Teaser Heroes/Helden- the A + B series

(English scroll down)

Bij deze presenteer ik mijn complete Helden (Heroes) serie met deze audio-visuele teaser.

Click on image

Teaser Heroes/Helden A + B Sides
Teaser Heroes/Helden A + B Sides

De serie bestaat uit een reeks digitaal gemanipuleerde beelden van mijn persoonlijke helden. Het onderscheid zich in de A- sides en de B-sides. Vernoemt naar de A en B kant van een LP.

De A -sides zijn limited & signed art prints (op canvas) 1/1 – 120/80 cm. 

De B-sides zijn ook limited maar in een serie van 1/5 -120/80 cm.

Ik ben met deze serie begonnen om in mijn eigen behoefte te voorzien om mijn helden op een voetstuk te plaatsen. De helden die in deze serie ten tonele gevoerd gaan worden zijn helden die soms al een (bijna) heel leven meegaan, die me hebben geïnspireerd, opgevoed en me vooral hebben laten zien dat je niet in een standaard mal hoeft te passen om je plek te kunnen vinden. Althans, zij waren voor mij het ultieme bewijs dat het beter was niet in een mal te passen. 

De A –side serie bestaat uit: 01 Fame (David Bowie), 02- What’s Going On (Marvin Gaye), 03- The Afterlife (Prince), 04- Sugar In My Bowl (Nina Simone), 05- Off The Wall, (Michael Jackson), 06- Into The Field Of Joy (Lenny Kravitz) en 07- Rebel (Lauren Hill), 08- 100 ways to be a good girl (Skunk Anansi), 09- Dream Brother (Jeff Buckley).

De B-side serie bestaat uit: 01Starman(David bowie), 02- Inter City Blues (Marvin Gaye), 03-Around The World In One Day (Prince), 04- Scream (Michael Jackson), 05-Strange Fruit (Nina Simone), 06-Raise Vibration (Lenny Kravitz), 07-Doowopthatthing, Lauryn Hill, 08-Post Orgasmic (Skunk Anansi) en 09- Lilac Wine (Jeff Buckley).

De hele serie zien @ https://maritotto.nl/helden-heroes/

Interesse in een van de werken check: singulart asidesof singulart-bsides

Teaser Heroes/Helden A + B Sides
Teaser Heroes/Helden A + B Sides

(ENG)

Hereby I present the complete Heroes/Helden series to you with this audio- visual teaser.

Click on image

Teaser Heroes/Helden A + B Sides
Teaser Heroes/Helden A + B Sides

This is a series of digital manipulated images of my personal Heroes. It is distinguished in the A and B sides series. Named after the A and B sides of a record 

The A -sides are limited and signed prints (on canvas) In edition of 1/1 – 120/80cm. 

The B-sides are a limited and signed prints series in edition of 1/5 -120/80cm.

I started this series to fulfil my own need to put my personal heroes on a pedestal. The heroes on my ‘stage’ are with me for almost all my life, they inspired me, raised me and most importantly showed me that you do not necessarily have to fit in a standard matrix to find your place in life. They were the ultimate proof that is even better to not fit at all.

De A –side series contains:01– Fame (David Bowie), 02– What’s Going On(Marvin Gaye), 03- The Afterlife (Prince), 04- Sugar In My Bowl (Nina Simone), 05- Off The Wall, (Michael Jackson), 06- Into The Field Of Joy (Lenny Kravitz) en 07- Rebel (Lauren Hill), 08- 100 ways to be a good girl, (Skunk Anansi), 09- Dream Brother, (Jeff Buckley).

De B-side series contains: 01Starman(David bowie), 02- Inter City Blues (Marvin Gaye), 03- Around The World In One Day (Prince), 04- Scream (Michael Jackson), 05- Strange Fruit (Nina Simone), 06-Raise Vibration (Lenny Kravitz), 07-Doowopthatthing (Lauryn Hill), 08-Post Orgasmic (Skunk Anansi) en 09- Lilac Wine(Jeff Buckley)

Check entire series @ https://maritotto.nl/helden-heroes/

Interest in one of the works check:  singulart asidesof singulart-bsides

Lilac Wine (and I feel them drown my name)

(for English scroll down)

Bij deze presenteer ik mijn laatste art print, Lilac Wine. 

Lilac Wine (and i feel them drown my name)-no 09 van de Helden B-sides serie.
Lilac Wine (and i feel them drown my name)- no 09 van de Helden B-sides serie.

Dit is no.09 van de Helden/Heroes serie, de B- sides. 120/80cm, limited & signed 1/5 

De A en de B Sides omvatten 18 artprints nu.

Lilac Wine is mijn  tweede portret van Jeff Buckley. Het eerste portret heette Dream Boy no 09 van de Helden A Sides 1/1.

Buckley is de vreemde eend in de Helden bijt  Hij kwam pas laat en bleef een mysterie voor mij. Terwijl ik met de meeste van mijn andere helden op een of andere manier ook een persoonlijke klik maakte, deed hij dat niet. Hij is een volkomen vreemde. Zijn muziek overviel me bij verrassing. Ik was niet van plan dit album te kopen toen ik door de cd’s bladerde bij Minstrel Music (Assendorp, Zwolle). 

Grace.  

Ik moest het toch hebben . Op een of andere manier had ik het ooit al eens  ergens opgeslagen. Toen, eenmaal thuis installeerde ik me voor een luistersessie met ogen dicht. Mijn vriend Erik illustreerde de muziek als ietwat hysterisch. Met name het eerste nummer Mojo Pin raakt alle noten in het register. Dus ik nam Grace mee naar mijn atelier en daar vond het opnieuw zijn weg  naar mijn oren. De hysterische noten waren eigenlijk wel fascinerend en het album ontvouwde zich als een duister mystiek sprookje. Het kroop onder mijn huid en bleef daar. Gepassioneerd is het woord wat in me opkomt. Buckley overleed net zo mystiek als zijn album en hij voor me waren. Verdwenen, verdronken in Wolf River Marina in Memphis Tennessee. De avond daarvoor sprak hij over zijn manische depressie met zijn vader. Donker en licht kunnen zo dicht bij elkaar bestaan in een hart dat ze het kunnen laten breken en de gastheer kunnen verslinden. Maar toch, hij heeft ons achtergelaten met iets stralends en moois. Say Grace, Halleluja!

Voor een overzicht van alle Helden zie: https://maritotto.nl/helden-heroes/

Voor alle verhalen achter de Helden zie: https://maritotto.nl/helden-heroes-serie-the-a-en-de-b-sides-eng/

Lilac Wine (and I feel them drown my name)

(Eng)

Hereby I present my latest art print, Lilac Wine, to you. 

Lilac Wine (and i feel them drown my name)-no 09 van de Helden B-sides serie.
Lilac Wine (and i feel them drown my name)- no 09 van de Helden B-sides serie.

