Mijn 3d portret van Mondriaan- M Stands 4- is een jaar lang te bewonderen naast de mooie buste van ‘good old Pete’, in het Mondriaanhuis te Amersfoort. Het Mondriaanhuis viert 150 jaar Mondriaan. Dus zeker de moeite waard om een keer voor naar Amersfoort te gaan en dit mooie museum te bezoeken.
Ik kan er natuurlijk heel casual over doen maar eerlijk is eerlijk, dit vervult mij met enige trots!
MSTANDS4 @ Mondriaanhuis- tijdens Mondriaan 150- 2022
My 3d portrait of Piet Mondriaan- M Stands 4- is exhibited a the Mondriaanhuis in Amersfoort., shoulder to shoulder with i a buste of ‘good old Pete’. The Mondriaanhuis celebrates 150 year Mondriaan. Most definitely worthwhile to pay a visit. to this museum in Amersfoort.
I can act casual about it but to be honest, this fills me with certain pride!!!
MSTANDS4 @ Mondriaanhuis- tijdens Mondriaan 150- 2022
We bevinden ons op een roltrap (lees: escalator) van een Londonse metro (ik denk Kings Cross) station, 2019.
De menigte wordt efficiënt door verkeersruimtes, langs platforms en naar verschillende niveaus gemanaged. Binnen deze beperkte ruimte zijn, op of neer, naar links of naar rechts de enige vragen gesteld en de enige keuzes om te maken, het simpele leven. Echter, kleine vragen kunnen grote consequenties hebben. Het is makkelijk om de weg kwijt te raken.
De staande statische reizigers worden voortbewogen op een perpetuum trap. Eén trap naar de hemel en een ander naar midden aarde, net als Dante’s Goddelijke komedie.
Deze hele omgeving doet mij denken aan een industriële lopende band. Een lopende band van poppen. Kleine doorsnee plastic torso’s in afwachting van een ontmoeting met hun lichaamsdelen ergens in het proces. Hoofden, armen, benen, haar en ogen worden er systematisch opgeschroefd en op gelijmd totdat uiteindelijk ook de naakte schaamte wordt bedekt met schattige poppen kleren. De lopende band komt tot een eind zodra het perfecte complete en betere speelgoed personages zijn geworden. Klaar om te rock en dollen in hun kunstmatige poppen levens.
Maar wat doet de haai hier? Wat staat hier te gebeuren? Wat escaleert hier op de escalator?
Escalator 2021
(English)
Acrylic on canvas 120/80 cm 2021
Hereby I present to you my latest artwork – painting, Escalator
We find ourselves on an escalator (probably Kings Cross) of the London Underground 2019.
The crowd is efficiently managed through stretched traffic spaces, platforms and levels. Within this confined space, going up or down, turn left or right are the only questions asked or choices to make, the simple life. However little questions can have big consequences. It’s easy to get lost along the way.
The queued and static passengers are transported on a perpetual stairway. One stairway goes to heaven and another to middle earth, just like Dante’s Divine comedy.
This whole scenery makes me somehow associate it with an industrial assembly line, an assembly line of dolls. Plain little plastic torsos are waiting to meet its body parts somewhere along the line. Heads, arms, legs, hair and eyes are screwed and clued on systematically and finally its naked shame is covered in cute doll clothes. The assembly line comes to an end as soon as it becomes a complete and perfectly enhanced toy personality. Ready to rock and doll in their artificial lives.
But what is the shark doing there? What is going down here? What escalades on the escalator?
Painted Past Dissolves Into Present- print on canvas 180 X 120 x 4 cm
Het was 12 oktober 2021 en ik had die mijn solo expositie in Groningen uitgeruimd. 192 kleine werken, 3 beelden en 10 schilderijen kwamen retour. Mijn atelier stond ineens helemaal vol met werk wat er eerder ook al stond maar na een afwezigheid van twee maanden extra aanwezig was. Mijn atelier voelde te klein en ineens voelde ik een diepe behoefte om schoon schip te maken zodat er letterlijk weer ruimte zou komen voor nieuwe werken en ideeën. Die ideeën hoeven natuurlijk in principe slechts in mijn hoofd te bestaan maar hebben toch de neiging te stagneren als de werk fysieke ruimte te vol is. Dan wordt het in mijn hoofd ook te vol. De eerste opruimronde was vrij vanzelfsprekend. Dingen die van nature in de weg staan maar eerder aan het oog onttrokken werden heb ik radicaal opgeruimd, weggegooid en geordend. Maar er was ergens een geest van opruimwoede uit de fles en die was daarna nog niet tevreden gesteld.
Ik moest dieper gaan, dieper dan tot nu toe gedurfd. Ik ben qua atelier misschien wel 7 keer verhuisd. Telkens stond ik dan met oudere werken in mijn handen. Vaak zwaar want gemaakt op MDF. Dan besloot ik om een atelier sale te houden, of om wat werk aan liefhebbers weg te geven. Soms met spijt. Zo bleef er wel steeds minder aan de strijkstok hangen, maar er bleken toch nog aardig wat oudere werken over.
