Faith in (he)art

Afgelopen zaterdag 22 september 2018, Opende de expositie on tour ‘From Psychedelic To The Vatican’ van Margin Art. Ik heb daar samen met 3 andere kunstenaars (Lars Weller, Marcel Goosens en Henk Heideveld) een lezing gegeven over de rol van kunst in de 21e eeuw als aftrap voor een spannende expositie in de prachtige stuk Zwolse historie.

meer lezen over de expositie: https://lnkd.in/eGf6xPk

Mijn lezing Faith In the (he)art werd begeleid door een korte clip bedoeld als als audio – visuele ondersteuning

Voor wie het leuk vind de lezing terug te kijken en te lezen:

(Eng) Past Saturday 2018 the  exhibition on tour titled From Psychedelic o the Vatican by Margin art openend. Together with 3 other artist I lectured about the role of Art(ist) in the 21e century. The kick off of an exciting exhibition in a great piece of history in Zwolle.

A short clip to support my Faith In (he)art lecture  I wrote this lecture on request of Margin Art with main topic; the role of artist in the 21 century. The lecture is in dutch (for now)

Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image
Concept Marit Otto. Beeldbewerking & editing is gedaan door Rink Hamstra
Concept  Marit Otto. visuals and editing is done by Rink Hamstra

De lezing zelf haakt aan en gaat dieper in op de clip en kunt u hieronder lezen:

Faith in (he)art

De derde track in de video is het nummer ‘Corporate Canibal van Grace Jones is in eigen beheer gemaakt er zijn geen concessies gedaan. De tekst is filosofisch met hier en daar een bijna religieuze ondertoon. Niet God voert hier de boventoon maar the Corporate cannibal… misschien obscuur, beetje bizar maar het grootste ingrediënt is pure liefde en de uitkomst is kunst.

Dan volgt er een  muziek collage van hedendaagse popcultuur die goed  laat zien wat je overhoudt als geld en roem zelf het onderliggende motief is

Het gaat niet over mooi of lelijk, het hoeft niet eens over smaak te gaan Wat er naar mijn idee toe doet in kunst is een zekere mate van eerlijkheid, kwaliteit, originaliteit en uniciteit. Dat is de waterscheiding tussen kunst en de smaak van de massa. Het mag er overigens allebei zijn maar het een lijkt nu wat overschaduwd door het ander.

Nu heb ik muziek als insteek gekozen, misschien wel omdat muziek direct en duidelijk met het hart communiceert. En het hart liegt niet.

Ook al ben ik een visueel-beeldend kunstenaar voor mij lopen alle creatieve lijnen door elkaar. Je wel of niet je ergens in uit kunnen drukken heeft meer te maken met de beheersing van een medium dan met de verschillende uitingsvormen. In mijn beleving hebben bijna alle creatieve in basis de zelfde denk processen met verschillende uitkomsten als resultaat. Een creatief onderscheid zich wel van de niet – creatief. Techniek is te overwinnen maar visie, autonomie, fantasie en vindingrijkheid heb je of je hebt het niet.

Dan heb je nog het onderscheid tussen toegepaste commerciële creatieve en autonome kunstenaars.

De laatste groep, daar behoor ik toe. Niet dat ik mezelf onaangepast vind maar ik denk wel dat ik afwijkend denk en werk. Dat ik een ander verhaal te vertellen heb. Ik voel urgentie bij elk schilderij dat nog gemaakt moet worden. Voor mij is mijn werk, zuurstof voor mijn hoofd en voor mijn hart. Een bijna religieuze ervaring dus.

In de wereld van de kunst voel ik me thuis omdat ik die taal begrijp en tot het diepste van mijn wezen voel dat een wereld zonder kunst, filosofie, en toe maar; zingeving, maar met mensen, en uitsluitend commercie, een naargeestige samenleving zou zijn.

In onze tijd krijgt het geld gedreven denken de meeste ruimte. Men vindt dat een goed product zich zelf verkoopt. Iets wat zich niet makkelijk verkoopt is geen goed product.