This is no.09 of the Heroes series, the B- sides. 120/80cm, limited & signed 1/5 

Lilac Wine is the second portrait of Jeff Buckley I made. The first portrait was called Dream Brother no 09 from the Heroes A- side series. 

The A and B-sides holds 18 art prints in total now.

Buckley is the odd man out in the Heroes series. He came in late and remained a mystery to me. While most of my other heroes kind of made a click with me on a personal level, he did not. He is a total stranger.  His music caught me by surprise. I did not even plan to buy his record when I was browsing through the second-hand discs at Minstrel Music (Assendorp, Zwolle). 

Grace. 

I felt like buying it. Somehow I stored this record in the back of my head for a while. Then at home I installed myself for a session with closed eyes absorbing this new album. My boyfriend Erik defined the sound as a bit hysterical. Especially the first song Mojo Pin hit all the notes in the register. So, I took Grace to my atelier and there it found its way to my ears again. The hysterical notes were actually quite fascinating and the album unfolded itself like a mystical and dark fairy tail. It grew on me and got hold of me. Passionate is the word that comes to mind. Buckley died ever so mystical as this album and he was for me. Disappeared, drowned in Wolf River Marina in Memphis Tennessee. Confessing his manic depression to his dad the evening before. Darkness and brightness can live so close to each other in one heart that they can actually tear it apart until it devours its host. Still he left us with something bright and beautiful. Say grace, Hallelujah

For an overview of all Heroes check; https://maritotto.nl/helden-heroes/

For the stories behind the Heroes check: https://maritotto.nl/helden-heroes-serie-the-a-en-de-b-sides-eng/

Post Orgasmic

(for English scroll down)

Hierbij presenteer ik Post Orgasmic, no. 08 uit de Helden/Heroes serie- B-sides. Een tweede portret van Skin (Skunk Anansi). De A sides is een serie van 9 portretten met een limited edition van 1/1 en de B-sides is een serie van 9 portretten met een limited edition van 1/5.

Digital artprint op canvas 120/80cm

Post Orgasmic-no 08 van de Helden/Heroes serie- b-sides. Limited & signed 1/5
Post Orgasmic. no 08 van de Helden/Heroes serie- b-sides. Een tweede portret van Skin (Skunk Anansi)-

Er zijn veel verschillende opvattingen over kunst. Kunst om de kunst, kunst om de schoonheid te vieren, geëngageerde politiek geladen kunst en nog vele andere opvattingen. In de beeldende kunst kunnen soms tijdgebonden heersende opvattingen (dogma’s) zijn die als je het mij vraagt ook zeer verlammend uit kunnen pakken. Over de muziek industrie zou ik dat niet zo goed weten want dat is niet mijn werkveld. Ik heb als kunstenaar wel geworsteld met het idee dat engagement in je werk snel uitgelegd kan worden als oordelend of veroordelend. Mijn werk is geëngageerd, maar het is geen politiek of kunstzinnig correcte keuze. Het komt voort uit wie ik ben en het komt voort uit vragen die het leven dagelijks oproept. Mijn kunst kan persoonlijk zijn of geëngageerd, net wat me op dat moment het meeste bezig houdt.  Ik gebruik de verbeelding  om de rauwe feiten naar een nieuw verhaal te vertalen. Dit geeft mij een gevoel van grip. Precies dat meen ik te herkennen,  in de muziek van Skin, Skunk Anansi. Ik ken haar natuurlijk niet persoonlijk maar haar hele verschijning, haar stem, de muziek en de onderwerpen lijken rauw, intens, oprecht en geëngageerd. Het lijkt soms alsof ze de pijn en boosheid van de gehele mensheid op haar schouders draagt. Natuurlijk alles is theater, zeker in de muziek, maar hoe dichter de illusie bij de ziel komt, hoe universeler en echter het wordt. Als beeldend kunstenaar zoek ik naar waarheden en gebruik mijn verbeelding om deze door mijn ogen en handen tot leven te wekken. Ik omschrijf mijn werk vaak als schurende esthetiek en in mijn beleving zou dat ook voor haar muziek kunnen gelden. Kracht, kwetsbaarheid, verlies, liefde en pijn, onlosmakelijk met elkaar verbonden. 

Zie de complete A- Sides en B-sides: https://maritotto.nl/helden-heroes/

Post Orgasmic

(English)

Hereby I present Post Orgasmic, no 08 of the Heroes/ Helden series- B-sides, to you. A second portrait of Skin (Skunk Anansi). The A-sides is a series of 9 in a limited edition of 1/1 and the B-sides are a series of 9 in limited edition of 1/5

Digital artprint on canvas 120/80cm

Post Orgasmic-no 08 van de Helden/Heroes serie- b-sides. Limited & signed 1/5
Post Orgasmic. no 08 van de Helden/Heroes serie- b-sides. Een tweede portret van Skin (Skunk Anansi)-

There are many notions about art. Art pour l’art, art to celebrate splendour, ethically engaged art and many other notions. Within the visual arts, notions can be periodically dominant and if you ask me, very paralysing in their dominance. I am not an insider in the music industries so I don’t know where  they stand on this matter. But, as a fellow artist I did wrestle with the general idea that engagement can be explained as judgemental. My work is ethically engaged but it is not a political or artistic correct choice. It emerges from who I am as a person and the questions that are raised in my head on a day to day basis. My art can be personal, it can be ethical, whatever is bugging me. I use my imagination to translate the raw facts into a new story. Doing this gives me more grip. For me, the music of Skin- Skunk Anansi has this sense of urgency that I also experience in my work. I do not know her on a personal level, but her appearance, voice, music and subjects seems raw, intense, sincere and ethically engaged. As if she bares everyone’s pain and anger. Of course it is all theatre, especially in the music industries. But the closer the illusion gets to the soul, the more universal and real it gets.  As a visual artist I always look for a certain truth. I use my eyes, hands and imagination to bring this truth to live.  I often describe my work as abrasive aesthetics, this characterisation applies, in my opinion, for Skunk Anansi (Skin) too. Power, vulnerability, loss, love and pain are inseparable connected to each other.

Check the complete A- Sides and B-sides: https://maritotto.nl/helden-heroes/

Doowopthatthing

(for English scroll down)

Bij deze presenteer ik mijn laatste art print Doowopthatthing uit de Helden/Heroes B-side serie. Dit is mijn tweede portret van Lauryn Hill, Rebel was de eerste uit de A-serie van de Helden/Heroes serie (oplage 1/1). Doowopthatthing is een print op canvas 120/80 cm limited & signed in oplage van 1/5.

