Bij deze presenteer ik mijn laatste schilderij uit de Brave new World serie, ‘Violence Is Blue’ aan u . Acryl op canvas. 120/80 cm
Violence Is Blue- Acryl op canvas 120/80cm. 2020
We zien een stadsgezicht, een kade en een jong tomboy meisje of jongen met een machinegeweer in de aanslag, op (wat lijkt) een enorme banner die op de zijkant van een flatgebouw prijkt. Wat voor agressieve reclame kan dit zijn? En hoezo domineert het de publieke ruimte zo? Geloven we dat geweld toch een soort van cool is. De gele woorden ‘Keep Smiling’ springen in het oog alsof de graffiti artiest met zijn tekst reageerde op het beeld voor hem. Daar kunnen we alleen maar naar raden. Nu voelt het bijna verplicht om te blijven lachen. Lachen als een cynische clown, om het cynisme te overleven. Dit beeld is cynisch inderdaad en bijna de verbeelding voorbij. Maar deze vertoning is zo echt als het dagelijkse nieuws. Dit decor is op camera gevangen toen ik in Wenen op bezoek was. De realiteit kan vreemder zijn dan fictie. En natuurlijk was dit wel een absurdistisch en onverwacht kadootje aan een kunstenaar zoals ik. Dit is waarom ik een realistische her-weergave heb geschilderd van deze foto. Elke fictieve toevoeging was onnodig en te veel geweest. De waarheid doet wel een beetje pijn, niet?
Hereby I present my latest artwork/painting, from the Brave New World series, ‘Violence Is Blue’ to you. Acrylic on canvas 120/80 cm.
Violence Is Blue- Acryl op canvas 120/80cm. 2020
We witness a city site, a dock and a young tomboy girl or boy holding a machine gun on, what I presume to be, an enormous banner that covers a wall of a high-rise seen from the riverside up. What kind of aggressive commercial could this be? And why does it dominate public space? Do we believe violence is kind of cool? The yellow words ‘Keep Smiling’ jumps at us, as if the graffiti ‘artist’ reacted to the image in front of him. We can only guess. Now, it almost becomes a must to keep smiling with the smile of a cynical clown to survive cynicism. This image is cynical indeed and almost beyond imagination. But this display is as real as the daily news. I captured this scenery before you earlier on camera while visiting Vienna in 2018. Reality can be stranger than fiction. And of course this was an absurdist and unexpected gift to an artist like me. This is why I made a realistic painted re-presentation of this very image. Any extra fiction was not called for and truth hurts a bit, isn’t it?
Acryl op canvas 120/90cm 2020. Zelfportret. Onderdeel van de Brave New World serie
Mind The Gap- Acryl op canvas 90/120 cm-2020.
Mind The Gap (1970-2020)
Bij deze presenteer ik mijn laatste schilderij uit de serie Brave New World, ‘Mind The Gap’. Dit is het jaar dat ik 50 ben geworden (24-08-70). Ik heb de traditie dat ik eens in de zoveel tijd een zelfportret maak. Meestal naar aanleiding van een sleutelmoment. 50 is zo’n sleutel moment. Wat je hier ziet is mijn veel jongere zelf in een schommel, Ik was± 3,5 jaar oud. Ik houdt de halsband van onze boxer Vesta goed vast. Ik sluit niet uit dat mijn ouders dit zo geënsceneerd hebben. Maar ik nam mijn taak serieus, dat kan je zien aan mijn vastberaden blik. Wij woonden toen nog in Scharwoude (Noord Holland).
Seventies
Met de foto die hier model voor heeft gestaan, ben ik al mijn hele leven vertrouwd en sinds vorig jaar heb ik zelf het origineel thuis. Ik ben altijd gefascineerd door vooral oude foto’s want het is in feite gestolde tijd. Het waren dus de jaren 70, de tijd dat mijn ouders er hip uit zagen met bloemrijke jurken, grote zonnebrillen, sandalen, (bakke) baarden en snorren. In die tijd droeg ik veel zelf genaaide creaties van mijn moeder. Mijn ouders noemde zich zelf geen hippies want daar deden ze niet aan, maar waren gewoon kinderen van hun tijd. Ik ook.
Ik voel me nog verwant met de 70ties, misschien wel omdat dat een grote ommekeer was in hoe een samenleving eruit kon zien. Geen keurslijven en van dat stijve maar vrijheid, geen conservatisme maar optimisme, de wereld zou alleen maar mooier worden. Onbegrensde creativiteit op kunstzinnig, muzikaal en spiritueel vlak. Zo probleemloos waren de seventies helemaal niet maar dat was wel de vibe die er bij hoorde.
Nee, zelf had ik daar natuurlijk geen idee van ik moest de wereld nog ontdekken maar ik denk wel dat je onbewust wordt gevormd door de tijd waarin je geboren bent.
2020. Time flies when you’re having fun. We zijn 50 jaar verder. Niet alleen maar fun. Maar waar ik nu sta ik voor mij een prettige plek. Ik dacht als twintiger dat het rond deze tijd wel een beetje gedaan zou zijn. Maar op je 50eligt de hele wereld alsnog voor je open ligt en is er nog ontzettend veel te ontdekken en te leren. Dat valt dus erg mee. So far so good wat mij persoonlijk betreft.