Nu was dan het moment gekomen om afscheid te nemen van iets waar ik ooit met liefde aan gewerkt heb. Ik ben vrij rücksichtslos te werk gegaan en heb een aantal werken aangemerkt om op te lossen in vergetelheid ( :. Ik heb ze eerst overschilderd met een laag latex om ze daarna in stukken te zagen en af te voeren.
Aangezien dit een bevrijdend maar toch ook emotioneel beladen moment was wilde ik dit markeren met een symbolische visuele hommage aan al deze werken te samen. Dit heeft deze digitale collage van alle vernietigde werken voortgebracht, getiteld; ‘Painted Past Dissolves In Present’. Een wedergeboorte van een geschilderd verleden in nieuwe vorm.
Painted Past Dissolves Into Present
(English)
Painted Past Dissolves Into Present- print on canvas 180 X 120 x 4 cm
Painted Past Dissolves Into Present….
It was October 12, 2021, the day I cleared and returned artworks from my Groningen solo exhibition. 192 small artworks, 3 sculptures and 10 paintings returned to home base. My studio was packed with works that belonged there earlier, but this time they occurred more present after an absence of two months. My studio felt too small and suddenly I felt the deep need to clean up to create space for new works and ideas. Idea’s only need space in my head but they also have this tendency to stagnate if the physical workspace is too cluttered. In cluttered spaces the brain gets misty too. The first cleaning round was self-evident. I radicially sorted out and cleaned things that are naturally in the way on a regular basis. But the genie of cleaning frenzy ghosted out the bottle and was not yet satisfied.
I had to go deeper, deeper than I dared to go before. I moved from studio to studio on 7 occasions. Each time re-locating these older works. Heavy works too since they were painted on MDF. Back then I decided to start a studio sale or to give it away to some enthusiasts, at times with regrets. This way less and less remained on the string but still quite some remained.
Now, 2021, this was the moment to say farewell to artworks I once intensely worked on. I choose this rücksichtslos routine, and selected a few works to dissolve into oblivion. First I painted them over with white wall paint and second I sawed them to pieces and disposed it.
As this was a liberating but also emotionally charged moment I needed to mark it with a symbolic visual homage to all these works together. Finally, it resulted in this digital collage that I called ‘Painted Past Dissolves In Present’, a renaissance of a painted past in a new shape.
Bij deze presenteer ik FAME-audio video experience no.10 (for English scroll down)
FAME Audio video experience no.10 This video is part of the greater art installation of ‘Remains Of Today’. CLICK IMAGE FOR ENTIRE VIDEO
Deze video is onderdeel van een grotere kunst installatie getiteld ‘Remains Of Today’.
Deze video neemt je mee naar ‘life’ in de letterlijke , fast lane, (de Zuidas, Amsterdam). Dit verkeer wat voorbij raast is vastgelegd terwijl ik op de trein stond te wachten. Dit werd het décor of de achtergrond voor de verstomde maar overduidelijk pratende Andy Warhol. Ondanks dat zijn beroemde woorden over roem nooit op bewegend beeld zijn vastgelegd bewegen zijn lippen toch suggererend dat hij deze woorden spreekt. Daarna voer ik David Bowie ten tonele, op een catwalk, als een omhooggevallen diva die geagiteerd zijn/haar lippenstift over zijn/haar wang uitsmeert, als het perfecte rolmodel om deze Warhol statement te ondersteunen. En er is een kleine verrassing in de outro.
Ik heb deze beelden heel postmodernistisch gestolen uit de video, Boys Keep Swinging en een interview met Andy Warhol, niettemin het droste-effect, is het (video) kunst in haar eigen recht. Dit is een van de voordelen van deze postmodernistische tijden.
Dit kan gezien worden als zowel een hommage aan beide mannen als een kritische noot over onze hedendaagse samenleving.
Remains Of Today is een serie van meer dan 100 kleine communicerende kunstwerken. Gemaakt van onder andere straatafval. Muzikant en producer Ali Reza Tahoeni a.k.a. A.R.T. heeft de soundtracks gemaakt bij de individuele kunstwerken. Om het te completeren heb ik er dan weer een videoclip bij gemaakt. Mijn stem die Fame zingt is een speciale feature in deze video.
Deze video is gebaseerd op het kunstwerk Fame (verbal 10) en het verhaal gaat als volgt:
Fame (makes a man take things over)
De subregel “Makes a man take things over” is tevens ontleent aan het refrein van het zelfde nummer. Dit is een combinatie van beelden, tekst en een parallel naar Popart- kunstenaar, en Bowie vriend, Andy Warhol. Zijn statement ‘In the future everyone will be (world) famous for 15 minutes’, blijkt met terugwerkende kracht de spijker op zijn kop. Was Warhol een visionair?
En had hij toen enig idee van de omvang van dit concept in de echte wereld? Hebben wij dat eigenlijk?
Hereby I present Fame – audio video experience no.10
FAME Audio video experience no.10 This video is part of the greater art installation of ‘Remains Of Today’. CLICK IMAGE FOR ENTIRE VIDEO
This video is part of the greater art installation of ‘Remains Of Today’.