Doowopthatthing no 06 van de Helden/Heroes B-sides serie. Limited & signed 1/5
Doowopthatthing no 06 van de Helden/Heroes B-sides serie. Limited & signed 1/5

Artiest Lauryn Hill is als een ruwe en gepolijste diamant met vele facetten. Mijn eerste ontmoeting met haar muziek was met haar eerste solo album; The Miseducation Of Lauryn Hill. Het nummer Doo Wop That Thing schalde door mijn geleende oortje zittend op een bankje in de zon in The Cloisters (park) New York met mijn mede reiziger Anne Marieke (1999). Dit nummer resoneerde de New York vibe zoals die wij die toen ervaarden. Maar dit specifieke album is nog altijd een van mijn favorieten. Het is vrolijk, brutaal, stoer en aanwezig. Love it. Ze heeft niet veel albums gemaakt en daarnaast is het privé en professioneel een periode met haar bergafwaarts gegaan, anders gezegd ze ging down Hill. Er ging wat tijd voorbij toen Unplugged album mij ter oren kwam.  Dit album was ongetwijfeld nog steeds heel erg Lauryn Hill maar nu doordrenkt met het leven wat ze achter de rug had en de emoties waar ze doorheen gegaan was. Het album begint met een conversatie met het publiek, wat ze eigenlijk de hele tijd blijft doen tussen de nummers door. Ik heb er een paar opmerkelijk regels uitgepikt die haar metamorfose volgens mij goed illustreren. 

And you know, it’s real interesting because I used to be a performer, and I really don’t consider myself a performer so much anymore. I’m really just… I’m sharing, you know, more or less the music that I’ve been given. But if I stop, if I start, if I… you know… feel like saying, “Baby, baby, baby” for eighteen bars — whatever, you know? I just… I do that

Ze refereert ook aan haar stem die in haar woorden ‘raspy’ was geworden door de tijd heen. Maar dat vond ze ok omdat ze nu, een zanger was met ‘a lot of stuff on her throat. Ik bedoel….

Als een artiest in staat is tot een dergelijke introspectie en output dan voegt het zoveel toe aan alles wat ze doet en haar nalatenschap. In dat perspectief gezien was Miseducation haar coming out als solo artiest na een carrière bij de even succesvolle hip-hop formatie de Fugees. En het is zonder twijfel een prachtige prestatie maar de Unpluggesd sessies bewezen dat zij een kunstenaar met grote diepte was. Doo Wop That Thing leek naïef en bijna onschuldig in vergelijking tot bijvoorbeeld het nummer Rebel van het Unplugged album maar in hun unieke wijze waren ze beide extreem krachtig. En het paste op een of andere manier bij mijn eigen ‘coming of age’.

Lauryn Hill, “a singer with a lot of stuff on her throat”. Ik hoop haar recht te doen met deze visuele tribute. 

zie alle Helden/Heroes B en A sides: https://maritotto.nl/helden-heroes-serie-the-a-en-de-b-sides-nl/

(English)

Doowopthatthing

Hereby is present Doowopthatthing to you, my latest art print, no06 from the Helden/Heroes B-side series. This is my second portrait of Lauryn Hill.  Rebel was the first one from the A-sides series. Doowopthatthing is printed on canvas 120/80cm limited and signed 1/5.

Doowopthatthing no 06 van de Helden/Heroes B-sides serie. Limited & signed 1/5
Doowopthatthing no 06 van de Helden/Heroes B-sides serie. Limited & signed 1/5

Artist Lauryn Hill is like a rough and polished diamond with many facets. My premiere encounter with her music was with her first solo album The Miseducation Of Lauryn Hill. The song Doo Wop That Thing echoed trough my (borrowed) earphones while sitting on a bench in the sun in The Cloisters (park) New York with my co traveller Anne Marieke (1999). This song resonated for us the New York vibe we were experiencing at the time. But this specific album is still one of my favourites. It is upbeat, cheeky, bold and out there. Love it. She did not produce a lot of records and for a while her life and career went downhill or rephrased Hill went down.  Some time passed by and the Unplugged album caught my ear. This album was undeniable still very much Lauryn Hill but drenched with the life she had lived and emotions she had gone through. The album starts with a conversation (intro) with her audience, which she keeps on doing throughout the whole unplugged session. 

I picked a few significant lines to illustrate her metamorphoses:

And you know, it’s real interesting because I used to be a performer, and I really don’t consider myself a performer so much anymore. I’m really just… I’m sharing, you know, more or less the music that I’ve been given. But if I stop, if I start, if I… you know… feel like saying, “Baby, baby, baby” for eighteen bars — whatever, you know? I just… I do that

She also refers to her voice later on, that has become raspy over time, but that’s ok she said because she now was a singer with a lot of stuff on her throat. I mean…..

If an artist is capable of such introspection and personal and artistic output, it adds so much value to everything he or she does and her legacy. In this perspective Miseducation was her coming out as a solo artist after her career in the equally successful hip-hop formation Fugees. And it is without a doubt a great performance but the unplugged sessions proved her to be an artist with great depts. Doo Wop That Thing seemed naïve, almost innocent in comparison with for instance the song Rebel from the unplugged sessions but in their unique ways they were both extremely powerful. And somehow it both suited my own coming of age.

Lauryn Hill, a singer with a lot of stuff on her throat. I hope to have captured it sufficient with this visual tribute to her.

Raise Vibration

(for English scroll down)

Raise Vibration is no. 06 van de Helden B-side series. Het is een digital artprint op canvas, 120/80cm, limited & signed edition 1/5. Dit is mijn tweede portret van Lenny Kravitz.  In het eerste portret omringde ik hem met vlinders, in het tweede portret heb ik er voor gekozen hem in een klaproosveld te zetten. Een hippie kind, of in zijn eigen woorden een flower child in a field of joy.

Raise Vibration-Helden/Heroes B-side series-Digital artprint signed en limited 1/5 2020
Raise Vibration- Helden/Heroes B-side series

De vlinders en de klaprozen zijn geen toeval. Kravitz combineert zijn talent met betrokkenheid en idealisme. Door toenemende commercialisering van de muziekindustrie lijkt dat steeds zeldzamer te worden. Muziek met persoonlijkheid en activisme vind ik aantrekkelijk en puur.  Dieper dan een deuntje. Het heeft een zeker soort essentie.  

Als een beeldend kunstenaar zijn mijn persoonlijke kijk, mijn vragen en opvattingen ook volledig verweven met mijn kunstenaarschap. Ik zou ook niet weten hoe ik dat niet met elkaar verweven zou kunnen laten zijn. Of zoals Nina Simone ooit zei “ how can you be an artist and not reflect time“.  

Ik geloof dat er een waarde vermeerdering is als kunst, welke kunst dan ook, met haar voeten of wortels midden in de samenleving staat. En daarnaast geloof ik ook dat we constant worden beïnvloedt door alles wat we consumeren zowel fysiek als mentaal. Zoals er met muziek of beeld agressie en angst gecommuniceerd kan worden zo zou een boodschap van liefde, vrede en verdraagzaamheid uit kunnen monden in een golf of golfje van tolerantie en verdraagzaamheid. Althans, dat is hoe ik het zie. En baat het niet dan schaad het zeker niet.