Deze tijd 2020, is een tijd van ongelimiteerdheid en extremen. Ik ben, leef hier en heb het getroffen. Maar als ik mijn blik naar buiten richt voel ik onbehagen. Het optimisme van de jaren 60, 70, 80 is omgeslagen in super realisme en ja ook cynisme. We weten alles, we zien alles, horen alles, we hebben toegang tot alles, en daarnaast, we hebben alles, we willen alles, zijn we 24/7 bereikbaar en hebben we nog nooit zoveel ‘vrienden’ gehad als in het digitale tijdperk. Het levert per saldo niet perse een mooier of intelligenter menstype op. Althans, zo lijkt het. Kijk maar naar de vele succesvolle populistische politieke leiders. Dit gaat de eeuw zijn van er op of eronder. Voor veel flora en fauna is het al eronder. Zo angstaanjagend snel. In mijn duisterste gedachten rennen we als lemmingen met zijn allen het ravijn in. We weten beter maar het is zo moeilijk afscheid nemen van alle verworvenheden ook al kost ons dat de kop. Als kunstenaar worstel ik met dit gegeven en zoek ik steeds naar wegen om mijn kunstenaarschap in te zetten voor dialoog en introspectie. Verder reikt het kunstenaarschap (nog) niet
Deze foto ademt wat mij betreft echt de 20eeeuw uit. Een klein 21eeeuws-detail heeft zijn weg gevonden in het beeld. Een moderne interventie zeg maar, de oortjes. Wie mij kent weet dat ik geen oortjes heb, laat staan een smartPhone. Ik haast me er bij te zeggen dat, dat dus en keuze is, een statement. Ja hoor ik kan prima meekomen met de digitale wereld maar kies er voor autonome keuzes te kunnen blijven maken. Als kind voortgebracht door de spreekwoordelijke ‘Flower Power’ generatie zeg ik dan maar laat mij onafhankelijk en vrij zijn, dat is mijn grootste bezit.
Overzicht Brave New world
Insomnia(a bed piece about bed peace)-Acryl op canvas
155 x 90 cm
2024
#Do You Follow Me + #Are You Following Me - Two light-boxes with led light. Part of the installation Dedicated Follower. Artwork/diptych without the video. Fitting the theme.
Virgin Screen - Green 2024
Turist - Acryl op canvas
180 x 100 cm
Sapiens 2023-Uit de serie Brave New World
Virgin Screens - acryl op canvas- 100 x 150 cm - 2023
Onlyness (Think Poetic)-2023 - acryl op doek- 100 x 150 cm - uit de Brave New World serie
Room 2022 - Acryl op canvas 100 x 150 cm- 2022
Speechless - Brave New World series - Acryl op canvas 150 x100 cm- 2022
Escalator-2021- Brave New World serie
Underground
Acryl op canvas
120/80 cm
2021
Violence Is Blue- Acryl op canvas 120/80cm. 2020
Mind The Gap- Acryl op canvas 90/120 cm-2020. Verkocht aan particulier Zwitserland.
Zelfportret- Onderdeel van de Brave New World serie
Must H(e)ave(N)- 2020- acryl op canvas 100/100cm
Schilderij- onderdeel van de Brave New World serie
Hunter- Gatherers (part 2) 2019 Brave New World serie. 100/150 cm. Acryl op Canvas
Hunter- Gatherers (part 2) 2019 Brave New World serie. 100/150 cm. Acryl op Canvas
Hunter- Gatherers 2019 Brave New World serie. 100/150 cm. Acryl op Canvas
Hunter- Gatherers 2019 Brave New World serie. 100/150 cm. Acryl op Canvas
Window Shopping 2018, acryl op canvas 90/120cm
Schilderij, acryl op canvas 90/120cm
Theory Of Khaos - acryl op doek - 100/150cm- 2018
L.C.D.Liquid Crystal Dismay- acrylic on canvas-acryl op canvas- 150/100cm- 2018
L.C.D.Liquid Crystal Dismay- acrylic on canvas-acryl op canvas- 150/100cm- 2018
Gameboys- Acryl op canvas 150/100 cm. Uit de serie Brave New World- 2019
Gameboys- Acryl op canvas 150/100 cm. Uit de serie Brave New World- 2019
Brave New World 70b/90h acryl op canvas
Overzicht zelfportretten
Mind The Gap- Acryl op canvas 90/120 cm-2020. Verkocht aan particulier Zwitserland.