This video takes you to life on a literal, fast lane, (de Zuidas, Amsterdam). This ‘traffic rushing by’ was captured while I was waiting on my train. This became the stage or background setting for a silenced but obviously talking Andy Warhol. Although his famous words about fame are never recorded, his lips are moving and suggesting he is preaching these words. Second, David Bowie, walking the catwalk as a ‘stuck up’ diva, agitated, wiping his lipstick all over his face, was the perfect role model to accommodate this Warhol statement. And there is a little surprise in the outro…
I stole these images in a very post-modernistic way, from the video clip Boys Keep Swinging and from an interview with Warhol, and nonetheless the droste-effect, again, it is art in its own right. This is one of the benefits of making art in postmodern times.
This can be seen as a tribute to both men and a critical remark on contemporary society at the same time.
Remains Of Today is a series of more than 100 small communicating artworks made from (street) litter. Musician and producer Ali Reza Tahoeni a.k.a. A.R.T. made soundtracks of the individual artworks. To finalize it I made videoclips to accommodate these soundtracks. One special feature in this video is that I am the voice who cries Fame.
This video is based on the artwork Fame (verbal 10) and the story goes like this:
Fame (makes a man take things over)
Inspired by the eponymous song – Fame- by Bowie. The sub sentence: “Makes a man take things over” is a quote from a chorus line from the same song. This is a combination of images and text. And there is a parallel to pop art artist, and Bowie friend, Andy Warhol. Warhol’s statement “In the future everyone will be (world) famous for 15 minutes”, seems spot on in hindsight. Was Warhol a visionary?
Did he have any idea of the magnitude of this concept in the here and now? Do we, really?
Met trots presenteer ik het in eigen beheer uitgegeven boek Remains Of Today! Dit boek bevat een overzicht van de eerste 100 kunstwerken uit de Remains Of Today serie. Het is tweetalig : Nederlands en Engels
I proudly present my recent independently published Book to you! It is called Remains Of Today. This book contains an overview of the first 100 artworks of the art installation Remains Of Today. It is bilingual: Dutch and English.
AR(T) tour 038 is een nieuw initiatief van ‘Pink Unicorn’ en brengt kunst en nieuwe techniek samen in een Augmented reality tour- Dat wil zeggen de kunstwerken zijn fysiek aanwezig maar de kunstenaar is virtueel, middels augmented reality, aanwezig en verteld het verhaal bij het kunstwerk. De virtuele persona is op te roepen middels een QR code in het raam. Mijn werk, de installatie Remains Of Today hangt bij Kledingwinkel Van Uffelen in de Luttekestraat Zwolle
Compilatie van de inrichting van de installatie Remains Of Today bij kleding winkel van Buffelen – Luttekestraat, Zwolle
Het Land Der Blinden- Digitale foto bewerking – 2020
Aanleiding voor dit werk was de Zwolsche PROTO expositie/kunstroute met als thema ‘Binnenste Buiten’. Deze expositie is te bezoeken van 26 juni t/m 5 juli op diverse locaties n de binnenstad van Zwolle. Mijn werk is te zien in Het Maagjes Bolwerk (9e raam van links).
Mijn werk het Land der Blinden verwijst letterlijk naar het spreekwoordelijke binnen en buiten door de blinden die binnen van buiten scheiden. In dit geval zijn de blinden ook nog half doorlatend waardoor het geen zich buiten afspeelt deels aan het oog onttrokken wordt. En, wat blijft aan het oog onttrokken?
Dit werk sluit aan op een eerder werk wat ik ingezonden heb voor de digitale expositie Stilleven van de Stadkamer getiteld Luxe = Flex.
Raambedekking, jaloezieën, luxaflex blijken voor mij kennelijk de ideale vertaalslag om deze periode te kenmerken.
In het land der blinden, zo weet iedereen, is eenoog koning. Ook dat vind ik passend in een crisis met ongekende onzekerheden. Meningen zijn er genoeg maar helpen die in dit geval of zijn het de termieten die de laatste stoelpoot onder de eensgezindheid weg eten? We moeten ons zelf een weg banen door feiten, nepfeiten, ongewenste feiten en wishful thinking. De mens is geneigd naar opportunisme en het nieuws wat hem het beste past kan zomaar ook het meest waar zijn en is eenoog plotseling koning.
Het Land Der Blinden (English)
Hereby I present ‘Het Land Der Blinden’ (In the land of the blind, the one-eyed man is king)
Digital manipulated photo foto on foam: 120/48 cm
Het Land Der Blinden- Digitale foto bewerking – 2020
The direct cause for this work was the PROTO exhibition/ art-route in ”Binnenste Buiten’ (Inside Out) in Zwolle. You can visit this exhibitions from 26th June till 5 July on various locations in the city centre of Zwolle. My work is to be seen at the Maagjes Bolwerk (9th window from the left)
My work ‘Het Land der Blinden’ refers literal to the blinds that separate the in from the outside world. In this specific case the blinds are half transparant, half opaque in order to mask parts of the outside activity to the eye. And, what remained unrevealed for us?