Raise Vibration

(English)

Raise Vibration is no. 06 of the Heroes B-sides series. This is a digital art print on canvas, 120/80cm, limited & signed 1/5. This is my second portrait of Lenny Kravitz.  In the first image I surrounded Lenny with butterflies and now I chose to place him in a field of poppy flowers.  A hippie child or in his own words, a flower child in a field of joy!

Raise Vibration-Helden/Heroes B-side series-Digital artprint signed en limited 1/5 2020
Raise Vibration- Helden/Heroes B-side series

The butterflies and poppy flowers are not a coincidence. Kravitz combined his talent with engagement, idealism and a message of love. Which seems rare these days as commercialism rules more than ever in the music industries. Me, I grave for music that is drenched with personality and activism. It goes a bit deeper than a nice tune. It has an essence to it. As a visual artist my personal views and beliefs are totally intertwined with my art. I would not know how not to get it intertwined anyway.  Or like Nina Someone once said; “ how can you be an artist and not reflect time’.  

I believe that there is a surplus value added to art, any art, when it is rooted in society.  I also believe that we are constantly influenced by what we consume physically and mentally. Like music or images that are communicating aggression and fear and therefore cause a hype of aggression and anxiety, a simple message of love, peace and solidarity can cause a wave of tolerance and open minds. At least that is how I see it. And if it doesn’t help, it doesn’t harm for sure.

zie alle Helden B-sides / see all Heroes B-sides

Zie alle Helden A sides/ see all Helden A sides

Strange Fruit

(for English scroll down)

Bij deze presenteer ik mijn laatste digitale werk ‘ Strange Fruit’, art print op canvas-120/80cm, limited & signed 1/5

Strange Fruit is mijn tweede portret van Nina Simone. Dit is nr. 05 uit de B- sides van de Helden reeks. Het eerste portret Sugar In My Bowl maakt onderdeel uit van de Helden A-sides serie limited & signed edition 1/1.

Alle werken uit de Helden/ Heroes series zijn volledig geënsceneerd uit losse bestaande beelden en digitaal gemanipuleerd. 

Strange Fruit 20/80cm Limited & Signed 1/5 Helden/Heroes serie
Strange Fruit maakt onderdeel uit van de Helden/Heroes serie- The B- Sides nr.: 05.*

We zien Nina Simone in een grote ruimte die een Newyokse loft achtige uitstraling heeft. Ze deelt deze ruimte met zichzelf op piano, haar dochter Lisa op jonge kwetsbare leeftijd en dominee Martin Luther King. King staat voor haar strijdbaarheid en de raciaal verdeelde en ongelijke wereld waarin zij opgroeide. In het keukentje staan een paar flessen Jajemdie zowel verwijzen naar haar alcoholgebruik als naar haar band met Amsterdam. Deze sophisticated ruimte annex industriële huiskamer lijkt haast een eenzaam soort huize weltevree. Maar is dat niet.  De wand-het raam achter de balustrade heeft het voorkomen van een theater gevel, en is gevuld met een collage aan beelden van de rassensegregatie. De wereld waar Nina uit voort kwam en waar ze zich aan ontworsteld heeft. Simone liet zich haar recht als zwarte zangeres niet ontzeggen, zij eiste gelijke rechten en gelijke kansen en was daarmee naast een groot kunstenares, een inspirerende activiste. Het activisme is terug te luisteren in haar songteksten, zoals het nummer Strange Fruit, waar dit werk naar vernoemd is. 

Het nummer Strange Fruit beschrijft de lichamen van zwarte mannen die als ‘vreemd fruit’ aan een boom hangen. Een gruwelijke Amerikaanse geschiedenis waarvan de echo’s nog altijd doorklinken in de hedendaagse Amerikaanse samenleving.

Hieronder een aantal regels uit de song:

“Southern trees
Bear strange fruit
Blood on the leaves
And blood at the roots
Black bodies
Swinging in the southern breeze
Strange fruit hangin’”

Eerder werd dit nummer ook al vertolkt door Billy Holliday.Het is gebaseerd op het gedicht Bitter fruit uit 1937 dat Abel Meeropol onder het pseudoniem ‘Lewis Allan’ publiceerde.

Nina Simone wist als geen ander de rassendiscriminatie die haar ook ten deel viel om te buigen tot iets krachtigs en prachtigs. Maar strijdbaar als ze was op het podium, lukte het haar niet haar leven in de rails te laten lopen. Ze had last van manische depressiviteit en in haar privé leven ging het er heftig aan toe.Haar dochter Lisa hier afgebeeld op de balustrade met haar knuffel was vaak slachtoffer van haar moeders driftbuien en verwaarlozing, zij heeft waarschijnlijk een minder heldhaftige lezing over haar moeder. Nina Simone is een verhaal met vele kanten. Ook een held/heldin met een randje of het verhaal van de keerzijde van groot talent.

Strange Fruit (English)

Hereby I present my latest digital artwork to you titled Strange Fruit’, art print on canvas-120/80cm, limited & signed 1/5

Strange Fruit is my second portrait of Nina Simone. This is no.05 of the B- sides of the Heroes series. Her first portrait was called ‘Sugar In My Bowl’ and is part of the A-Sides series limited & signed edition 1/1.

All artworks from the Heroes series are fully staged from separate found images and are all digitally manipulated.

Strange Fruit 20/80cm Limited & Signed 1/5 Helden/Heroes serie
Strange Fruit maakt onderdeel uit van de Helden/Heroes serie- The B- Sides nr.: 05.*

We see Nina Simone in a large room with a New York loft-like atmosphere. She shares this space with herself, on piano; her young aged daughterLisa and reverent Martin Luther King. King represents here her combativeness and the racial divided world she grew up in. The few bottles of Jajem standing on the kitchen worktop are referring to both her relationship to alcohol as to Amsterdam. This sophisticated space annex industrial living room almost seems a somewhat lonesome happy home. But it’s not. The wall-window behind the balustrade has the appearance of a theatre facade. This wall is filled with images of the racial segregation. The roots were Nina grew on and what she transcended. Simone stood her ground when it came to her right as a black singer and she demanded equal rights and opportunity. By doing so she was besides being a great artist, an inspiration for many. Her activism is clear and present in the song Strange Fruit, the song where this artwork is named after. 

The song Strange Fruit describes the bodies of black men hanging on a tree as strange fruit. A gruesome American history that still resonates in the V.S. of today. 

Here below a few lines to illustrate.

“Southern trees
Bear strange fruit
Blood on the leaves
And blood at the roots
Black bodies
Swinging in the southern breeze
Strange fruit hangin’”

Earlier Billy Holliday performed this song.It is based on the poem Bitter fruit from1937 that was published by Abel Meeropol under a pseudonym ‘Lewis Allan’.

Nina Simone had the quality to bend something ugly as racial discrimination to something powerful and beautiful. She was a great source of inspiration. But militant and strong as she was on stage, she did not succeed to get her own life on the right track. She suffered manic depressions and her private life was a roller coaster.

