Met trots presenteer ik de audio- video-art experience ‘ The Nose Have It’.
Deze video maakt onderdeel uit van mijn grotere ‘Remains Of Today’ installatie. Remains Of Today is een serie van 100 kleine communicerende kunstwerken. Muzikant en producer Ali Reza Tahoeni a.k.a. A.R.T. heeft de soundtracks gemaakt bij de individuele kunstwerken. Daarop ben ik weer geïnspireerd geraakt en heb daar vervolgens weer clips bij gemaakt.
No 5 is The Nose Have It.
Elk kunstwerk heeft een klein verhaal, een filosofische bespiegeling. Het verhaal van The Nose Have It (2019) is als volgt.
The Nose Have It is geïnspireerd door de recente ontwikkelingen in de Brexit. Met name de beelden uit het Britse Lagerhuis en de voorzitter (john Bercow) die na het tellen van de stemmen de historische woorden ‘The no’s have it’ proclameert. Deze politieke situatie zat muurvast en is (denk ik) in zijn geheel te betreuren. Maar het beeld van de voorzitter die steeds hard/harder iets proclameert, zonder versterking, want de Britten houden van traditie, om boven het geroezemoes uit te komen is ook best komisch. Zeker als je ineens ‘The Nose Have It’ hoort in plaats van….
The Nose Have It- Audio Video Experience no. 05
Proudly presenting audio- video-art experience ‘ The Nose Have It’.
This video is part of the greater art installation of ‘Remains Of Today’ by me (M.A.O.). Remains Of Today is a series of 100 small communicating artworks. Musician and producer Ali Reza Tahoeni a.k.a. A.R.T. made soundtracks of the individual artworks. This inspired me again to create the matching videoclips.
No 5 is The Nose Have It.
Each separate artwork goes with a small story, philosophic reflection. The story of The Nose Have It (2019) is as follows:
The Nose Have It is Inspired by recent (2019) developments concerning Brexit. Especially the images of the British House of Commons and the chairman (John Bercow), after the counting of the votes and the proclamation of the historical words “The No’s Have It”, sticked. This political situation was stuck and jammed and was quite unsatisfactory at the time. But the image of the chairman calling out as loud as he can to shout down the buzz of arbitrary arguing politicians in the room is also quite comic. Certainly if you suddenly seem to hear “The Nose Have It’ instead of….
Plastic People is de 4e visuele vrucht van de samenwerking met muzikant/producer A.R.T. (Ali Reza Tahoeni)
De serie Remains Of Today beslaat nu meer dan 100 kleine kunstwerken van elk 30 bij 30 cm. Ali maakt geïnspireerd op deze kunstwerken 100 soundtracks (of meer) die straks ook onder de naam Remains Of Today op een album zullen verschijnen. Althans dat is de bedoeling. Vervolgens maak ik weer videoclips geïnspireerd op de 100 kunstwerken en de tracks die Ali daar bij heeft gecomponeerd. Er begint nu een soort Remains Of Today Droste-effect te ontstaan.
Plastic People is dus no. 04 uit de serie kunstwerken, soundtracks en videoclips.
Bij elke titel hoort een korte tekst of filosofische bespiegeling:
Plastic People (verbal 04)
Collage van plastic inpakmateriaal en afwrijfletters op een houten frame
Onderdeel van de Remains Of Today serie
Plastic staat voor gemak en hygiëne. Het is een geniale uitvinding van Alexander Parkes 1841 (Parkesine > naar zich zelf vernoemd ). Inmiddels verdrinken we er in. Plastic People verwijst naar het plastic in of aan ons. Wat ooit als kinderspeelgoed en plastic gimmick begon; Barbie en Ken groeide in de 21e eeuw uit tot een tikje ordinair maar toch gewild schoonheidsideaal. Wie had dat ooit gedacht. Dat brengt me bij de volgende vraag; ‘worden we uiteindelijk zelf plastic in een plastic wereld?
Plastic People is the 4th visual fruit of the collaboration with musician.producer A.R.T. (Ali Reza Tahoeni)
The series Remains Of Today contains now more than 100 small artworks of each 30/ 30 cm. Ali makes soundtracks inspired on these artworks. This soundtracks will be released on an future album called Remains Of Today. Although, that is the general idea. Subsequently I create videoclips that are inspired on both my 100 artworks as the soundtracks composed by Ali. We can almost speak of a Remains Of Today Drost effect in the making.
Plastic People is no. 04 from the series of artworks, soundtracks and videoclips.