This work Matches up to an earlier work I submitted to a digital exhibition titled ‘Stilleven’ by the Stadkamer, Zwolle. This work was called Luxe = Flex. This title and subject referred to the brandname Luxaflex, an household name for blinds too.
So, window-dressing, blinds and louvers are obviously the ideal translation to characterize this period in time for me.
In the land of the Blinds, as every one knows, the one eyed man is king. For me this metaphor fits this crisis with all of her insecurities. Opinions are wide spread and found everywhere but are they much of use or the termites that eat the last leg from underneath the chair of consensus. We need to navigate trough facts, fiction, fake news and wishful thinking. Mankind is tempted to oppertunism and the news that suits the best might as wel be the most true. This could easily paves the path for the man with one eye to steal the crown.
De serie Remains Of Today (bestaande uit verbals en UFO’s die ik gemaakt heb gedurende 2019> 2020) is de 60 stuks gepasseerd. Het totaal kunstwerk wordt steeds lijviger en er valt steeds meer in te ontdekken.
Remains Of Today > 60! De serie Remains Of Today (bestaande uit verbals en UFO’s die ik gemaakt heb gedurende 2019> 2020) is de 60 stuks gepasseerd. Het totaal kunstwerk wordt steeds lijviger en er valt steeds meer in te ontdekken. 60 kleine kunstwerkjes opgebouwd uit gevonden teksten (verbals) en definieerbare en ondefinieerbare gevonden objecten (UFO’s) Inmiddels ben ik al weer hard op weg richting de 70.
Ik licht de laatste 5 kunstwerkjes tot 60 hieronder nog even toe:
Crossroads- verbal no 56- 2020
flexible stof en schoenveter op hout- 30 x 30 cm. Onderdeel van de Remains Of Today Serie.
Art (verbal no. 57) 2020
letter plak folie, zinc wit en tape rose en wit op canvas. 30 x 30 x 3
Framed (verbal no 58- UFO no. 18.2020
plastic raster-vormeg gevonden object en potlood op canvas op houten frame. 30 x 30 x 3- onderdeel van de Remains Of Today serie
Horizon (verbal no 59) 2020
tape, schuurpapier, dekzeil, toilet-seal banner- touw en snoer op canvas en houten frame. Onderdeel van de Remains Of Today serie
Best Bud (verbal no. 60) 2020
Flexibele stof met kleur test en ondergoed verpakking op houten paneel op houten frame, 30x 30 x 3. Onderdeel van de Remains Of Today serie
56- Crossroads – verbal no.56 (UFO 17). Een crossroad, kruising is een letterlijke en een overdrachtelijk plek om keuzes te maken. De simpelste vorm is rechtdoor, links of rechts. Een keuze die naar aanleiding van een eerder gekozen bestemming gemaakt wordt. De overdrachtelijke vorm heeft vaak te maken met grote levensvragen. Ga ik door op de ingeslagen weg of neem ik een afslag is dan vaak verbonden met onderliggende vragen als; Vind ik mijn baan of relatie nog bevredigend? Wil ik een nieuw avontuur aan gaan? Maar op metaniveau, de mensheid, kan het ook de vraag zijn of het ingeslagen pad der vooruitgang ons verder gaat brengen of zelfs houdbaar is. Dan vraagt een afslag om moed.
57 ART- Verbal no 57. Rest folie tekst van eerder kunstwerk – To Me Or Not To Me (Stardust), roze schilders tape en witte acryl op ongeprepareerde kaasdoek.30x30cm. Het woord kunst als kunstwerk. Een soort droste effect. Er is een goeie reden om het woord ART-( kunst) even in de spotlights te zetten. Kunst is altijd aan onderhevig aan erosie. Het moet verdedigd worden tegen het onterechte toe-eigenen. Het moet zichzelf verdedigen voor haar bestaansrecht, en tegen vervlakking in een vlakke wereld. Dat terwijl de kunstenaar zelf, de schepper zich op dagelijkse basis moet wapenen tegen anti kunst cynisme en de verleiding van het commerciële dan wel nakende armoede, zowel geestelijk als fysiek. Kunstenaar zijn in deze tijd is geweldig en vreselijk in een. Er is zoveel beeld concurrentie dat de subtiele stem bijna niet meer wordt gehoord. Er is zoveel commercie dat de scheidslijnen diffuus dreigen te worden. Kunstenaar en dichter Lucebert schreef het al “alles van waarde is weerloos”, daar voeg ik aan toe; “maar waard om voor te vechten”
58 Framed. Verbal no 58 UFO no18.
Collage: plastic object of unknown origin of purpose. (found @ de Grote Voort, Zwolle) and pencil on gesso primed canvas on a wooden frame.
Part of The Remains Of Today series.
Framed, as in a framed artwork, framed: as in your caught. Everything seems framing these days, positive or negative framing. I grew up to believe that others mostly determine how you are valued. Making your self a key subject and advertising your personal life is a relative new phenomenon. The creation of a digital alter ego, a perfect version of the imperfect mortal vulnerable one. Every step of the way is self-controlled and moulded for the public eye. One could say that framing is kind of a simple and foremost a flat representation of someone or something. By lack of real interest or in-depth inquiries, a quick draft of someone, and what he or she stands for is quickly made, just like simple judgements.