Deze commerciële manier van denken staat eigenlijk haaks op dat gene waar filosofen, denkers en geestelijken voor staan of hebben gestaan.

Dat brengt me bij de volgende vraag:

Zingeving, verdieping, filosofie, verwondering, wat doet dat er eigenlijk toe? Wat koop je er voor?

Ik ben zelf niet religieus noch religieus opgevoed. Eerder het tegengestelde. Ik heb er wel veel over nagedacht want of ik wil of niet, er huist een filosoof in mij. Die filosoof vraagt zich vaak af; waarheen, waarvoor en waarom. Mijn probleem met het geloof is dat het voor mij ten dele te ongeloofwaardig is, vaak te dogmatisch is, en de enige waarheid claimt.

Daarnaast kan ik nog een hele waslijst aan redenen noemen die me bij de kerk weghouden, maar wat ik prachtig vind aan geloof, elk geloof, is dat het je iets mee geeft over iets wat groter is dan jij zelf. Het richting geeft en ruimte voor compassie. Het is er ook op gericht om je tot introspectie aan te zetten. Dit geld overigens ook voor filosofie. Ik houdt persoonlijk meer van filosofie dan van de kerk.

Onze wereld staat bol van geloofsstrijd maar voor intrinsieke introverte beleving is niet zo heel veel ruimte. Omdat alles extravert is, alles gedeeld moet worden en alles op moet vallen lijken we soms wel te leven in een geloopte  24 -7 trailerfilm van ons eigen leven of wat we willen dat anderen denken dat ons eigen leven is.

Alles strijd om aandacht. De fysieke wereld gaat gebukt onder de mensheid met al haar pretenties. Flora en fauna decimeren en muteren sneller dan het licht .

Om Nostradamus maar even aan te halen.  Is het einde der tijden hier? Zouden we niet beter even stil kunnen staan? Nee, we rennen, nee scheuren op hoge snelheid verder met de voortekenen van de Apocalyps op onze hielen. We consumeren ons een extra slag in de rondte, we vreten kaal want onze honger is niet te stillen. We leven in  een extreme snel veranderende wereld. Waar soms alles om bits, bytes, bitches en monnies lijkt te draaien.

Dan de vraag te stellen; hoe belangrijk is kunst in de 21e eeuw? Is het eigenlijk beantwoorden.

Kunst is een beroepsgroep waarbij autonomie, het zelf denken tot de kern van de bezigheden behoort. Deze autonomie, eigenwijsheid, tegendraadsheid en het vermogen te visualiseren maakt kunst broodnodig in deze wereld. Het is nodig om tegenwicht te blijven bieden, het is nodig om te verstillen, of juist te activeren, af te schrikken of te behagen, tot nadenken aanzetten of simpelweg gelukkig te maken.. Kunst (en filosofie) kan en moet verwonderen, beroeren, schuren, schreeuwen, raken, afschuwen, confronteren opdat wij nooit zullen afstompen.

AMEN

Deze Lezing wordt ook gehouden in De Hallen, Amsterdam 10 oktober tijdens See You @ Art Amsterdam waar mijn werk ook wordt geëxposeerd.

Window Shopping

Window Shopping is mijn laatste werk. Acryl op canvas, 120/90 cm.                    Dit canvas toont een meisje op haar rug gezien, terwijl zij haar smartphone in de aanslag heeft om een selfie te maken. Haar scherm is haar referentie punt, haar blik op de wereld. tegelijkertijd zou ze zomaar voorbij gaan aan alle natuurlijke vensters die haar uitnodigen om naar buiten te kijken en daar echt onderdeel vanuit te maken.

(Eng) Window Shopping is my latest work. Acrylic on canvas, 120/90 cm.This canvas shows a girl, seen on her back, holding a smartphone ready to make a selfie. Her screen is her reference point. Her view on the world. At the same time she might miss out on the natural windows that invite her to look out and be part of it.