Zelfportret- Onderdeel van de Brave New World serie
Don't Shoot The Messenger. Digital Artprint- Zelfportret
Don't Shoot The Messenger. Digital Artprint- Zelfportret
Zelfportret in vingerafdruk
Zelfportret in vingerafdruk
Roze Bril. Acryl op paneel 90/1.20
Roze Bril. Acryl op paneel 90/1.20
Ik Zou Hier Altijd Kunnen Zijn ’09. Acryl, grafiet en lakverf op doek 1.00b/ 1.70h
Zelfportret met flippers
zelfportret
Double Fun. Acryl op paneel 70/1.10
Particulier bezit, Heeg
Double Fun. Acryl op paneel 70/1.10
Particulier bezit, Heeg
De Kus, Acryl op paneel. 50/ 120. Particulier bezit, Zwolle
De Kus, Acryl op paneel. 50/ 120. Particulier bezit, Zwolle
Basje. Acryl op MDF, 40b/50h. Particulier bezit. Weidenes
Basje. Acryl op MDF, 40b/50h. Particulier bezit. Weidenes
Venster van de ziel, uit de serie Vreemde perspectieven. Acryl op MDF, 80b/1.10h, Particulier bezit, De Wijk.
Mind The Gap (1970-2020)
(English)
Acrylic on canvas 120/90 cm 2020. Self-portrait. Part of the Brave New World Series
Mind The Gap- Acryl op canvas 90/120 cm-2020.
Hereby I present my latest artwork, painting from the Brave New World Series, ‘Mind The Gap’. This is the year I turned 50 (24-08-70). I traditionally paint a self-portrait every now and then, mostly in response to a key moment. Becoming 50 is such a key moment. Meet my much younger self in a swing, 3,5 years old. I am holding the collar of Vesta, our boxer dog. I imagine my parent’s staged it. But I took my job seriously, you can tell by the determined look on my face. At the time we lived in Scharwoude (North Holland).
Seventies
I am quite familiar with the photo that I used for this painting; it runs in our family for a while. The original photo came in my possession last year. Older pictures always fascinate me because it is in fact frozen time. That was the seventies, the age that my parents looked cool with flowery dresses, huge sunglasses, sandals, sideburns, beards and moustaches. I was mostly dressed in my mother’s creations. My parents did not see themselves as hippies, they were not into that, but they were children of their time. Me too.
I still feel strongly related to the seventies; it might be because of the big social changes that coloured that era. No straight jackets, no stiff upper lip but freedom, no conservatism but optimism. The world would only become better and more beautiful. It seemed a world of unlimited creativity, musicality, artistry and spiritually. Of course the seventies were not that uncomplicated, but it had that vibe.
No, me, I had no idea. I was about to get to know the world and just started discovering a bit. But I do believe you get tinted and shaped by the age you were born in.
2020. Time flies when you’re having fun. And, here we are, 50 years has gone by. Not only fun. But from this point I feel rather hunky dory. In my twenties I thought that the real adventure would be over at fifty. Au contrary, the world is still there to explore and to learn from. It never stops. Not so bad at all. So far so good what my personal life concerns.
This era 2020 is one of limitlessness and extremes. I am and I live here, I am fortunate. But if I point my scope on the outer world I feel discomfort. The optimism of the sixties, seventies and eighties is capsized into super realism and cynicism. We know everything, we see everything, we hear everything, we have access to anything and besides we have it all, we are in reach for 24/7 and never before have we had so many friends as in this digital age. On balance, it did not result in a more beautiful or intelligent human being. However, it appears so. Check out all these successful populist political leaders of today. In my opinion, this is the era of staying up or going down. Lots of flora and fauna are going down as we speak, with the freighting speed of light. In my at most sinister thoughts we are running into the gap like lemmings. We know what we should do but it’s so damn hard to let go of all our gains, even if it means our own downfall. As an artist I struggle with this given fact. I search for ways to intervene by dialogue or introspection. That is as far as artistry goes I’m afraid.
This picture exhales the twenties century if you ask me. A small 21th century detail found it’s way into the image, a modern intervention namely earplugs. Anyone who knows me, knows I do not own plugs or even a smartphone. I hasten to say, it is a matter of choice, a statement. Yes! I am totally up to date digitally but I choose to keep making autonomous choices. As a child spawned from the proverbial flower power generation I say, let me be free and independent, that is my greatest asset.
Een moderne allegorie & vanitas over aanbidding. In de klassieke tijd werd het goddelijke aanbeden. Ook bij gebrek aan harde wetenschap. Daar is van alles over te vinden maar is ook goed voor te stellen. De mens was nietig en probeerde zo dicht mogelijk bij het Goddelijke te komen. Het leven was onredelijk en schiep zoveel vragen dat er haast wel iets groters moest zijn wat alles in een logisch perspectief zou zetten. Waar leven zo oneerlijk, kwetsbaar en futiel leek kon troost en reden gevonden worden in een groter plan. Anno 2020 kunnen we zeggen dat God en het spirituele enerzijds een modieuze revival door maakt. Maar anderzijds zou je kunnen stellen dat als God voor zuivere spiritualiteit staat dat God hartstikke dood is. De devotie heeft zich grotendeels van het spirituele naar het materiele verlegd. Merknamen worden vereerd. Geluk is te koop. Hoe waar deze uitspraak soms is laat dit beeld zien. Want het is geen fictief beeld het is een bestaande situatie die vast gelegd is tijdens een willekeurige Black Friday. Ik heb het slechts opnieuw naar de oppervlakte gehaald. Het is een fel realistisch en schetst een niet al te fraai beeld van een uitwas van de moderne mens. Als kunstenaar is het geweldig om met deze thema’s te spelen en iets zichtbaar te maken. Het is gelukkig niet de enige waarheid.