Her daughter Lisa, portrayed here on the balustrade with her teddy bear, was often a victim of her mother’s neglect and rage. She is probably less complimenting. Nina Simone is a story with many sides. She is a hero; heroin with quit a rough edge or the downside of great talent.

Inner City Blues

(For English Scroll down)

Digitaal gemanipuleerde fotocollage print op canvas 120/80cm

Innercity Blues-No. 02 van de Helden/Heroes B-sides serie.
Innercity Blues, No. 02 van de Helden/Heroes B-sides serie.

Nummer 02 van de A-sides serie was een portret van Marvin Gaye getiteld Whats Going On. Whats Going On, een prachtig nummer en de titel van het gelijknamige album. Dit album staat bekend als één van Gayes beste en meest geëngageerde albums. This is what soul is al about,  als je het mij vraagt. Het laatste nummer van de B- side van het album is Inner City Blues, gelijk ook de titel van mijn B- Side, portret no. 2. Het is een indringend en muzikaal fantastisch nummer wat ontelbare keren is gecoverd. Thematisch gezien zou je kunnen zeggen dat het ook een Black Lives Matters anthem zou kunnen zijn, in die tijd maar zeker ook in onze tijd.  Het nummer gaat over de struggle in de Amerikaanse inner city getto’s, het gaat over economische malaise en politie geweld, in die tijd tegen een achtergrond van jonge kansloze Amerikanen die naar Vietnam gestuurd werden om ook nog in een zinloze oorlog te vechten. 

“Inflation no chance
To increase finance
Bills pile up sky high
Send that boy off to die”

Waar ik in deze dagen veel over na moet denken is de vraag: hoe adresseer je een probleem? Hoe vraag je aandacht voor een zaak. Als ik dan denk aan het ambassadeurschap van Marvin Gaye voor de zwarte zaak, denk ik dat hij een enorme bijdrage heeft geleverd. Juist door intelligentie, schoonheid en mooie maatschappij kritische poëzie de wereld in te sturen. 

“Oh, make me wanna holler
And throw up both my hands
Yea, it makes me wanna holler
And throw up both my hands
Crime is increasing
Trigger happy policing
Panic is spreading
God know where we’re heading”

Bizar hoe actueel het nummer lijkt. Maar zijn poëzie ging niet alleen over zwarte problematiek maar ook over andere maatschappelijke  issues zoals bijvoorbeeld vervuiling (Mercy Me).

Muziek zo intens, kunstzinnig en rijk dat het bij het gehele kleuren palet der mensheid binnen komt. Zijn muziek verbind en is pure liefde. 

Ik heb Marvin hier neergezet als de jonge soul god die hij was aan het begin van zijn carrière, centraal in beeld in een gouden gloed. De dubbele schaduw van zijn vader in de achtergrond en een banner van zijn latere sensueel beladen album I Want You aan het plafond.

Helden/ Heroes B- Sides overig:

Helden/ Heroes A – Sides overig:

Inner City Blues (English)


Digital manipulated photo collage print on canvas 120/80cm

Innercity Blues-No. 02 van de Helden/Heroes B-sides serie.
Innercity Blues, No. 02 van de Helden/Heroes B-sides serie.

Number 02 of the A-sides series was a portrait of Marvin Gaye titled What’s Going On. What’s Going On, a marvellous song and the title of the eponymous album. This album is known as one of his most engaged albums. This is what soul is al about, if you asked me. The last number of the B-sides of the album is Inner City Blues and also the title of my B-sides portrait no. 02. It is a penetrating and stunning song covered by many artists. Thematically seen it might as well be a Black Lives Matter anthem, in those days but definitely in our age too. The song is about the struggle in the American Inner city ghettos, about economic malaise and police violence.  Back than situated against a backdrop of under privileged young men who were send to Vietnam to fight a senseless war. 

“Inflation no chance
To increase finance
Bills pile up sky high
Send that boy off to die”

These days the question: what is the best way to address problems’ comes to mind. I believe that Marvin Gaye was a good ambassador for the black cause. Given his intelligent, splendour and social awareness poetry that he brought into the world. 

“Oh, make me wanna holler
And throw up both my hands
Yea, it makes me wanna holler
And throw up both my hands
Crime is increasing
Trigger happy policing
Panic is spreading
God know where we’re heading”

Bizarre how contemporary these lines are still now. But his poetry wasn’t just about black issues, it addressed more social issues like pollution for instance  (Mercy Me

Music that is so intense and rich that it touches the entire colour pallet that mankind beholds. His music is connecting and pure love. 

In my artwork I placed Marvin Like the young soul god he was at the beginning of his career surrounded by a golden glow. The double shade of his father in the background and a banner of his later sensual loaded album ‘I Want You’

Helden/ Heroes B- Sides overig:

Helden/ Heroes A – Sides overig:


100 Ways To Be A Good Girl

(scroll down for English)

100-ways-t0-be-a-good-girl-2020-digitaal-portret- Skin
08 uit de Helden/Heroes serie. Digitaal portret van Skin (Skunk Anansi)

100 Ways To Be A Good Girl is no.08 van de Heroes/Helden serie

Print op canvas 120/80 cm limited en signed 1/1

Hierbij presenteer ik  mijn laatste werk uit de Heroes/Helden reeks. 100 Ways To Be A Good Girl. Een portret van Deborah Anne Dyer alias Skin, de frontvrouw van de band Skunk Anansi. 

Mijn eerste kennismaking met Skin en Skunk Anansi was in 1995 met het nummer Weak. Tijdens een TV programma verschijnt een zwarte kale zangeres, haar fysiek tenger en stoer en vrouwelijk. 

“Lost in time I can’t count the words
I said when I thought they went unheard
All of those harsh thoughts so unkind
‘Cause I wanted you’.“

Haar stem is helder, prachtig, ingetogen en kwetsbaar tot dat de eerste 45 seconden voorbij zijn dan barst er een orkaan los. 

“Weak as I am, no tears for you
Weak as I am, no tears for you
Deep as I am, I’m no one’s fool
Weak as I am”

Zoals ik het nummer altijd gelezen heb is dat de liefde je kwetsbaar maakt. Dus pijn is all in the game, of niet?

Ik was 26 in 1996 en stond met een been in mijn leven tot dan toe en met de ander in een ‘nieuw’ tijdperk. Dat tijdperk betekende voor mij een keuze voor het kunstenaarschap en betrokkenheid bij een gekraakte ambachtsschool te Zwolle, wat we kortweg DOAS of de Mimosa noemde. Hier heb ik 13 jaar mijn atelier gehad en mijn weg als kunstenaar gevonden. Een relatie van 7 jaar die ik achter mij liet en een nieuwe maar ingewikkelde liefde die zich aan diende.

