Het wordt bijna traditie, de korte reisverslagen met een kunstzinnige inslag. Wij proberen qua vakantie eigenlijk steeds meer het grote toerisme te ontwijken. De Europese kusten zijn een kwelling als je zelf lekker wilt ‘ontdekken’, uitwaaien of avonturieren. Jammer, want ik ben gek op de zee maar ook op mijn vrijheid. Waar dan ook. Het is een leuke sport om te ontdekken wat je allemaal kunt doen om aan de toeristische fuik te ontsnappen maar toch in de periferie van Europa/Middellandse zee te blijven. Wat we ook steeds vaker doen is gewoon een aanleiding aangrijpen. De aanleiding was nu de geboorte van een lief klein Tsjechisch kindje genaamd Bella. Haar moeder de Praagse Zuzana heeft ooit een poosje in de culturele broedplaats DOAS gewoond. Daar zijn we bevriend geraakt en inmiddels woont ze alweer jaren in Praag. De eerste keer dat we haar opzochten was twee jaar geleden. Ik weet nog dat Praag me zo’n aantrekkelijke mysterieuze stad leek. Maar het voelde toen ook gewoon heel leefbaar en fijn. Nu waren we er voor de tweede keer en maar voor drie dagen… Eén dag daarvan hebben we met Zuzana en Bella heerlijk een hele middag in het park Stromovka gezeten. De stad kon wachten ( : . Het was heet, maar dat hoef ik niemand te vertellen, waar niet in de zomer van 2018? Dus de dag daarna wilde we vooral ergens ‘uit’ de zon. Nu heeft Praag een prachtig museum voor moderne en hedendaagse kunst: DOX.
Zuzana had ons al vaker getipt en op dit moment was er een tentoonstelling van een Amerikaanse glaskunstenaar Chihuly in combi met twee Tsjechische glaskunstenaars, tevens vrienden en kunstzinnige zielsverwanten Libensky & Brychtova.
Zij had dit werk al een keer in Amerika gezien. Mooi en indrukwekkend. Het DOX gebouw zelf is heel straight, een industriële moderne tempel voor moderne kunst en een soort labyrinth.
De sfeer is clean wit en steriel, rauw en koel maar ook heel toegankelijk en laagdrempelig. Zo’n museum met een zekere ongrijpbare personality. Ook de routing door het museum was ‘speciaal’. Humoristische en/of filosofische teksten op bordjes sturen je alle kanten op het museum door. Je mag overal beginnen en alle kanten op. En dan als klapstuk op het dak het enorme Gulliver Airship. 
Ook konden Warhola en Mucha niet ontbreken. Warhola gaat terug in Andy Warhols Sloveense Roots. Niet origineel misschien maar ik ben echt Warhol fan, zijn tijd, leefwereld en persoon zijn boeiend en heerlijk. 
Maar vooral zijn werk trekt me erg aan! Het Muchamuseum viel ons eerlijk gezegd wel een beetje tegen. Vooral een kleine expo… Het werk natuurlijk prachtig daar is niets op af te dingen.
Na Praag hebben we o.a. Wenen ook aangedaan, nog nooit geweest. Altijd leuk spannend een nieuwe stad. Te heet om echt veel te slenteren dus ook de verkoeling van het museum opgezocht. Eerst even in de ziel geknepen met Sigmund Freud. Hierover waren de meningen dan wel verdeeld. We zijn beide niet echt goed in de Duitse taal. En een expo over Freud, ja, is vooral veel lezen ( : (in het Duits met ingewikkelde bladen met Engelse vertalingen). Maar toch, een icoon. Ik vind het daarom toch wel wat hebben om in de praktijkruimte rond te lopen van een legendarische geleerde.
Ons hotel zat vlak bij het museumkwartier dus zaten we ook vlakbij het MUMOK. Het museum voor moderne en hedendaagse kunst Wenen. Weer even heel wat anders. Het gebouw, een groot, zwart bijna hermetisch vierkant. 3 verdiepingen naar beneden en 4 omhoog. Het gebouw is een soort strenge moderne meester(es) die een beetje op je neer kijkt en misschien een tikje sadistisch is, maar van binnen lekker gek, frivool en speels. De expo 55 dates was daar een mooi voorbeeld van. 
Topstukken uit de collectie die niets met elkaar gemeen hebben en heel casual maar mooi en ruimtelijk gepresenteerd worden maar waar je ook zomaar oog in oog kan staan met een Picasso. En dan de Dubbellevens van kunstenaars, (Doppelenleben: bildende kunstler- innen machen musik) dat was extra grappig want; Oostenrijkse kunstenaars die wij niet kennen die muziek maken ala het op Kraftwerk geparodieerde Autobahn (van de Duitse Nihilisten) uit de Big Lebowski. Soms ook als parodie bedoeld maar soms ook bloedserieus en eerlijk is eerlijk soms ook best goed. Obscuur, vreemd, lachwekkend en hier en daar wat angstaanjagend 
We hebben in de Oostenrijkse ‘kunstenaars maken popmuziek’ zaal bijna alles gezien en geluisterd. Maar je had ook een wat internationaler deel met o.a experimentele muziek van yoko Ono, dat trokken we echt niet meer. Zelf maar kijken als je nieuwsgierig bent geworden.