With each titel goes a short text or a philosophical reflection:
Plastic People (verbal no. 04)
Collage: plastic wrapping foil and transferable characters on a wooden frame.
Part of the Remains Of Today series
Plastic stands for convenience and hygiene. This was a genius invention by Alexander Parkes 1841(named Parkesine at first). Today, we drown in it. ‘Plastic People’ is addressing the plastic in and on us. What once started out as toy dolls and plastic iconic gimmicks developed into a tad vulgar but yet actual and desired beauty ideal? Who would have guessed? That leads me to the question; do we become plastic in a plastic world?
Raise Vibration is no. 06 van de Helden B-side series. Het is een digital artprint op canvas, 120/80cm, limited & signed edition 1/5. Dit is mijn tweede portret van Lenny Kravitz. In het eerste portret omringde ik hem met vlinders, in het tweede portret heb ik er voor gekozen hem in een klaproosveld te zetten. Een hippie kind, of in zijn eigen woorden een flower child in a field of joy.
De vlinders en de klaprozen zijn geen toeval. Kravitz combineert zijn talent met betrokkenheid en idealisme. Door toenemende commercialisering van de muziekindustrie lijkt dat steeds zeldzamer te worden. Muziek met persoonlijkheid en activisme vind ik aantrekkelijk en puur. Dieper dan een deuntje. Het heeft een zeker soort essentie.
Als een beeldend kunstenaar zijn mijn persoonlijke kijk, mijn vragen en opvattingen ook volledig verweven met mijn kunstenaarschap. Ik zou ook niet weten hoe ik dat niet met elkaar verweven zou kunnen laten zijn. Of zoals Nina Simone ooit zei “ how can you be an artist and not reflect time“.
Ik geloof dat er een waarde vermeerdering is als kunst, welke kunst dan ook, met haar voeten of wortels midden in de samenleving staat. En daarnaast geloof ik ook dat we constant worden beïnvloedt door alles wat we consumeren zowel fysiek als mentaal. Zoals er met muziek of beeld agressie en angst gecommuniceerd kan worden zo zou een boodschap van liefde, vrede en verdraagzaamheid uit kunnen monden in een golf of golfje van tolerantie en verdraagzaamheid. Althans, dat is hoe ik het zie. En baat het niet dan schaad het zeker niet.
Raise Vibration
(English)
Raise Vibration is no. 06 of the Heroes B-sides series. This is a digital art print on canvas, 120/80cm, limited & signed 1/5. This is my second portrait of Lenny Kravitz. In the first image I surrounded Lenny with butterflies and now I chose to place him in a field of poppy flowers. A hippie child or in his own words, a flower child in a field of joy!
The butterflies and poppy flowers are not a coincidence. Kravitz combined his talent with engagement, idealism and a message of love. Which seems rare these days as commercialism rules more than ever in the music industries. Me, I grave for music that is drenched with personality and activism. It goes a bit deeper than a nice tune. It has an essence to it. As a visual artist my personal views and beliefs are totally intertwined with my art. I would not know how not to get it intertwined anyway. Or like Nina Someone once said; “ how can you be an artist and not reflect time’.
I believe that there is a surplus value added to art, any art, when it is rooted in society. I also believe that we are constantly influenced by what we consume physically and mentally. Like music or images that are communicating aggression and fear and therefore cause a hype of aggression and anxiety, a simple message of love, peace and solidarity can cause a wave of tolerance and open minds. At least that is how I see it. And if it doesn’t help, it doesn’t harm for sure.
Ik heb al eerder bericht over een spannende samenwerking met producer/muzikant A.R.T. (Ali Reza Tahoeni). Recent hebben we onze eerste live presentatie gegeven van de eerste 10 tracks die Ali gecomponeerd heeft. Dit was in het Rietveldpaviljoen te Amersfoort tijdens de expositie ‘De zielenroerselen van de kunstenaar’ waar ik ook de installatie van 100 kunstwerken toonde die onder de naam Remains Of Today schuilgaan.
Inmiddels zijn er al meerdere tracks in de maak en uiteindelijk hopen we dat dit gebundeld wordt op meerdere albums. Dit is letterlijk nog toekomstmuziek. Het kunstwerk Remains Of Today blijkt toch heel gelaagd te zijn want zoals Ali reageert met zijn muziek op mijn kunstwerken, reageer ik nu weer met visuals/videoclips op zijn muziek. We hopen dat er nog andere getalenteerde editors en filmmakers willen aanhaken om spannende clips te maken. Hieronder de eerste drie clips: 01 Creaties, 02- Oooh Well en Gibberish.