59- Horizon Verbal no.59. Tape, roze, zwart, wit, afdekzeil, geel schuurpapier, touw, roze snoertje en hotel toilet-reinigingsbanner op canvas en lakverf op houten frame. De horizontale streep die de aarde van de hemel scheidt is magisch. Toekomst perspectief en het woord horizon worden vaak in adem genoemd. In de wetenschap spreken ze van een nieuwe horizon. Maar bij de Vikingen en of de Noormannen was de horizon de aanduiding van het einde van de wereld, iets waar je van af kon vallen. Een lijn tussen de onderwereld en het Walhalla.
60- Best Bud (Verbal no. 60). Ondergoed tasje en overblijfsels van flexibele stof , met kleur test, dat voor een ander project gebruikt is op hout. 30x30cm. Who’s your best bud, wie is je beste vriend? Buddy en buttocks gecombineerd maakt het woord bud. Een goed gekozen woordgrap door de maker van deze ondergoed tasjes. Je hebt natuurlijk maar één butt en die is altijd de beste want het is de jouwe. Een die altijd letterlijk achter je staat en hangt. Is bud, but eigenlijk mannelijk? Hoe zou het uitpakken bij damesondergoed versus vriendschap? Zou het dan booty of bum worden?. Of schuift het op naar andere rondingen? In dat geval zou de vriendschappelijke equivalent waarschijnlijk de bossom friend, boezem vriendin zijn.
De complete serie en alle losse verbals & Ufo’s + teksten zijn ook zijn ook te bekijken op:
The Remains Of Today series (verbals & Ufo’s made in 2019 > 2020 combined) is holding 60 artpieces now.. The sum of all small artworks is getting more and more extensive and leaves more and more to discover. 60 small pieces of art made from found text/characters, identified and unidentified found objects(UFO’s) In the meanwhile I am allready coursing at 70.
I will enlighten the latest 5 artworks to complete 60 to you:
Crossroads- verbal no 56- 2020
flexible stof en schoenveter op hout- 30 x 30 cm. Onderdeel van de Remains Of Today Serie.
Art (verbal no. 57) 2020
letter plak folie, zinc wit en tape rose en wit op canvas. 30 x 30 x 3
Framed (verbal no 58- UFO no. 18.2020
plastic raster-vormeg gevonden object en potlood op canvas op houten frame. 30 x 30 x 3- onderdeel van de Remains Of Today serie
Horizon (verbal no 59) 2020
tape, schuurpapier, dekzeil, toilet-seal banner- touw en snoer op canvas en houten frame. Onderdeel van de Remains Of Today serie
Best Bud (verbal no. 60) 2020
Flexibele stof met kleur test en ondergoed verpakking op houten paneel op houten frame, 30x 30 x 3. Onderdeel van de Remains Of Today serie
56- Crossroads- verbal no. 56 (UFO no 17).
Collage: leftover flexible fabric used for a unique- (due to Corona- non published)- swing design called ‘Vluchthaven’ and black shoelace on a wooden frame.
Part of the Remains Of Today series
A crossroad is a literal and metaphorical site to make choices. The simplest form is straight ahead, left or right. A choice that’s determined by an earlier made destination. The metaphorical form is a bit more complicated because it involves larger life questions. Will I continue the chosen path or will I take an exit. These choices are often connected to underlying questions such as; is my job or relation still satisfying? Is new adventure luring? But on a Meta level, humanity, there’s a more universal question whether our defined path of progression is sustainable and will move us forward? In that case any exit needs courage.
57 ART- Verbal no 57. Remains of foil from an earlier artwork ‘ To Me Or Not To Me’, pink tape and white acrylic paint on primed canvas on wooden frame. 30x30cm. There’s a good reason to put the word Art in the spotlights. Because art is subject to erosion it must be defended against unjust appropriation. It must defend itself for her right to exist and against flattening in a flat world. While the artist, the creator must stand up to anti-art cynicism and the temptation of commerce as remedy to imminent poverty, both physically and mentally. Being an artist in this time is awesome and dreadful at the same time. Day in, day out Images are pouring out in a constant flood to such extent that the subtle voice is easily overseen. Commerce rules and borderlines are getting vague. Dutch artist/ Poet Lucebert wrote, “ everything of value is defenceless”, I would add “ but worth fighting for;’
58- Framed- Verbal no 58 UFO no18. Plastic object of unknown origin of purpose. (Found @ de Grote Voort, Zwolle) and pencil on gesso primed canvas on wooden frame.
Plastic object of unknown origin of purpose. (Found @ de Grote Voort, Zwolle) and pencil on gesso primed canvas on wooden frame.
Part of The Remains Of Today series.
