Banners op station NS Amersfoort – Mondriaan 150 jaar met logo MSTANDS4
Wie nu naar Amersfoort reist met de trein of van Amersfoort naar een andere locatie treint, komt mij en mijn kunstwerk M Stands 4 tegen op(onderaan) twee enorme banners.
Het zit zo, in 2021 heb ik mijn beeldmerk M Stands 4 * op verzoek van het Mondriaanhuis , Amersfoort omgebouwd tot het Mondriaan 150 logo. Dit logo wordt inmiddels voor alle Mondriaan 150 uitingen gebruikt, zo ook op de banners.
Banners op station NS Amersfoort – Mondriaan 150 jaar met logo MSTANDS4
M Stands 4 is een 3 dimensionaal portret wat ik ter eren van het 25 jarig bestaan van het Mondriaanhuis – voor de expo 25x 25×25- heb gemaakt (2020) . Dit portret is nu tevens het hele Mondriaan 150 jaar – in bruikleen van het Mondriaanhuis.
Ook al suggereert de foto van mijzelf in overall werkend aan het portret dat het een enorm portret betreft maar dat is niet het geval, het portret is in werkelijkheid 25 x25 x 15 groot en toont Piet Mondriaan als jonge man (rechts- blauw) en Piet Mondriaan als oude man (links geel-rood), beide in één gezicht en vanuit alle hoeken en perspectieven te bekijken.
Banners op station NS Amersfoort – Mondriaan 150 jaar met logo MSTANDS4
De Banner zal wellicht nog op andere plekken in Amersfoort op duiken, voor mij een spannend idee, maar daar gaat de banner natuurlijk niet over, wel hierover:
Mondriaan 150, tot eind 2022 in het Mondriaanhuis Amersfoort, gaat dat zien!
Logo Mondriaan 150- in opdracht van het Mondriaanhuis Amersfoort- 2021
(English)
M (Stands 4) op een banner in Station Amersfoort
Banners op station NS Amersfoort – Mondriaan 150 jaar met logo MSTANDS4
Wie nu naar Amersfoort reist met de trein of van Amersfoort naar een andere locatie treint, komt mij en mijn kunstwerk M Stands 4 tegen op(onderaan) twee enorme banners.
Het zit zo, in 2021 heb ik mijn beeldmerk M Stands 4 * op verzoek van het Mondriaanhuis , Amersfoort omgebouwd tot het Mondriaan 150 logo. Dit logo wordt inmiddels voor alle Mondriaan 150 uitingen gebruikt, zo ook op de banners.
M Stands 4 is een 3 dimensionaal portret wat ik ter eren van het 25 jarig bestaan van het Mondriaanhuis – voor de expo 25x 25×25- heb gemaakt (2020) . Dit portret is nu tevens het hele Mondriaan 150 jaar – in bruikleen van het Mondriaanhuis.
Ook al suggereert de foto van mijzelf in overall werkend aan het portret dat het een enorm portret betreft maar dat is niet het geval, het portret is in werkelijkheid 25 x25 x 15 groot en toont Piet Mondriaan als jonge man (rechts- blauw) en Piet Mondriaan als oude man (links geel-rood), beide in één gezicht en vanuit alle hoeken en perspectieven te bekijken.
Banners op station NS Amersfoort – Mondriaan 150 jaar met logo MSTANDS4
De Banner zal wellicht nog op andere plekken in Amersfoort op duiken, voor mij een spannend idee, maar daar gaat de banner natuurlijk niet over, wel hierover:
Mondriaan 150, tot eind 2022 in het Mondriaanhuis Amersfoort, gaat dat zien!
Hierbij presenteer ik u mijn nieuwste kunstwerk ‘Room 2022’.
Acryl op doek 150 x 100 x 3,5 cm -04 -2022
Room 2022 – Acryl op canvas 100 x 150 cm- 2022
‘U bent ingecheckt in kamer 2022. Deze kamer is, op u, de passagier na, zo goed als leeg. Verstoken van rondspokende gedachten.
Wie deze kamer betreedt, betreedt een weerspiegeling van een realiteit van keuze, geheugenverlies, afleiding en kiest er tot op zekere hoogte voor, om in onwetendheid te treden.
Wat je niet ziet, wat je niet ervaart, wat je niet voelt, bestaat niet.
Blijf waar je bent en afgeleid, vermijd elke betrokkenheid. Staar niet naar de dode Olifant in de hoek. Het is al dood en groot, te groot om te absorberen, te groot en te veel om op te lossen.