I mentioned a new exciting collaboration with producer/ musician A.R.T. Ali Reza Tahoeni earlier. Recently we gave a live presentation of the first 10 tracks composed by Ali. This was at the Rietveldpaviljoen in Amersfoort during the exhibition ‘ De zielenroerselen van de kunstenaar’ where the artwork/ installation Remains Of Today is shown too.
In the meanwhile more than 10 tracks are made and we hope they are released on multiple albums/records in the nearby future. But this is wishful thinking at this current moment. The artwork Remains Of Today seems very layered as Ali responded to my art at first and now I am responding to his music again with some video clips I made. We hope sooner or later more talented editors and filmmakers will join us to create more sensational clips. But for now the first 3 in row are 01: Creates, 02 Oooh Well and Gibberish
De Corona maatregelen hebben helaas tot effect gehad dat ook het Rietveldpaviljoen (met vele andere musea en kunstpodia) haar deuren voor twee weken moet sluiten. Dat betekent in mijn geval en dat van de mede exposanten van galerie de Ploegh, dat de expositie, De zielenroerselen van de kunstenaar, vroegtijdig moet afsluiten. U kunt het dus niet meer bezoeken. Ik kan persoonlijk terug kijken op een geslaagde expositie in een ruimte en een prachtig gebouw met hoogstaande werken van mijn collega kunstenaars. Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik mij toch goed heb kunnen manifesteren afgelopen week. Vorige week donderdag de 25e met de meet & greet en afgelopen zondag 01 november met de kunstenaarsgesprekken geleid door Frits Nolte en de audio presentatie van de Remains Of Today- Audio Experience met Ali Reza Tahoeni. Hieronder wat beelden en een video compilatie.
Deze video bevat opnames van de audio experience – live. Muzikant/producer Ali Reza tahoeni alias A.R.T. heeft 10 muzikale composities gemaakt geinspreerd op de eerste 10 kunstwerken van de Remains Of Today installatie. In volgorde van opkomst: Creatism, Oooh Well, Gibberish, (1&2) Plastic People, The Nose Have It, American Dream, Still Sparkling, To Avoid A Void and Fame.
Het is ook zijn intentie om bij alle 100 individuele kunstwerken van Remains Of Today soundtracks te maken.
Deze presentatie was onderdeel van de expositie ‘ Zielenroerselen van de kunstenaar’ ter ere van 75 years anniversary of Galerie de Ploegh.
Over de verdere ontwikkelingen van het multi media kunstwerk Remains Of Today bericht ik later weer.
De Zielen Roerselen van de kunstenaar, is de titel van de expositie die 3 weken in het Rietveldpaviljoen te zien is. Naast mijn werk Remains Of Today, een installatie van 100 kleine kunstwerken, is het werk van 29 andere Ploegh collega’s te bewonderen. Vanwege de Corona maatregelen is de opening uitsluitend toegankelijk voor de deelnemende kunstenaars zelf + 1 gast. Daarnaast moet er voor alle overige activiteiten gereserveerd worden.
Kunstenaars gesprek en première van de eerste 10 muzikale Remains Of Today composities.
Voor de vroege vogels, 01 november ben ik om 11.00u te gast in het kunstenaars gesprek met Frits Nolte Vanaf 13u is er een meet & greet met alle kunstenaars en om 15.00u zal Ali Reza Tahoeni live zijn composities voor het eerst ten gehore brengen voor publiek.
Deze composities zijn geïnspireerd op Remains Of Today serie . Dit zijn de eerste 10 uit een reeks van 100 andere composities die hij nog gaat maken bij de 100 kunstwerken. Ali Reza Tahoeni, kortweg A.R.T. is o.a. de producer van Lucht en Licht en Lobi Da Basi van Typhoon en daarnaast een muzikale duizendpoot met vele andere producties op zijn naam.
Vanwege Corona maatregels, houdt er rekening mee dat de dit voor een select gezelschap zal plaatsvinden dus er is mogelijk geen plaats meer. Reserveer dan voor andere dagen: https://www.033fotostad.com. De tracks van Ali zijn ook te beluisteren bij het werk middels QR codes.
Bij deze presenteer ik mijn laatste digitale werk ‘ Strange Fruit’, art print op canvas-120/80cm, limited & signed 1/5
Strange Fruit is mijn tweede portret van Nina Simone. Dit is nr. 05 uit de B- sides van de Helden reeks. Het eerste portret Sugar In My Bowl maakt onderdeel uit van de Helden A-sides serie limited & signed edition 1/1.