Framed, as in a framed artwork, framed: as in your caught. Everything seems framing these days, positive or negative framing. I grew up to believe that others mostly determine how you are valued. Making your self a key subject and advertising your personal life is a relative new phenomenon. The creation of a digital alter ego, a perfect version of the imperfect mortal vulnerable one. Every step of the way is self-controlled and moulded for the public eye. One could say that framing is kind of a simple and foremost a flat representation of someone or something. By lack of real interest or in-depth inquiries, a quick draft of someone, and what he or she stands for is quickly made, just like simple judgements.
59- horizon verbal no.59. Tape: pink, black, white, covering-sheet, yellow grinding paper, rope, pink wire and toilet-clean seat-banner & paint on canvas on wooden frame. The Horizontal stripe that separates heaven from earth is magical. Future perspective and the word horizon are often verbally used in one breath. In science they refer to new horizons. But the Vikings and Normans believed that the horizon was the proverbial end of the world, you could tip off. A imaginary line between the underworld and the Walhalla.
60 Best Bud (verbal no.60). Underwear bag and remains of flexible fabric with colour test used for another project on wood. 30x 30 cm. Who’s your best bud? Buddy and buttocks combined makes the word bud. A well-chosen gimmick created by the designer of the underwear bags. We only have one butt so it’s always the best because it’s our own, one that always stands or hangs behind you. Is a bud really a manly thing? What would it become with ladies underwear versus friendship? Is it bum or booty? Or does it shift to other curves? ? In that case the friendship equivalent would probably be; best bosom friend.
The complete series and all loose verbals and UFO’s with short stories are also to be found on: Singulart en Saatchi Art
75 jaar vrijheid zonder festivals, een surrealistische gewaarwording. Stilte in de stad.
13 jaar lang heb ik samen met collega kunstenaars kunstprojecten neergezet op het festival-terrein in Zwolle. Het festival begon in het centrum van de stad met de Michielskerk als middelpunt waar een x aantal kunstenaars thematisch doeken schilderden. Live, tussen het publiek. Dit was mijn eerste kennismaking met BFO (bevrijdingsfestival Overijssel) en Niek van der Sprong. De jaren hierna heb ik elk jaar deelgenomen aan wat je zou kunnen noemen, een kunstmanifestatie van meerdere kunstenaars .
In 2006 veranderde dat. De organisatiedruk en het managen van een dergelijke grote groep kunstenaars was een zware taak dus werd er besloten een kerngroep te formeren en die totale vrijheid te geven voor het creëren van een spraakmakend project. Dat betekende van het uitdenken van het concept tot het uitvoeren van de meest complexe installaties.
Vrijheidsgasten – Deze kerngroep bestond uit mijzelf, Mark van Enk, Gina Draaisma en Michiel van Bulk. We werden terzijde gestaan door Ryan Hoekman en Niek Van der Sprong. Ons eerste wapenfeit als collectief droeg de titel Vrijheidsgasten. Het festival was vanwege toenemende populariteit inmiddels van locatie veranderd. Ditmaal rondom het Thomas A. Kempis scholen complex.
90090005 mei project 2006.
Het concept; een box; van buiten zwart, van binnen wit. In de box werkten wij aan een ‘muur’ schildering van mensen in alle soorten en gezindten. Waar de gezichten zouden zitten zaten gaten. Als de festival bezoeker zijn hoofd door zo’n stak stond hij oog in oog met een andere bezoeker die ook naar binnen keek. Het gezicht van de kijker werd onderdeel van het kunstwerk. Dit project kostte maanden voorbereiding en werd aan het eind van de dag vernietigd. Een pijnlijk moment maar that was all in the game.
900Vrijheidsgasten- kunst-project- 2006- Gina Draaisma en Michiel Bulk.
2007- Liberty Is In The Eye Of The Beholder– Het tweede project als kerngroep met bovenstaande kunstenaars. Dit keer hebben we het landelijke, ietwat saaie 5 mei thema ‘ Vrijheid, grondrecht en veiligheid’ vertaald in een groot en universeel beeld namelijk het Vrijheidsbeeld!
Onder het motto: ‘Ones freedom is an other mans burden’.
We hebben hebben ‘Liberty’ dan ook geblinddoekt . Zo was ze blind zijn voor andere opvattingen, onrecht of wilde ze net als vrouwe Justitia blind zijn zodat zij haar argumenten zorgvuldig kon wegen, overwegen en afwegen. De Liberty paradox, wat is vrijheid en democratie? Is dat verlangen voor iedereen het zelfde? Kan je een ideaal ook ongewenst opdringen? We wilden het onderwerp scherp aansnijden, want dat was ook onze taak. Het resultaat:
Kunstproject Liberty is In the Eye Of The Beholder (sinking Miss liberty). Bevrijdingsfestival 2007- Wezenlandenpark, Zwolle
Liberty werd versterkt door het kunstwerk ‘Schimmen’ van Michel van Bulk.