Must H(e)ave(N) (English)
Hereby I present my latest artwork to you titled Must H(e)ave(n)
This is a modern allegory & vanitas about worshipping. In the classic ages adoration was reserved for the Divine. This was also due to lack of scientific knowledge. It is easy to pass judgement about it but easy to grasp as well. Men were frivolous and tried to get as close to God as possible. If life offered no reason but questions there must be something bigger that puts things into perspective. Were life is unfair, vulnerable and trivial, than comfort and reason can be found in a greater scheme of tings. In the year 2020 we can state that God and the spiritual is on a fashionable revival at one hand. But on the other hand we can state that if God stands for pure spirituality, he is probably stone dead. Devotion is shifted from spiritual to material. Brand names are the new idols. Happiness is on sale. How true this statement is lays in this image that is non-fictional. It is an existing situation captured during a Black Friday. I just dragged it to the surface. It is a cutting edge realism of an excess that does not reflects the best virtues of mankind. As an artist I like to play with theme’s like this thus to make things visible. Fortunately is it not the only truth.
The making of…
Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image
Serie Brave New World bekijken/ check complete series Brave New World.
We zien een typisch Hollands landschapje, een dijk, de weidse blik. Op de rug gezien een wat oudere man, grijzend, een stevige zwarte duffelse jas aan, leunend tegen zijn herenfiets, genietend van de laatste zonnestraaltjes van een mooie eerste lente dag. De dijk is frisgroen van het verse gras. Maar hier geen zwart bonte koeien of schapen die staan te grazen tegen de helling op. Maar een aantal kamelen dat ontspannen voorbij kuiert. Strange Company is een schilderij uit de serie Vreemde Perspectieven en geeft ironisch commentaar op de nog altijd actueel zijnde spanningen naar nieuwkomers en de Islam. Een knipoog naar alle stereotypen die mensen over en naar elkaar hebben. In mijn beeld een onschuldige clash of cultures waarbij nieuwsgierigheid de boventoon voert. Het is ooit aangekocht is door toen net getrouwde vrienden . Een mixed koppel. Hij Algerijn, zij een Hollandse. Inmiddels zijn ze beide naar Dubai verhuisd en hebben het schilderij daar mee naar toe meegenomen.
Strange Company (English)
Strange Company. Acryl op MDF, 1.10b/90h. Particulier bezit, Dubai.
Strange Company- 2004-An Artwork A Day- week 02- 03-04-20
Acrylic on canvas 120/80 cm- in private collection – Dubai
We witnes a typical Dutch Landscape, a dike a wide flatland. Seen on the back, an elderly men, grey hair, a firm back coat, leaning against his solid bike. He is enjoying the last nourishing rays of light on a first springday. The dike is jury green from the fresh grown grass. But no cows or sheep that graze agains the slope. A few camels are loosely passing by in stead. Strange Company is a painting from the Strange Perspective series and gives a ironic comment on the still contemporary tensions towards and the Islam. A proverbial wink to all stereotypes that people have about each-other. In my image it’s a innocent clash of cultures were curiosity dominates. This painting is once purchased by newlywed friends of mine. A mixed couple, he an Algerian and she a Hollandaise. In the meanwhile they moved to Dubai and took te painting with them.
Hartendiefjes/ Duo Ongezoet- 2006- An Artwork A Day- week 02- 02-04-20
(for English scroll down)
Samenwerking Duo Ongezoet – een mierzoet dubbelportret van Marit (Rechts) & Mirthe (links)- onderdeel uit foto assemblage van complete serie 90/130cm
Hartendiefjes- dubbelportret – samenwerking Duo Ongezoet met Mirthe Langelaan
Omstreeks 2006 heb ik samen met kunstenares Mirthe Langelaan een serie snoep objecten en foto’s gemaakt onder de naam ‘ Duo Ongezoet’. Duo Ongezoet was een experimenteel uitstapje voor ons allebei. Wij werkten beide heel anders maar werkten ook, vanuit een vriendschapsband die was ontstaan, graag met elkaar samen. Duo Ongezoet is een onderzoek naar materiaal, vreemd en vergankelijk materiaal. Hoewel met dat vergankelijke bleek erg mee te valen. Het geeft te denken, voedsel wat niet vergaat. Maar dat is de feitelijke constatering. Speciale ingrediënten, E-nummers geven een enorme levensduur aan het product snoep. We hebben naast de foto serie ook nog een serie snoepkoppen, rijstlijven en later een anatomische studie van rode dropveter, compleet met anatomische spierstructuur* gemaakt (Anatomia Corpus Save). Kinderen vonden het project onweerstaanbaar en we hebben dan ook veel materiaal moeten uit delen om ze bevriend te houden..( : Zelf werden we best misselijk van de zoete geur waarmee de lucht bezwangerd was. Duo Ongezoet was een succesvol project met vele mooie exposities en tentoonstellingen tot gevolg. Ik noem er een paar ‘Lust in 4 Gangen, Stedelijk Museum Zwolle, I Love Candy in t’Kop Breda en bij TNO in Soesterberg.