Alle werken uit de Helden/ Heroes series zijn volledig geënsceneerd uit losse bestaande beelden en digitaal gemanipuleerd.
We zien Nina Simone in een grote ruimte die een Newyokse loft achtige uitstraling heeft. Ze deelt deze ruimte met zichzelf op piano, haar dochter Lisa op jonge kwetsbare leeftijd en dominee Martin Luther King. King staat voor haar strijdbaarheid en de raciaal verdeelde en ongelijke wereld waarin zij opgroeide. In het keukentje staan een paar flessenJajem, die zowel verwijzen naar haar alcoholgebruik als naar haar band met Amsterdam. Deze sophisticated ruimte annex industriële huiskamer lijkt haast een eenzaam soort huize weltevree. Maar is dat niet. De wand-het raam achter de balustrade heeft het voorkomen van een theater gevel, en is gevuld met een collage aan beelden van de rassensegregatie. De wereld waar Nina uit voort kwam en waar ze zich aan ontworsteld heeft. Simone liet zich haar recht als zwarte zangeres niet ontzeggen, zij eiste gelijke rechten en gelijke kansen en was daarmee naast een groot kunstenares, een inspirerende activiste. Het activisme is terug te luisteren in haar songteksten, zoals het nummer Strange Fruit, waar dit werk naar vernoemd is.
Het nummer Strange Fruit beschrijft de lichamen van zwarte mannen die als ‘vreemd fruit’ aan een boom hangen. Een gruwelijke Amerikaanse geschiedenis waarvan de echo’s nog altijd doorklinken in de hedendaagse Amerikaanse samenleving.
Hieronder een aantal regels uit de song:
“Southern trees Bear strange fruit Blood on the leaves And blood at the roots Black bodies Swinging in the southern breeze Strange fruit hangin’”
Eerder werd dit nummer ook al vertolkt door Billy Holliday.Het is gebaseerd op het gedicht Bitter fruit uit 1937 dat Abel Meeropol onder het pseudoniem ‘Lewis Allan’ publiceerde.
Nina Simone wist als geen ander de rassendiscriminatie die haar ook ten deel viel om te buigen tot iets krachtigs en prachtigs. Maar strijdbaar als ze was op het podium, lukte het haar niet haar leven in de rails te laten lopen. Ze had last van manische depressiviteit en in haar privé leven ging het er heftig aan toe.Haar dochter Lisa hier afgebeeld op de balustrade met haar knuffel was vaak slachtoffer van haar moeders driftbuien en verwaarlozing, zij heeft waarschijnlijk een minder heldhaftige lezing over haar moeder. Nina Simone is een verhaal met vele kanten. Ook een held/heldin met een randje of het verhaal van de keerzijde van groot talent.
Strange Fruit (English)
Hereby I present my latest digital artwork to you titled Strange Fruit’, art print on canvas-120/80cm, limited & signed 1/5
Strange Fruit is my second portrait of Nina Simone. This is no.05 of the B- sides of the Heroes series. Her first portrait was called ‘Sugar In My Bowl’ and is part of the A-Sides series limited & signed edition 1/1.
All artworks from the Heroes series are fully staged from separate found images and are all digitally manipulated.
We see Nina Simone in a large room with a New York loft-like atmosphere. She shares this space with herself, on piano; her young aged daughterLisa and reverent Martin Luther King. King represents here her combativeness and the racial divided world she grew up in. The few bottles of Jajemstanding on the kitchen worktop are referring to both her relationship to alcohol as to Amsterdam. This sophisticated space annex industrial living room almost seems a somewhat lonesome happy home. But it’s not. The wall-window behind the balustrade has the appearance of a theatre facade. This wall is filled with images of the racial segregation. The roots were Nina grew on and what she transcended. Simone stood her ground when it came to her right as a black singer and she demanded equal rights and opportunity. By doing so she was besides being a great artist, an inspiration for many. Her activism is clear and present in the song Strange Fruit, the song where this artwork is named after.
The song Strange Fruit describes the bodies of black men hanging on a tree as strange fruit. A gruesome American history that still resonates in the V.S. of today.
Here below a few lines to illustrate.
“Southern trees Bear strange fruit Blood on the leaves And blood at the roots Black bodies Swinging in the southern breeze Strange fruit hangin’”
Earlier Billy Holliday performed this song.It is based on the poem Bitter fruit from1937 that was published by Abel Meeropol under a pseudonym ‘Lewis Allan’.
Nina Simone had the quality to bend something ugly as racial discrimination to something powerful and beautiful. She was a great source of inspiration. But militant and strong as she was on stage, she did not succeed to get her own life on the right track. She suffered manic depressions and her private life was a roller coaster.