Blijf ten alle tijden kalm, kijk de andere kant op en acteer onbewust. Concentreer je op iets grappigs. Zeg desnoods iets vermakelijks.
Er is een Olifant in de kamer die nu veel te groot is, te laat om op te lossen terwijl hij zichzelf al aan het oplossen is. Het zal snel uit het zicht verdwenen zijn.‘
Als er ergens een boom valt en er is niemand om het te zien, is het dan wel gebeurd?
*Originele locatie die aan de basis van dit schilderij staat is Kings Cross station, London
Room 2022
I hereby present to you my latest artwork ‘Room 2022’.
Room 2022 – Acryl op canvas 100 x 150 cm- 2022
Acrylic on canvas 150 x 100 x 3,5 cm -04 -2022
‘You have checked into room 2022. This room is, except for you, the passenger, almost empty. Deprived of haunting thoughts.
Anyone who enters this room is entering a reflection of a reality of choice, amnesia, distraction, and to some extent, chooses to enter ignorance.
What you don’t see, what you don’t experience, what you don’t feel, doesn’t exist.
Please stay where you are and distracted, avoid any engagement. Don’t gaze at the dead Elephant in the corner. It is already dead and big, too big to absorb, too big to solve and too much to dissolve.
Stay calm at all times, we recommend looking the other way and act unaware. Focus on something funny. If necessary, say something amusing.
There is an Elephant in the room that is far too big now, too late to solve while it is already dissolving itself. It will soon be out of sight.
Just keep going and stay distracted, then all will be fine.”
If a tree fell somewhere and there was no one to see it, did it even happen?’
*Original location at the basis of this painting is Kings Cross, station London.
Kunstwerk L’Histoire Se Répète, Répète (acryl op doek 200 x 150 cm- 2015) is verkocht en is op weg naar Bari, Italië waar het zijn nieuwe eigenaresse zal ontmoeten.
Histoire Se Repete. Repete 2015- sold
L’Histoire Se Répète, Répète toont een venus en enkele klassieke mannelijke personages gepaard aan enkele hedendaagse mannen. De toeschouwer wordt in het ongewisse gelaten over wat ze van plan zijn, maar kan er zijn vingers op natellen dat er strijd zal geleverd worden. Dit schilderij zinspeelt op een machiavellistische, apenrots, gedomineerde wereld waar geschillen uiteindelijk altijd neerkomen op wie de grootste heeft en wie het meisje zal krijgen. De tijden veranderen, maar sommige dingen lijken nooit te veranderen.
Dit schilderij maakt deel uit van de Metropolieten serie
(Engels)
Artwork L’Histoire Se Répète, Répète (acrylic on canvas 200 x 150 cm- 2015)
has been sold and is on its way to Bari, Italy where it will meet its new owner.
Histoire Se Repete. Repete 2015- sold
L’Histoire Se Répète, Répète shows a Venus and some classical male characters paired with some contemporary men. The viewer is left in the dark about what they are up to, but can safely assume that there will be a fight. This painting alludes to a Machiavellian, monkey rock, dominated world where disputes always ultimately come down to who has the biggest and who will get the girl.
Times change, but some things never seem to change.
An update- it now spans 220 small artworks, together it fills an area of 3.30m high and 6 meter wide. Small artworks, who speak their inherent truths poured into a small written story, a personal time capsule made of found objects and used materials.
I began making small artworks of 30/30 cm at the end of 2018. It is basically an indictment against the throwaway culture and street junk. I collect inspirational materials from newspapers and magazines, plastic bags, packaging, leftover canvas and wood as well as recognizable and non-descript plastic and paper objects from the streets. Together this forms the basis for these small circular works of art.
I began making small artworks of 30/30 cm at the end of 2018. It is basically an indictment against the throwaway culture and the junk we leave on the streets. I collect inspirational materials from newspapers and magazines, plastic bags, packaging, leftover canvas and wood as well as recognizable and non-descript plastic and paper objects from the streets. Together this forms the basis for these small circular works of art.
Een update – De teller staat nu op 220 kleine kunstwerkjes die samen een oppervlakte vullen van 3.30m hoog bij 6 meter breed. Kleine kunstwerkjes, allen met hun eigen waarheden in de vorm van een stukje tekst, een persoonlijke tijdscapsule van gevonden objecten en gebruikte materialen.
Ik ben eind 2018 gestart met het maken van kleine kunstwerken van 30/30 cm. Het is in feite een aanklacht tegen de wegwerpcultuur en straatafval. Ik verzamel inspiratie-materiaal uit kranten en magazines, plastic tassen, verpakkingen, restjes canvas en hout en op straat vind ik herkenbare en non-descripte plastic en papieren objecten. Samen vormt dit de basis voor deze kleine circulaire kunstwerkjes.