Window Shopping 2018, acryl op canvas 90/120cm

Interesse in dit werk check ook online galleries: Saatcihart, Art Olive en Artzine

creatie fase drie/phase three

De totstandkoming van een schilderij, fase 3. Gelaagdheid & verdieping, contrast zoeken, uitwerking achtergrond en vormcorrecties.

The becoming of a painting, third phase. Layering en dept, seeking contrast, implement background scenery and shape corrections.

The becoming of a painting, third fase

meer werk is te vinden op : Saatchi art & Art Olive 

volg mij op :https://www.instagram.com/maoatelier007/

of: https://www.instagram.com/artcident_by_mao/

follow me @ :https://www.instagram.com/maoatelier007/

or: https://www.instagram.com/artcident_by_mao/

Brave New World (part two)

Mijn laatste werk Brave New World/ My latest artwork Brave New World (scroll down for english)

 

 

Brave new world (part two) heeft een voorganger, Brave new world (one). De titel van beide werken is ontleent aan een dystopische science fiction roman van Aldous Huxley (1932). In deel 1 van mijn Brave new world schilderijen, zie je een jongetje klaar om de wereld te redden van zijn ondergang. Gekleed in zijn oversized Superman pak lijkt hij overweldigd en overschaduwd door zijn eigen ’te’ grote schaduw. In deel twee zie we de jong volwassen Superman. Zijn outfit strak, om door een ringetje te halen. Zijn geest afwezig. Hij kan even niet komen redden want hij heeft zo zijn verplichtingen aan zijn virtuele sociale gemeenschap.

(ENG) Brave new world (part two) has a predecessor Brave new world (one). The title of both works based on a dystopian science fiction novel from Aldous Huxley (1932). In part one of my Brave new world paintings, a young boy desires to battle for all he’s worth. Dressed in his oversized Superman outfit he seems overwhelmed and overshadowed by his own enlarged shadow. In (part two) we see the adolescent Superman. His outfit, now sharp as a razor blade but his mind is numb. He cannot come to rescue. His world is falling apart but it escapes his observation completely. He has other obligations to his virtual social community.

Brave New World- Acryl op canvas-Beeldende Kunst- Marit Otto
acryl op canvas 2018-115/75 cm

Lethargia

Mijn laatste werk ‘Lethargia’.  Acryl op canvas 170/100 cm. Zie ook Saatchiart of Artolive

Lethargia gaat in mijn beleving over elementen uit onze westerse samenleving die een flinke stempel drukken. Los van het feit dat ik me gelukkig prijs in vrijheid, comfort en rijkdom kan bestaan heb ik toch soms het gevoel achter een façade te leven. Deze façade heeft verschillende verschijningsvormen. De façade als muur die ons in onze bubbel scheidt van de rest of de façade die de realiteit maskeert en mooier maakt. Onze moderne manier van leven, geabsorbeerd door kleine schermpjes, je ultieme zelf tonen aan de wereld met miljoenen poses, jij, die lol heeft, jij die mooi/succesvol is, jij die stoer is. We maken de balans op in likes, doen we nog mee? Ik ben er oké mee dat de technologie ons keihard in de vooruitgangsmodus heeft gezet maar ik heb het idee dat we er totaal door overdonderd worden. We zijn niet in controle. We zijn soms niet langer aan het hier en nu verbonden maar zweven ergens in Lethargia.

Letargia is according to me reflecting parts of our current western society. Apart from the fact that I am truly content with the freedom, comfort and wealth I life in, I sometimes experience us all living in a facade. This facade can have different appearances. Sometimes   the facade is a wall between the rest and us in our great bubble. Sometimes it is a facade to mask reality as it is. Our modern way of living, consumed by attention, depended on devices feels kind of empty at times. As zombies focussed on tiny screens, showing off to the world with million of pictures of your self, having fun, being pretty, being tough, cool or swag, being popular counting in likes. I am ok with the fact that modern tech society is progressing rapidly but I sense that we are overwhelmed by it. We are not in control. We are no longer attached to here and now but we are floating in letargia.