Her daughter Lisa, portrayed here on the balustrade with her teddy bear, was often a victim of her mother’s neglect and rage. She is probably less complimenting. Nina Simone is a story with many sides. She is a hero; heroin with quit a rough edge or the downside of great talent.
Hierbij presenteer ik mijn laatste digitale werk, ‘Scream’, art print op canvas -102/80 cm, limited & signed 1/5
Scream is mijn tweede portret van Michael Jackson. Dit is nr. 04 uit de B- sides van de Helden reeks. Het eerste portret ‘ Off The Wall’ maakt onderdeel uit van de Helden A-sides serie limited & signed edition 1/1.
We zien de inmiddels verguisde antiheld in een (drie) dubbel portret. We zien hem als de dans virtuoos die hij was ten tijde van Billie Jean en de door hem geïntroduceerde Moonwalk..
Cooler dan cool, smoother dan smooth liet hij zien wat dansen kon zijn in extremen, en wie daarin de meester was. Hij heeft daarmee school gemaakt voor generaties later en is (bijna) nooit overtroffen. In portret 2 zien we hem springend en het uitschreeuwend boven de horizon zweven. Een kunstenaar, eenzamer en verdwaalder dan wie dan ook. Doodgeknuffeld door zijn publiek, belegerd door de pers, uitgewrongen door zijn vader. Het derde portret komt daarom ook terug in een tabloid. Iedereen weet hoe het afgelopen is en welke naschok er nog postuum overheen kwam. Raar, zielig, vreemd en pervers, zo gaat hij de geschiedenis in. Terwijl het wonderkind dat hij was daarmee ook enorm tekort wordt gedaan. De paradox hier is of je nog wel van een held mag spreken wetend wat we nu weten? Maar tegelijkertijd is een heldenstatus die samenhangt van het positief inspireren van miljoenen mensen niet op zichzelf staand en blijvend. Is de duistere kant in dit geval de andere kant van dezelfde munt? Het antwoord laat ik in het midden. Met Scream wil ik het laten samenvallen, het genie en het opgejaagde wild.
De titel is ontleent aan het nummer Scream wat hij samen met zijn zus Janet heeft geproduceerd. In dit nummer en bijbehorende video geeft hij al een psychedelisch inkijkje in hoe opgejaagd en geleefd hij zich voelde.
Zie alle B-sides:
Zie alle A-sides:
Scream
(English)
Hereby I present my latest digital artwork ‘Scream’, to you. Art print on canvas -102/80 cm, limited & signed 1/5 Scream is my second portrait of Michael Jackson. This is no 04 from the B-sides of the Heroes series. The first portrait ‘Off The Wall’ was part of the Heroes A-sides series, limited & signed edition 1/1.
We witness the now maligned anti-hero in a 3 double portrait. We see him as the dance virtuoso that he was in the Billie Jean, Moonwalk period. Cooler than cool, smoother than smooth he showed us what dancing really was all about in extremes and who was master. He made school for generations to come and is (hardly) never surpassed or outclassed.
In the second portrait we see him jumping and screaming above the horizon. An artist, lonelier than lonely and more lost than anyone. Loved to death by his audience, haunted by the press and crushed by his dad. This is why the third portrait returns in the tabloid.
Everyone knows how this story ended and what shockwave shook the world posthumous. Weird, pathetic, odd and perverse that is how he is remembered. While the prodigy he was, completely comes short in this description. The paradox here is, is it done to still speak of a hero, knowing what we know now, or not? But at the same time is a cult-hero status that came alongside with the inspiration of millions of people, not an obvious value in it’s own right and everlasting. Is the dark side in this case not the other side of the same coin? The answer remains somewhere in the middle. With Scream I want to overlap the genius Michael and the hunted game Michael.
The title is borrowed from the song Scream that he produced and performed with his sister Janet. This song and related video gives a psychedelic glance from his haunted and choking perspective.
Twee heugelijke feiten komen samen: 1- mijn serie, Remains Of Today, bevat nu 100 kleine kunstwerken (verbals en UFO’s) en 2- Galerie de Ploegh, waar ik sinds 2 jaar lid van ben, viert haar 75 jarig jubileum. Dit doet zij met een jubileumboek, een expositie Alle leden in beeld en exposities op diverse andere locaties waaronder museum Flehite, Archief het Eemland, en Het Rietveldpaviljoen waar ik mijn installatie Remains Of Today voor het eerst buiten mijn atelier muren laat zien.