Voor de foto serie hebben wij zelf model gestaan, zo ook in Hartendiefjes.
*foto’s van Anatomia Corpus Suave
Anatomie Corpus Suave - Duo Ongezoet project
Anatomia Corpus Suaves - Duo Ongezoet project
Een samenwerking met Mirthe Langelaan
Anatomie Corpus Suave - Duo Ongezoet project
Een samenwerking met Mirthe Langelaan
Een samenwerking met Mirthe Langelaan
Anatomie Corpus Suave - Duo Ongezoet project
Een samenwerking met Mirthe Langelaan
Anatomie Corpus Suave - Duo Ongezoet project
Een samenwerking met Mirthe Langelaan
Anatomia Suaves, candy statue// liquorish laces /red, orange & yellow. 1.80 high. Anatomia is een samenwerking met Mirthe Langelaan en zij maakt onderdeel uit van het project Duo Ongezoet: zie ook Duo Ongezoet.
Een samenwerking met Mirthe Langelaan
Anatomie Corpus Suave - Duo Ongezoet project
Een samenwerking met Mirthe Langelaan
Hartendiefjes (Duo Ongezoet) (English)
Hartendiefjes/ Duo Ongezoet- 2006- An Artwork A Day- week 02- 02-04-20
A colllaboration named Duo Ongezoet – a sweat double portrait of Marit (right) & Mirthe (left) – part of a photo assemblage of the complete series 90/130 cm.
Round 2006 I made series of candy objects and photo’s by the name ‘Duo Ongezoet’ (Duo Non Sweetened) with colleague artist Mirthe Langelaan. Duo Ongezoet was an experimental side dish for both of us. We had different style but loved to work together. Duo Ongezoet is a research to a uncommon and cursory material. However, cursory? this stuff will hardly ever perish by it self. I makes you wonder, food that does not spoil. It’s a matter of fact, special ingredients and E numbers give an enormous lifespan to the product, candy. Next to the photoseries we made a series of Candy heads, Rice bodies and later on we created an anatomic study complete with muscle structure. Children found our working materials irresistible and we were forced to hand out a lot of our materials to stay on a friendly basis with them ( : For us only the scent of it was nauseating enough to stay away from it. Duo Ongezoet was a succesful project with many nice exhibitions. Ik mention a few; ‘Lust in 4 Gangen @ Stedelijk Museum Zwolle, I Love Candy @ t’Kop Breda and @ TNO in Soesterberg.
We stood model for our own photo series.
Ik Zou Hier Altijd Kunnen Zijn- 2009- An Artwork A Day- week 02- 01-04-20
(for English scroll down)
Zelfportret met flippers- Acryl en potlood op canvas 100/170 cm.
Ik Zou Hier Altijd Kunnen Zijn- 2009- acryl op canvas -100/170cm
In 2004 maakte ik mijn eerste reis naar de tropen- Curacao en Venezuela. De aanleiding hiervoor was dat een van mijn beste vriendinnen toen voor 5 jaar les ging geven op Curacao. Het eerste wat in de tropen direct binnenkomt is de warmte en het licht wat weldadig is. En secondair de Zuid Amerikaanse latin cultuur en het leef tempo. Maar wat serieuze blijvende impact had was de onderwaterwereld. Ik droom er nog wel eens over. Een surreële gewichtloze wereld met de meest prachtige vissen, dieren en koralen. Een eerste contact met een Karpet Schildpad, een Tarpon, Barracuda of een Arendsrog, dat vergeet je nooit meer. Door een school in de vorm van een enorme zwarte bal vol haringen (?) heen duiken maar ook vele ontmoetingen met het aller schattigste Koffervisje met zijn zwarte stipjes en eeuwig getuite lipjes, voor altijd op het netvlies gebrand. Na de trip naar Curacao/Venezulea volgden nog een aantal reizen naar Curacao maar ook Bonaire. Bonaire, met een ongerepte maar kwetsbare koraalkust, is mijn gedroomde paradijsje. Hier wil ik met mijn partner Erik, oud te worden maar inmiddels kan het ook elders zijn in Zuid Amerika (als ooit). Met de bedoeling om daar ook actief iets bij te gaan dragen aan het behoud van de natuur en het ondergaan in de lokale cultuur. That wil be Mañana. Voorlopig zitten we nog wel even hier en dat is ook geen straf.
In 2004 I made my first trip to the tropics, Curacao en Venezuela. De reason was to visite one of my best friends who moved to Curacao for 5 years to teach. The first sensation entering the tropical atmosphere is the warmth and the light, It is overwhelming. And second to that the Latin American culture and speed of life. But what made serious deep impact was the tropic underwater world. I still dream about it sometimes. This surreal weightless world with the most enchanting fish, animals and corals. A first contact with a Green Turtle, a Tarpon, Barracuda or an Eagle Ray is unforgettable. Diving trough a big formation, shaped like bal, of Herring (?) but also encounters with several tiny Smooth Trunkfish, with black spots and constant spouted lips, forever sticked to your retina. After this trip more trips to Curacao but Bonaire too, followed. Bonaire, an untainted but vulnerable coral coast, became my dreamed paradise to grow old with my life partner, Erik. In the meanwhile other Latin American places are optional too (if ever) With the fast intentions to contribute actively to nature preservation and submerge with locals culture. That wil be Mañana. For now we are stuck here, but that’s no punishement too.
