was een geschenk aan en ter ere van vertrekkend en gewaardeerd directeur en grondlegger van 19 het Atelier architecten, Rob Moritz.
In beeld een compilatie van Rob in diverse poses in een mix van zijn eigen ontwerpen;
My recently completed painting ‘ Where is Rob’ (12-23) which I commissioned from 19 the Atelier architects now graces the home of the same Rob. This commission was a gift to and in honor of the retiring and esteemed director and founder of 19 the Atelier architects, Rob Moritz.
Pictured is a compilation of Rob in various poses in a mix of his own architectural designs;
Bij deze presenteer ik mijn laatste schilderij ; SAPIENS. Acryl op canvas 80 x 100 cm – 2023
Als de Sapiens een persoon was, wat zou hij dan zien als hij voor de spiegel staat, wat als hij achterom kijkt en wat ziet de Sapiens als hij in de toekomst blikt.
Dit is een snapshot van Erik, mijn vriend, na het schuren van wit gegrond en afgewerkt houtwerk, op adem komend in een vroege lentezon met stofdeeltjes van de witte verf en plamuur mooi verspreid over zijn gezicht, haar en wimpers.
Ik stelde me opeens bijna de hele mensheid voor, gevangen in deze blik, die iets elementairs en oers uitstraalt, die hardnekkig maar kwetsbaar is, die niet kapot te krijgen is maar waarvan de façade van onoverwinnelijkheid verdwenen is. Het zou veelzeggend zijn als dit gezicht de mensheid als geheel zou omvatten.
Het omvat slechts één mens, een liefdevol en menselijk mens, mijn Sapiens.
Bij deze presenteer ik mijn laatste schilderij Virgin Screens 2023
Acryl op doek- 150cm b x 100 cm h – Uit de Brave New World serie.
Het witte doek, de oneindige ruimte waarin en waarop alles kan worden geprojecteerd, alles kan gebeuren, elk idee kan ontstaan of verdwijnen.
Even bemoedigend als angstaanjagend. Biedt evenveel oplossing als probleem, evenveel niets als iets.
Leegte prikkelt het onderbewustzijn, daagt het uit en provoceert als geen ander, want wat in die leegte wordt weerspiegeld zijn denkbeelden en hersenspinsels, die hersenspinsels, dat ben jij. Dat is hoe je in elkaar steekt.
Leegte is anders dan vacuüm. Een vacuüm is het soort leegte dat wordt veroorzaakt door het ontbreken van zuurstof. Aandacht is zuurstof voor verbeelding. Onttrekking van aandacht is het vacuüm van de verbeelding, een verlaten veld waarop steeds minder groeit.