Zielenroerselen van de kunstenaar is de titel van de expositie in het Rietveldpaviljoen en een quote van Gerrit Rietveld zelf.
‘Elke ware schepping verandert het inzicht, de eisen en de behoeften van de tijd en komt in botsing met nog heersende eisen en behoeften uit vorige perioden. Een schepping moet dus de plaats veroveren in plaats van te beantwoorden aan de geldende eisen en de noodzakelijkheid.’
Op basis van dit citaat leveren 32 kunstenaars, waaronder 2 jonge gastkunstenaars een onverwachte, bijzondere bijdrage met de nadruk op het experiment. Naast installaties en groter monumentaal werk, tonen zij series van kleiner werk.
Mijn installatie Remains Of Today en mijn bijzondere samenwerking met Ali Reza Tahoeni (A.R.T.). Ik heb vanaf 2018 gewerkt aan een reeks kleine kunstwerken die ik verbals en UFO (Unidentified Found Objects) noemde. Bij de eerste 50 dacht ik dat de reeks voltooid was maar dat bleek niet zo te zijn. De objecten die ik bleef vinden op straat en de teksten die in mijn hoofd bleven opkomen moesten steeds opnieuw dat kleine canvas podium hebben. Nu ik de 100 heb bereikt, liggen de eerste 5 (100+) alweer klaar. Het voorziet kennelijk in een behoefte van mij.
Ali Reza (muzikant, producer), ken ik al een jaar of 10, we hebben elkaar leren kennen in jazzcafé Jazzy Jam, waar ik hobby DJ was en hij met zijn vrienden kwam ontspannen. We deelde de liefde voor muziek. Nu, jaren later delen we hetzelfde atelier gebouw en blijkt ook de liefde voor beeldende kunst. Ali is geïnspireerd geraakt door de verbals en UFO’s en heeft het illustere plan opgevat om bij alle werken een muzikale compositie te maken. Nu ik dit schrijf zijn de eerste 5 composities al een feit. Er liggen ideeën over wat we met deze bijzondere cross-over willen gaan doen in de toekomst. Maar we willen er ook nog geen enkele druk op zetten. Deze zijtak van Remains Of Today is er uit enthousiasme en plezier aan geroeid en dat is de basis. Toch is het de bedoeling de eerste tracks toch ten gehore te brengen bij de expositie in het Rietveldpaviloen. Dus een extra reden om deze expositie te bezoeken.
Geopend van 22 oktober t/m 8 november 2020. Rietveldpaviljoen – Zonnehof 8 – 3811 ND Amersfoort – www.033fotostad.nl
75 jaar De Ploegh – alle leden in beeld. In Galerie de Ploegh is een overzicht van alle leden tijdens de grote expositie in onze galerie. Naast bekende grafiek, ontdek je ook keramiek, fotografie en schilderkunst. Kunstenaars komen elkaar in de galerie tegen, wat zorgt voor interessante cross-overs. We tonen de diversiteit en verscheidenheid die er binnen de kunst is. Gedurende de expositie zijn kunstenaars aanwezig voor een meet & greet. Mijn inbreng voor deze expositie is Fuss & Feathers (verbal no. 78) uit de Remains Of Today serie. (zie foto)
Geopend van 26 september t/m 8 november 2020. Galerie de Ploegh – Coninckstraat 58 – 3811 WK Amersfoort – www.deploegh.nl
(English)
Remains Of Today (100) on display at the Rietveldpaviljoen, Amersfoort
Two memorable facts combined: 1- my series, Remains Of Today, contains now 100 small artworks (verbals and UFO’s) and 2- Gallery de Ploegh, ( member since two years) is celebrating her 75 year anniversary. She celebrates with a special edition annersarium book, an (all members) Alle leden in beeld exhibition and exhibitions on several other special locations as museum Flehite, Archief het Eemland, and Het Rietveldpaviljoen. In the last mentioned location I showcase my installation Remains Of Today for the first time outside my atelier walls.
Zielenroerselen van de kunstenaar (Soulsearchings of the artist) is the titel of the exhibition in the Rietveldpaviljoen and a quote by the famous Gerrit Rietveld.
‘Each true creation changes the perception, the demands and needs of the time and collides with the still ruling demands and needs of earlier periods. A creation has to conquer instead of answer to the mainstream demands and urgency.‘
On basis of this quotation, Ploegh artist, amongst them two young guest artist, provide unexpected special contributions with the accent on experiment. Besides installations and larger monumental works smaller works will be shown too.