I’ve made this video especially for the theme exhibition Rituals (Rituelen), which will take place in the autumn of 2022 at the Rietveldpaviljoen, Amersfoort. It will be a centrepiece of a larger installation.
Many human customs are encapsulated with rituals. I took a close and critical look at the rituals concerning the phenomenon of “following “. As an artist I am interested in decomposing social phenomenon’s, strip it from its general social acceptance and examine it on it’s true merits.
Because of the sensitive content of the video it could easily be misread or misinterpret. This is why I wrote this supporting letter. To explain my underlying motives to you! It feels kind of vulnerable to share the video with you. The reason to publish it ahead of the exhibition is to examine the sentiments it arouses and if the message I want to send comes across the way I hope.
So here goes:
The difference between following and following– I feel more or less obliged to clarify what I mean by following within this context, because we more or less all follow and imitate, constantly, consciously, unconsciously and since the dawn of time.
I make the distinction between critical following and blind following. The following I am referring to in my video is blind and fanatic. In the blind variety the critical ability kind of disappears and dedication and fanaticism gradually increases. A fanatical follower more or less surrenders his uniqueness and literally hands over his individuality and power. What consequences this may have thereafter depends entirely on the followed, to whom this authority is granted to. Passionate following sounds fairly harmless, but is it really?
To follow, anno now, anno the past, anno the future – Following, anno now, is something that literally engages masses of people on all kinds of different levels. Because it has an enormous social, commercial and economic impact, it raises the question to what extent we are slowly losing our autonomy en masse and what possible consequences are still in store for us. How will we look back on this in the future or is the future a more extreme continuation of what we are experiencing today?
Disclaimer (wrote on 09-02-2022) Although I wanted to take this topic of ‘following’ to the cutting edge I had not foreseen that YouTube would remove my content on the grounds of Hate Speech. This was as shocking as it was interesting because, obviously, the content was not considered in depth. They’ve been upset over some historical images that easily can be used in the actual hate speech industry. In my defence; a kitchen knife can be a murder weapon in the hands of murderer but in the hands of a cook it’s a useful and much needed tool……………
…………….I do hope to make the viewer reflect as I try to peel off the innocence of the word follow.
Social acceptance and adaptation – So, in conclusion, we all like to follow. Following as an activity has undergone a transformation in the 21st century; it has now become a more abstract, elusive, extensive, and diffuse concept. It is currently unclear if and what consequences are tied to contemporary online following. Although I have this premonition that those consequences will be there, and that it will unfold very gradually and quietly. Nevertheless, as it has now turned into a widely accepted phenomenon, there is little to no resistance in society; it seems as natural as the sun emerging daily.
Meanwhile, a major social shift is taking place that is actually eluding our perception because, to a greater or lesser extent, we are all currently part of it. Whether the outcome is positive or negative, it seems to become an irreversible process; the system wherein it operates is too big as it is. Morals, norms, values, outlook on the world, fashion, trends, politics, geopolitics and even the perception of nature, everything is influenced and colored by this faceless system.
Having supporters or being supporter is now an important measure of popularity, especially for young people – it confirms a right to exist. In a strange way, it provides some kind of online communal sense, only this particular community is in addition to being powerful, rather superficial, infinite, and fickle and thrives on the delusion of the moment.
Following and peer group dynamics versus autonomy – There appears to be more polarization and divergence today than there was a few decades ago. We have all come to live in our own confirmation bubble and are increasingly less understanding of the other side. We feel safe and empowered within our group or bubble, we are known and recognized there. Decreasing tolerance and resentment of other groups is possibly a secondary effect here. Therefore, with this video I would like to make a stand for, autonomy and independent living and thinking.
Mijn 3d portret van Mondriaan- M Stands 4- is een jaar lang te bewonderen naast de mooie buste van ‘good old Pete’, in het Mondriaanhuis te Amersfoort. Het Mondriaanhuis viert 150 jaar Mondriaan. Dus zeker de moeite waard om een keer voor naar Amersfoort te gaan en dit mooie museum te bezoeken.
Ik kan er natuurlijk heel casual over doen maar eerlijk is eerlijk, dit vervult mij met enige trots!
MSTANDS4 @ Mondriaanhuis- tijdens Mondriaan 150- 2022
My 3d portrait of Piet Mondriaan- M Stands 4- is exhibited a the Mondriaanhuis in Amersfoort., shoulder to shoulder with i a buste of ‘good old Pete’. The Mondriaanhuis celebrates 150 year Mondriaan. Most definitely worthwhile to pay a visit. to this museum in Amersfoort.