The Masses-2012- An Artwork A Day- week 02- 01-04-20
(for English scroll down)
Acryl op canvas 110/80 cm. In collectie van faculteit rechtsgeleerdheid Leiden.
The Masses 2012- acryl op canvas 110/80. In collectie van de faculteit rechtsgeleerdheid, Leiden
We zien een kluwen gezichten. Het ene gezicht begint waar het andere ophoudt. Alle individuele vormen verworden tot 1 vorm. Ik heb over dit thema en met dit beeld nog twee pentekeningen gemaakt die de zelfde naam dragen- The Masses, De Massa. Mijn verhouding tot massa’s ligt gevoelig en is ook wel veranderlijk. Er zijn momenten geweest in mijn leven dat ik het massale een overweldigend weldadig gevoel vond geven. 1 moment daarvan is het EK van ’88. (als niet voetballiefhebber toen toch bevangen door het oranje koorts- wie niet..) . Ik was in Amsterdam bij een vriendin in de Jordaan en we keken de titanen wedstrijd Nederland-Duitsland (inclusief spuug incident) en die werd gewonnen!!.Het werd gewonnen alsof er nog een openstaande rekening werd vereffend. Na afloop gingen we de stad in en overal zag je geïmproviseerde oranje frutsels aan auto’s, op kleding, stipjes op voorhoofden van mensen. Iedereen was zijn kast ingedoken in op zoek naar iets oranjes als was het maar een sinaasappel, om de trots te tonen. een geweldige sensatie. Later is dat een totale commerciële georkestreerde gekte geworden waar ik niets van moet hebben. Zelfde geld voor de Koninginnedag, toen het in zwang begon te raken, op de markt staan en lopen, spontane feestjes, leuke kraampjes ook al verstikkend druk maar jeetje , gezellig! Nu, blijf ik er angstvallig weg, te groot, te veel, te massaal. We leven in een tijdperk waarin de massa bepaald en regeert. Mede dankzij de sociale platforms is een hype zo gecreëerd. Ik geloof toch heel erg in autonomie. Zelf denken, wakker blijven en je laten motiveren door een intrinsieke drijfveer. Dicht bij je kern blijven en dat is al een hele uitdaging in een wereld waarin alles over invloed en beïnvloeding gaat.
The Masses (English)
The Masses 2011. acryl op mdf 90/70cm. In collectie Faculteit rechtsgeleerdheid Leiden.
Acrylic on canvas 110/80 cm. In collection van faculty of law Leiden.
We witness tangled up faces. One face starts where the other finishes. all individual shapes are morphing into one. I made two pendrawings with the same theme and title;The Masses, De Massa. My relation to the masses is delicate and volatile. There are moments that massive events gave a overwhelming and benevolent feeling. One of these moments is the European Championships of ’88. (as a non-soccer lover suffering the fever of Orange). I was in Amsterdam at a friends place when we watched the titan match between The Netherlands and Germany (including spitting incident). The match was won by us and it felt like we settled a final score. Afterwards we went out and everyone we saw had an improvised orange items attached to their cloth, on their skins or cars. Everyone seemed to have cleaned out their closets in search of orange stuff. Even an orange itself would do. Just to show off their pride, a great sensation it was. Later on it totally turned over in a commercial, orchestrated craze, which I truly find appalling . Same goes for Queensday that came in fashion back than, selling and buying, on the fleemarket, spontaneous parties, nice stalls and a suffocating crowd, but he, much fun! Nowadays I stay away as far as possible, too big, too much, too massive. We live in an age were masses rule, also due to social platforms, more than ever. A hype is created in a minute. I solemnly believe in independence and autonomy. To think for your selves, stay wake and be motivated by intrinsic drives. To stay close to your core is a challenge in a world were everything is about influencers and influence.
Vlucht 1407
Vlucht 1407 -2010- acryl op canvas 150/100
Vlucht 1407 -2010- An Artwork A Day -01- week 02- 03 -04-2020
Het papier gevouwen vliegtuigje, hoedje en of bootje komt eens in de zoveel tijd terug in mijn beelden en schilderijen (zie ook schilderij Sunny Boy en sculptuur ‘Is There Life On Mars). Ik denk dat dat komt door de onschuldige maar toch iconische zeggingskracht van het papieren object. Ik vind het mooi en effectief functioneel in al zijn eenvoud . Het staat in mijn werk voor een lichtvoetige verwijzing naar een verlangen. In het geval van dit werk, Vlucht1407 is dat het verlangen te kunnen vluchten uit een dagelijkse realiteit. Een vlucht in je hoofd zogezegd. Maar de titel verwijst ook naar het fysieke vluchten maar legt ook heel direct een link met een fictief vluchtnummer van een vliegtuig. Dit legt weer een verband met vluchtelingen die vaak een gewisse dood tegemoet gingen door zich te verstoppen in het ruim of landingsgestel van het vliegtuig. Hoe diep moet je verlangen naar iets zijn om je leven te riskeren? Ik ben blij dat als mijn hoofd overloopt ik kan vluchten in mijn fantasie en daarmee nog iets kan voortbrengen ook. Er zijn beroemde politieke gevangenen die claimden dat je ze fysiek kon opsluiten maar dat de geest altijd vrij zou zijn en daarmee ook het gedachtegoed levensvatbaar zou blijven. Maar wat dan als je meest primaire zorgen simpel overleven is in een oneerlijk verdeelde wereld. Waar kan je dan heen?