My installation Remains Of Today and my special collaboration with Ali Reza Tahoeni (A.R.T.). Since 2018 I have worked on a series of small artworks. I named them verbals and UFO’s (Unidentified Found Objects). When the series reached 50 pieces of art I thought that the series was completed. But the objects that I kept on finding in the streets and the lines cluttering my head still needed that small canvas podium. Now I reached 100 artworks The first 5 (100+) are already waiting to be shown too. It obviously fulfilles a need for me.
Ali Reza (musician, producer), I have known him for approx. 10 year. We got to know each other in Jazz Cafe Jazzy Jam, where I was a hobby DJ at the time and he was chilling with his friends. We shared the love for music. Now years later we share the same workspace and it appears that we also share the love for visual arts. Ali got inspired by the verbals en UFO’s and got this ambitious idea to make musical compositions for all 100 artworks. Even when I write this 5 compositions are already created . There are some ideas about the future outcome of this special cross-over collaboration. But we don’t want to put any pressure on this proces of pure creativity. This side branch of Remains Of Today emerged out of enthusiasm and fun, that is the basic principal. Still, we have the intention to perform the first 5 tracks at the exhibition at the Rietveldpaviloen. So one extra reason to visite!
Exhibition is open from 22 oktober t/m 8 november 2020. Rietveldpaviljoen – Zonnehof 8 – 3811 ND Amersfoort – www.033fotostad.nl
Acryl op canvas 120/90cm 2020. Zelfportret. Onderdeel van de Brave New World serie
Mind The Gap (1970-2020)
Bij deze presenteer ik mijn laatste schilderij uit de serie Brave New World, ‘Mind The Gap’. Dit is het jaar dat ik 50 ben geworden (24-08-70). Ik heb de traditie dat ik eens in de zoveel tijd een zelfportret maak. Meestal naar aanleiding van een sleutelmoment. 50 is zo’n sleutel moment. Wat je hier ziet is mijn veel jongere zelf in een schommel, Ik was± 3,5 jaar oud. Ik houdt de halsband van onze boxer Vesta goed vast. Ik sluit niet uit dat mijn ouders dit zo geënsceneerd hebben. Maar ik nam mijn taak serieus, dat kan je zien aan mijn vastberaden blik. Wij woonden toen nog in Scharwoude (Noord Holland).
Seventies
Met de foto die hier model voor heeft gestaan, ben ik al mijn hele leven vertrouwd en sinds vorig jaar heb ik zelf het origineel thuis. Ik ben altijd gefascineerd door vooral oude foto’s want het is in feite gestolde tijd. Het waren dus de jaren 70, de tijd dat mijn ouders er hip uit zagen met bloemrijke jurken, grote zonnebrillen, sandalen, (bakke) baarden en snorren. In die tijd droeg ik veel zelf genaaide creaties van mijn moeder. Mijn ouders noemde zich zelf geen hippies want daar deden ze niet aan, maar waren gewoon kinderen van hun tijd. Ik ook.
Ik voel me nog verwant met de 70ties, misschien wel omdat dat een grote ommekeer was in hoe een samenleving eruit kon zien. Geen keurslijven en van dat stijve maar vrijheid, geen conservatisme maar optimisme, de wereld zou alleen maar mooier worden. Onbegrensde creativiteit op kunstzinnig, muzikaal en spiritueel vlak. Zo probleemloos waren de seventies helemaal niet maar dat was wel de vibe die er bij hoorde.
Nee, zelf had ik daar natuurlijk geen idee van ik moest de wereld nog ontdekken maar ik denk wel dat je onbewust wordt gevormd door de tijd waarin je geboren bent.
2020. Time flies when you’re having fun. We zijn 50 jaar verder. Niet alleen maar fun. Maar waar ik nu sta ik voor mij een prettige plek. Ik dacht als twintiger dat het rond deze tijd wel een beetje gedaan zou zijn. Maar op je 50eligt de hele wereld alsnog voor je open ligt en is er nog ontzettend veel te ontdekken en te leren. Dat valt dus erg mee. So far so good wat mij persoonlijk betreft.