Het nummer Weak ging ook over mij. Ik ga niet in details maar laat ik zeggen dat ik alles met een open vizier tegemoet wilde treden. Zowel de ontwikkelingen om mij heen, met mijn kunst, nieuwe vrienden en avonturen, als de impact van deze relatie maakte dat mijn ‘weakness’ totaal aan de oppervlakte zat maar er tegelijkertijd niet mocht zijn van mezelf. Dus de open mind werd op den duur een open zenuw.

Van dat zelfde album Paranoid and Sunburnt komt de track 100 Ways To Be A Good Girl. Een nummer met de zelfde ingetogenheid en woede gecombineerd tot een prachtige intense muzikale roller coaster. 

“I caused a major war just by talking 

You flew into a rage, cos that’s everything you know.”

De songtekst lijkt puur en zo uit haar leven gegrepen. Rauw en poëtisch. Een nummer waar verdriet in schuilt maar tocht ook een soort zelfreflectie is.

‘I know 100 Ways To Be A Good Girl

I know 100 ways, my willingness to please

I know 100 Ways To Be A Good Girl

Still I’m alone, I’m alone, I’m alone’


De willingness to please ging ook over mij. 

Toen ik medio 99/2000 in een burn-out/depressie terecht kwam heb ik wat soul searching gedaan. Ik kwam onder andere tot de conclusie dat ik veel te ver van mijn eigen kern geraakt was. Die kern ging ik terug zoeken. The Good Girl, ze wist wel 100 manieren om goed te zijn voor anderen maar niet 1 om echt goed te zijn voor haar zelf. Nu in 2020, nooit uitgeleerd wel in balans en dicht bij me zelf gekomen en gebleven.

Skin heb ik altijd gezien als een soort rol model, vrouwelijk maar toch stoer. Kwetsbaar en weerbaar ineen. Vandaar dat zij 08 is uit mijn Helden serie.

Zie alle overige Helden tot nu toe:

(English)

100 Ways To Be A Good Girl

100-ways-t0-be-a-good-girl-2020-digitaal-portret- Skin
08 uit de Helden/Heroes serie. Digitaal portret van Skin (Skunk Anansi)

100 Ways To Be A Good Girl – no.08 of the Heroes/Helden series

Hereby I present my latest artwork from the Heroes series, 100 Ways To Be A Good Girl. This is a portrait of Deborah Anne Dyer alias Skin, the front woman of the band Skunk Anansi. 

My first introduction to Skin and Skunk Anansi was in 1995 as she performed her song Weak. A tall, black, and bald female singer appears. Her exterior is slender, bold and feminine, armed with a fantastic voice.

“Lost in time I can’t count the words

I said when I thought they went unheard

All of those harsh thoughts so unkind

‘Cause I wanted you’.

Her sound is cautious and delicate at first until, after 45 seconds, a hurricane hits you.

“Weak as I am, no tears for you

Weak as I am, no tears for you

Deep as I am, I’m no one’s fool

Weak as I am”

As how I interpret this song, is that love makes vulnerable. Thus, getting hurt is part of the game.  Is it?

I was 26 years old and stood with one leg in what my life used to be while the other leg stepped into a new era. That era for me meant a choice for becoming an independent artist and becoming a working inhabitant and participant in a squatted school building in Zwolle. Here I created the base for my art practice.. In 1996, I also left my lover after 7 years relation and a new but complicated love entered my life. 

The song Weak was, proverbial spoken, about me. I will not go into detail but I can reveal a little. I did choose to encounter everything to come fearless and with an open mind. This open mind to new developments around me, new friends and adventures and the impact of this relation made that my ‘weakness’ was totally at the surface. But I did not allow it to be there. I ignored this voice of the inner me. So my open mind became an open nerve.

Of the same album Paranoid and Sunburnt is the track 100 Ways To Be A Good Girl’A song with the same moderation and rage combined to a brilliant intense musical roller coaster. 

I caused a major war just by talking 

You flew into a rage, cos that’s everything you know”.

These lyrics seem pure and autobiographic. It’s raw and poetic. A song impregnated with sorrow but filled with self-reflection at the same time.

“I know 100 Ways To Be A Good Girl

I know 100 ways, my willingness top lease

I know 100 Ways To Be A Good Girl

Still I’m alone, I’m alone, and I’m alone”

“The willingness to please’ was also about me. When I landed in a burn-out/depression, 1999/2000, I did some soul searching. One of the conclusions I made was that I drifted too far from my core. It took me a while but I reclaimed it. The Good Girl, she knew 100 ways to be good to others, but not one to be good for herself. Now, 2020, I never stopped learning to understand life and the needs of my inner me. This journey will never be complete but I can say that I feel in sync with work, life, and love. Maybe one of the benefits of getting older

To me Skin was of a role model: feminine but firm Vulnerable but resilient. That is why she is no.08 in my Heroes series.

See all former Heroes:

Weak -Skunk Anansi-Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image
Weak -Skunk Anansi-Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image

Rebel (no. 7 Helden/ Heroes serie(s)

(For English scroll down)

Rebel- Helden/Heroes-serie- nr. 7- 2019-portret- Lauren Hill-
Rebel – nr. 6 van de Helden/Heroes serie Limited & signed (1/1) art print on canvas 120/80 cm. (Portret Lauren Hill)

Bij deze presenteer ik mijn laatste werk; Rebel no. 7 van de  Helden /Heroes serie.  Dit is een serie van visuele en virtuele hommages aan mijn muzikale helden. Elke held vertegenwoordigd een periode in mijn leven. Zo is het begonnen met mijn ultieme muzikale held David Bowie. Uiteindelijk opgroeiend en ontgroenend met vele anderen om hem gezelschap te houden. 

‘Rebel’ is mijn portret van Lauryn Hill.  Zij maakte onderdeel uit van de hip hop formatie ‘The Fugees’ samen met Wyclef Jean. Zij werd solo artiest met haar debuut album “ Miseducation of Lauryn Hill’.  

1999- coming of age- Het was 1999, het jaar dat ik 30 werd. Ik maakte een lang gewilde trip naar de U.S.A. met hartsvriendin, Anne Marieke. Eerste stop, New York City. We waren opgewonden, vervuld met grote verwachtingen en nieuwsgierig tot en met. Wat zou de US Of A voor ons in petto hebben? Het zou een reis worden die we nooit meer vergaten. We reisde van New York naar Memphis Tennessee, dwars door de Mississippi Delta naar Baton Rouge, New Orléans om daarna met de Greyhound op bezoek te gaan bij mijn oom in Plano/Dallas. Om vervolgens met hem weer Texas te ontdekken. Het was een fantastische reis maar vermoeiend en overweldigend tegelijkertijd. In feite zo overweldigend dat ik gevuld met alle indrukken en Amerikaanse tegenstellingen na afloop in iets tussen depressie en burn-out. Dit zou me uiteindelijk een jaar kosten om weer mijn ritme en balans te vinden. De reis naar Amerika was niet de reden maar wel de druppel die de emmer deed overlopen. Dus 1999 en 2000 was een periode van waarheid, volwassen worden, het leven nemen zoals het is, en met mezelf in het reine komen, mijn onzekerheden, mijn angsten, mijn verlangens en mijn doelen.