I can act casual about it but to be honest, this fills me with certain pride!!!
MSTANDS4 @ Mondriaanhuis- tijdens Mondriaan 150- 2022
We bevinden ons op een roltrap (lees: escalator) van een Londonse metro (ik denk Kings Cross) station, 2019.
De menigte wordt efficiënt door verkeersruimtes, langs platforms en naar verschillende niveaus gemanaged. Binnen deze beperkte ruimte zijn, op of neer, naar links of naar rechts de enige vragen gesteld en de enige keuzes om te maken, het simpele leven. Echter, kleine vragen kunnen grote consequenties hebben. Het is makkelijk om de weg kwijt te raken.
De staande statische reizigers worden voortbewogen op een perpetuum trap. Eén trap naar de hemel en een ander naar midden aarde, net als Dante’s Goddelijke komedie.
Deze hele omgeving doet mij denken aan een industriële lopende band. Een lopende band van poppen. Kleine doorsnee plastic torso’s in afwachting van een ontmoeting met hun lichaamsdelen ergens in het proces. Hoofden, armen, benen, haar en ogen worden er systematisch opgeschroefd en op gelijmd totdat uiteindelijk ook de naakte schaamte wordt bedekt met schattige poppen kleren. De lopende band komt tot een eind zodra het perfecte complete en betere speelgoed personages zijn geworden. Klaar om te rock en dollen in hun kunstmatige poppen levens.
Maar wat doet de haai hier? Wat staat hier te gebeuren? Wat escaleert hier op de escalator?
Escalator 2021
(English)
Acrylic on canvas 120/80 cm 2021
Hereby I present to you my latest artwork – painting, Escalator
We find ourselves on an escalator (probably Kings Cross) of the London Underground 2019.
The crowd is efficiently managed through stretched traffic spaces, platforms and levels. Within this confined space, going up or down, turn left or right are the only questions asked or choices to make, the simple life. However little questions can have big consequences. It’s easy to get lost along the way.
The queued and static passengers are transported on a perpetual stairway. One stairway goes to heaven and another to middle earth, just like Dante’s Divine comedy.
This whole scenery makes me somehow associate it with an industrial assembly line, an assembly line of dolls. Plain little plastic torsos are waiting to meet its body parts somewhere along the line. Heads, arms, legs, hair and eyes are screwed and clued on systematically and finally its naked shame is covered in cute doll clothes. The assembly line comes to an end as soon as it becomes a complete and perfectly enhanced toy personality. Ready to rock and doll in their artificial lives.
But what is the shark doing there? What is going down here? What escalades on the escalator?
Met trots presenteer ik deze kunstinstallatie van inmiddels 200 kunstwerken aan u.
Remains Of Today art installation 200x – 2021
Deze week, week 49, 2021 postte ik verbal no. 200, Magnum genaamd. Ik zou liegen als ik zou beweren dat het de laatste was, daar de nummers 201 tot 203 al weer klaar staan om u te ontmoeten.
Alles bij elkaar wordt het best omvangrijk. Als alle werken nu uitgelegd werden zoals hier gepresenteerd zouden het 300cm bij 600cm meten. (ze zijn elk 30 x 30 en ongeveer 2,5 cm diep.)
In de tussentijd laat Remains Of Today het project and de installatie zijn sporen na.
Een overzicht;
1- 200 kunstwerken zijn gemaakt van straatafval en andere dagelijkse overblijfselen van ons handelen, over een periode van 4 jaar.
7- En twee educatieve projecten zijn er uit voort gekomen waarvan een nog op hande zijnde is, deze start in januari 2022 bij de Suikerfabriek in Groningen.
Dit project heeft zich ontwikkeld zonder tussenkomst van overheids subsidie en/of andere fondsen behalve dan 19 het Atelier Architecten die het boek hebben gesponsord, Ali Reza Tahoeni wie zijn muzikale talenten rijkelijk heeft gedoneerd, Anne Marieke Staal en Erik van Scheijndel die hun talige vakmanschap aan de dag legde en veel energie hebben gestoken in de edit van het boek.
Remains Of Today x 200!
(English)
Proudly presenting to you a volume of 200 artworks.
Remains Of Today art installation 200x – 2021
This week, week 49, 2021, I posted verbal no. 200, called Magnum. I would be lying If I said that this is the last one as numbers 201 to 203 are already lined up to meet you.