Deze tijd 2020, is een tijd van ongelimiteerdheid en extremen. Ik ben, leef hier en heb het getroffen. Maar als ik mijn blik naar buiten richt voel ik onbehagen. Het optimisme van de jaren 60, 70, 80 is omgeslagen in super realisme en ja ook cynisme. We weten alles, we zien alles, horen alles, we hebben toegang tot alles, en daarnaast, we hebben alles, we willen alles, zijn we 24/7 bereikbaar en hebben we nog nooit zoveel ‘vrienden’ gehad als in het digitale tijdperk. Het levert per saldo niet perse een mooier of intelligenter menstype op. Althans, zo lijkt het. Kijk maar naar de vele succesvolle populistische politieke leiders. Dit gaat de eeuw zijn van er op of eronder. Voor veel flora en fauna is het al eronder. Zo angstaanjagend snel. In mijn duisterste gedachten rennen we als lemmingen met zijn allen het ravijn in. We weten beter maar het is zo moeilijk afscheid nemen van alle verworvenheden ook al kost ons dat de kop. Als kunstenaar worstel ik met dit gegeven en zoek ik steeds naar wegen om mijn kunstenaarschap in te zetten voor dialoog en introspectie. Verder reikt het kunstenaarschap (nog) niet
Deze foto ademt wat mij betreft echt de 20eeeuw uit. Een klein 21eeeuws-detail heeft zijn weg gevonden in het beeld. Een moderne interventie zeg maar, de oortjes. Wie mij kent weet dat ik geen oortjes heb, laat staan een smartPhone. Ik haast me er bij te zeggen dat, dat dus en keuze is, een statement. Ja hoor ik kan prima meekomen met de digitale wereld maar kies er voor autonome keuzes te kunnen blijven maken. Als kind voortgebracht door de spreekwoordelijke ‘Flower Power’ generatie zeg ik dan maar laat mij onafhankelijk en vrij zijn, dat is mijn grootste bezit.
Overzicht Brave New world
Overzicht zelfportretten
Mind The Gap (1970-2020)
(English)
Acrylic on canvas 120/90 cm 2020. Self-portrait. Part of the Brave New World Series
Hereby I present my latest artwork, painting from the Brave New World Series, ‘Mind The Gap’. This is the year I turned 50 (24-08-70). I traditionally paint a self-portrait every now and then, mostly in response to a key moment. Becoming 50 is such a key moment. Meet my much younger self in a swing, 3,5 years old. I am holding the collar of Vesta, our boxer dog. I imagine my parent’s staged it. But I took my job seriously, you can tell by the determined look on my face. At the time we lived in Scharwoude (North Holland).
Seventies
I am quite familiar with the photo that I used for this painting; it runs in our family for a while. The original photo came in my possession last year. Older pictures always fascinate me because it is in fact frozen time. That was the seventies, the age that my parents looked cool with flowery dresses, huge sunglasses, sandals, sideburns, beards and moustaches. I was mostly dressed in my mother’s creations. My parents did not see themselves as hippies, they were not into that, but they were children of their time. Me too.
I still feel strongly related to the seventies; it might be because of the big social changes that coloured that era. No straight jackets, no stiff upper lip but freedom, no conservatism but optimism. The world would only become better and more beautiful. It seemed a world of unlimited creativity, musicality, artistry and spiritually. Of course the seventies were not that uncomplicated, but it had that vibe.
No, me, I had no idea. I was about to get to know the world and just started discovering a bit. But I do believe you get tinted and shaped by the age you were born in.
2020. Time flies when you’re having fun. And, here we are, 50 years has gone by. Not only fun. But from this point I feel rather hunky dory. In my twenties I thought that the real adventure would be over at fifty. Au contrary, the world is still there to explore and to learn from. It never stops. Not so bad at all. So far so good what my personal life concerns.
This era 2020 is one of limitlessness and extremes. I am and I live here, I am fortunate. But if I point my scope on the outer world I feel discomfort. The optimism of the sixties, seventies and eighties is capsized into super realism and cynicism. We know everything, we see everything, we hear everything, we have access to anything and besides we have it all, we are in reach for 24/7 and never before have we had so many friends as in this digital age. On balance, it did not result in a more beautiful or intelligent human being. However, it appears so. Check out all these successful populist political leaders of today. In my opinion, this is the era of staying up or going down. Lots of flora and fauna are going down as we speak, with the freighting speed of light. In my at most sinister thoughts we are running into the gap like lemmings. We know what we should do but it’s so damn hard to let go of all our gains, even if it means our own downfall. As an artist I struggle with this given fact. I search for ways to intervene by dialogue or introspection. That is as far as artistry goes I’m afraid.
This picture exhales the twenties century if you ask me. A small 21th century detail found it’s way into the image, a modern intervention namely earplugs. Anyone who knows me, knows I do not own plugs or even a smartphone. I hasten to say, it is a matter of choice, a statement. Yes! I am totally up to date digitally but I choose to keep making autonomous choices. As a child spawned from the proverbial flower power generation I say, let me be free and independent, that is my greatest asset.