PS: Er wordt vaak gezegd dat het schommelende jongetje op voormalig President van de USA, Barrack Obama, lijkt. Een grappige bijkomstigheid. Toch zou je graag een vlucht terug willen maken naar de tijd dat hij nog immer charmant aan het roer van de VS stond, in een wereld die niet meer lijkt te bestaan.
Vlucht 1407 (English)
Vlucht 1407. Acryl op doek 100b/150h
Vlucht 1407 -2010- An Artwork A Day -01- week 02- 30-03 > 03 -04-2020
The folded paper plane, hat or boat are frequent visitors in my artworks (see also painting Sunny Boy and sculpture ‘Is There Life On Mars). I think it’s due to the innocent but iconic eloquence of the paper object. I also find it’s fine and effective in al it’s sobriety. In my work it refers light footed to a desire. In case of this particular artwork, a desire to escape daily routines. A flight into fantasy. But the title also refers to a physical escaping and links with a imaginaire flight number of a plane. This also links to refugees that encounter a most likely death by hiding them selves in landing systems or the cargo space of the plane. How deep is your desire if you are willing to take such risk? Me, I am happy to escape into fantasy once my head spins and create something at the same time. There a famous political prisoners that claim that the body can held inprisoned, but the mind wil always be free and therefor the philosophy would remain alive aswel. But what if your primary concern is to survive life in a unjust divided world? Where can you go?
PS: A frequent remark on this artwork is that the boy on the swing looks like the former president of the U.S.A. , Barack Obama. A funny circumstance. However, If we could we would like to take a flight back to those days when he was in charge of a world that does not seems to exist anymore.
Hunter- Gatherers 2019 Brave New World serie. 100/150 cm. Acryl op Canvas
(for English scroll down)
Bij deze presenteer ik mijn nieuwe werk Hunters-Gatherers uit de serie: Brave New World. Acryl op canvas – 100/150 cm.
De moderne 21eeuwse (westerse) mens. Hij jaagt, hij verzameld. Het mannetje, het vrouwtje, ze verzamelen zij aan zij. Ze verzamelen, non stop/ 24-7. De verworven items wordt mee genomen naar het eigen territorium. Hier wordt het alsnog aan een tweede blik onderworpen en getoond aan de gemeenschap voor goedkeuring. Het is vonkelnieuw, nieuwer dan het nieuw van gisteren. Met dit item kan er een nieuwe trede op de sociale ladder gestegen worden. Nee, hier geen honger of dorst. Wel een knagend verlangen.
Over Brave New World:
Brave new world is de titel van deze reeks. De titel is ontleent aan een dystopische science fiction roman van Aldous Huxley (1932). Aldous gaf 75 jaar geleden een blik op een ‘schijnbaar’ perfect georganiseerde maar ook angstaanjagende perfecte wereld. Dit wereld beeld en angst visioen is ondanks de eventuele gedateerdheid nog altijd actueel of moet ik zeggen actueler dan toen.
Voor andere werken uit de serie zie
De galerij is niet gevonden!
(English)
Hunter– Gatherer (Jager- Verzamelaar)
Hereby I present to you my new work; Hunter– Gatherer. Part of the Brave New World series. Acryl on canvas – 100/150 cm.
21th century modern (western) man. It hunts, it gathers. We witness a male and female collecting, side by side. They collect non-stop/24-7. The obtained objects are brought home. It will be submitted to a second look and shown to the community for approval. It is brand-new, even fresher than yesterdays new. Ranked a level higher on the social ladder now. No, we are not hungry or thirsty anymore just hunted by a nagging desire.
About Brave New World:
·Brave new world is the title of these series. The title is based and inspired on a distopic science fiction novel by Aldous Huxley (1932). Aldous created a vision of a future prospect, 75 years ago. He created an ostensible ‘perfect & well-organized world that is frightening and suffocating at the same time. This worldview and vision of anxiety is despite of the fact that it is somewhat out-dated still urgent or maybe more urgent than it was back then.