Cloisters Park –Doo Wop That Thing- Dit is het moment waarop Lauryn Hill haar intrede doet.  Dit was in Cloisters Park, New York. Ons verblijf in New York was heerlijk geweest, vol van ontmoetingen met prachtige mensen. We kamden de straten van New York uit, te voet. We liepen kilometers, net zoals we deden die dag dat we uiteindelijk in dit park terecht waren gekomen. Lekker op een bankje, in de schaduw onder een boom (het was meer dan 40 graden), een beetje relaxen. Mijn vriendin Anne Marieke was goed voorbereid op vakantie gegaan, gewapend met haar USA, (New York State Of Mind) tapes en haar Walkman. Ze deelde een rechter of een linker oortje met mij. Dit was mijn eerste ontmoeting met Lauren Hill. ‘Doo Wop That Thing’ knalde door het oortje. En ik werd instant fan.

Unplugged- Rebel- Jaren later ontdekte ik de MTV Unplugged sessions. Dit dubbel album bevatte songs gezongen met een soms  hese, rauwe stem, zoals ze daar ook zelf aan refereerde. Liedjes met een diepe en serieuze ondertoon. Hier stond een vrouw, triester, ouder en wijzer maar ook wakker en bewust! Ze zingt met ziel en inhoud, ontdaan van alle pretentie. Nummers die verschil maken. Disc 1 eindigt met de song ‘Rebel (I Find It Hard To Say)’. Zonder meteen te weten waar dit nummer echt over ging, raakte het me meteen!  

Een paar regels uit de tekst;

“And while the people sleep, too comfortable to face it
Your lives are so incomplete, and nothing, and no one, can replace it
No, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
Is rebel… rebel, rebel, rebel, rebel, rebel, rebel”

Deze regels zijn voor altijd in mijn hoofd gegraveerd. Haar tekst gaat eigenlijk over de Amadou Diallo shooting . Dit is hoe ze het in haar lied introduceert; 

“…I’ve written it about the whole Amadou Diallo situation...It was such a hot time in the city at that point, I was afraid that if I put the record out, people would Misunderstand what I meant by “Rebel” and they just take it to the streets” 

Vandaag de dag zou het ook zo een  Black Lives Matter strijdlied kunnen zijn. Voor mij, als niet zwart zijnde maar wel sympathiserend, lees ik er ook nog een hele andere boodschap in.  Ik beluister het meer in de zin van hoe wij met de wereld in het algemeen omgaan. Ik heb vaak het gevoel verdwaalt de zijn in een wereld die, a priori, geld gemotiveerd is. . En hoe deze wereld en haar natuur (flora, fauna) overlopen worden door een almaar uitdijende menselijke bevolking. Hoe onze gedrag een destructieve uitwerking heeft op onze wereld-genoten.. Als ik mijn hoofd ten rusten leg voel ik onrust. Kan soms niet slapen vanwege alle zorgen en vragen in mijn hoofd. Hoe gaat dit 21eeeuwse hoofdstuk eindigen? Worden we op tijd wakker? Wijzer? Hoe kunnen we überhaupt nog ongerust slapen wetende wat we weten? 

Dan lichten de woorden: “And while the people sleep, too comfortable to face it”, op in mijn hoofd

Lauryn Hill kaart zaken aan; daarvoor moet zij wel een moedige en sterke muzikant zijn. Naar mijn mening. Haar woorden zijn verontrustend en troostend tegelijkertijd. Haar woorden lijken rauw en eerlijk  en ik verlang naar helderheid en eerlijkheid in deze verwarrende en soms oppervlakkige lijkende wereld. 

Lees meer over mijn road trip @ https://maritotto.nl/reisverslag/

Luister naar Rebel (I find It Hard to Say) :

Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image

En een overzicht van de andere Helden:

Rebel (no. 7 Helden/ Heroes serie(s)

(English)

Rebel- Helden/Heroes-serie- nr. 7- 2019-portret- Lauren Hill-
Rebel – nr. 6 van de Helden/Heroes serie Limited & signed (1/1) art print on canvas 120/80 cm. (Portret Lauren Hill)

Hereby I present my latest work from the Heroes/Helden series, Rebel no. 7, to you. This is a series of visual and virtual homages to my musical heroes. Each hero represents a period or a phase in my life. It started more or less with my ultimate hero David Bowie in my teenage years. Growing up and coming of age with many others to keep him company. 

‘Rebel’ is my portrait of Lauryn Hill. She was part of the hip-hop formation Fugees with Wyclef Jean. Became a solo artist with her debut album “ Miseducation of Lauryn Hill’.  

1999- coming of age- It was 1999 the year I turned 30!  I made a long desired trip to the U.S.A. with soul mate /friend Anne Marieke. First stop, New York City. We were exited, filled with great expectations and curious to the max. What would this US Of A have in stored for us? It was a trip we would never forget. We went from New York to Memphis Tennessee, straight trough the Mississippi Delta to Baton Rouge, New Orleans and than by Greyhound to visit my uncle in Plano/ Dallas and discovering Texas (Austin, San Antonio) with him on our side. It was one fantastic ride but exhausting and overwhelming at the same time. In fact so overwhelmed and filled with all impressions and American contradictions, that afterwards I slipped into something in between depression and burn out.  This would take me a year to overcome and to find my rhythm and balance again. The trip to the USA was not the cause but the final drop that flooded the bucket. So 1999 and 2000 for me was a period of truth, coming of age, facing life as it is and coming to terms with myself, my insecurities, my fears, my desires and goals. 

Cloisters park NYC– Doo Wop That Thing!- So here is were Lauryn Hill kicks in. This was in Cloisters Park, New York City. Our stay in New York was tremendously cheerful and filled with all kinds of encounters with lovely people. We combed the streets by foot. We walked for miles, as we did this day and ended up in this park on a bench, enjoying the shade of a big tree (it was 40 degree plus) and relaxing a little bit. As my friend Anne Marieke came well prepared to our trip with her USA  (New York State Of Mind) tapes on her Walkman, she shared a left or right earphone with me. This was my first encounter with Lauryn Hill. ‘Doo Wop That Thing’, bursted trough the earphone and made me instant fan.

Unplugged sessions- rebel- Years later I discovered the MTV Unplugged sessions. This double album contained songs sang with a raspy voice, as she revered to it her selves. Raw songs with a deep and serious undertone. Here was a woman, sadder, wiser and older but also wide-awake and aware, singing with true soul and content. Stripped of pretence, songs that matter. Side one ends with this song Rebel (I Find It Hard To Say). Without really knowing at the time what this song was really about, it struck me as lightening.