2008 –Oog om Oog– Thema dat jaar ‘Vrijheid en Solidariteit’- Het festival heeft zich wederom verplaatst vanwege enorme populariteit. Ditmaal naar de plek waar het vanaf dat moment zou blijven, het Wezenlanden park. Mark, Gina en ik bleven het kern team maar ditmaal breidde we ons team uit met: Huib Steen, Marco Stoelwinder en Betty van Velzen. Oog Om oog was een multimediaal kunstproject waar we de ICT kennis van Huib hard nodig hadden. 13 laptops, 13 beamers, 100 bewerkte foto’s van Zwollenaren geprojecteerd op 13 ramen van het provinciehuis, Zwolle. Een digitaal monsterproject. Want de ogen van de portretten reizen door alle andere portretten heen. Waardoor niet alleen de gezichten op de ramen doorlopende veranderden maar ook de ogen verplaatste zich doorlopend. Zie sfeerimpressie hieronder,
Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image
Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image
Wat bij dit project erg jammer was dat het festival publiek al veel drank op had tegen de tijd dat het beeld goed zichtbaar werd in de avond. Het gevolg was dat het ondanks de drukte bijna niet opgemerkt werd door de aanwezigen.
2009- Mind Your Steps – Het kern team bestaat nu uit Mark en mij met beschikking over een hele groep vrijwilligers. In 2009 mochten we uitpakken. Er was extra budget want festival Zwolle zou de landelijke aftrap doen, MP Jan Peter Balkenende zou de opening verrichten. Dus er moest iets spectaculairs komen. En dat is er gekomen.
Het doel van het kunstproject was het publiek van het festival onderdeel laten worden van een ‘vrijheidsgedachte’ en ze zo op een speelse manier te confronteren met de vraag hoe belangrijk vrijheid en vrijdenkers zijn welke verantwoordelijkheid vrijheid met zich meeneemt. De opdracht voor het deelnemende publiek was om een vlag met een van de 99 portretten van een vrijdenker te dragen en deze te plaatsen op de loopbrug van 135 meter lang. Onderweg liepen ze over allerlei tegenstellingen op de vloer van de brug. Door steeds een keuze te maken kwam je verder. Tegelijkertijd werd het publiek de gehele route begeleid door een soundscape van historische speeches. Zie sfeerimpressie hieronder:
Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image
De soundscape is speciaal voor het project door mijn broer en muzikant Jules Otto gemaakt.
Ook deze installatie werd naar maanden voorbereiding en een week met man en macht opbouwen aan het eind van dag afgebroken. Er gebeurde nog iets opmerkelijks, al die jaren was ik min of meer onaangedaan door de drukte. We konden ons als medewerkers makkelijk terug trekken en waren vaak de hele dag aan het werk. Nu zat het meeste werk voorafgaand aan. Gedurende de dag zou het vooral een interactief object voor het publiek zijn. Na de opening, waarbij we samen met een zware delegatie overheidsbekleders en MP Balkenende de brug moesten openen gevolgd door een stoet camera’s, konden we ontspannen. Op dat moment zag je het festival terrein vollopen met bezoekers. Het leken wel mieren. Het overviel me dusdanig dat ik me een aantal uur totaal heb onttrokken om vervolgens aan het eind van de dag pas weer mijn gezicht te laten zien. Gelukkig hadden we een geolied team aan vrijwilligers die de bezoekers toegang verschaften op de brug.
2010- Met Voeten Getreden– We dachten dat Mind Your Steps het meest omvangrijke project was ooit. Maar 2010 stond in het teken van 65 jaar bevrijding. Er moest wederom uitgepakt worden. Het team: Mark van Enk en Ik.
Het het delfsblauwe wandtegeltje was uitgangspunt voor het kunstproject Met voeten getreden . Ons idee was het bekende tegeltje te vervangen voor een stoeptegel en de tegelspreuk te vervangen voor korte gezegdes of qoutes uit de hele wereld aangevuld/ingevuld met een ontwerp van 65 kunstenaars. 800 stoeptegels kwamen in een traject rond de stadsgracht van Zwolle. Het kleurrijke project is gedragen worden door de Zwollenaren zelf doormiddel van kunsttegel adoptie.
50 Overijsselse/ Zwolse kunstenaars en 15 Overijsselse/ Zwolse prominenten werden gevraagd hun bijdrage te leveren aan dit project.
Het tegelproject bestond uit 65 kunstbeelden op het formaat van een stoeptegel en sloot aan op het 5 mei thema 2010: “Vrijheid Wereldwijd”.
Helaas bleek de route niet bestand tegen de tand des tijds. De tegels zouden een levensduur van 10 jaar hebben maar bleken in de praktijk veel kwetsbaarder o.a. onder invloed van vocht en strooizout. Het heeft het project ook de nodige kritiek opgeleverd na afloop maar wat overeind blijft is de mooie verbinding die er gelegd is tussen kunst en de Zwolse inwoner, de straat poëzie die letterlijk onder de voet gelopen kon worden en de prachtige vrijheidsgedachtes en beelden die op de stoeptegels terecht zijn gekomen en die vervolgens door velen zijn gelezen al wandelend langs de mooie Zwolse Stadsgracht. Dus voor de tijd dat het heeft geduurd, een waardevol project en eeuwig zonde dat het imago van dit project wat besmeurd is geraakt door de korte levensduur van de tegels.