All and all, it’s becoming quite massive. If all works were laid out the way they are presenter here, it would measure 300cm by 600cm, (they are all 30x 30 and approx 2,5cm deep each)
In the meanwhile, Remains Of Today the project and the installation is leaving her traces in various ways.
A summary:
1- 200 artworks are made with streetlitter and other daily remains of our practices over a period of 4 years
This project evolved without governmental or any other funding except for 19het Atelier Architecten who sponsored the book, Ali Reza Tahoeni who donated his musical talents, Anne Marieke Staal en Erik van Scheijndel who offered their lingual craftsmanship on behalf of final edit of the book, and me, myself and I for pushing it forwards ( :
Painted Past Dissolves Into Present- print on canvas 180 X 120 x 4 cm
Het was 12 oktober 2021 en ik had die mijn solo expositie in Groningen uitgeruimd. 192 kleine werken, 3 beelden en 10 schilderijen kwamen retour. Mijn atelier stond ineens helemaal vol met werk wat er eerder ook al stond maar na een afwezigheid van twee maanden extra aanwezig was. Mijn atelier voelde te klein en ineens voelde ik een diepe behoefte om schoon schip te maken zodat er letterlijk weer ruimte zou komen voor nieuwe werken en ideeën. Die ideeën hoeven natuurlijk in principe slechts in mijn hoofd te bestaan maar hebben toch de neiging te stagneren als de werk fysieke ruimte te vol is. Dan wordt het in mijn hoofd ook te vol. De eerste opruimronde was vrij vanzelfsprekend. Dingen die van nature in de weg staan maar eerder aan het oog onttrokken werden heb ik radicaal opgeruimd, weggegooid en geordend. Maar er was ergens een geest van opruimwoede uit de fles en die was daarna nog niet tevreden gesteld.
Ik moest dieper gaan, dieper dan tot nu toe gedurfd. Ik ben qua atelier misschien wel 7 keer verhuisd. Telkens stond ik dan met oudere werken in mijn handen. Vaak zwaar want gemaakt op MDF. Dan besloot ik om een atelier sale te houden, of om wat werk aan liefhebbers weg te geven. Soms met spijt. Zo bleef er wel steeds minder aan de strijkstok hangen, maar er bleken toch nog aardig wat oudere werken over.
Nu was dan het moment gekomen om afscheid te nemen van iets waar ik ooit met liefde aan gewerkt heb. Ik ben vrij rücksichtslos te werk gegaan en heb een aantal werken aangemerkt om op te lossen in vergetelheid ( :. Ik heb ze eerst overschilderd met een laag latex om ze daarna in stukken te zagen en af te voeren.
Aangezien dit een bevrijdend maar toch ook emotioneel beladen moment was wilde ik dit markeren met een symbolische visuele hommage aan al deze werken te samen. Dit heeft deze digitale collage van alle vernietigde werken voortgebracht, getiteld; ‘Painted Past Dissolves In Present’. Een wedergeboorte van een geschilderd verleden in nieuwe vorm.
Painted Past Dissolves Into Present
(English)
Painted Past Dissolves Into Present- print on canvas 180 X 120 x 4 cm
Painted Past Dissolves Into Present….
It was October 12, 2021, the day I cleared and returned artworks from my Groningen solo exhibition. 192 small artworks, 3 sculptures and 10 paintings returned to home base. My studio was packed with works that belonged there earlier, but this time they occurred more present after an absence of two months. My studio felt too small and suddenly I felt the deep need to clean up to create space for new works and ideas. Idea’s only need space in my head but they also have this tendency to stagnate if the physical workspace is too cluttered. In cluttered spaces the brain gets misty too. The first cleaning round was self-evident. I radicially sorted out and cleaned things that are naturally in the way on a regular basis. But the genie of cleaning frenzy ghosted out the bottle and was not yet satisfied.
I had to go deeper, deeper than I dared to go before. I moved from studio to studio on 7 occasions. Each time re-locating these older works. Heavy works too since they were painted on MDF. Back then I decided to start a studio sale or to give it away to some enthusiasts, at times with regrets. This way less and less remained on the string but still quite some remained.
Now, 2021, this was the moment to say farewell to artworks I once intensely worked on. I choose this rücksichtslos routine, and selected a few works to dissolve into oblivion. First I painted them over with white wall paint and second I sawed them to pieces and disposed it.
As this was a liberating but also emotionally charged moment I needed to mark it with a symbolic visual homage to all these works together. Finally, it resulted in this digital collage that I called ‘Painted Past Dissolves In Present’, a renaissance of a painted past in a new shape.