A few lines here;

And while the people sleep, too comfortable to face it
Your lives are so incomplete, and nothing, and no one, can replace it
No, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
And what I gotta say, and what I gotta say
Is rebel… rebel, rebel, rebel, rebel, rebel, rebel

These lines are engraved in my mind forever. Her lyrics are actually about the Amadou Diallo shooting. This is how she introduces the song;  

“…I’ve written it about the whole Amadou Diallo situation……It was such a hot time in the city at that point, I was afraid that if I put the record out, people would Misunderstand what I meant by “Rebel” and they just take it to the streets” 

Nowadays it might as well became a Black Lives Matter anthem. For me, not being black but sympathizing of course, it has an alternative message as well. 

How I read this song it is more related to the way of our world in general. Often I’ve got this feeling of being lost in an, ‘ a priory, money’ motivated world. And how this world and his nature (flora, fauna) are ran over by an extending population of people. How our behaviour is destructive for our fellow earth inhabitants. When I am trying to put my mind to rest, I cannot feel at ease because I’m boggled and worried. How does this 21th chapter end? Does mankind wise up?  How can we even sleep at night knowing what we know? 

Than the words: “And while the people sleep, too comfortable to face it”, lights up in my head.  

Lauryn Hill sets an example; therefor she must be courage’s and strong musician in my opinion. Her words are disturbing and comforting at the same time. Her words feel raw and honest. And I long for plain honesty and clarity in this confusing and sometimes flat earth.

Read more about my road trip (in dutch) @ https://maritotto.nl/reisverslag/

An overview of the other heroes:

Into The Field Of Joy

Into The Field Of Joy- Helden/Heroes-serie- nr. 5- 2019-portret- Lenny Kravitz-
Into The Field Of Joy – nr. 6 van de Helden/Heroes serie Limited (1/1) art print on canvas 120/80 cm. (Portret Lenny Kravitz)

(scroll down for English)

Bij deze presenteer ik nr. 6 uit de Helden/Heroes serie, Into The Field Of Joy.

Limited (1/1) en gesigneerde digitale ar print on canvas 120/80 cm.

Fields Of Joy, de 3e (hit) single van Lenny Kravitz zijn debuut album ‘Mama Said’ 1991. Ik was 21. Een roerige periode in mijn leven. Ik ging veel uit, werkte (net nog of net niet meer)  in Discotheek X Ray en later in Café de Singel (Zwolle). Mijn gedroomde carrière als grafisch ontwerper leek uit beeld. Een alternatieve carrière als horeca medewerker leek de weg op dat moment. Gedreven door een mix van jeugdige onbezonnenheid en opstandigheid maakte dat ik dit perspectief omarmde en zag als een perfecte combinatie van plezier en geld verdienen. Dat bleek natuurlijk uiteindelijk heel anders uit te pakken. Het heeft veel energie gekost om dit pad om te buigen in iets waarvan ik oprecht gelukkig zou worden; het kunstenaarschap. In die zelfde tijd was daar ineens the sound of Kravitz. Lenny Kravitz, een prachtige androgyne mix tussen Jimy Hendrix en Curtis Mayfield. Een ultra coole hippie en een rockbeest. Een boodschap van love, peace and happiness in een rauw jasje.

Ergens eind jaren 90 heb ik een tweeluik gemaakt met de titel- Into The Field Of Joy, vernoemd naar het nummer van Lenny Kravitz. Deze tweeluik stond voor mij voor optimisme, een start, het begin van iets nieuws. Zowel zakelijk als privé veranderde er van alles. Ik had net mijn eerste  atelier bemachtigd in de destijds gekraakte Oude Ambachtsschool (Mimosastraat 1) en voelde me als herboren  te midden van het kleurrijke gezelschap wat de Mimosa bevolkte. Ik kreeg vertrouwen in mezelf, mijn creativiteit en mijn toekomst. Hier zou het gaan beginnen en van dat pad ben ik nooit meer afgeweken. Into The Field Of Joy markeert voor mij een tijdperk en een belofte aan mijzelf.

Kravitz zelf heeft nog vele hits gehad en albums gemaakt. Stijlvast en zijn unieke sound altijd trouw blijvend. Laatst heb ik weer twee recente albums gekocht; ‘Black & White America’ & ‘Raise Vibration’ en die bleken even urgent en actueel te zijn  als zijn vroege werken. Als je als artiest zo lang zo continu in je kwaliteit kan blijven ben je voor mij een grote. Oh ja, toch het vermelden waard, tevens de eerste in mijn portret-reeks die nog (vol op) leeft, Len the Man!

Meer uit de Helde serie zie:

Into The Field Of Joy (Mama Said- Lenny Kravitz 1991)

Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image

(English)

Into The Field Of Joy

Into The Field Of Joy- Helden/Heroes-serie- nr. 5- 2019-portret- Lenny Kravitz-
Into The Field Of Joy – nr. 6 van de Helden/Heroes serie Limited (1/1) art print on canvas 120/80 cm. (Portret Lenny Kravitz)

Hereby I present no. 6 from the Helden/Heroes series, ‘Into The Field Of Joy’.

Limited (1/1) signed digital art print on canvas 120/80 cm.

‘Fields Of Joy’ was the 3th (hit) single by Lenny Kravitz debut album ‘Mama Said’ 1991. I was 21 years old and in de midst of a turbulent era of my life. I was on a revel a lot and worked (or had worked) @ discothèque X Ray and Cafe de Singel (Zwolle). My dreamed career as graphic designer seemed out of reach. An alternative career in the catering industry seemed the way for me at that present moment. Driven by a mixture of youthful rashness and rebelliousness made me embrace this opportunity, a perfect combination of making fun and earning money. In the end it had a less fortunate outcome than hoped for. It took me al lot of energy to bend this path into something that would made me truly happy, artistic craftsmanship. This period for me is larded with the sound of Lenny Kravitz. Lenny Kravitz, a beautiful androgynies mix of Jimy Hendrix and Curtis Mayfield. A ultra cool hippie and a rock ’n roll animal. Spreading a message of love, peace and happiness, be it a little rugged on the edges.

At the end of the nineties’ I made a diptych called ‘Into The Field Of Joy’ named after Lenny Kravitz’s song. This diptych for me represented optimism and a start of something new. Both carriers wise as private everything changed. I had just obtained my first atelier at De Oude Ambachtsschool (Mimosastraat 1) and felt like a phoenix from the flames in the company of all these colourful people that worked and lived at the Mimosa.  It boosted my self-confidence, my faith in my creativity and my future. From here on it would only go up and I never left this track again. Into The Field Of Joy, for me, marked an era and a promise to myself. 

In the mean while, zooming in on Kravitz, he made many hits and albums. He always stayed faithful to his unique sound. Recently I bought two of his latest albums; ‘Black & White America’ & ‘Raise Vibration’’ and they proofed it to be as urgent and contemporary as his early works were. When you’re an artist and able to produce music of a continue quality for decades, your a great one in my perspective. Oh, and by the way, worth mentioning it, in my sequence this is the first artist that’s still alive (and kicking), Len the Man!