2020_ Henk Heideveld spuit filosofische teksten over God v.s. Kunst op de lege witte tegels van het project Met Voeten Getreden. De route heeft haar betekenis weer gekregen!
2011 Vlucht050511– een macaber spel- Team: Mark van Enk en ik.
Citaat uit de Stentor “Tussen de etende, drinkende en hossende menigte is er op het Bevrijdingsfestival ook aandacht voor bezinning. Twee vrouwen en hun kinderen spelen onverstoorbaar het spel Vlucht 050511, ofwel Kruip in de Huid van een Vluchteling. Een soort ganzenbord voor gevorderden waarbij je zo snel mogelijk asiel in Nederland aanvraagt. “Een familielid is getroffen door genocide. Genocide? Wat is dat? Je moet lekker twee beurten overslaan.”
We wilden dit jaar iets doen binnen de grenzen van het festival-terrein. Van groot , groter , grootst weer terug naar de menselijke maat. Speciaal ontworpen spelletjes tafels sierden het festival terrein. Op de tafels ons spel Vlucht050511. Een hele nieuwe invalshoek om de vluchtelingen problematiek onder de aandacht te brengen. Bij aanvang van het spel kruipt de speler in de huis van 1 van de 4 vluchtelingen en vertrekt uit zijn thuisland naar het het einddoel, in dit geval Nederland. Onderweg kom je al spelenderwijs alle obstakels tegen die vluchtelingen op zijn vluchtroute ook tegen komt.
Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image
Later heb ik het spel verder door ontwikkeld tot een volwaardig spannend en educatief spel getiteld Escape route X. Met vluchtelingenwerk Nederland ben ik een jaar in gesprek geweest over een mogelijke uitgave van het spel. Helaas is het vanwege te hoge kosten niet van de grond gekomen. Het spel staat nog altijd open voor een enthousiaste uitgever.
Link naar video klik op afbeelding / link to video- click image
2012- Recepten voor Vrijheid: Team Mark van Enk en ik + vrijwilligers.
Dit was de hekkensluiter van de 5 mei projecten. Er was weinig budget en er werd getwijfeld of de kunst nog een plek moest hebben tijdens het festival. Dit met oog op de kosten. Er was een project ‘Wat is nou die vrijheid’ waarbij de festival bezoeker vooral aan het woord zou zijn over de waarde van Vrijheid. Wij hebben op dit project meegelift met onze Vrijheids Apotheek. Hier kon je je recept voor vrijheid brengen in plaats van halen.
Dit was echt conceptdenken optima forma. We hadden diverse apotheken op het festival terrein staan.
Recepten voor Vrijheidde aphotekers aan het werkHoofd aphotekers Mark en Marit
Er waren speciale bijsluiters met de volgende informatie:
Product informatie: Recepten voor vrijheid is een kunstproject van Marit Otto en Mark van Enk. Het kunstproject is een reactie op een persoonlijk project van Niek van der Sprong waarbij hij zichzelf en het publiek de vraag stelt ‘ Wat is nou die vrijheid’.
Werkzame stof: Vrijheid heeft over het algemeen een gunstige uitwerking op creativiteit, openheid van geest en het vermogen om lief te hebben.
Mogelijke bijwerkingen: Bij 10% van de onderzochte proefpersonen; moeite met keuzes. In 5 % van de gevallen: het nemen van meer vrijheid dan gewenst. In 2% van de gevallen het ontnemen van de vrijheid van een ander…………
En blanco recepten die de mensen verzocht werden te voorzien van hun recept voor vrijheid. De rechten werden vervolgens in reageerbuisjes bewaard om later op de site ‘Wat Is Nou Die Vrijheid’ gepubliceerd te worden.
dokter Jos
Hierna zijn er geen grootschalige kunstprojecten meer geweest op het festival. Ik denk hier nog wel eens met trots aan terug. Met de maximale vrijheid konden we werken aan de meest prachtige concepten. Ook denk ik dat de projecten een verdieping gaven aan het festival. Een goeie mix, lichtvoetig vermaak en verdieping, hand in hand.
Zwolle – Op 3 april deed Stadkamer een oproep aan alle Zwolse professionele kunstenaars: maak een stilleven dat is geïnspireerd op het stille leven van nu. De werken zijn nu nog online te vinden op de website van Stadkamer en op haar social media kanalen. Later in het jaar vindt een expositie plaats.
Mijn inzending Luxe = Flex zit bij de 20 geselecteerde kunstwerken
Inzending Stilleven- Stadkamer Luxe = Flex
“Dit is een stilleven van een binnen wereld die door luxaflex gescheiden wordt van de buitenwereld. De buiten wereld dringt zich door de kieren naar binnen met felle stralen licht. Brutaal bijna.
Stillevens zijn overal, je ziet ze als je zelf ook verstild bent. Na het fotograferen van dit stilleven op mijn slaapkamer heb ik mij aangekleed en ben ik naar mijn atelier gefietst. Door de stille straten van Zwolle. Wat een luxe dat ik kan ontsnappen aan de huiselijke hechtenis.”