Hereby I present to you my latest work L.C.D. (Liquid Crystal Dismay)(scroll naar beneden voor NL)
An upside-down, futuristic space featuring two young Japanese girls in a doorway. A man dissolves in bright light. The girls are disconnected to each other and the third party in he room. The bizarre and unattached environment doesnt seems to affect them. So unaware and deeply involved with other matters. The room as presented is based on the interior of Museum Mumok in Vienna, the Japanese girls were also captured at a touristic site in Vienna and finally the dissolving man is derived from my lover. This painting is part of the ‘Brave New World’ series (inspired on Aldous Huxley’s dystrophic science fiction Brave New World 1932)
(NL)Bij deze presenteer ik mijn laatste werk L.C.D. (Liquid Crystal Dismay). Een futuristische ruimte op zijn kop toont twee jonge Japanse meisjes in een deur opening. Een man verdwijnt in het licht. De meisjes zijn ontkoppeld van elkaar en de derde partij in de ruimte. De vreemde en onthechte omgeving lijken hen niet te raken. Zo onbewust en diep verwikkeld in andere zaken als ze zijn. De ruimte die je ziet is ontleent aan het interieur van Museum Mumok in Wenen, de Japanse meisjes heb ik vastgelegd op een toeristische locatie in Wenen en tot slot de verdwijnende man, daar heb ik een foto van mijn partner voor gebruikt. Dit schilderij maakt deel uit van de serie Brave New World (geïnspireerd op Aldous Huxley ‘s dystopische sciencefiction ‘Brave New World’ uit 1932)
L.C.D.Liquid Crystal Dismay- acrylic on canvas-acryl op canvas- 150/100cm- 2018
Window Shopping is mijn laatste werk. Acryl op canvas, 120/90 cm. Dit canvas toont een meisje op haar rug gezien, terwijl zij haar smartphone in de aanslag heeft om een selfie te maken. Haar scherm is haar referentie punt, haar blik op de wereld. tegelijkertijd zou ze zomaar voorbij gaan aan alle natuurlijke vensters die haar uitnodigen om naar buiten te kijken en daar echt onderdeel vanuit te maken.
(Eng) Window Shopping is my latest work. Acrylic on canvas, 120/90 cm.This canvas shows a girl, seen on her back, holding a smartphone ready to make a selfie. Her screen is her reference point. Her view on the world. At the same time she might miss out on the natural windows that invite her to look out and be part of it.
Mijn laatste werk Brave New World/ My latest artwork Brave New World (scroll down for english)
Brave new world (part two) heeft een voorganger, Brave new world (one). De titel van beide werken is ontleent aan een dystopische science fiction roman van Aldous Huxley (1932). In deel 1 van mijn Brave new world schilderijen, zie je een jongetje klaar om de wereld te redden van zijn ondergang. Gekleed in zijn oversized Superman pak lijkt hij overweldigd en overschaduwd door zijn eigen ’te’ grote schaduw. In deel twee zie we de jong volwassen Superman. Zijn outfit strak, om door een ringetje te halen. Zijn geest afwezig. Hij kan even niet komen redden want hij heeft zo zijn verplichtingen aan zijn virtuele sociale gemeenschap.
(ENG) Brave new world (part two) has a predecessor Brave new world (one). The title of both works based on a dystopian science fiction novel from Aldous Huxley (1932). In part one of my Brave new world paintings, a young boy desires to battle for all he’s worth. Dressed in his oversized Superman outfit he seems overwhelmed and overshadowed by his own enlarged shadow. In (part two) we see the adolescent Superman. His outfit, now sharp as a razor blade but his mind is numb. He cannot come to rescue. His world is falling apart but it escapes his observation completely. He has other obligations to his virtual social community.
Mijn laatste werk ‘Lethargia’. Acryl op canvas 170/100 cm. Zie ook Saatchiart of Artolive
Lethargia gaat in mijn beleving over elementen uit onze westerse samenleving die een flinke stempel drukken. Los van het feit dat ik me gelukkig prijs in vrijheid, comfort en rijkdom kan bestaan heb ik toch soms het gevoel achter een façade te leven. Deze façade heeft verschillende verschijningsvormen. De façade als muur die ons in onze bubbel scheidt van de rest of de façade die de realiteit maskeert en mooier maakt. Onze moderne manier van leven, geabsorbeerd door kleine schermpjes, je ultieme zelf tonen aan de wereld met miljoenen poses, jij, die lol heeft, jij die mooi/succesvol is, jij die stoer is. We maken de balans op in likes, doen we nog mee? Ik ben er oké mee dat de technologie ons keihard in de vooruitgangsmodus heeft gezet maar ik heb het idee dat we er totaal door overdonderd worden. We zijn niet in controle. We zijn soms niet langer aan het hier en nu verbonden maar zweven ergens in Lethargia.
Letargia is according to me reflecting parts of our current western society. Apart from the fact that I am truly content with the freedom, comfort and wealth I life in, I sometimes experience us all living in a facade. This facade can have different appearances. Sometimes the facade is a wall between the rest and us in our great bubble. Sometimes it is a facade to mask reality as it is. Our modern way of living, consumed by attention, depended on devices feels kind of empty at times. As zombies focussed on tiny screens, showing off to the world with million of pictures of your self, having fun, being pretty, being tough, cool or swag, being popular counting in likes. I am ok with the fact that modern tech society is progressing rapidly but I sense that we are overwhelmed by it. We are not in control. We are no longer attached to here and now but we are floating in letargia.
